บทที่ 354 ความแตกต่างของกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดกับพูดแต่ไม่กล้าโกรธ
ด้วยเหตุนี้ พริบตาเดียว เฉินชางก็มีลูกค้าหญิงที่ต้องการทำศัลยกรรมเสริมหน้าอกเพิ่มอีกหกคนในสัปดาห์หน้า
เขารู้สึกภาคภูมิใจจนตัวพอง
ถึงอย่างไร…นี่ก็เป็นเงินหกล้านเลยทีเดียว ไม่ว่าผู้ป่วยจะตกลงกับโรงพยาบาลอย่างไร เฉินชางก็ไม่ต้องรอเงินผ่อน เงินเหล่านั้นทางคลินิกศัลยกรรมจื้อซินจะเป็นผู้ส่งมอบให้เฉินชางเต็มจำนวน
คิดถึงตรงนี้ เฉินชางก็รู้สึกกระตือรือร้นขึ้นมา!
หากคุณเป็นหมอธรรมดา จะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะหาเงินได้ขนาดนี้ บางทีแม้จะใช้เวลาชั่วชีวิตก็อาจจะหาไม่ได้ด้วยซ้ำ
คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็รู้สึกฮึกเหิม
ตอนนี้เฉินชางยังไม่รู้ตัวว่าผลกระทบที่เกิดจากเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น แม้จะเริ่มมีคนมาให้ทำศัลยกรรมถึงคลินิกมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ทว่าช่วงนี้ลูกค้ากลุ่มแรกเพิ่งออกไป รอให้ลูกค้ากลุ่มแรกสร้างแรงกระเพื่อมขึ้นเสียก่อน ตอนนั้นเฉินชางถึงจะรุ่งโรจน์ขึ้นมาจริงๆ
งานด้านการรักษาพยาบาลแตกต่างจากอาชีพอื่นตรงที่การโฆษณาที่ดีที่สุดของพวกเขาก็คือคำพูดของคนไข้ ซึ่งก็คือการบอกกันปากต่อปาก
……
……
เมื่อตัดสินใจว่าจะเข้ารับการผ่าตัดศัลยกรรมแล้วจึงต้องวางแผนเตรียมตัวก่อนผ่าตัดให้ดี มีหลายเรื่องที่ต้องประสานงาน
คราวนี้โค้ชมาแปลก เธอไม่ได้ต่อต้าน และไม่ปฏิเสธคนที่ต้องการทำศัลยกรรมเสริมหน้าอก แม้จะต้องเสียเวลาซ้อมไปบ้าง แต่เมื่อเทียบกับการซ้อมแล้ว เธอคิดว่าสิ่งสำคัญกว่าก็คือการระเบิดเสน่ห์ของร่างกายออกมาให้เห็น! จะอย่างไรระดับฝีมือและเทคนิคของเด็กๆ กลุ่มนี้ก็ไม่เลวอยู่แล้ว
ทางเฉินชาง พอจะยุ่งขึ้นมาก็ยุ่งมากจนอยากจะพัก แต่พอว่างขึ้นมา ก็ว่างจนน่าตกใจ
เฉินชางขลุกตัวอยู่ในบ้านได้วันหนึ่งก็ทนว่างไม่ไหว เขาลุกขึ้นมาเก็บของ ตัดสินใจว่าจะออกไปดูบ้านดูห้องสักหน่อย จากนั้นก็ถือโอกาสซื้อสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าด้วยเลย พยายามทำภารกิจให้สำเร็จเร็วๆ
ราคาบ้านในเมืองอันหยางค่อนข้างอยู่ตัว หลายปีที่ผ่านมาราคาเปลี่ยนแปลงไปไม่มากจริงๆ
เฉินชางที่อยู่บนรถใช้โอกาสนี้เปิดดูรางวัลที่ได้รับจากระบบ
[ทักษะระดับต่ำของเมิ่งซีแบบสุ่มหนึ่งรายการ!]
เฉินชางกดใช้งานโดยไม่ได้คาดหวังกับเรื่องนี้มากนัก
ถึงอย่างไร สุ่ม + ทักษะระดับต่ำ = ?
