บทที่ 553 สารานุกรมสำนวนของแผนกศัลยกรรม
ตอนเฉินชางกลับมาถึงโรงพยาบาลก็เป็นเวลาเที่ยงตรงแล้ว หวังโส้วอยากให้เฉินชางอยู่กินข้าวด้วยกันก่อน แต่เฉินชางปฏิเสธอ้อมๆ
ตอนนี้หวังโส้วกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด เฉินชางไม่อยากรบกวนอีกฝ่าย
เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “หัวหน้าหวัง วันหลังมาเป็นแขกที่โรงพยาบาลอันดับสองนะครับ”
พูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไป
หวังโส้วพยักหน้าอย่างปลื้มใจเช่นกัน หมอเฉินคนนี้ไม่เลวเลยจริงๆ “รวบกวนหมอเฉินแล้วครับ ให้คุณมาเสียเที่ยว”
เฉินชางโบกมือ พยักหน้าแล้วเดินออกไป
เรื่องครั้งนี้ลุกลามใหญ่โตแล้วจริงๆ
เพียงแต่พยานในที่เกิดเหตุมีเยอะขนาดนั้น มีบันทึกการผ่าตัดจากกล้องทั้งในและนอกห้องผ่าตัด ดังนั้นการรวบรวมหลักฐานจึงง่ายมาก
สิ่งที่ยุ่งยากก็คือปัญหาความขัดแย้งในครอบครัวของหวังโส้ว
ครั้งนี้โรงพยาบาลจัดการได้อย่างเที่ยงตรงและน่าเชื่อถือมาก บอกหวังโส้วว่า เรื่องครั้งนี้ไม่ว่าจะจัดการอย่างไร ก็จะไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่องานของเขา โรงพยาบาลสนับสนุนทุกการกระทำของหวังโส้ว ไม่ว่าจะยืนอยู่ในมุมของการเมืองหรือศีลธรรม!
เฉียนเลี่ยงยังไม่ไป เขาคอยอยู่คุมสถานการณ์ให้หวังโส้วเช่นเดียวกัน
เป็นเพื่อนร่วมอาชีพเดียวกันมาหลายสิบปี อยู่แผนกเดียวกันสิบกว่าปี ความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นเหมือนคู่แข่ง แต่ก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันด้วย
หวังโส้วนึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ช่วยเขากลับเป็นเฉียนเลี่ยง เขาประหลาดใจนิดหน่อย
……
……
หลังจากเฉินชางกินอาหารร้านหลิวมามาตรงประตูโรงพยาบาลอันดับสองแล้ว ก็กลับไปที่ห้องเวรของแผนกฉุกเฉินทันที เขาขี้เกียจกลับไปนอนคิดมากบนเตียงที่บ้านตัวเอง
หลังจากผ่านไปนาน เฉินชางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
ทำอาชีพหมอต้องรู้จักปรับอารมณ์ตัวเองไม่ให้ถูกเรื่องราวต่างๆ ของผู้ป่วยควบคุม
เฉินชางส่ายหน้า ไม่ไปคิดเรื่องพวกนั้นแล้ว
จากนั้นเขาจึงเปิดดูรางวัลที่ได้จากการผ่าตัดโรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลจิ้นหยางเมื่อวาน
[ติ๊ง! รักษายื้อชีวิตเสร็จสิ้น ผ่าตัดซ่อมแซมเส้นเลือดบริเวณรอบตับที่เสียหายสำเร็จ เย็บตับที่เสียหาย…สถิติรวม ได้รับรางวัล
1. เลเวล +1
2. หนังสือทักษะผ่าตัดหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาตีบตัน
3. ยาบำรุงพลัง +2
4. ถุงนำโชค 1 ใบ]
หลังจากเห็นแจ้งเตือนระบบ จู่ๆ เฉินชางก็อารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว
ได้ผลตอบแทนเป็นกอบเป็นกำ!
แต่…ผ่าตัดหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาตีบตันไม่ใช่การผ่าตัดระดับสี่หรอกเหรอ
[ผ่าตัดหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาตีบตัน ระดับปรมาจารย์ เงื่อนไขการเรียนรู้: เลเวลเกิน 40 หรือคะแนนอาชีพแผนกศัลยกรรมหัวใจเกิน 50 คะแนน ยังไม่ตรงตามเงื่อนไข]
เฉินชางยักไหล่ คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้
เพียงแต่เขาก็เข้าใกล้มากแล้ว เลเวลเพิ่มขึ้นมาหนึ่งเลเวลจากการผ่าตัด สมกับเป็นมอนสเตอร์หายากเลเวลแปดสิบ ตีมอนสเตอร์ชั้นลอร์ดถึงอกถึงใจกว่าจริงๆ ตอนนี้เขาเลเวล 36 แล้ว
พอเปิดถุงนำโชค เฉินชางก็ได้รับคะแนนทักษะ +2 อีกครั้ง
สรุปก็คือ การผ่าตัดเคสเมื่อวานได้รับรางวัลเป็นกอบเป็นกำ!
……
……
ตลอดทั้งช่วงบ่าย ศูนย์แพทย์ฉุกเฉินส่งผู้ป่วยที่ต้องผ่าตัดฉุกเฉินมาสองคน เป็นผู้ป่วยจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ทั้งคู่ เฉินชางนำทีมแพทย์เตรียมงานกู้ชีพทันที
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ คนแรกเสียเลือดมากระหว่างทาง เกิดภาวะช็อค พอมาถึงโรงพยาบาลผู้ป่วยก็เสียชีวิตแล้ว ยื้อชีวิตไว้ไม่ทัน
แผนกฉุกเฉินก็เป็นอย่างนี้ คุณยังไม่ทันตอบสนองอะไร ก็มีผู้ป่วยอีกคนวิ่งมาหาอย่างเร่งด่วนแล้ว
หมอในทีมฉุกเฉินทั้งห้าคนไม่มีเวลาพักผ่อนตลอดทั้งบ่าย
บางทีเหอทงคงตระหนักได้ถึงความสำคัญของเฉินชาง ทุกครั้งที่จะส่งคนมาถึงตรงหน้า ก็ต้องถามพยาบาลก่อนว่าเฉินชางอยู่หรือไม่ ถ้าเฉินชางอยู่ ผู้ป่วยบางคนก็จะถูกส่งตัวมา
ถ้าไม่อยู่ ก็ย่อมต้องส่งไปที่โรงพยาบาลอื่น
การฝึกที่มีเป้าหมายแบบนี้ สำหรับเฉินชางแล้วถือว่าก้าวหน้าขึ้นเยอะมาก!
สำหรับการผ่าตัดและความเข้าใจที่มีต่อหลอดเลือดใหญ่หัวใจ เขาก็ยิ่งเชี่ยวชาญมากขึ้นแล้วเช่นกัน
ใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ การผ่าตัดเพิ่มขึ้นทุกวันสามสิบกว่าเคส งานกู้ชีพที่มีระดับความยากสูงแบบนี้ ถือเป็นการฝึกฝนที่ต้องใช้ปณิธานแน่วแน่มากสำหรับทุกคน
ตอนกลางคืน ประมาณห้าทุ่ม ห้าคนในห้องผ่าตัดนั่งพักผ่อนบนพื้น เอนหลังพิงผนังห้อง
ในมือพวกเขาถือถุงกลูโคส
หวังเชียนรู้สึกว่าช่วงนี้เขาก้าวหน้าเร็วที่สุดตั้งแต่เริ่มทำอาชีพแพทย์ เป็นช่วงเวลาที่ได้เติบโตมากที่สุด
เดิมทีเขามาจากแผนกศัลยกรรมทั่วไป มีโอกาสได้เห็นการผ่าตัดแบบนี้เสียที่ไหนกัน
หวังเชียนยิ้ม “เฮ้อ…วันนี้ถือว่ารู้แล้วว่าอะไรเรียกว่าตับลำไส้แตกเป็นชิ้นๆ[1] อาจารย์เฉิน คุณเก่งเกินไปแล้ว เป็นขนาดนี้คุณยังผ่าตัดซ่อมแซมได้!”
