เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 168 ถูกตบหน้าอีกครั้ง
คะนึงนิตย์ปรากฏตัวทางด้านหน้าประตูห้องวิจัยยา นภาลัยเพิ่งวางสายภีมพลพอดี เธอยืนอยู่หน้ากระจกและกำลังเก็บโทรศัพท์ เมื่อหันหลังกลับมาจึงมองเห็นคะนึงนิตย์เดินเข้ามาด้านใน
ซึ่งแสดงลักษณะท่าทางเหมือนคุณครูซักไซ้ไล่เลียงถามหาความผิด แถมไม่รู้ว่าในมือถืออะไรมา
คะนึงนิตย์ยืนนิ่งอยู่ด้านหน้านภาลัย นัยน์ตาจ้องมองเธออย่างเคร่งขรึม
“อะ…?”
ไม่รอให้นภาลัยได้เอ่ยถาม เธอง้างมือออก และสะบัดสัญญาใส่หน้าเธอเต็มแรง!
นภาลัยคว้าเอกสารพวกนั้นเอาไว้ ตอนที่เธอมองเห็นในนั้นอย่างชัดเจน จึงมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณไปเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่ามาเหรอคะ?”
“ไปมาแล้วนะสิ” นัยน์ตาเธอฉายรัศมีความกดดันอันเย็นชาออกมา พลางเชิดปลายคางขึ้น “แถมยังขนสิ่งของของแกทั้งหมดออกมาจนเกลี้ยง”
“…” นภาลัยหน้านิ่วคิ้วขมวด
“เรื่องนี้ แกต้องอธิบายให้ฉันฟังอย่างละเอียดชัดเจน!” คะนึงนิตย์จ้องเธออย่างแค้นเคือง “แกนี่มันปากหวานจริงๆ! ถึงขั้นไปขอเงินลูกชายฉันตั้งพันล้าน! ยังบีบให้เขาเขียนสัญญาเอาไว้! ทำไมแกไม่บีบให้เขาเขียนพินัยกรรมไว้เลยล่ะ?!”
“…” นภาลัยไร้เรี่ยวแรงที่จะหาข้อแก้ตัว
คะนึงนิตย์แย่งสัญญาไปจากมือเธอ จากนั้นก็ฉีกไม่เหลือชิ้นดีด้วยความโกรธแค้น และลงมือรุนแรงอีกครั้ง
บนท้องฟ้ามีหิมะลอยปกคลุมไปทั่ว แต่ละแผ่นล่วงมาเกาะอยู่บนศีรษะ บนไหล่ เสื้อผ้า รองเท้าของเธอกระจายไปทั่ว …
นภาลัยเสียใจมาก เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เกรงว่าจะเป็นการกระตุ้นต่อมโกรธให้กับเธออีก
ดังนั้นจึงเลือกที่จะเงียบแทน
เพี๊ยะ –!
มีเสียงตบหน้าด้านขวาของเธอ! แถมยังลงมือสุดแรง
จากนั้นจึงมีเสียงดังชัดสุดแรงตามมาติดๆ ซึ่งมันเจ็บมากกว่าเมื่อคืนวานเป็นสิบเท่า!
สัญชาตญาณของนภาลัยเอามือขึ้นป้องหน้า พลันหันหลังและคอยประคองหน้าต่างจรดพื้นจนเกือบล้มหน้าคะมำ กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มปาก ฟันโยกเล็กน้อย…
แต่ความเจ็บปวดจากร่างกายยังห่างไกลความเจ็บปวดที่อยู่ในใจมาก
ถูกต้อง หัวใจของเธอก็เจ็บปวดมาก และเจ็บปวดแทนภีมพลด้วย
“ฉันก็นึกว่าแกเคารพความรักที่มีต่อเขามาก!” สายตาคะนึงนิตย์เหมือนคมหอกคมดาบ “มีลูกให้เขาสองคนแถมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวคอยประคบประหงมลูกๆมา! ดูๆ ไปก็ไม่แสวงหาชื่อเสียงเงินทอง พอเปิดปากก็เรียกเงินเป็นพันล้าน! แล้วยังกล้าแสร้งแสดงความรู้สึกอันลึกซึ้งต่อหน้าฉันอีกเหรอ?”
นภาลัยจ้องมองเศษกระดาษที่ฉีกเป็นชิ้นๆ เต็มพื้น การโดนทำร้ายจนเกิดอาการมึนหัวมาก “ฉันเปล่านะ” สมองของเธออื้ออึง จึงช้อนสายตาพูด “มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจากเขา เขาให้ฉันเอง”
“ทำตัวเป็นบ้าทั้งที่เป็นคนรวยงั้นสิ?” นภาลัยทำเสียงฟึดฟัดในจมูกด้วยอาการดูถูก ไม่เชื่อเธอสักนิด “นังผู้หญิงแผนสูง! ฉันรู้ว่าฉันมีความสำคัญมากกับภีมพล เพื่อรักษาฉันให้หายดี เขาเคยไปเสาะหาหมอจากทั่วทุกสารทิศ! ไม่สนว่าคนอื่นเคยถามเขาเพื่อต้องการทีเอ็ม กรุ๊ปไปครอบครอง เขาก็ยินดีจะยกให้อย่างไม่ลังเล!”