ต้องไม่ใช่ของดีแน่นอน
[ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับทักษะการตรวจและปรับแก้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าหัวใจเทียม: ระดับปรมาจารย์!]
เฉินชางชะงักไปแล้ว!
เขาตะลึงพรึงเพริดไปทันที
ชะ…ช่างเป็นทักษะที่ซับซ้อนจริงๆ
ทักษะการตรวจและปรับแก้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าหัวใจเทียม! เรียกได้ว่าเป็นทักษะควบคุมระบบหัวใจเทียมอย่างหนึ่ง! ผู้ป่วยที่ใช้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าหัวใจเทียมหลายคนมักจะมีปัญหาเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าหัวใจเทียมผิดปกติจากสาเหตุต่างๆ นานา และต้องได้รับการบำรุงรักษาอยู่บ่อยๆ พูดให้ชัดเจนก็คือเปรียบหมอเหมือนโปรแกรมเมอร์นั่นเอง
เป็นทักษะการผ่าตัดระดับสองของแผนกศัลยกรรมหัวใจ
นี่…เป็นทักษะที่อธิบายยากจริงๆ หากว่ากันตามปกติ ผู้ป่วยจะไม่มาแผนกฉุกเฉินเพราะเครื่องกระตุ้นหัวใจ พวกเขาจะไปหาหมอที่คอยดูแลเครื่องกระตุ้นหัวใจของตนโดยตรง หมอคนใดเป็นคนใส่ ไปหาหมอคนนั้นจะสะดวกที่สุด
อันที่จริงคุณจะค่อยๆ ค้นพบเรื่องบางอย่าง นั่นก็คือผู้ป่วยจะเรียนรู้ไปช้าๆ มีผู้ป่วยหลายคนที่ป่วยจนเข้าใจอาการของตนเองเป็นอย่างดี บางคนก็เชี่ยวชาญยิ่งกว่าหมอเสียอีก ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าปัญหาของตนอยู่ตรงไหน โดยเฉพาะผู้ป่วยแผนกอายุรกรรมประสาทและผู้ป่วยแผนกโรคหัวใจ พวกเขาเข้าใจอาการของตนเป็นอย่างดี…เข้าใจจนแนะนำเรื่องการใช้ยาให้กับผู้อื่นได้ด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าเรื่องเช่นนี้ควรให้ความสำคัญและพิถีพิถันเสียหน่อยย่อมดีกว่า
……
……
เมื่อนั่งรถมาถึงหมู่ตึกที่ใหม่ที่สุดแล้ว พนักงานฝ่ายขายก็เดินออกมารอต้อนรับลูกค้า
ตอนนี้ความคิดของเฉินชางค่อนข้างไร้เดียงสา เขาไม่คิดจะซื้อห้องที่แพงเกินไป ต้องการเพียงห้องชุดแบบสามห้องที่ราคาเหมาะสม
หากจะให้ซื้อห้องใหญ่ๆ แล้วมาอยู่คนเดียวคงเกินความจำเป็นไปสักหน่อย
ห้องชุดขนาดสามห้อง แม้จะแต่งงานแล้วก็ยังพออยู่
เมื่อแจ้งความต้องการของตนแล้ว เฉินชางก็ได้ไปดูห้องชุดหลายห้อง จนพอจะมีความคิดคร่าวๆ แล้ว ขนาดได้ยินคำพูดหวานหยดย้อยของพี่สาวฝ่ายขาย เฉินชางก็ยังกลับไปตัวเปล่า
การซื้อของจะต้องเปรียบเทียบราคาเสียก่อน ในละแวกนี้มีตึกที่พักอาศัยมากมาย เฉินชางคงไม่ดูแค่ที่เดียวแล้วซื้อเลยแน่นอน
ในขณะที่เดินไปเดินมา จู่ๆ เฉินชางก็รู้สึกว่าเดินดูห้องคนเดียวช่างน่าเบื่อเสียจริง คิดดูแล้วจึงตัดสินใจหาคนมาดูห้องเป็นเพื่อนสักหน่อย สุดท้ายก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายไปยังเบอร์โทรศัพท์อันคุ้นเคย
“ฮัลโหล วันหยุดแท้ๆ ยังโทรมากวนเวลานอนของฉันอีก มีโทษสมควรตายเป็นหมื่นครั้งเลยนะรู้ไหม” เสียงง้องแง้งงัวเงียของฉินเยว่ดังขึ้น ดูเหมือนเธอกำลังหลับอยู่จริงๆ
เฉินชางหัวเราะ “นอนอะไรกันครับ ลุกได้แล้ว มาทำธุระเป็นเพื่อนผมหน่อย!”