เฉินชางส่ายหน้ายิ้มโดยไม่พูดอะไร
โจวเสี่ยวตงที่อยู่ข้างๆ รับมุก “อย่าว่าแต่ตับลำไส้แตกเป็นชิ้นๆ เลย อาจารย์เฉินน่ะต่อให้ป็น [ตับแตกสมองกระจาย[2]] ก็คงจัดการได้ไม่มีปัญหาเหมือนกัน!”
จางเหวินฟู่หัวเราะลั่น “งั้นก็เพิ่ม…[หัวใจฉีกปอดแตก[3]] ไปด้วยเป็นไง”
เฉินชางพูดไม่ออกแล้ว คนพวกนี้เก่งเกินไปแล้ว นำสำนวนมาใช้แบบนี้ก็ได้!
โจวเสี่ยวตงก็นึกสนุกด้วยเหมือนกัน “แล้วยังมีอะไรอีกนะ…อ้อ ใช่ เรียกว่า [ตับและถุงน้ำดีแตก[4]]…[หัวใจทะลุตับแตก[5]]!”
หวังเชียนส่ายหน้า “พวกคุณไม่รู้เหรอ อาจารย์เฉินเชี่ยวชาญเรื่อง [แหวกไส้ผ่ากระเพาะ[6]] ที่สุดแล้ว เขาชอบจัดการกับ [หนังแยกเนื้อปริ[7]] ที่สุด ตอนนี้ระดับของเขาคือ [ผ่าใจแยกตับ[8]] ในด้านความพยายามก็ [มีภาพต้นไผ่อยู่ในใจ[9]]”
กลุ่มแพทย์พากันส่งเสียงหัวเราะ
ความสุขของผู้ชายก็เรียบง่ายแบบนี้!
พยาบาลที่อยู่ข้างๆ กำลังเก็บงานผ่าตัด พอได้ยินเสียงคนพวกนี้คุยกัน พวกเธอก็อดหัวเราะไม่ได้
ย่วนย่วนยิ้มและบอกว่า “พวกคุณโหดขนาดนี้เลยเหรอ เอาแต่ละสำนวนมาพูดจนเลือดไหลหมดแล้ว ต่อไปเวลาพูดถึงสำนวนพวกนี้ ฉันก็ไม่กล้าใช้แล้วค่ะ”
หวังเชียนหัวเราะลั่น “ย่วนย่วน คุณไม่เข้าใจสินะ แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าเรียนแล้วนำไปใช้ได้จริง เมื่อก่อนผมไม่ค่อยเข้าใจสำนวนพวกนั้นลึกซึ้งนักหรอก แต่หลังจากผ่าตัดไปไม่กี่คนก็ไม่ต้องพูดถึงเลย…ยิ่งผ่าตัดยิ่งรู้ซึ้งจริงๆ”
“คุณก็เหมือนกับเคสผ่าตัดเมื่อวานนี้ เคส [ดึงไส้แขวนกระเพาะ] นั่นน่ะ คุณว่าไหม ลำไส้เขาบิดม้วนเป็นก้อนเลย จะไม่ทรมานยังไงไหว ต้องร้อนใจขนาดไหนกัน!”
โจวเสี่ยวตงอดเอามือปิดหน้าไม่ได้ “พี่รองเชียน นั่นคือลำไส้อุดตันชัดๆ”
หวังเชียนพยักหน้า “ใช่แล้ว คุณลองบอกมาสิ ลำไส้อุดตันเชียวนะ ไม่กังวลก็แปลกแล้ว คุณว่าในใจเขาจะกังวลมากขนาดไหนกัน! บรรพบุรุษของพวกเราเก่งเกินไปแล้ว บรรยายได้สมจริงมาก สร้างวลีแต่งประโยคได้เยี่ยมมาก!”
เฉินชางฟังพวกเขาหยอกล้อกันก็รู้สึกสุขใจตามไปด้วยเช่นกัน ในช่วงเวลานี้ เพราะพวกเขาปรับตัวเข้าหากันได้ ระดับทักษะจึงก้าวหน้าขึ้นเยอะมาก
ทีมนี้กลายเป็นรูปเป็นร่างอย่างจริงจังแล้ว มีความสามารถขั้นต้นในการรับมือเหตุฉุกเฉินได้แล้ว
แต่เขาก็พบว่าเรื่องนี้…
ความโชคร้ายของตนเป็นเรื่องที่แน่นอน! แต่…หวังเชียน หมอนี่คือสัตว์มงคลของทีม
เดิมทีแผนกฉุกเฉินได้รับโทรศัพท์ให้รับตัวผู้ป่วยเคสหัวใจถูกแทงด้วยของมีคม พอหวังเชียนกับจางเหวินฟู่ไปรับ ผลก็คือพบว่าของมีคมอยู่ห่างจากหัวใจไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร
อีกทั้งผู้ป่วยไม่ได้บาดเจ็บถึงเส้นเลือดใหญ่ด้วย แค่แทงทะลุเยื่อหุ้มปอดจนบาดเจ็บถึงกระดูกซี่โครง!
สาเหตุที่ทำให้เกิดการเบี่ยงเบน ก็เพราะว่ากระดูกซี่โครงหักพอดี ทำให้ตอนที่มีดแทงเข้าไปเกิดการเบี่ยงเบนของมุมเล็กน้อย…
สิ่งนี้ทำให้พวกเขาหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
เฉินชางรู้สึกว่า ถ้าให้ตัวเองรับผู้ป่วยคนนี้ ก็มีความเป็นไปได้สูงมากว่าบังเอิญแทงทะลุผ่านช่องซี่โครงพอดี ทำให้บาดเจ็บไปถึงเส้นประสาทระหว่างซี่โครง ทั้งยังทะลุเข้าหัวใจห้องซ้าย!
ไม่แน่ว่าอาจจะเจอเคสหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาปริแตกอีกแล้วก็ได้…
ระหว่างคนโชคร้ายกับคนโชคดี ความแตกต่างช่างชัดเจนจริงๆ!
