เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 193 เข้าข้างอย่างชัดเจน

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 193 เข้าข้างอย่างชัดเจน

“ค่ะ!” ญาณีหันหลังแล้วเดินไปที่รถ เพื่อเอากล้องถ่ายรูประดับมืออาชีพ

ผ้าไหมขึ้นไปที่ชั้นบน เพื่อเลือกเสื้อผ้ากับคุณนายนิตย์

ช่วงหลายปีที่ผ่านมา คะนึงนิตย์มักจะสวมเสื้อแขนยาว แต่งตัวมิดชิด ดังนั้นช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอจึงไม่ได้ซื้อเสื้อผ้ามากนัก เธอไม่ออกไปข้างนอก และไม่ส่องกระจก

“คุณนายนิตย์ ชุดของคุณนายนภาสวยมาก” ผ้าไหมกล่าวกับเธอ

คะนึงนิตย์เม้มริมฝีปากเบา ๆ “ต่อไปญาณีจะกลายเป็นคุณนายของบ้านนี้ เธอต้องเปลี่ยนการเรียกแล้ว”

“……” ผ้าไหมก้มหน้าและไม่พูดอะไร

สายตาของคะนึงนิตย์จับจ้องชุดที่นำมาจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า ซึ่งมีหลายสไตล์ สวยงามจนทำให้คนรู้สึกหลงใหล

เธอปรึกษาผ้าไหม หลังจากพวกเธอสองปรึกษากันแล้ว พวกเธอเลือกชุดมาหลายแบบ

เมื่อญาณีเห็นเสื้อผ้าของนภาลัยแล้ว เธอทำได้เพียงถอนหายใจกับความบ้าระห่ำของภีมพล นึกไม่ถึงว่าเขาจะซื้อชุดให้เธอมากมายขนาดนี้ ถึงแม้ว่าจะใส่เสื้อไม่ซ้ำทุกงานเลี้ยงอาหาร กว่าจะใส่ครบทุกชุด คงต้องใช้เวลาแปดหรือสิบปี?

ญาณีเป็นคนแต่งหน้าและออกแบบท่าถ่ายรูปด้วยตนเอง สมแล้วที่เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งรอบด้าน

คะนึงนิตย์เปลี่ยนเป็นชุดกี่เพ้าแขนสั้น รูปร่างของเธอยังคงดีมาก ผมหยิกของเธอถูกทักไว้ที่ข้างหู และประดับด้วยกิ๊บสีเขียวมรกต

มีรอยตีนกาบาง ๆ อยู่ที่หางตา เมื่อเธอยิ้มมันเผยให้เห็นถึงเสน่ห์ของความผู้หญิง

สมัยเธอเป็นสาว เธอต้องสวยมากอย่างแน่นอน

ทักษะฝีมือการถ่ายภาพของญาณียอดเยี่ยมมาก และเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีความอดทน——

“คุณป้า เงยหน้าขึ้นอีกนิด อย่างนี้แหละ ได้มุมพอดี”

“คุณป้า วางเท้าแบบนี้” เธอสาธิต “แบบนี้ถ่ายออกมาแล้วจะเป็นธรรมชาติกว่า”

ใช้เวลาถ่ายรูปไปสองชั่วโมง เปลี่ยนเสื้อผ้าสี่ชุด และถ่ายรูปได้เกือบร้อยรูป

คะนึงนิตย์รู้สึกว่าญาณีทำให้เธอกลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง จากตอนแรกที่เธอยังไม่สามารถปล่อยวางได้ สุดท้ายเธอก็เผชิญหน้ากับกล้องอย่างเป็นธรรมชาติ ยิ่งอยู่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

ภาพที่ถ่ายออกมานั้นสวยทุกภาพ

ผ้าไหมมองฉากนี้อยู่ด้านข้าง น้ำตาของเธอค่อย ๆ ไหลออกมา

นับตั้งแต่เกิดเรื่องกับคุณนายนิตย์ เธอปฏิเสธที่จะส่องกระจกมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอยอมรับการถ่ายรูปอย่างมั่นใจ

ญาณีบอกว่าหลังจากปรับแต่งรูปเสร็จแล้ว ปริ้นออกมาเป็นอัลบั้มแล้วมอบให้เธอ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่คุณนายนิตย์ปรารถนา

“ญาณี คืนนี้เธอนอนค้างกับป้าไหม?” คะนึงนิตย์จับมือเธอ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา “พวกเราไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้ว”

“ค่ะ” นี่ถือเป็นเกียรติสำหรับญาณี แล้วเธอจะปฏิเสธได้อย่างไร

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอสวมชุดนอนของนภาลัย แล้วนอนอยู่บนเตียงของคะนึงนิตย์

หลังจากปิดไฟ แสงจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ลมเย็นพัดกลิ่นหอมของดอกไม้เข้ามา ทำให้หัวใจที่โศกเศร้าของญาณีไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

ป้านิตย์จะอยู่ข้างเธอไหม?

“ญาณี” คะนึงนิตย์พูดถึงอดีต “ป้าขอบคุณที่เธอทุ่มเทเพื่อทีเอ็ม กรุ๊ปและภีมพลตลอดหลายปีที่ผ่านมา ป้ารู้สึกซาบซึ้งมาก”

“คุณป้าเลี้ยงหนูจนเติบโต การที่หนูตอบแทนทีเอ็ม กรุ๊ป มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว” ญาณีไม่ได้พูดเอาความดีความชอบใส่ตนเอง เธอมักจะเสียสละเสมอ “ส่วนเรื่องที่หนูทำเพื่อภีมพลนั้น เป็นเพราะหนูรักเขามาก”

“แล้วเธอยินดีที่จะแต่งงานกับเขาไหม?”

“ยินดีค่ะ” เมื่อเผชิญหน้ากับความรัก ญาณีไม่มีทัศนคติทั้งสามด้านอีกต่อไปแล้ว “แม้แต่ฝันหนูก็อยากจะแต่งงานกับเขา” เพียงแต่…เขาแต่งงานแล้ว และทุกครั้งที่เธอนึกถึงความจริงนี้ เธอจะรู้สึกเจ็บปวดหัวใจราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

“นภาลัยสัญญาว่าจะไปจากเขาแล้ว” คะนึงนิตย์กล่าว “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะวันนี้ภีมพลพาเธอไปนิวยอร์ก เธอคงขึ้นเครื่องบินไปที่ออตตาวาแล้ว”

ญาณีรู้สึกตกใจเล็กน้อย “เธอรับปากจะไปจากที่นี่จริง ๆ เหรอ?”

“รับปากแล้ว” คะนึงนิตย์กล่าว “หลังจากเธอกลับมาแล้ว ป้าจะให้ชนรพส่งเธอจากไป เธอไม่เหมาะกับภีมพล จากการวินิจฉัยของป้า เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา การที่เธอเข้ามาพัวพันกับภีมพล เธอต้องมีจุดประสงค์อย่างแน่นอน”

หลังจากได้ยินประโยคนี้ ญาณีรู้สึกมีความสุขมาก!

ในความมืด เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มราวกับดอกไม้ที่เบ่งบาน