ฉินเยว่สวมชุดนอนอยู่ในท่านอนแขนขาชี้เป็นรูปอักษร 大 เธอแค่นเสียงเย็น “ธุระหรือคะ”
เฉินชางเงียบไปพักใหญ่ “ธุรกิจหลายล้าน!”
ฉินเยว่เด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันใด “โอ้โห! คุณจะไปปล้นธนาคารหรือ”
เฉินชาง “รีบมาเถอะครับ จะบอกอะไรให้ เดี๋ยวตอนเที่ยงผมจะเลี้ยงหม้อไฟกับชานมคุณด้วย! เดี๋ยวผมรอใต้ตึกคุณนะครับ”
พูดจบเฉินชางก็วางสาย จากนั้นก็เรียกรถมุ่งไปยังตึกที่พักอาศัยซึ่งเป็นสวัสดิการของโรงพยาบาลทันที
ฉินเยว่กระโดดลงจากเตียง สวมรองเท้าแตะวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ เริ่มอาบน้ำอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว ฉินเสี้ยวหยวนนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก ส่วนภรรยากำลังวุ่นวายกับมือถือ ดูคลิปอะไรบางอย่าง
เมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ ฉินเยว่ก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ ฉินเสี้ยวหยวนก็ชะงักไป
“ทำไมวันนี้ตื่นเช้าขนาดนี้ได้ล่ะ”
ภรรยาขมวดคิ้วเล็กน้อย ยุ่งอยู่กับมือถือ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ “ไม่รู้สิคะ โอ๊ย คุณอย่าเพิ่งกวนฉัน ฉันยุ่งอยู่”
ฉินเสี้ยวหยวนวางรีโมทแล้วยืดตัว ทำไมเขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาเองก็บอกไม่ถูก มันเป็นสัญชาตญาณคนเป็นพ่อ…
จริงดังคาด เขาเห็นฉินเยว่วิ่งไปวิ่งมา เดินไปเดินมาจัดการตัวเองและเก็บของให้เรียบร้อย เห็นดังนั้นฉินเสี้ยวหยวนก็ใจเต้น
ลูกคนนี้นี่ ใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติเท่าตัว ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน!
คิดได้ดังนั้นฉินเสี้ยวหยวนก็รีบลุกขึ้นยืนแล้วสวมรองเท้าแตะ เดินไปยังห้องนอนของฉินเยว่อย่างไร้สุ้มไร้เสียง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู กดเปิดหน้าจอ
……
รหัสอะไร
ดูเหมือนว่าจะเป็น %@??
จะดูดีหรือเปล่า
ฉินเสี้ยวหยวนลังเลไปครู่หนึ่ง ยังคงรู้สึกไม่วางใจ ความคิดในใจแบ่งแยกเป็นสองฝั่ง!
ฉินเสี้ยวหยวน A: ดู! ทำไมจะไม่ดูล่ะ ถ้ามีเรื่องใหญ่อะไรขึ้นมาจะทำยังไง
ฉินเสี้ยวหยวน B: ดูอะไรกัน นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของลูกสาว
หลังจากความคิดตบตีกันมานาน จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉินเสี้ยวหยวนตกใจจนสะดุ้ง เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วย่องออกไปด้านนอกด้วยกลัวว่าฉินเยว่จะมาเห็น
ภรรยาเห็นดังนั้นก็แค่นเสียงเย็นชาออกมา “เกินไปแล้วนะคะ! รู้จักแอบดูความลับของลูกสาวด้วย!”
ฉินเสี้ยวหยวนหน้าแดง “พูดอะไรของคุณ จะเรียกว่าแอบดูความลับของลูกสาวได้ยังไง ผมเป็นคนมีการศึกษา อย่างผมเรียกว่าใส่ใจลูกสาว! อีกอย่างผมก็ไม่ได้ดูด้วย!”