……
……
หวังข่ายอันเห็นทุกคนหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ก็ได้แต่หัวเราะอย่างเดียว เขาพูดน้อยมาก เขาเพิ่งมาที่โรงพยาบาลอันดับสองได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่ช่วงนี้กลับเป็นช่วงที่หวังข่ายอันรู้สึกผ่อนคลายที่สุด
แม้ตอนนี้โรงพยาบาลตงต้าสาขาสองให้สวัสดิการเขาค่อนข้างดี แต่เขาไม่เคยเจอสภาพแวดล้อมและบรรยากาศการทำงานแบบนี้มาก่อน
ที่จริงบรรยากาศและสภาพแวดล้อมการทำงานสำคัญกว่าหน่วยงานเสียอีก โรงพยาบาลอันดับสองมีชื่อเสียงน้อยกว่าโรงพยาบาลตงต้าสาขาสองประมาณห้าหกอันดับ ย่อมอยู่ในระดับที่น้อยกว่าอยู่แล้ว
แต่ตอนแรกที่ตัวเองอยู่แผนกศัลยกรรมทรวงอก หัวหน้าแผนกไม่ได้ปฏิบัติกับตนเหมือนแพทย์รองหัวหน้าแผนกเลย ถึงขั้นตำหนิทุกเรื่องด้วย…
เงื่อนไขการทำงานที่โรงพยาบาลเสนอให้เขาก็ไม่ได้แย่ เขาเองก็ทำได้ดี แต่ปัญหาเรื่องความปรองดองในแผนก สุดท้ายก็ยังเป็นโจทย์ที่แก้ยาก
นี่ไม่ใช่เรื่องที่โรงพยาบาลจะปรับปรุงได้
ดังนั้น หลังจากหวังข่ายอันหมดสัญญาจ้างงานแล้ว ก็ตัดสินใจออกจากโรงพยาบาลตงต้าสาขาสองอย่างไม่ลังเล ย้ายมาที่โรงพยาบาลอันดับสองที่ไม่มีแม้แต่แผนกศัลยกรรมทรวงอก
ทางโรงพยาบาลอันดับสองให้สัญญากับหวังข่ายอันไว้ว่าภายในสามปีจะตั้งแผนกศัลยกรรมทรวงอก ให้เขาตั้งทีมศัลยกรรมทรวงอกที่แผนกฉุกเฉินชั่วคราว ให้เขาเป็นผู้นำทีมก่อน จากนั้นใช้เวลาสามปีเพื่อสร้างทีมของเขาเอง
ฉินเสี้ยวยวนให้อิสระกับหวังข่ายอันมากพอสมควร ถึงขั้นให้อำนาจในการสร้างทีมด้วย ถือว่าใส่ใจมากแล้ว
แต่ตอนเพิ่งเข้ามาใหม่ หวังข่ายอันก็ได้เข้าร่วมทีมรักษาฉุกเฉินพอดี
เดิมทีหวังข่ายอันยังไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่เป่าซานที่เป็นหัวหน้าแผนกถึงให้เฉินชางมารับผิดชอบทีมรักษาฉุกเฉินทีมนี้ แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว
เป็นเพราะความสามารถของเฉินชาง เขาคือคนที่น่ากลัวมากคนหนึ่ง บางทีใช้คำว่าพรสวรรค์ก็ไม่ค่อยเหมาะสม คนคนหนึ่งมีความสามารถในการผ่าตัดได้หลายประเภทพร้อมกันแบบนี้ ทั้งยังมีความรู้ระดับปรมาจารย์ด้วย แม้แต่การผ่าตัดของแผนกศัลยกรรมทรวงอกที่ตัวเองภาคภูมิใจที่สุด เมื่อเทียบกับทักษะของเฉินชางแล้วก็ยังห่างชั้นกันมาก
อีกทั้ง…เนื่องจากเสน่ห์เฉพาะตัวบางอย่างของเฉินชาง จึงทำให้ทีมนี้กลายเป็นทีมที่มีพลังได้
ดังนั้น แม้จะเป็นหวังข่ายอันที่เรียนปริญญาเอก จะให้เขาเรียกเรียกชางว่า ‘อาจารย์เฉิน’ เขาก็เต็มใจอยู่ดี
……
……
หลังจากย่วนย่วนเก็บงานเรียบร้อยแล้วก็บอกหวังเชียนว่า “พี่รองเชียน กลูโคสเจ็ดถุงวันนี้ ใครเป็นคนเลี้ยงคะ”
“ผมเลี้ยงเอง!” หวังเชียนตอบอย่างไม่ใส่ใจ
แต่จู่ๆ หวังเชียนก็ชะงัก “ย่วนย่วน ทำไมพวกคุณต้องถามผมทุกวันว่าใครเป็นคนเลี้ยง”
ย่วนย่วนอึ้ง แล้วยิ้มอย่างเก้อเขิน “หัวหน้าพยาบาลให้ฉันถามค่ะ”
หวังเชียนได้ยินแล้วหัวเราะทันที “อ้อ! หัวหน้าพยาบาลรู้สึกว่าผมเป็นคนดีสินะ”
ย่วนย่วนตอบอย่างเกรงใจ “หัวหน้าพยาบาลบอกว่าคุณเป็นคนหลงตัวเอง ชอบเลี้ยง แล้วก็บอกว่าอย่าถามหมอเฉิน หมอเฉินทำงานลำบากขนาดนั้น ไม่ต้องมาคิดเรื่องพวกนี้แล้ว ยังบอกด้วยว่าถ้าหมอเฉินถามแบบนี้ ให้ตอบว่าไปเบิกที่ห้องผ่าตัดค่ะ”
พยาบาลที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเช่นกันว่า “ใช่ค่ะ! หัวหน้าพยาบาลยังบอกอีกว่า กลูโคสก็เป็นเงินเหมือนกัน ประหยัดได้ก็ประหยัด คุณหมอหวังใจกว้าง ไม่ถือสาเงินเล็กน้อยพวกนี้”
“อ้อ ใช่ พี่รองเชียน ฉันจดบัญชีให้คุณแล้วค่ะ! คิคิ…”
หวังเชียนเผยสีหน้างุนงงทันที “โห ไม่ยุติธรรมเลย…ลูกค้ารายใหญ่นั่งอยู่ตรงนี้ต่างหาก ขูดรีดผมแบบนี้ พวกคุณไม่ปวดใจบ้างเหรอครับ”
ทุกคนได้ยินแล้วหัวเราะลั่นพร้อมกันทันที
แต่หวังเชียนก็ไม่ถือสาเลยจริงๆ กลูโคสไม่กี่ถุงเอง…ฮือๆ…
……
……
เช้าตรู่วันต่อมา เฉินชางมาถึงแผนกฉุกเฉินด้วยความเคยชิน เพียงแต่วันนี้เขากินอาหารเช้ามากไป พุงป่องนิดหน่อย…
ตอนเช้ามีผู้ป่วยค่อนข้างเยอะ ตรงประตูก็มีแถวต่อยาว
เมื่อวานเป็นเวรดึกของหัวหน้าแผนกอัน เขาพูดกับเฉินชางว่า “เสี่ยวเฉินมาแล้วเหรอ รีบไปดูผู้ป่วยนอกเร็ว ห้อง ICU มีผู้ป่วยพิเศษอยู่คนหนึ่ง ผมจะไปจัดการสักหน่อย”
เฉินชางพยักหน้า แล้วให้พยาบาลที่เฝ้าเคาน์เตอร์เรียกคนเข้าไป
ตอนที่เพิ่งนั่งลง ก็มีชายกับหญิงที่เป็นคิวหมายเลขเจ็ดกับแปดเดินเข้ามาแล้ว อายุประมาณห้าสิบกว่า
แต่…ในมือทั้งสองล้วนมีกล่องพลาสติกคนละใบ
หลังจากผู้ชายนั่งลง สีหน้าก็หวาดกลัวเล็กน้อย ถามอย่างกระวนกระวายว่า “คุณหมอครับ ผมคงป่วยแล้วใช่ไหม!”
เฉินชางงุนงงไปชั่วขณะ รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้นครับ”
ผู้ชายคนนั้นถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วนำกล่องใบหนึ่งที่เหมือนกับกล่องข้าวออกมาจากถุงพลาสติกสีดำ “มันน่าเกลียดนิดหน่อยครับ คุณหมอครับ คุณ…ไม่ถือสาใช่ไหม”
เฉินชางพยักหน้า “ครับ ไม่เป็นอะไร คุณบอกมาก่อนเถอะครับว่าคุณรู้สึกไม่สบายตรงไหน”
ชายคนนั้นส่ายหน้า “ผมไม่ได้รู้สึกไม่สบาย…แค่ตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำ ผมเจอว่า…ปัสสาวะของผมเป็นสีเขียว!”
