เจียหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวตอบนางมาเช่นนั้นจึงหันกลับไปมองเฟยหลงเเล้วกล่าวออกมาว่า
” งั้นข้าขอถามท่านอาจารย์เรื่องหนึ่งได้ไหม ”
เฟยหลงที่เห็นเจียหงหงได้เอ่ยกล่าวถามออกมานั้นจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่มีความสนใจปนอยู่
” โอ้…………….. มีเรื่องอะไรเหรอที่เจ้าต้อวการถามข้า ”
เจียหงได้มองเฟยหลงอย่างจริงจังพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยเสียงอันราบเรียบ
” ท่านไปได้ความรู้นั้นมาจากไหน ”
เฟยหลงได้ตอบกลับำปด้วยมุมปากที่มีรอยยิ้มเล็กน้อย
” ข้าเรยบอกไปแล้วว่าข้ามีอาจารย์สอนเรื่องราวต่างๆเหล่านี้ให้ ”
เจียงหงก็ได้กล่าวออกมาอีกครั้งว่า
” ข้าต้องการทราบความจริง ”
เฟยหลงที่ได้ยินคำกล่าวของเจียงหงนั้นก็ไม่ได้มีท่าทางร้อนรนเเละไม่ได้ปฏิเสธในเมื่อตัวเจียงหงก็เป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของตัวเขา
” เจ้ารู้ได้อย่างไรหรือว่าข้าพูดโกหกพวกเจ้า ”
เจียงหงได้พยักหน้าของนางอย่างเเน่วเเน่
” เจ้าต้องการรู้ความจริงงั้นเหรอ ”
เจียหงก็ได้กล่าวออกมา
” ท่านจะบอกความจริงกับข้าไหม ”
เฟยหลงที่เห็นว่าตัวเจียงหงนั้นต้องการรู้ความจรืงเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างมากจึงกล่าวตอบกลับไป
” ข้าขอบอกให้เจ้ารู้เลยว่าตัวข้าท่านอาจารย์ของเจ้าคนนี้ได้เรียนด้วยตัวเองทั้งหมด ”
เจียงหงที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวออกมาด้วยความไม่เชื่ิคำกล่าวก่อนหน้านี้ของเฟยหลง
” ท่านคืดจะหลอกข้าเหรอ ”
เฟยหลงไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับเจียงหงลูกศิษย์ที่ชอบขุดเรื่องราวของอาจารย์ตนเช่นนี้อีกเเละใช้ทักษะยุทธ์ของตนทำให้มีความเร็วเพิ่มขึ้น
ซึ่งดูเหมือนว่าตัวของเฟยหลงได้หายไปต่อหน้าเจียงหงเเละได้มีเสียงของเฟยหลงก้องกังวานทิ้งท้ายไว้
” ถ้าเจ้าต้องการไปกับพวกข้่าก็รอหน้าประตูทางออกคฤหาสน์เเห่งนี้ข้าจะเข้าไปเดินเล่นเที่ยวชมเมือง ”
เจียหงนั้นรู้ว่าเฟยหลงคงไม่ได้กล่าวออกมาตามความจริงที่ว่าจะไปเยี่ยมชมเมืองอย่างเดียว
เมื่อเจียงหงได้เดินไปก็พบกับซูซ่านเเละเสี่ยวไป๋ที่ยืนรออยู่ก่อนที่นางจะมาถึงโดยที่ซูซ่านนั้นได้เดินมากล่าวทักทาย
” พี่สาวเจียงท่านก็จะไปกับพวกข้าด้วยเหรอ ”
เจียงหงได้ตอยกลับไปสั้นๆ
” อืม ”
ซูซ่านที่เห็นเจียงหงนั้นยืนอยู่อย่างเงียบจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยถามเรื่องราวต่อไป
เจียงหงที่เห็นดังนั้นจึงเป็นคนกล่าวถามซูซ่านเเทน
” เจ้่าไม่เคยเล่าเรื่องราวให้ข้าฟังเลยว่าก่อนมาพบท่านอาจารย์นั้นเจ้าอยู่เมืองไหนมาก่อน ”
ซูซ่านที่ได้ยินเช่นนี้จึงเล่าเรื่องราวออกมาด้วยน้ำเสียงราบราวกับว่าเป็นเรื่องร่วสุดเเสนธรรมดา
” ตัวข้านั้นคยมีครอบครัวเเต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นข้าจึงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเร่ร่อนไปยังสถานที่ต่างๆเมืองเล็กหรือใหญ่จนกระทั้งมาพบกับท่านพี่เฟยหลง ”
” ตัวข้าที่ดวงตานั้นได้รับความเสียหายเเละรูปโฉมล้วนเรียกว่าน่ากลัวจนไม่มีใครอยากเข้าใกล้ เลยเเม้เเต่น้อย ”
” อยู่มาวันหนึ่งก็ได้พบกับเสี่ยวไป๋ที่ปรากฏตัวออกมาจากไหนไม่รู้ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีท่านพี่เฟยหลงเดินตามมาเเละช่วยเหลือข้าหลากหลายอย่าง ”
เจียงหงได้ยินเรื่องราวที่ซูซ่านเล่าออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบนั้นก็ได้เเค่ตอบกลับไปว่า
” เจ้าคงเจออะไรมามากมายไม่น้อยเลย ”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามออกมาด้วยความสนใจว่า
” เเละเรื่องราวของพี่สาวเจียงละเล่าให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ ”
เมื่อเจียงหงได้ยินคำถามนี้ออกมาจากปากของซูซ่านก็ได้เเต่เงียบจนซูซ่านคิดว่าเจียงหงนั้นคงไม่เล่าเรื่องราวออกมา
เเต่เเล้วสุดท้ายเจียงหงก็ได้กล่าวออกมา
” ข้าจะเล่าให้เจ้าฟังละกัน ”
เเต่ตอนนั้นเองที่เฟยหลงได้อยู่บนต้นไม้ได้กล่าวออกมาว่า
” เจ้าเล่ารีบๆเล่าออกมาเถอะข้าก็อยากรู้เหมือนกัน ”