พูดจบฉินเสี้ยวหยวนก็มองภรรยา “คุณไม่สนใจเลยสักนิดหรือครับ ลูกสาวของพวกเราโตขนาดนี้แล้ว คุณไม่ร้อนใจเลยหรือ”
ภรรยากลอกตาใส่ “คุณจะร้อนใจไปทำไมล่ะคะ ถ้าฉันร้อนใจขึ้นมาจะได้อะไรล่ะคะ! พวกเราแต่งงานแทนลูกได้หรือ คลอดลูกแทนพวกเขาได้หรือไง ถ้าฉันร้อนใจคงตายไปนานแล้วละค่ะ จะบอกอะไรให้นะคะ ฉินเสี้ยวหยวน ผู้หญิงอย่างเราประจำเดือนมาแล้วก็ต้องหมดไป ไม่ง่ายเลยกว่าฉันจะผ่านมันไปได้ คุณอย่าทำให้ฉันโมโหจนประจำเดือนกลับเลยค่ะ!”
ฉินเสี้ยวหยวนทอดถอนใจ รู้สึกขุ่นเคืองแต่ไม่กล้าพูด
บทที่ 350 รางวัลพิเศษ
ซย่าเกาเฟิงให้เฉียนเลี่ยงมาดูการผ่าตัดไม่ใช่เพราะอยากให้อีกฝ่ายมาดูเรื่องตลก แต่เป็นเพราะเฉินชางเลือกจุดกรีดได้ดีมากต่างหาก
จริงๆ แล้วการกรีดเพื่อเปิดช่องอกเป็นวิธีที่เฉินชางเชี่ยวชาญที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการผ่าตัดไส้ติ่งแบบแผลเล็ก การผ่าตัดด้วยการส่องกล้องแบบบาดเจ็บน้อย หรือจะเป็นการผ่าตัดกรีดหลอดลมเพื่อกำจัดสิ่งแปลกปลอมก็ตาม การผ่าตัดเหล่านี้เฉินชางมั่นใจกับตำแหน่งผ่าเปิดของตนมาก เรียกได้ว่าการผ่าเปิดของเฉินชางเป็นความสามารถที่ลึกล้ำอย่างหนึ่ง เพราะเขาพิจารณาไปถึงการฟื้นตัวหลังผ่าตัดเลยทีเดียว การผ่าเปิดของเขาจึงไม่ใช่เพียงการผ่าเปิดเท่านั้น แต่ยังเป็นการพิจารณาถึงภาพรวมด้วย
ดังนั้นแม้เฉินชางจะไม่เชี่ยวชาญการกรีดเยื่อหุ้มหัวใจเพราะมีประสบการณ์ไม่มากพอทำให้ต้องผ่าถึงสองสามมีดทุกครั้งจึงจะกรีดได้! แต่การเลือกตำแหน่งกรีดของเฉินชางก็ทำให้ซย่าเกาเฟิงตกตะลึงมาก! เพราะนี่ก็คือความคิดอันลึกซึ้งของเฉินชาง!