หลังจากพูดจบ ชายคนนั้นก็นำกล่องใสใบหนึ่งออกมา ตอนนี้มองเห็นของเหลวสีเขียวที่อยู่ข้างในกล่องได้
เฉินชางขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณเปิดให้ผมดูหน่อยครับ”
ชายผู้ป่วยพยักหน้าแล้วเปิดกล่องออก
หลังจากเฉินชางเห็นปัสสาวะสีเขียวหม่นก็ขมวดคิ้วแล้วเงยหน้าถาม “ช่วงนี้คุณไปกินอะไรมาหรือเปล่าครับ เช่นอาหารที่ย้อมสี”
ชายคนนั้นรีบส่ายหน้า “เปล่าครับ! กินไม่ต่างจากปกติเท่าไร”
เฉินชางพยักหน้า โดยทั่วไป สีของปัสสาวะที่ปกติคือสีเหลืองอ่อน โปรงแสงและไม่ขุ่น
แต่ของเหลวอย่างน้ำปัสสาวะ สีของมันอาจจะแปลกไปได้หลากหลายสี เช่นแดง ฟ้า เหลือง…
แต่ถ้าเป็นสีเขียวเข้มแบบนี้…ส่วนใหญ่ปัสสาวะสีแบบนี้จะเกี่ยวข้องกับการกินยา ไม่ใช่เพราะเกิดภาวะเจ็บป่วย
แน่นอนว่าถ้าเป็นอหิวาตกโรคหรือโรคไข้รากสาดใหญ่ ก็จะเกิดสีนี้ได้เหมือนกัน แต่สาเหตุเหล่านี้แทบจะไม่ค่อยเกิดขึ้น
พอคิดได้แบบนี้ เฉินชางก็บอกว่า “คุณไม่ได้ป่วยอะไรครับ เคยกินยาอะไรหรือเปล่า ตอนนี้ยังกินอยู่ไหม”
ชายคนนั้นตอบว่า “ผมเป็นความดันเลือดสูง ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง กินยาเป่ยจิงหลิงฮ่าวกับยาซือฮุ่ยต๋า[10] อย่างอื่นไม่เคยกินครับ”
เฉินชางได้ยินแล้วก็เริ่มเข้าใจ “ยาเป่ยจิงหลิงฮ่าว[11]? กินมานานเท่าไรแล้วครับ”
ชายคนนั้นทำท่าครุ่นคิด “กินมาหลายปีแล้วครับ แต่กินบ้างหยุดบ้าง ช่วงก่อนหน้านี้เท้าบวม คุณหมอเลยให้ผมกินเยอะขึ้นนิดหน่อย…
…คุณหมอ…ผมคงไม่ได้เป็นโรคประหลาดอะไรใช่ไหมครับ”
เฉินชางอดยิ้มไม่ได้ ตอบว่า “ผมคิดว่าคุณไม่น่าจะเป็นอะไรนะครับ แต่ตอนนี้ผมก็ยังให้ข้อสรุปอะไรไม่ได้เหมือนกัน เอาอย่างนี้ครับ คุณไปตรวจปัสสาวะกับตรวจทางกล้องจุลทรรศน์ แล้วเราค่อยมาดูกันอีกที…
…อาจเป็นยารีเซอร์พีน[12] หรืออาจจะเกี่ยวข้องกับยาเป่ยจิงหลิงฮ่าวก็ได้”
“ยาเป่ยจิงหลิงฮ่าวทำให้ฉี่เปลี่ยนเป็นสีเขียวได้ด้วยเหรอครับ” ชายคนนั้นงง
เฉินชางพยักหน้า “ใช่ครับ ถ้าตอนนี้คุณยังไม่มีอาการเจ็บป่วยอย่างอื่นเป็นพิเศษ น้ำปัสสาวะสีเขียวแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะ Compound Hypotensive Tablets[13] คุณไปตรวจปัสสาวะดูสักหน่อยเถอะครับ”
ผู้ชายคนนั้นได้ยินแล้วโล่งอก จากนั้นรีบลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก
ไม่ได้ป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไรก็พอแล้ว…
ตอนนี้เอง ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเดินเข้ามาแล้ว ท่าทางเธอดูเคอะเขินเล็กน้อย
“คุณหมอคะ อุจจาระของฉันทำไมเป็นสีขาวเทา…”
เฉินชางอึ้งทันที เช้านี้เป็นอะไรไปแล้ว
หรือเพราะ…ฉันกินข้าวเช้าเยอะเกินไป
[1] ตับลำไส้แตกเป็นชิ้น 肝肠寸断 เป็นสำนวน อุปมาว่าเสียใจมาก
[2] ตับแตกมันสมองกระจาย 肝脑涂地 เป็นสำนวน หมายถึงพลีชีพ
[3] หัวใจฉีกปอดแตก 撕心裂肺 เป็นสำนวน อุปมาว่าเจ็บปวดทรมานใจมาก
[4] ตับและถุงน้ำดีแตก 肝胆俱裂 เป็นสำนวน อุปมาว่าตกใจกลัวสุดขีด
[5] หัวใจทะลุตับแตก 刺心裂肝 เป็นสำนวน อุปมาว่าเศร้าโศกเสียใจอย่างสุดซึ้ง
[6] แหวกไส้ผ่ากระเพาะ 开肠破肚 สำนวน หมายถึงสืบจนรู้เรื่องราวกระจ่าง
[7] หนังแยกเนื้อปริ 皮开肉绽 สำนวน หมายถึงบาดเจ็บสาหัส ส่วนใหญ่เกิดจากการถูกทำร้าย
[8] ผ่าใจแยกตับ 剖心析肝 สำนวน หมายถึงซื่อสัตย์ภักดี
[9] มีภาพต้นไผ่อยู่ในใจ 胸有成竹 หมายถึง มีความพร้อม มีแผนการอยู่ในใจแล้ว
[10] ยาซือฮุ่ยต๋า 施慧达 ยาแผนปัจจุบัน ใช้รักษาอาการเจ็บแน่นหน้าอกที่เกิดขึ้นเมื่อหลอดเลือดแดงที่ลำเลียงเลือดไปเลี้ยงหัวใจตีบแคบลง
[11] ยาเป่ยจิงหลิงฮ่าว 北京降压0号 ยาแผนปัจจุบัน ชื่อภาษาอังกฤษ bei jing ling hao ใช้สำหรับรักษาความดันโลหิตสูงระดับกลาง
[12] ยารีเซอร์พีน (Reserpine) ใช้เป็นยาชนิดเดียวหรือใช้ร่วมกับยาอื่นเพื่อรักษาภาวะความดันโลหิตสูง ทำงานโดยการทำให้หลอดเลือดผ่อนคลาย
[13] Compound Hypotensive Tablets ยารักษาความดันโลหิตสูง
——————————————
บทที่ 547 คืนนี้นอนไม่หลับ…
เมื่อเหอทงเห็นหวังโส้วเริ่มปฏิเสธคลิปวิดีโอนั้นก็บอกตามตรงว่า “หัวหน้าแผนกหวัง คลิปผ่าตัดนี้ไม่มีปัญหาครับ ผมขอมาจากหัวหน้าแผนกที่โรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลจิ้นหยาง!”
ตอนนี้เพิ่งจะมาบอกว่านี่เป็นคลิปการผ่าตัดที่เมืองจิ้นหยางวันนี้
ตอนยังไม่พูดก็ยังดีๆ อยู่ พอพูดแล้วหวังโส้วก็มีน้ำโห!
คนพวกนั้นเชิญตนไปผ่าตัดตั้งกี่ครั้งแล้ว
แต่ขอวิดีโอแค่คลิปเดียวก็ไม่ให้ ขี้งกเกินไปแล้ว!
