เมื่อเฟยหลงได้กล่าวจบเหล่านักปรุงยาระดับสีส้มที่อยู่ในห้องนั้นได้มองหน้ากันไปมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
” นี่มัน……………………….. ”
” อ่า……… มันช่างเยี่ยมยอดอะไรอย่างนี้ในที่สุดจ้าก็เข้าใจ ”
” ข้าก็ด้วยในที่สุดข้าก็เข้าใจเเล้วว่าสิ่งที่ข้าพยามทำถึงไม่สำเร็จได้เลยเเม้เเต่ครั้งเดียว ”
เฟยหลงไงที่ำด้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมา
” ถ้าพวกท่านได้ประโยชน์ก็ดีเเล้ว……. เเค่เรื่องบัตรสมาชิกของศาลาโอสถละไปถึงไหนเเล้ว ”
เมื่อเหบ่านักปรุงยาระดับสีส้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาจึงรู้สึกตัวเเละยิ้มพร้อมกับขอโทษ
” ใชเเล้ว…………. เหมือนข้าจะเลอะเลือนเเล้วละเดี๋ยวข้าไปหามาให้ขอขอโทษด้วยคุณชาย ”
เฟยหลงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องราวเล็กน้อยเหล่านี้มากนักจึงกล่าวตอบไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ไม่เป็นไรพวกท่านไปนำบัตรสมาชิกมาให้ข้าก่อนเถอะเวลาที่เหลือพวกท่านจะได้รีบกลับไปทำความเข้าใจในเรื่องที่ข้าได้กล่าวไป ”
เหล่านักปรุงยาระดับสีส้มที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเช่นนั้นก็ได้กบ่าวตอบออกมาอย่างรวดเร็ว
” ใช่ๆต้องรีบไปนำบัตรสมาชิกมาใฟ้คุณชายก่อน ”
” เดี๋ยวข้าไปนำมาเองพวกเจ้ารออยู่มี่นี่เเหละ ”
” ข้าจะไปด้วย…….. คุณชายรอข้าเพียงชั่วครู่บัตรสมาชิกที่คุณชายต้องการนั้นข้าตะรีบไปนำมาให้โดยเร็ว ”
เมื่อกล่าวจบทั้งสองคนได้วิ่งออกไปด้วยคงามเร็วสูงเฟนหลงที่เห็นอย่างนั้นไม่รู้ว่าตนควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เพราะพสกเขานั้นกะตือรือร้นมากเหมือนคนๆหนึ่งที่เขาเคยเจอในชีวิตที่เเล้ว
เฟยหลงยังไม่ได้ไปไหนไกลเพราะว่าเหล่านักปรุงยาที่รีบวิ่งนั้นไม่ได้ยินสิ่งเฟยหลงที่กำลังตะกล่าวบอกว่า
” พวกท่านจะรีบไปกันทำไม……………….. ”
ถ้าเหล่านักปรุงยาระดับสีส้มนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาละก็คงจะกล่าวตอยกลับมาอย่างไม่ลังเล
” เพราะว่าสิ่งที่พวกข้าได้รับนั้นมันเป็นสิ่วที่พวกข้าตามหามานานยังไงละ…………… ข้ากลัวว่าข้าตะบืมรายละเอียดไปเเม้ตะเพียงน้อยนิดก็ตาม ”
เเน่นอนว่าตอนนี้เหบ่านักปรุงยาระดับสีส้มที่เหลืออยู่นั้นได้ไม่ได้ฟังสิ่งที่เฟยหลวกล่าวออกมาเพราะว่าพวกเจาล้วนตกอยู่ในห้วงความคิดของตนเองทั้งสิ้น
เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูปรักปรุงยาระดับสีส้มทั้งสองคนได้วิ่งกลับมาด้วยความเร็วสูงพร้อมใจกันมาหยุดอยู่ตรงหน้าเฟยหลง
เเละยื่นบัตรสมาชิกให้โดยที่ข้อมูลบนตัวบัตรได้เปลี่ยนไปตรงที่เขียนว่านักปรุงยาระดับซึ่งเปลี่ยนจากระดับสีเเดงเป็นสีส้ม
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงรู้สึกพึงพอใจเเละกล่าวถามนักปรุงยาระดับสีส้มทั้งสองคน
” ก่อนหน้านี้ข้ามาเพื่อซื้อสมุนไพรเพื่อที่จะนำไปปรุงเม็ดยาเเต่ติดตรงที่ระดับของบัตรสมาชิกมันไม่พอที่จะซื้อได้พนักงานคนนั้นที่มาส่งข้าที่นี่อยู่ไหนเเล้ว ”
นักปรุงยาทั้งสองได้กล่าวออกมาว่า
” พวปเราทั้งสองรู้เรื่องนั้นเเล้วเเละให้พวกเขาเตรียมสมุนไพรเรียบร้อยเเล้ว ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโล่งใจเเละสบายใจหปอีกอย่างเพราะว่าตัวเขาในตอนนี้ไม่อยากวิ่งไปมาเเล้วทำเรื่องราวต่างๆที่เสียพลังปราณ
เพราะว่าวันนี้นั้นเฟยหลงได้ใข้พลังปราณจำนวนมากในการปรุงเม็ดยาสีฟ้าสดใสเม็ดนั้นขึ้นมา
เเม้ว่าจะใช้เม็ดยาอื่นๆฟื้นฟูพลังปราณที่เสียไปบ้างเเบ้วส่วนพลังวิญญาณนั้นไม่ได้เป็นปัญหากัยเฟยหลงมาก
เพราะทัณฑ์สวรรค์ครั้งนั้นพลังวิญญาณจองเฟนหลงได้มีมากกว่าปกติสำหรับเหล่านักปรุงยาเเล้วนอกจากพรสวรรค์พวกเขายังต้องมีพลังวิญญาณที่เเข็งเเกร่งมากอีกด้วยบวกกับความรู้ความเข้าใจ
เฟยหลงที่เห็นนักปรุงยาทั้งสองได้เอาของบางอย่างออกมาจากแหวนมิติซึ่งก็คือสมุนไพรทั้งหมดที่เฟยหลงต้อง
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า
” ราคาทั้งหมดของสมุนไพรนี้ ”
เเต่เหล่านักปรุงยาระดับสีส้มนั้นได้กล่าวตอบกลับมาว่า
” คุณชายไม่จำเป็นต้องจ่ายพวกข้าเป็นคนออกให้เองถือซะว่าเป็นสิ่งตอบเเทนในเรื่องคำบรรยาย ”
เฟยหลงได้รับมันไว้เเละเดินออกไป
