เฟยหลงได้เดินตามไปอย่างเงียบจนกระทั้งพนักงานนั้นได้นำเฟยหลงเดินมาถึงห้องที่ดูดีมีการตกเเต่ทำให้ความรู้สึกสบายใจ
” ท่านโปรดรอข้าชั่วครู่ข้าต้องไปแจ้งเรื่องราวให้กับโรงประมูล ”
เฟยหลงได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” อืม ”
พนักงานคนนั้นได้ยินเฟยหลงกล่าวตอบกลับมาเช่นนั้นจึงเดินออกไปอย่างเร่งรีบ
เฟยหลงที่อยู่ในห้องนั้นคนเดียวได้ลองมองสำรวจดูเเล้วเดินไปนั่งยังเก้าอี้ตัวหนึ่งพร้อมกับนั่งลงไปเวลาผ่านไปจนกระทั้งเฟยหลงไดเยินเสียวฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา
” ตึก ตึก ตึก ”
ประตูห้องได้ถูกผลักออกโดยพนักงานคนเดิมเเละด้านข้างนั้นเป็นชายชราคนหนึ่งเดินเข้าไปหาเฟยหลง
ชายชราได้หยุดเท้าลงตรงหน้าเฟยหลงเเละกล่าวว่า
” ว่าไงได้เจอกับข้าอีกครั้งไม่แปลกใจเลยหรือ ”
เฟยหลงที่ได้เห็นชายชราชางฟู่ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ข้าไม่ได้แปลกใจขนาดนั้นเเล้วคาดเดาเรื่องราวบางส่วนได้ตั้งเเต่ที่เมืองฟ้ากระจ่างเเล้ว ”
” ว่าท่านนั้นอาจจะหนีไปอยู่เมืองฟ้ากระจ่างเพราะว่าอยากหาที่สงบๆอยู่ก็เท่านั้นส่วนการบ่มเพาะของท่านนั้นมันไม่ได้อยู่เเค่ขอบเขตก่อกำเนิดอหรือขอบเขตวิญญาณย่างเเน่นอน ”
” ข้าคาดเดาเรื่องราวเหล่านี้ได้ไม่ผิดเลยใช่ไหม ว่าไงละ ”
ชายชราชางฟู่ที่โดนเฟยหลงกล่าถึงเรื่องราวที่ตัวเขาไปเมืองนั้นมันตรงกับที่เฟยหลงคาดเดาจริงๆจึงรู้สึกว่าตัวเขานั้นไม่สามารถปิดบังเรื่องราวจากผู้เยาว์คนนี้ได้เลย
” เอ่อ……………. ที่ข้าไปอยู่ที่เมืองฟ้ากระจ่างนั้นเพราะว่าเรื่องนั้นเป็นส่วนหนึ่งเเละอีกส่วนหนึ่งนั้นข้าต้องการไป…………. ”
เฟยหลงได้กล่าวขัดชายชราชางฟู่ว่า
” ไม่ว่าท่านจะหาอะไรหรือทำอะไรก็เรื่องของท่านข้าไม่อยากยุ่งเรื่องราวของผู้อื่นมากนัก ”
ชายชราชางฟู่ที่โดนเฟยหลงกล่าวจัดได้ไอออกด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนพร้อมกับกล่าวว่า
” แค็ก แค็ก……… เจ้าก็ไม่อยากรู้เลยหรือว่าข้าไปทำอะไรอีกที่เมืองแห่งนั้น ”
เฟยหลงได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เเฝงความเยาะเย้ย
” ข้ารู้เเล้วข้าจะได้อะไรละสู้ไม่รู้ดีกว่าตั้งเยอะหรือว่าท่านจะให้รางวัลเป็นหลานสาวของท่านอีกละ”
ชายชราชางฟู่รู้สึกว่าเเต่ละคำกล่าวของเฟยหลงเเทงใจดำตัวเขาอย่างมากเเล้วกล่าวขัดคำกล่าวของเฟยหลง
” เออ…………….. เจ้าคิดว่าหลานสาวของข้านั้นเป็นสิ่งของหรืออย่างไรที่คิดจะโยนไปโยนมาเเบบนี้ ”
เฟยหลงได้กล่าวอีกประโยคที่ทำให้ชายชราชางฟู่รู้สึกว่าตัวเขานั้นอยากกระอีกเลือด
” นี่ท่านรู้ตัวด้วยเหรอว่าหลานสาวของท่านนั้นไม่ใข้สิ่งของ ”
” เฮ้อ………….. ช่างน่าสงสารนางที่มีปู่อย่างท่าน ”
เฟยหลงกำลังจะกล่าวอะไรต่อไปอีกเเต่ชายชราชางฟู่ได้กล่าวขัดออกมาว่า
” เดี๋ยวเจ้าหยุดเลยไม่ต้องกล่าวอะไรอีกเเล้วถ้าเจ้ายังกล่าวอีกเกรงว่าเจ้าคงมีตราบาปติดตัว……………… ”
เเต่ชายชราชางฟู่ที่กำลังจะกล่าวจบประโยคนั้นได้โดนเฟยหลงกล่าวขัดอีกครั้ง
” เพราะว่าข้าพูดความจริงจนชายชราบางคนรู้สึกอยากกระอักเลือดตาย ”
” ผู้บ่มเพาะที่อยู่มานานคนหนึ่งคงไม่ตายด้วยคำกล่าวของข้าเเน่นอน ”
ชายชราชางฟู่รู้สึกว่าถ้าเฟนหลงกล่าวต่อไปนั้นภาพลักษณ์ของตัวเขานั้นคงไม่เหลือ
เเม้ว่าในสายตาเฟยหลงมันอาจจะไม่มีค่าตั้งเเต่เเรกที่ได้พบกับตัวเขา
เเต่เเล้วตอนนั้นเองที่ได้ยินมีคนเปิดประตูเข้ามา
” ปึก ”
เเล้วมีเสียงหนึ่งดังขั้นมาพน้อมกับเสียงเปิดประตู
” ท่านปู่ข้าทำสำเร็จเเล้วข้าปรุงเม็ดยาที่ท่านสอนข้าปรุงขึ้นมาท่านมาตรวจสอบให้ข้าหน่อย”
ชายชราชางฟู่ที่เห็นว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของหลานสาวของตนเเน่นอน
เฟยหลงได้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาโดยที่ตัวนางนั้นใส่ชุดสีเเดงราวกับเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ดวงตาของนางนั้นก็เป็นสีเเดงเปร่งประกาย
เเละเเม้เเต่เส้นผมของนางก็เป็นสีเเดงเหมือนกับเปลวเพลิงเล่นกัน