แต่หวังโส้วก็ยังใจเย็นลงได้ เขาจ้องวีดีโอบนคอมพิวเตอร์พลางครุ่นคิด…อย่าบอกนะว่าการผ่าตัดเคสนี้ไม่ใช่วีดีโอตัดต่อ
แต่…ทำไมฉันดูแล้วไม่เข้าใจล่ะ
ไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ
“ผมรู้สึกว่า…นี่เป็นการผ่าตัดที่ไม่ปกติเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกกรีดเปิดบาดแผลตรงนี้…จากนั้นก็ปรับแหล่งกำเนิดแสง แนวคิดนี้…เหมือนกับการออกแบบ แต่กลับดูไม่ค่อยสมจริงเลย…
…ถ้าเป็นการผ่าตัดเส้นเลือดบริเวณรอบตับเสียหายทั่วไป จะง่ายขนาดนี้ได้ยังไงกัน!…
…ถึงยังไงผมก็รู้สึกว่าคลิปผ่าตัดนี้มีปัญหา!”
หวังโส้วขมวดคิวมุ่น เขาไม่เข้าใจการผ่าตัดนี้ เขากับเหอทงและหยางจื้อหมิงแตกต่างกัน เขาเชี่ยวชาญเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง เข้าใจเรื่องการผ่าตัดเส้นเลือดบริเวณรอบตับเสียหายดีมาก
ก็เพราะแบบนี้ เขาถึงไม่รู้สึกว่าการผ่าตัดเคสนี้ง่าย!
เขาจึงกล้าสงสัยและเดาว่าการผ่าตัดเคสนี้ ปัญหาอยู่ที่การเลือกกรีดเปิดบาดแผล
เหอทงเห็นดังนั้นก็อดถอนหายใจไม่ได้ ดูท่าแล้ว ทักษะของหวังโส้วคงยังไม่เท่าเฉียนเลี่ยง!
พอคิดได้แบบนี้ เหอทงก็รู้สึกว่าให้ทั้งสามมาถกปัญหาของคลิปวิดีโอนี้กันดีกว่า!
ดังนั้น จึงดึงพวกเขาเข้ากลุ่มวีแชทแล้วเปิดวิดีโอคอลเสียเลย
พอหวังโส้วเห็นว่าเฉียนเลี่ยงอยู่ด้วย ก็กล่าวทักทายตามมารยาท ส่วนเฉียนเลี่ยงก็พยักหน้าทักทายเขาเช่นกัน แม้ทั้งสองจะมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน แต่ก็ยังต้องคำนึงถึงกาลเทศะ
สองคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันแหละมั้งตอนนั้นหวังโส้วอยู่โรงพยาบาลตงต้า แย่งตำแหน่งหัวหน้าแผนกโรงพยาบาลกับเฉียนเลี่ยงไม่สำเร็จ ถึงได้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลตงต้าสาขาสอง พอผ่านไปอีกห้าปี รอจนหัวหน้าแผนกคนเดิมเกษียณ หวังโส้วก็อายุห้าสิบปีเช่นกัน ถึงได้มาเป็นหัวหน้าแผนกที่โรงพยาบาลตงต้าสาขาสอง
เหอทงบอกทันที “หัวหน้าเฉียน หัวหน้าแผนกหวังจะสื่อว่า คลิปการผ่าตัดนี้อาจจะมีการตัดต่อทีหลัง การกรีดเปิดบาดแผลมีปัญหา!”
หวังโส้วพยักหน้า “อืม การกรีดเปิดบาดแผลของเคสนี้มีเงื่อนงำเกินไป ผมดูไม่เข้าใจเลย ถึงขั้นไม่รู้สาเหตุด้วย พอการผ่าตัดเริ่มขึ้น ศัลยแพทย์ก็ใช้เวลาวินิจฉัยไม่ถึงหนึ่งนาที แล้วเลือดกรีดเปิดบาดแผลทันที จากนั้นก็ปรับแหล่งกำเนิดแสงไฟแล้วผ่าตัด แบบนี้มัน…ดูปลอมเกินไปแล้ว!”ยอดวิถีแห่งปีศาจ
เฉียนเลี่ยงอึ้งทันที เขาคือคนที่นับถือการผ่าตัดเคสนี้สุดๆ แต่เจ้าหมอนี่กลับบอกว่าปลอม เขาทำเสียงฟึดฟัดแล้วอดพูดไม่ได้ว่า “คุณจะไปเข้าใจบ้าอะไร! เพราะเทคนิคการผ่าตัดเคสนี้เหนือกว่าคุณเยอะไง คุณถึงไม่เข้าใจ!”
พอได้ยินเฉียนเลี่ยงพูดแบบนี้ หวังโส้วก็หงุดหงิดแล้วเช่นกัน “เฉียนเลี่ยง คุณอย่ารังแกกันเกินไปนัก คุณบอกว่าผมดูไม่เข้าใจ งั้นคุณลองบอกมาสิว่าทำไมถึงเลือกกรีดเปิดบาดแผลตรงนี้!”
เฉียนเลี่ยงแสยะยิ้ม ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ถ้าฉันรู้ฉันจะมาปรึกษานายเหรอ
“ผมไม่บอกคุณหรอก!” เฉียนเลี่ยงว่า
หวังโส้วโมโหทันที “คุณไม่รู้น่ะสิ!”
“ถ้าคุณรู้ คุณก็บอกมาสิ” เฉียนเลี่ยงย้อน
หวังโส้วเหม่อไปเลย…
ตอนนี้เหอทงถึงได้ตบหน้าผาก ทำไมถึงลืมไปได้ว่าสองคนนี้เป็นคู่กัดกัน เขาจึงรีบบอกว่า “พอแล้วๆ พวกเรากำลังถกกันเรื่องเคสผ่าตัด ไม่ได้มาทะเลาะกันนะครับ”
เฉียนเลี่ยงถอนหายใจ “หัวหน้าแผนกเหอ จุดไฮไลท์สำคัญที่สุดของเรื่องนี้ อาจจะเป็นการเลือกวิธีกรีดเปิดเพื่อผ่าตัดครับ!”
หวังโส้วส่ายหน้า “หัวหน้าแผนกเหอ การผ่าตัดเคสนี้ ใครเป็นคนทำ”
“เฉินชาง หมอเฉินแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลอันดับสองครับ” เหอทงตอบ
คำตอบนี้ทำเอาหวังโส้วอึ้งไปครู่หนึ่ง ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เขารีบเปิดหน้าเว็บไซต์ ค้นหาชื่อแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลอันดับสอง แล้วรูปโปรไฟล์ของเฉินชางก็ปรากฏขึ้นมาทันที…
แม่เอ็งสิ เพิ่งอายุยี่สิบเจ็ด อายุน้อยขนาดนี้ ล้อฉันเล่นหรือเปล่า
“หัวหน้าแผนกเหอ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม เฉินชางเพิ่งอายุยี่สิบเจ็ดเองนะครับ” หวังโส้วอดพูดไม่ได้
“เสี่ยวเฉินคนนี้ คุณจะดูอายุเขาอย่างเดียวไม่ได้ ขอบเขตการผ่าตัดและความสามารถของเฉินชางที่แผนกฉุกเฉินเก่งกาจมาก! ไม่อย่างนั้นคงไม่ให้เสี่ยวเฉินไปผ่าตัดหรอกครับ” เหอทงตอบ
เฉียนเลี่ยงอดใจไม่ไหวเช่นกัน บอกว่า “หวังโส้วเอ๊ย หวังโส้ว คุณดูให้ละเอียดหน่อยได้ไหม คุณดูการผ่าตัดเคสนี้สิ มีตรงไหนที่ไม่เก่งกว่าคุณบ้าง เขาใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีเพื่อผ่าตัดซ่อมเส้นเลือดบริเวณรอบตับเสียหาย คุณดูการผ่าตัดซ่อมแซมตับทั้งหมดสิ มีตรงไหนที่ด้อยกว่าคุณบ้าง!”
