เมื่อเฟยหลงได้รับของทั้งหมดแล้วจึงเดินจากไปพร้อมกับซูซ่านและเสี่ยวไป๋
ซูซ่านที่เห็นเฟยหลงได้ซื้อสิ่งของมากมายมาก็รู้สึกสงสัยและกล่าวถามเฟยหลงออกไปวาส
” ท่านพี่เฟยหลงท่านซื้อสิ่งของเหล่านั้นมาทำไมเพราะเท่าที่ข้าเห็นของเหล่านั้นมันไร้ประโยชน์”
เฟยหลงที่ได้ยินซูซ่านกล่าวออกมาจึงยิ้มมุมปากและกล่าวตอบซูซ่านกลับไป
” เจ้าว่าของพวกนั้นมันไร้ประโยชน์งั้นเหรอ ”
ซูฃ่านที่ได้ยินคำกล่าวของเฟยหลงเเละรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกว่ามันจะต้องมีอะไรที่น่าสนใจเเต่ดฟยหลงยังไม่ได้บอกกับนาง
” ก็……..เท่าที่ข้าเห็นมันเป็นเเบบนั้นจริงๆ…… ”
เฟยหลงที่ได้ยินซูซ่านกล่าวยืนยันก็ได้มองซูซ่านและกล่าวออกมา
” ถ้ามีข้ามีเวลามากพอข้าจะเเสดงบางสิ่งบางอย่างให้เจ้าได้เห็นเเต่ตอนนี้พวกเรากลับไปเดินหาอะไรของบางอย่างต่อกันดีกว่า ”
” ไม่เเน่บางทีข้าอาจจะพบกับสิ่งที่ชวนให้รู้สึกแปลกประหลาด ”
ซูซ่านที่ได้ยินคำกล่าวของเฟยหลงก็คล้อยตาม
” ข้าก็อยากเห็นเหมือนกันค่ะท่านพี่เฟยฟลง ”
เวลาได้ผ่านไปเรื่อยๆเฟยหลงได้ลองมองหาสิ่งของเเต่ละอย่างดูเเบ้วเเต่ก็ไม่พบกับสิ่งขแงที่น่าสนใจอีกเลยนอกจากครั้งเเรกที่ได้ม้วนกระดาษนั้นมา
เฟยหลงที่คิดได้ดังนั้นจึงถอนหายใจ
” เห้อ……. ไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยเหรอ ”
ซูซ่านที่อยู่ข้างก็ได้กล่างกับเฟยหลงว่า
” ท่านพี่เฟยหลงในเมืาอพวกเราก็ไม่วามารถหาอะไรที่ทท่านพี่ต้องการไม่ได้แล้วพวกเราจะไปไหนต่อดี ”
และตอนนั้นเองที่เสี่ยวไป๋ที่เดินอยู่ด้านข้างเฟยหลงก็ได้ใช้เท้าหน้าสกิดขาเฟยหลง
” อ๋าว ”
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงมองเสี่ยวไป๋และเมื่อบวกกับสิ่งที่ซูซ่านกล่าวออกมาแบบนั้นจึงนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้
” ใช่เเล้วข้าลืมเรื่องทึ่สัญญาไว้กับเสี่ยวไป๋ได้ยัง”
เมื่อเฟยหลงนึกเรื่องที่ตนเคยสัญญาว่าจะปรุงยาบางอย่างเพื่อเพิ่มความเร็วการบ่มเพาะ
โดยเมื่อเฟยหลงจำเรื่องราวเหล่านั้นได้จึงกล่าวขอโทษเสี่ยวไป๋
” โทษนะ….. เสี่ยวไป๋ที่ข้าลืมเรื่องสัญญานั้นไปซะสนิทเลย ”
เมื่อเสี่ยวไปษเห็นว่าเฟยหลงนั้นจำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้เเล้วนั้นรู้สึกดีใจ
” อ๋าว~~~ ”
โดยที่เฟยหลงได้มองหาร้านขนาดใหญ่ที่ขายสมุนไพรที่ตนต้องการอยู่ก็ได้มีชายวัยกลางคนเดินผ่านมา
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปและกล่าวถามออกมา
” ท่านรอข้าก่อนได้ไหม ”
ชายวัยหลางคนนั้นที่ได้โดนหยุดโดยเฟยหลงก็ได้หันมากล่าวถามกลับไป
” ที่เจ้าเรียกข้านะมีเรื่องอะไรเหรอ ”
เฟยหลงที่ได้ยินคำถามของชายวัยกลางคนดังนั้นจึงกล่าวถามกลับไปว่า
” ท่านพอจะรู้จักร้านขายสมุนไพรขนาดใหญ่ไหม ”
เมื่อชายคนนั้นได้ยินจึงกล่าวตอบเฟยหลงกลับไปว่า
” อ้อร้านสมุนไพรงั้นเหรอข้ารู้จักและกำลังจะฟปซื้ออะไรที่นั้นพอดีเจ้าตามข้ามาได้เลยข้าจะนำทางให้ ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวขอบคุณชายวัยกลางคน
” ข้าขอบคุณท่านมากที่ช่วยนำทางให้ข้า ”
ชายวียกลางึนนั้นได้โบกมืให้กับเฟยหลงแล้วกล่าวออกไป
” มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ”
ชายวัยกลางคนนั้นได้นำทางให้กับพวกเฟยฟลงเเละเมืือชายวัยกลางคนได้เห็นเสี่ยวไป๋ที่กำลังวิ่งวนวนอยู่รอบตัวเฟยหลงและซูว่านจึงกล่าวออกมาว่า
” สัตว์อสูรงั้นเหรอเเบะเป็นสายพันธุ์พยัคฆ์ด้วยเเต่ยังเด็กอยู่ ”
เเละจากนั้นชายวัยกลางคนก็ได้หันกลับไปถามกลับเฟยหลงว่า
” เจ้าไปได้สัตว์อสูรตัวนี้มาจากไหนเหรอ ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตอบกลับไปสั้นๆว่า
” ข้าได้เจอกับมันในป่านะ ”
ชายวัยกลางคนที่ได้ยินคำจอบของเฟยหลงแบบนั้นจึงคิดว่าเฟยหลงคงไม่ได้อยากะูดเรื่องอะไรเกี่ยวกับสัตว์อสูรตนนั้นอีกจึงกล่าวตอบกลับไป
” อ้องั้นเหรอ ”
จนในที่สุดชายวัยกบางคนได้เดินมาหยุดอยู่ที่ร้านขายสมุนไพรแห่งหนึ่ง