เรื่องนี้ทำให้ซย่าเกาเฟิงตื่นเต้นมากจริงๆ ดังนั้นต่อมาจึงได้เชิญเฉียนเลี่ยงมาดูด้วยกันเพื่อวิเคราะห์ พวกเขาทั้งสองหวังว่าจะได้คิดและถกกันถึงองค์ความรู้ต่างๆ ที่ลึกซึ้งมากขึ้นจากการผ่าตัดของเฉินชาง เช่น…จะใช้การผ่าเปิดมาปรับปรุงการรักษาด้วยการผ่าตัดได้หรือไม่ นี่เป็นคำถามที่มีค่าให้ศึกษาและวิจัยจริงๆ
ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมเฉินชางถึงพิจารณาสิ่งเหล่านี้ ซย่าเกาเฟิงก็เข้าใจดี คำอธิบายเพียงหนึ่งเดียวก็คือ มันเป็นพรสวรรค์ เขาคิดว่าตัวเฉินชางเองอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงเลือกผ่าเช่นนี้
หากเฉินชางรู้ความคิดของคนทั้งสองจะต้องหัวเราะออกมาแน่นอน เพราะตำแหน่งการผ่าเปิดของตนมาจากการใช้สายตามองเพื่อเลือกตำแหน่งผ่าเปิดที่ดีที่สุด ขณะเดียวกันก็เป็นตำแหน่งที่ทำให้บรรลุเป้าหมายการผ่าตัดได้ในความเป็นจริง มีประสิทธิภาพในการลดความเสียหายและลดผลข้างเคียงด้วย…
……
……
เมื่อเฉินชางได้ยินคำพูดของทั้งสองก็รู้สึกหนาวขึ้นมาเล็กน้อย กระทั่งเมิ่งซีก็ยกยิ้มที่มุมปาก แฝงความหมายลึกซึ้งชวนให้คิด
เก่อฮว๋ายยิ่งทนไม่ไหวอยากจะหัวเราะออกมาจริงๆ แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดหัวเราะเยาะ เป็นความรู้สึกอยากหัวเราะในทางที่ดี รู้สึกอย่างบริสุทธิ์ใจว่ามัน…น่าสนุก
เอาละ เก่อฮว๋ายสาบานได้เลยว่าเขาไม่ได้หัวเราะเยาะเฉินชาง ถึงอย่างไรทุกคนก็มีท่าทางแบบนี้ทั้งนั้น!
แต่ในตอนนี้เอง มือขวาของเฉินชางถือมีดขึ้นมา ค่อยๆ กรีดลงไป เยื่อหุ้มหัวใจก็แยกไปตามรอยกรีดทันที!
ไร้ข้อบกพร่อง!
สมบูรณ์แบบ!
ดีเลิศประเสริฐศรี!
การกรีดในครั้งนี้ทำให้คนทั้งสามตะลึงพรึงเพริด
ซย่าเกาเฟิงยืนนิ่งเป็นหุ่นไม้ไปทันที การกรีดของเฉินชาง…อาจจะไม่ด้อยกว่าตนเลย!
ฝีมือการกรีดถุงเยื่อหุ้มหัวใจของเฉินชางเมื่อครู่นี้ไม่ด้อยกว่าคนทั้งหมดที่อยู่ที่นี่เลยจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีเฉินชางก็เลือกตำแหน่งผ่าได้ลึกซึ้งมากอยู่แล้ว ประกอบกับที่ฝีมือการกรีดพัฒนาขึ้นมาก การกรีดในครั้งนี้จึงทำให้ซย่าเกาเฟิงใจเต้นตูมตาม
ทางด้านเมิ่งซีก็เบิกตากว้าง มีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ นี่มัน…บังเอิญหรือเปล่า
เยื่อหุ้มหัวใจที่เป็นโรคเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบเฉียบพลันจะมีลักษณะแตกต่างไปจากเยื่อหุ้มหัวใจธรรมดา ยิ่งมีภาวะเป็นหนองร่วมด้วยเช่นนี้แล้ว ยิ่งไม่อาจคำนวณการเลือกและการกำหนดแรงที่จะใช้ในการกรีดได้เลย หากมีประสบการณ์การผ่าตัดไม่มากพอ ก็ยิ่งพัฒนาฝีมือได้ยากเข้าไปใหญ่!
แต่การกรีดเมื่อครู่นี้ของเฉินชางยอดเยี่ยมมากจริงๆ…
เมื่อเก่อฮว๋ายเห็นดังนั้นก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย คิดในใจว่า อ้อ โชคดีจริงๆ! ครั้งแรกก็ผ่าได้ดีเลย คงเป็นเรื่องบังเอิญสินะ
แต่ว่า…การแสดงของเฉินชางเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น
เมื่อกรีดถุงเยื่อหุ้มหัวใจได้แล้วก็ต้องเจาะรูเพื่อระบายของเหลวต่อ ตอนนี้ฝีมือการใช้มีดของเฉินชางถูกแสดงออกมาอย่างถึงใจ!