“คุณดูวิธีการเลือกกรีดเปิดของเขาสิ เดิมทีการเลือกกรีดเปิดเพื่อผ่าเส้นเลือดบริเวณรอบตับก็ยากมากอยู่แล้ว ถือเป็นแก่นสารสำคัญของการผ่าตัดด้วย ถึงผมจะไม่รู้ว่าทำไมถึงเลือกกรีดเปิดตรงนี้ แต่คุณไม่รู้สึกเหรอว่านี่เป็นการเบิกความสว่างทางสติปัญญาให้การผ่าตัด”
“ทอราโค แอ็บโดมินอล อินซีสชั่น[1] เป็นการกรีดผ่ากะบังลมจากตำแหน่งหน้าอก เพื่อผ่าตัดซ่อมแซมตับในขั้นต่อไป เป็นทิศทางการผ่าตัดที่มีความแปลกใหม่อยู่ในตัวเองอยู่แล้ว คุณบอกว่านี่เป็นคลิปวิดีโอตัดต่อ ผมว่าคุณคงเป็นหัวหน้าแผนกมาหลายปีจนทะนงตัวแล้วสินะ!”
พอหวังโส้วได้ยินเฉียนเลี่ยงว่าตนก็อดหน้าแดงไม่ได้ แต่พอลองคิดดูให้ดี ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรแล้วนิดหน่อย…
ใช่แล้ว!
เหอทงได้ยินแล้วเริ่มสนใจเช่นกัน!
เฉียนเลี่ยงอดถามไม่ได้ว่า “หัวหน้าแผนกเหอ คุณดึงเฉินชางเข้ากลุ่มมาด้วย ให้เขาอธิบายก็สิ้นเรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ ให้ความรู้กับหัวหน้าแผนกหวังสักหน่อย!”
เหอทงชะงักทันที ใช่แล้ว!
เชิญเสี่ยวเฉินเข้ามาเลยสิ ให้เขาอธิบายก็สิ้นเรื่องแล้ว จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นไหม
แต่พูดตามตรง กลุ่มหมอแผนกศัลยกรรมทั่วไปถกเถียงกันเรื่องคลิปผ่าตัด ก็เป็นเรื่องที่ครึกครื้นรื่นเริงเช่นกัน อีกทั้งพวกเขายังทำแบบนี้บ่อยด้วย
เฉินชางเพิ่งกลับบ้านมาก็ได้รับสายจากเหอทงแล้ว พอได้ยินว่าจะให้ตนอธิบายเรื่องคลิปผ่าตัดในวีแชท เฉินชางก็ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตอบรับเขา
เขาเปิดวีแชทในโทรศัพท์มือถือ พอเปิดกล้องก็เห็นเฉียนเลี่ยงกับชายแปลกหน้าอีกคนทันที
หลังจากเหอทงแนะนำตัวให้พวกเขาแล้ว เฉินชางก็กล่าวทักทาย พร้อมทั้งจำหวังโส้วได้บ้างแล้ว
พอหวังโส้วเห็นว่าเฉินชางยังดูอ่อนเยาว์อย่างที่คาดไว้จริงๆ ก็อดส่ายหน้าไม่ได้เช่นกัน แต่ครั้งนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก
เฉียนเลี่ยงบอกว่า “เสี่ยวเฉิน วิธีกรีดผ่าแบบทอราโค แอ็บโดมินอล อินซีสชั่นของคุณเพื่อเข้าไปซ่อมแซมเส้นเลือดบริเวณรอบตับ ถือว่ามีความคิดไม่เหมือนใครจริง! แต่…มีบางจุดที่ผมไม่เข้าใจนิดหน่อย เพราะอะไร…”
เฉินชางเห็นดังนั้น ก็เริ่มอธิบายว่า “คืออย่างนี้นะครับ ที่จริงคือการเลือกมุมมองที่ง่ายๆ เท่านั้นเอง คุณดูตรงนี้สิครับ…เลือกพื้นที่ผ่าตัด…”
หลังจากเฉินชางอธิบายไปรอบหนึ่ง เฉียนเลี่ยงก็เข้าใจกระจ่างในฉับพลัน!
เฉียนเลี่ยงเห็นหวังโส้วยังขมวดคิวมุ่นก็อดถามกลั้วเสียงหัวเราะไม่ได้ “หัวหน้าแผนกหวัง คุณบอกว่านี่เป็นคลิปตัดต่อไม่ใช่เหรอ หึหึ! ตอนนี้ศัลยแพทย์อยู่ที่นี่แล้วไง ต้องการถามให้ละเอียดหน่อยไหมล่ะ
อ้อ ลืมไป…คุณฟังไม่เข้าใจใช่ไหม ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมขอให้อาจารย์เฉินอธิบายให้คุณฟังดีๆ! ฟังหลายๆ รอบเดี๋ยวก็ทำเป็น!”
หวังโส้วพ่นเสียงทางจมูก “ก็แค่เท่านี้เอง!”
จากนั้นก็กดออกจากลุ่มไปเลย!
หลังจากออกมาแล้ว หวังโส้วก็จ้องวิดีโอในคอมพิวเตอร์ พยายามนึกถึงคำพูดของเฉินชาง แต่…เหมือนจะฟังไม่เข้าใจจริงๆ!
แต่พอนึกถึงคำพูดเย้ยหยันของเจ้าเวรเฉียนเลี่ยง หวังโส้วก็โมโหไม่หาย!
เฮ้อ…
ดูไม่เข้าใจ ทำยังไงดี
เหนื่อยหัวใจ!
หรือจะกลับไปอีกรอบดี
แต่ออกมาจากกลุ่มแล้ว…
เหนื่อยใจมาก!
ช่างเถอะ พรุ่งนี้ค่อยไปถามเหอทงก็แล้วกัน…
แต่เจ้าหนุ่มนี่เก่งขนาดนี้เลยเหรอ
แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่หวังโส้วก็อดสะเทือนใจไม่ได้ เขาเก่งมากจริงๆ!
……
……
หลังจากหวังโส้วออกจากกลุ่มแล้ว เหอทงก็ยิ้มอย่างเก้อเขิน “เสี่ยวเฉิน ผมฟังไม่เข้าใจ คุณอธิบายช้าๆ หน่อยได้ไหมครับ ผมจะใช้กระดาษกับปากกาจดสักหน่อย ความคิดของคุณดีจริงๆ”
เฉียนเลี่ยงก็พยักหน้าเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไตร่ตรองให้ละเอียดเป็นเวลานานขนาดนั้น ประกอบกับมีพื้นฐานความรู้เรื่องตับและถุงน้ำดีแข็งแรงอยู่แล้ว ก็คงไม่เข้าใจและตระหนักรู้เร็วขนาดนี้เช่นกัน
เฉียนเลี่ยงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “จริงครับ ความคิดนี้ดีมากจริงๆ!”
พอพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าแก่ชราของเฉียนเลี่ยงก็แดงเรื่อ “คุณอธิบายอีกรอบได้ไหมครับ ถึงผมจะเข้าใจแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยกระจ่างเท่าไร”
อืม ยังดีที่แสงไฟค่อนข้างแย่ ฟิลเตอร์ในวิดีโอคอลของวีแชทก็ไม่แย่ จึงมองไม่ออกว่าเขาหน้าแดง!
เฉินชางยิ้มและเริ่มอธิบาย
เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ เฉียนเลี่ยงได้ความรู้กลับไปเต็มที่!