“หึๆ” คะนึงนิตย์หัวเราะถากถาง “แต่ช่างน่าเสียดายที่ไม่มีปัญญามากพอ”
ถ้าต้องการทีเอ็ม กรุ๊ปเขาก็จะยกให้งั้นเหรอ?
ที่แท้ตำแหน่งของคะนึงนิตย์ที่อยู่ในใจภีมพลนั้นนอกเหนือกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้มาก
นภาลัยอมยิ้ม “งั้นตอนนี้คุณก็วางใจได้เลย ไม่มีสัญญาอีกต่อไปแล้ว ก็สามารถรับการรักษาจากฉันได้อย่างสบายใจแล้วใช่มั้ย?” ต้องรักษาเธอให้หาย เพื่อให้ภีมพลได้สมปรารถนา!
คะนึงนิตย์ย่อมอยากจะหายดี แต่เธอเกลียดแสนเกลียดนังผู้หญิงจอมปลอมคนที่ยืนอยู่ทางด้านหน้า!
เป็นเพราะการปรากฏตัวของนภาลัย ทำลายแผนเดิมของเธอที่วางเอาไว้!
แถมยังทำให้ตนเองเหมือนไม่ใช่ผู้ไม่ใช่คนต่อหน้าและลับหลังญาณีกับลูกชาย!
รถยนต์คันหนึ่งจอดในลาน
ชั่วอึดใจผ้าไหมขึ้นมารายงานชั้นบน “คุณนาย หมอกรินทร์มาแล้วค่ะ”
คะนึงนิตย์เหล่ตามองเศษกระดาษที่หล่นอยู่ที่พื้น แต่กลับไม่รู้สึกกระวนกระวาย และเหล่ตามองผู้หญิงที่มีคราบเลือดติดตรงมุมปาก เธอพึมพำอย่างเย็นชา และหันหลังเดินออกไป!
ผ้าไหมที่อยู่หน้าประตูมองเห็นภาพนั้น จนเบลอไปหมด
ทำไมคุณนายถึงลงมืออีกแล้วเนี่ย?
คะนึงนิตย์เดินผ่านด้านข้างของเธอ เธอหันหลังเดินตาม พร้อมทั้งกระซิบพูดอย่างเร่งรีบ “คุณนายคะ คุณนายลงมือทำร้ายไม่ได้อีกแล้วนะคะ คุณภีมจะกลับมาแล้วค่ะ”
แต่ในใจคะนึงนิตย์ยังโกรธเคืองและไม่จางหายไป!
หลังจากผ่านไปประมาณห้านาที
คะนึงนิตย์มองเห็นกรินทร์เดินออกไปจากห้องนั่งเล่นและขึ้นรถ จนเห็นรถยนต์ขับออกไปแล้ว …
นัยน์ตาเธอฉายความเศร้าหมองออกมา จึงนั่งกอดเข่าอยู่ด้านหน้ากระจก รู้สึกว่าเหนื่อยมากเหลือเกิน
เธอเป็นคนไม่ยุ่งเรื่องของใคร ใครก็อย่ามายุ่งเรื่องของเธอ ถ้ามีคนเข้ามาแส่หาเรื่อง อีกฝ่ายตรงได้รับผลกรรมอย่างสาสมแน่นอน
เธอเคยช่วยแชมป์ลงไม้ลงมือกับพ่อของเพื่อนนักเรียนในโรงเรียนอนุบาลมากแล้ว แถมไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง สรุปคือไม่เคยแพ้มาก่อน!
แต่เวลานี้ในฐานะที่เธอเป็นหมอ จรรยาบรรณวิชาชีพบอกกับเธอเสมอไม่สามารถเคียดแค้นกับคนป่วยได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนป่วนคนนั้นเป็นมารดาของภีมพล เป็นแม่แท้ๆ ของเขา…
คฤหาสน์ปราสาทอันสวยงาม ในสหรัฐอเมริกา
ห้องสวีทที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ญาณีที่กำลังนั่งจิบน้ำชาชั้นเลิศตอนบ่ายได้ยินเสียงเคาะประตู เธอช้อนตามองออกไป
จึงเห็นบ่าวรับใช้ชาวฟิลิปปินส์วัยรุ่นที่แต่งตัวสวยงามหลายๆ คน กำลังเข็นราวไม้แขวนเสื้อเคลื่อนที่ได้เข้ามา
บนราวไม้แขวนเสื้อมีชุดราตรีอันสวยงามทุกรูปแบบ
เธอผุดลุกขึ้นอย่างตกใจ “…” นี่พวกคุณเข้าห้องผิดหรือเปล่าคะ?
“คุณญาณีคะ” ดวงตาสีฟ้าของบ่าวสาวคนฟิลิปปินส์ทำหน้าอิจฉาตาร้อน “มาแจ้งข่าวดีกับคุณค่ะ คืนนี้ คุณต้องเป็นแบรนด์เอมบาสเดอร์ให้กับแหวนที่เป็นงานออกแบบชิ้นแรกของคุณหนูคุณหนูอลิซกับคุณภีมค่ะ”