เก่อฮว๋ายที่เป็นผู้ช่วยถึงกับมึนงง
นี่ผมเป็นผู้ช่วยให้ใครอยู่นะ
ตอนนี้เก่อฮว๋ายเกิดความรู้สึกบางอย่าง เหมือนกับคนที่ตนเองกำลังซัพ[1]เป็น ADC[2] อันดับหนึ่งของโลกอย่างไรอย่างนั้น!
ตอนแรกคิดว่าคนที่ตนเองกำลังซัพเป็นแค่ ADC กากๆ ที่อยู่ในขั้นพัฒนาอย่างเชื่องช้า คิดไม่ถึงว่าเพิ่งเริ่มเกมได้สามนาที ADC ฝ่ายตนก็บุกเดี่ยวไปคิล (kill) ADC กับตัวซัพฝ่ายศัตรูแล้ว!
เอ่อ…ในฐานะที่ผมเป็นตัวซัพแต่กลับไม่ได้ช่วยอะไรเลยเนี่ยนะ
แม่มันเถอะ
ไหนคุยกันว่าตัวซัพจะพา ADC ไปเป็นเทพไง
แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น
จู่ๆ เก่อฮว๋ายที่คิดว่าตนเป็นตัวละครหลักในการผ่าตัดครั้งนี้ก็เกิดสับสนในชีวิตขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาเงยหน้ามองซ้ำๆ ว่าผู้ที่ยืนผ่าตัดอยู่ตรงข้ามเป็นเฉินชางแน่หรือไม่
เฉินชางก็คือเฉินชาง!
นี่ไม่ผิดแน่!
แต่ผู้ที่ผ่าตัดเป็นใคร
ยังเป็นเฉินชางอยู่หรือไม่
นี่เพิ่งผ่านไปกี่วันเอง สองสามวันได้มั้ง
ห่างกันสามวันมันทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้จริงๆ หรือ
หากไม่ใช่ว่าสวมถุงมืออยู่ เก่อฮว๋ายก็อยากขยี้ตาตัวเองจริงๆ ดูว่าน้ำเข้าสมองตัวเองจนโง่ไปแล้วหรือเปล่า…นี่มันเหนือจินตนาการเกินไปแล้ว
วิธีการกรีดอันอ่อนด้อยของเฉินชางเมื่อสามวันก่อนยังประทับอยู่ในสมองของเขาจนไม่อาจลืมเลือน แต่ตอนนี้การกรีดถุงเยื่อหุ้มหัวใจเพื่อระบายของเหลวของเฉินชางมันเกินความเข้าใจของเก่อฮว๋ายไปแล้วจริงๆ
เพราะว่า…ทำได้ดีกว่าตนมากเลยทีเดียว
ขนาดซย่าเกาเฟิงในตอนที่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้ตนตอนเรียนปริญญาโทก็คงมีฝีมือประมาณนี้สินะ
ซย่าเกาเฟิงที่อยู่ข้างหลังกลืนน้ำลายอึกๆ เขาตื่นตะลึงนานเกินไป อ้าปากนานไปหน่อย ทำให้รู้สึกคอแห้ง เขาเลียริมฝีปากอันแห้งผากของตน ในใจดำดิ่งสู่ความเงียบงัน
นี่เขาเป็นปีศาจหรือไง
ซย่าเกาเฟิงสับสนวุ่นวายใจ มุ่งมั่นจะรั้งตัวเฉินชางไว้ที่โรงพยาบาลตงต้าให้ได้!
แผนกศัลยกรรมหัวใจของโรงพยาบาลตงต้ายังขาดคนเก่งเช่นนี้!
คิดได้ดังนี้ ซย่าเกาเฟิงก็มองเฉินชางด้วยสายตาลึกล้ำแฝงความหมาย จากนั้นก็หันไปมองเฉียนเลี่ยงครู่หนึ่งแล้วกระซิบเสียงเบา “เหล่าเฉียน ไปคุยกันที่อื่นเถอะ!”
เฉียนเลี่ยงคาดเดาความคิดของซย่าเกาเฟิงที่เป็นสหายเก่าของตนได้นานแล้ว เขาใคร่ครวญครู่หนึ่งก่อนพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “ได้ ไปคุยกันข้างนอกเถอะ!”