เหอทงก็ยิ่งได้ความรู้กลับไปจนล้น สมองเกือบระเบิด รู้สึกว่าข้อมูลเยอะเกินไป แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี รอให้ถึงพรุ่งนี้ค่อยดูอีกทีแล้วกัน
ส่วนหวังโส้วก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน จ้องวิดีโอร้อยกว่ารอบ ทั้งยัง…รู้สึกคลุมเครือนิดหน่อยด้วย!
แต่ตอนนี้ เขายิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเก่งกาจของเฉินชาง
เฮ้อ…
คืนนี้นอนไม่หลับแล้ว!
[1] ทอราโค แอ็บโดมินอล อินซีสชั่น (thoraco abdominal incision) ใช้สำหรับการ
ผ่าตัดมะเร็งบริเวณกระเพาะอาหาร และหลอดอาหารเพื่อการตัดต่อ (by pass) โดยเริ่มจากกระดูก
อ่อนบริเวณหน้าอกไปยังช่องซี่โครงที่ 7-8 ไปยังเส้นแนวแบ่ง
กึ่งกลางกระดูกไหปลาร้า
บทที่ 540 หาแทบตายไม่เจอ เลิกหาแล้วเจอเลย
สังคมก็อยู่กับความเป็นจริงแบบนี้!
ถ้าคุณไม่มีเงิน ก็อาจเชิญผู้เชี่ยวชาญมาไม่ได้
แม้ตอนนี้คุณอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม แต่ถ้าโรงพยาบาลนี้ผ่าตัดไม่ไหวจริงๆ ก็ทำได้เพียงเชิญผู้เชี่ยวชาญมา ถ้าเชิญผู้เชี่ยวชาญมา คุณก็ต้องรับผิดชอบค่าวิชาชีพเฉพาะทางเอง
หยางจื้อหมิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง มองภรรยาของเหล่าเฮ่อ ประเมินจากการแต่งตัวของเธอก็รู้แล้ว เธอเป็นหญิงชาวบ้านวัยกลางคนที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายคนหนึ่ง
แต่หยางจื้อหมิงไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะทำการผ่าตัดแบบนี้สำเร็จ
ตำหนิตัวเองก็ไม่มีประโยชน์ โทษผู้เชี่ยวชาญที่เรียกเงินแพงก็ไม่ได้
หยางจื้อหมิงเห็นท่าทางขวัญเสียของภรรยาเหล่าเฮ่อแล้วถอนหายใจ เขากดโทรศัพท์แล้วบอกกับเธอว่า “พี่สาวไม่ต้องกังวลนะครับ เดี๋ยวผมโทรติดต่อผู้เชี่ยวชาญในมณฑลให้ครับ เขาเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมตับและถุงน้ำดีของโรงพยาบาลตงต้าสาขาสอง ผมจำได้ว่าเขาผ่าตัดแบบนี้ได้ รอสักครู่นะครับ”
หลังจากพูดจบ หยางจื้อหมิงก็เดินถือโทรศัพท์ออกไปติดต่อกับผู้เชี่ยวชาญ
“สวัสดีครับศาสตราจารย์หวัง ใช่ๆๆๆ ผมหยางจื้อหมิงเองครับ! คืออย่างนี้นะครับศาสตราจารย์หวัง ทางโรงพยาบาลพวกเรามีผู้ป่วยคนหนึ่ง…ครับ ตอนนี้พวกเราคุมสถานการณ์ได้แล้ว แต่ถ้าปล่อยให้เวลาผ่านไปนานเกินไปก็พูดยากแล้ว ครับ! ใช่ครับๆ”
“คุณพอจะมีเวลาหรือเปล่าครับ พยายามมาให้เร็วที่สุด…”
“ตกลงครับ งั้นเดี๋ยวผมคุยกับญาติผู้ป่วยก่อน!”
หยางจื้อหมิงวางโทรศัพท์แล้วแอบด่าในใจ ทุกครั้งที่ศาสตราจารย์หวังคนนี้มามีค่าใช้จ่ายแพงมาก ทั้งยังทำตัวเย่อหยิ่งอวดดี คำพูดคำจาดูถูกพวกหัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลท้องถิ่น มักวางมาดสูงส่ง ทำให้หยางจื้อหมิงเองก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกัน
แต่ในเมื่อจะขอร้องให้เขาช่วยก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ในภาพจำของหยางจื้อหมิง มีแค่เขากับศาสตราจารย์เฉียนเลี่ยงที่ทำการผ่าตัดประเภทนี้ได้ค่อนข้างดี
แต่เฉียนเลี่ยงตำแหน่งใหญ่เกินไป หยางจื้อหมิงอาจจะเชิญมาไม่สำเร็จ
พอวางโทรศัพท์ หยางจื้อหมิงก็สูดหายใจลึกแล้วเดินมาข้างๆ ญาติผู้ป่วย
“พี่ครับ คืออย่างนี้นะ ผมติดต่อศาสตราจารย์หวัง หัวหน้าแผนกของโรงพยาบาลตงต้าสาขาสองแล้ว ในมณฑลของเรา มีแค่เขาที่ทำการผ่าตัดประเภทนี้ได้ค่อนข้างดีครับ…
…พูดไปก็ละอายใจนะครับ ถ้าผมผ่าตัดเคสนี้ มีโอกาสสำเร็จไม่ถึง 5% ด้วยซ้ำ ถ้าให้ศาสตราจารย์หวังผ่าตัดจะเพิ่มโอกาสสำเร็จถึง 20% แต่…ศาสตราจารย์หวังบอกว่าการผ่าตัดเคสนี้มีความเสี่ยงมากเกินไป แถมมีระดับความยากสูงมาก ต้องจ่ายค่าวิชาชีพเฉพาะทางสองหมื่นหยวนครับ…
…เรื่องนี้…พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ โรงพยาบาลของพวกเราจะไม่แทรกแซง แต่คุณต้องจ่ายเงินส่วนนี้ให้ศาสตราจารย์หวังเอง”
หลังจากพูดออกมาแล้ว แม้แต่หยางจื้อหมิงก็ยังรู้สึกละอาย!
ถึงอย่างไรเงินสองหมื่นหยวนก็ค่อนข้างเยอะจริงๆ มิหนำซ้ำ ใช่ว่าคุณจ่ายสองหมื่นหยวนแล้วจะมีความมั่นใจมากขึ้นขนาดนั้น…
‘เสียทั้งคน เสียทั้งเงิน’ คำกล่าวนี้ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับโรงพยาบาล
และเป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดเช่นกัน
สำหรับหญิงชาวบ้านวัยกลางคนคนนี้ ถือเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก!
หยางจื้อหมิงถอนหายใจ “แน่นอนว่าคุณติดต่อผู้เชี่ยวชาญเองได้…แต่ต้องทำเวลาหน่อยนะครับ”
ตอนที่หยางจื้อหมิงพูดประโยคนี้ แม้แต่ตัวเองก็ยังส่ายหน้า
ชาวนาแก่ๆ คนหนึ่งจะไปรู้จักผู้เชี่ยวชาญที่ไหนเยอะขนาดนั้น!
หลังจากภรรยาของเหล่าเฮ่อได้ยิน เธอก็ตกตะลึงพรึงเพริดอย่างที่คาดไว้
ลูกชายกับลูกสาวยังค้างชำระค่าผ่อนบ้านอยู่เลย แต่…ถึงจะเป็นแบบนี้ ก็ยังต้องช่วยชีวิตคน ต่อให้ยืมเงินมาก็ต้องช่วย ถ้าถึงขั้นไม่มีเงินจริงๆ เช่นนั้นก็ไม่มีทางเลือก ส่วนที่บอกว่าจะให้ผู้เชี่ยวชาญเอง เธอเป็นชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่ง จะไปรู้จักผู้เชี่ยวชาญอะไรได้ยังไง!
พอนึกถึงตรงนี้ ภรรยาของเหล่าเฮ่อก็กำลังจะพูดอไรบางอย่าง
เฉินต้าไห่กับเหล่าหยางที่อยู่ข้างๆ ก็ชิงพูดก่อนแล้ว “พี่สะใภ้ เรื่องเงินไม่มีปัญหา ตอนนี้ผมกลับบ้านไปเอามาให้ได้ พี่รอสักครู่นะครับ”
แต่จู่ๆ เฉินต้าไห่ก็นึกอะไรขึ้นได้ ถามเฉินชางว่า “ชางเอ๋อร์ ลูกรู้จักผู้เชี่ยวชาญคนนี้หรือเปล่า หรือรู้จักผู้เชี่ยวชาญคนอื่นบ้างไหม”
เฉินชางได้ยินอาการป่วยที่แพทย์อธิบายเมื่อครู่นี้แล้ว แน่นอนว่าเขารู้จักผู้เชี่ยวชาญแผนกตับและถุงน้ำดี ไม่ว่าจะเป็นเฉียนเลี่ยง หรือโจวหงกวงที่เมืองหลวง แต่เขาไม่รู้จักหวังโส้วคนนี้เลยจริงๆ
โรงพยาบาลตงต้าสาขาสองกับโรงพยาบาลของพวกเขาไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กัน เฉินชางจึงไม่ได้สนิทกับพวกเขามาก
แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเสียเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว การเชิญผู้เชี่ยวชาญ…ไม่จำเป็นแล้ว!
เพราะเฉินชางเองก็ผ่าตัดเคสแบบนี้ได้
ฉินเยว่ลุกขึ้นถามว่า “หรือไม่อย่างนั้น ฉันโทรหาคุณพ่อดีไหมคะ ให้คุณพ่อฉันติดต่อให้”
เฉินชางโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว ให้ผมทำเอง ผมผ่าตัดเคสนี้ได้”
ประโยคนี้ทำให้เสิ่นซิวหย่วนกับหยางจื้อหมิงอึ้งไปเลย
ตอนนี้เอง จี้ชวีหัวหน้าแผนกฉุกเฉินเดินออกจากห้องผ่าตัดแล้ว พูดกับญาติผู้ป่วยว่า “ผมติดต่อหัวหน้าแผนกเหอของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินเมืองอันหยางแล้ว เขาเข้าใจสถานการณ์ของคุณ ใส่ใจมาก แต่…ถ้าจะเคลื่อนย้ายผู้ป่วยก็มีความเสี่ยงสูงมาก เขาจะติดต่อผู้เชี่ยวชาญให้เร็วที่สุด ถ้าทำแบบนี้ จะเสียค่าใช้จ่ายน้อยกว่าให้คุณเชิญผู้เชี่ยวชาญมาเอง”
เป็นอย่างนี้จริงๆ เห็นได้ชัดว่าโรงพยาบาลช่วยคุณติดต่อให้ ถือเป็นการช่วยเหลือด้านการรักษา ค่าใช้จ่ายย่อมไม่เยอะขนาดนั้นแล้ว
หลังจากภรรยาของเหล่าเฮ่อได้ฟัง เธอก็ซาบซึ้งใจจนแทบจะคุกเข่าให้จี้ชวี
จี้ชวีรีบประคองเธอขึ้นมา ถอนหายใจแล้วบอกว่า “คุณพี่ครับ โรงพยาบาลระดับปฐมภูมิของพวกเราก็เป็นแบบนี้ ไม่มีทางเลือกอื่น พวกเราทำได้แค่พยายามไม่ถึงที่สุด ไม่มีวิธีการอื่นแล้วจริงๆ ครับ”
เป็นอย่างที่จี้ชวีบอกจริงๆ โรงพยาบาลระดับปฐมภูมิมีเงื่อนไขจำกัดมากมาย สำหรับอาการป่วยที่ซับซ้อนรับมือยาก ถ้าอยากจะรักษาให้หายก็ยากมาก!
การพูดว่าโรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลจิ้นหยางเป็นโรงพยาบาลระดับปฐมภูมิ บางทีก็อาจไม่ถูกเสมอไป แต่…เมื่อเจอกับอาการป่วยที่ซับซ้อนรักษายาก ที่นี่จะต่างกับโรงพยาบาลระดับปฐมภูมิสักเท่าไรเชียว
โดยเฉพาะแผนกฉุกเฉิน บางทีโรงพยาบาลก็ไม่มีความสามารถในการกู้ชีพ ส่งไปข้างนอกก็รักษาไม่ทัน…เชิญผู้เชี่ยวชาญก็อาจไม่ยอมมา อย่างไรเสียถ้าไม่มีผลประโยชน์ก็ไม่มีใครอยากตื่นเช้า ทั้งยังเป็นอาการวิกฤตรุนแรง มาแล้วก็ไม่แน่ว่าจะรักษาได้
พูดแบบไม่น่าฟังก็คือ เวลาแบบนี้ มีหมอหลายคนเริ่มบอกให้ญาติผู้ป่วยทำใจแล้ว
ตอนนี้เฉินชางบอกว่า “หัวหน้าแผนกทุกท่านครับ ผมขออนุญาตแนะนำตัวเองสักหน่อย ผมเฉินชางจากโรงพยาบาลอันดับสองของมณฑล สำหรับอาการของผู้ป่วยเคสนี้ ผมผ่าตัดได้ครับ”
สาเหตุที่เฉินชางไม่พูดตั้งแต่แรก ก็เพราะเป็นไปไม่ได้ที่โรงพยาบาลจะให้คุณไปผ่าตัด ชีวิตคน ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น คุณคิดว่าตัวเองเป็นหมอแล้วจะผ่าตัดได้ทุกที่ทั่วประเทศอย่างนั้นหรือ
ไม่ได้อยู่แล้ว!
โรงพยาบาลมีขั้นตอนและระเบียบข้อบังคับของโรงพยาบาล คุณบอกว่าทำได้ แต่เมื่อเกิดปัญหาขึ้นใครจะรับผิดชอบ
ความรับผิดชอบในการรักษาและข้อพิพาทระหว่างแพทย์และคนไข้ คือเรื่องที่ยุ่งยากที่สุด
จี้ชวีกับหยางจื้อหมิงมองเฉินชางแวบหนึ่ง จากนั้นส่ายหน้า ไม่ได้ตอบอะไร
เฉินชางเห็นดังนั้น ก็พลันนึกขึ้นได้ถึงคำพูดของจี้ชวี หัวหน้าแผนกฉุกเฉินเมื่อครู่นี้ ตอนนี้เหอทงกำลังหาผู้เชี่ยวชาญมาช่วยรักษา พอนึกถึงตรงนี้ เฉินชางก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหัวหน้าแผนกเหอทงแห่งศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
หลังจากโทรติด เฉินชางก็เข้าประเด็นทันที “หัวหน้าแผนกเหอ สวัสดีครับ ผมคือเฉินชาง ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องผ่าตัดของโรงพยาบาลประชาชนแห่งมณฑลจิ้นหยาง ผู้ป่วยเป็นคุณลุงของผมเอง ครับ ผมผ่าตัดเคสนี้ได้ รบกวนคุณช่วยคุยกับโรงพยาบาลให้ทีครับ…ใช่ครับ…ได้ครับได้…ไม่มีปัญหา!”
เฉินชางวางสายโทรศัพท์ จี้ชวีกับหยางจื้อหมิงรวมทั้งเสิ่นซิวหย่วนกำลังมองเฉินชาง พวกเขางงนิดหน่อย คนหนุ่มคนนี้…
เพียงแต่ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของจี้ชวีก็ดังขึ้นแล้ว!