เดิมทีซย่าเกาเฟิงเตรียมออกไปต่อรองเรียบร้อยแล้ว แต่ว่า…การทำความสะอาดถุงเยื่อหุ้มหัวใจของเฉินชางทำให้เขาต้องใจเต้นตึกตักอีกครั้ง!
เป็นการเคลื่อนไหวมือที่ยอดเยี่ยมมาก!
การกำจัดหนองในถุงเยื่อหุ้มหัวใจ การล้างสารคัดหลั่ง…งานเหล่านี้ดูเหมือนง่ายแต่ความจริงไม่ใช่เช่นนั้นเลย! โดยเฉพาะการกำจัดหนองและสารคัดหลั่ง หากทำความสะอาดไม่ดีจะทำให้เกิดพังผืดระหว่างหัวใจและเยื่อหุ้มหัวใจได้ง่าย ซึ่งจะส่งผลเสียต่อการฟื้นตัวของหัวใจหลังผ่าตัดอย่างรุนแรง
นี่เป็นการใช้มือทำความสะอาดได้อย่างยอดเยี่ยม!
ประณีต!
เชี่ยวชาญ!
ครบถ้วน!
ราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน…
ตอนนี้เองเฉินชางพูดขึ้นว่า “น้ำเกลือ!”
ทันใดนั้นซย่าเกาเฟิงก็ตะลึงพรึงเพริด!
เมิ่งซีก็ตกตะลึงไปเช่นกัน!
สําเนาถูกต้อง!
เสียงของเฉินชางเหมือนกับคนในคลิปผ่าตัดเมื่อตอนนั้นทุกกระเบียดนิ้ว
เป็นเขาหรือ
เมิ่งซีเบิกตากว้าง ว่ากันตามตรง เธอรู้สึกไม่สบายใจจริงๆ สำหรับเธอแล้ว เรื่องนี้ทำให้รู้สึกสั่นสะท้านเป็นอย่างยิ่ง เธอไม่เคยคิดเลยว่าเฉินชางจะเป็นคนผ่าตัดผู้ป่วยโรคเลื่อนบริเวณถุงเยื่อหุ้มหัวใจในห้องฉุกเฉินคนนั้น แต่ตอนนี้เธอเชื่ออย่างหมดใจแล้ว
เป็นไปได้มากกว่าเฉินชางก็คือคนคนนั้น
การเคลื่อนไหวมือในตอนผ่าตัดเหมือนกัน!
จังหวะขั้นตอนการผ่าตัดเหมือนกัน!
น้ำเสียงเหมือนกัน!
……
มีจุดที่เหมือนกันมากเกินไป
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เมิ่งซีก็รู้สึกเหลือเชื่อ เดิมทีคิดว่าผู้ผ่าตัดจะต้องเป็นแพทย์ระดับหัวหน้าคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นหมอน้อยที่ยังหนุ่มแน่น ยิ่งไปกว่านั้น…ยังเป็นนักเรียนของตัวเองอีกต่างหาก
คิดได้ดังนี้ เมิ่งซีก็รู้สึกได้ว่าลมหายใจของตนกระชั้นถี่ หัวใจเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย เธอกำลังตื่นเต้น!
กังวล!
สับสน!
และยินดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ความรู้สึกเช่นนี้จะประหลาดเกินไปแล้ว!
[ติ๊ง! คุณทำให้อาจารย์เมิ่งซีตื่นตะลึงได้สำเร็จเกินระดับที่ภารกิจคาดหวัง ได้รับรางวัลดังต่อไปนี้:
1. ค่าความรู้สึกดี +15
2. ได้รับทักษะระดับต่ำของเมิ่งซีแบบสุ่ม 1 รายการ]
[1] ซัพ (ซัพพอร์ท – Support) คำศัพท์ที่ใช้กันในเกม เป็นตำแหน่งที่คอยสนับสนุนเพื่อนร่วมทีม
[2] ADC – Attack damage carry คำศัพท์ที่ใช้กันในเกมประเภท MOBA ใช้เรียกตำแหน่งโจมตีระยะไกล ซึ่งส่วนใหญ่จะทำดาเมจเป็นพลังโจมตีกายภาพ
