เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 519 ขอโทษค่ะ พวกเราผิดไปแล้ว
พนักงานหญิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เบญญากลับยกเท้าเดินออกไป
“ตอนนี้ทำยังไงดีล่ะ?”
“ตามสไตล์การจัดการของคุณภีม เราต้องโดนไล่ออกแน่”
“มันไปถึงหูเขาได้ยังไงล่ะ?”
“ฉันก็แค่วิจารณ์กับเธอนะ”
“……”
พนักงานสองคนเริ่มกลัวจนตัวสั่นระริก แต่ก็ต้องไป
ชั้นบน ภายในห้องประธานเรียบง่ายสวยหรู ภีมพลนั่งหน้าโต๊ะทำงาน เขาขมวดคิ้วเบาๆ โครงการในมือเหมือนจะไม่สบายใจ เขาอ่านมันอย่างละเอียด แล้วใช้ปากกาทำเครื่องหมายเป็นครั้งคราว
พนักงานหญิงสองคนเดินออกมาจากลิฟต์ เดินมาทางนี้อย่างกังวลหวั่นเกรง เมื่อก้าวใกล้เข้ามา สันหลังก็มีเหงื่อผุด เหมือนกำลังไปที่ลานประหาร
ภายในห้องทำงานรองประธาน เบญญานั่งที่ของตัวเอง เอาเปลือกลูกอมที่ฉีกแล้วโยนใส่ถังขยะ แล้วเอาอมยิ้มใส่ปาก มองไปที่นอกประตูอย่างสบายอารมณ์
ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง……
ในใจเธอกำลังนับเงียบๆ เห็นพนักงานหญิงสองคนเดินผ่านนอกประตูไป เดินไปยังห้องทำงานประธานแล้ว
มุมปากเธอแสยะยิ้ม ละสายตากลับมาแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ ทุ่มเทให้กับการทำงาน
ที่ประตูห้องทำงานประธาน พวกเธอเครียดจนไม่แม้แต่จะเคาะประตู เดินเข้าไปตรงๆ หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากคอ
ได้ยินเสียงฝีเท้า วริศกับภีมพลก็ละสายตาขึ้นมาพร้อมกัน
พนักงานหญิงสองคนเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ สุดท้ายก็ยืนนิ่งตรงหน้าโต๊ะทำงานภีมพล
“ขอโทษค่ะ คุณภีม ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดจาใส่ร้ายคุณนภา” เสียงเธอสั่นระริกเล็กน้อย “ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ขอร้องคุณอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ”
“คุณภีม ฉันก็รู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ขอโทษค่ะ……ต่อไปฉันจะไม่พูดอีกแล้ว” อีกคนหวาดกลัวจนทึ่มไปเลย “ฉันจะเขียนหนังสือรับรอง ฉันเขียนวิพากษ์วิจารณ์ตัวเองได้ ขอร้องคุณอย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ!”
“คุณภีม คุณหักคะแนนผลสัมฤทธิ์ฉันก็ได้ค่ะ! เรารู้สึกผิดจริงๆ ว่าไม่ควรนินทาคนอื่น ยิ่งไม่ควรนินทาคุณนภา”
ดวงตาภีมพลเยือกเย็นเล็กน้อย เขากับวริศมองหน้ากัน ฟังใจความสำคัญออกหมดแล้ว ยัยสองคนนี้พูดจาใส่ร้ายนภาในบริษัท แต่ใครไปทำให้พวกเธอมาขอโทษ?
มองพวกเธอตัวสั่นระริก ร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่ภีมพลไม่เห็นอกเห็นใจเลย
เขาขมวดคิ้ว ริมฝีปากบางเม้มเบาๆ
ท่านประธานไม่กล่าวประกาศจุดยืน ขาหญิงสาวทั้งสองก็เริ่มอ่อน มองเขาด้วยความตื่นตระหนก
ผ่านไปสักพักหนึ่ง สองมือภีมพลเคาะแป้นพิมพ์ ดวงตาเย็นชาจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ มุมปากกัดกลืนความเย็นยะเยือก
ในเวลานี้ วริศก็หยัดกายยืนขึ้น ก้าวไปหาเธอสองคน “ตามฉันออกมา”
สองสาวได้ยินก็หันไป แค่เห็นผู้ช่วยวริศเดินไปทางประตูแล้ว
พวกเธอมองประธานด้วยความไม่สบายใจ จากนั้นก็รีบตามออกไป
บนทางเดินนอกประตู วริศยืนนิ่ง หันไปมองพวกเธอ “ถ้าผู้หญิงคนหนึ่งนินทาลับหลัง มันคือพฤติกรรมที่ต่ำทรามมาก พวกเธอไม่มีจิตสำนึกเหรอ?”
“ขอโทษค่ะ ผู้ช่วยวริศ เราผิดไปแล้ว……” สองสาวก้มศีรษะลงต่ำ ร้อนใจจนน้ำตาไหลลงมา “ขอร้องคุณภีมอย่าไล่เราออกเลยนะคะ เราไม่เคยผิดพลาดในการทำงาน”
“ฟังนะ” นัยน์ตาวริศเผยแสงเย็นยะเยือก “ก่อนที่พวกเธอยังไม่รู้จักใครสักคน อย่าถูกความอิจฉาริษยาบดบังสายตา ฉันรับประกันด้วยนิสัยเลยว่าคุณนภาไม่แย่ไปกว่าคุณญาณี”
สองสาวพยักหน้าระรัว และไม่รู้ด้วยว่าฟังเข้าหูหรือไม่
“พวกเธอไปได้แล้ว” วริศพูด “คราวหน้าห้ามทำอีก คราวนี้ฉันจะช่วยพวกเธออ้อนวอนต่อหน้าคุณภีม”
“ขอบคุณค่ะผู้ช่วยวริศ! ขอบคุณค่ะขอบคุณค่ะ!” พวกเธอซาบซึ้งบุญคุณอย่างยิ่ง
ประตูห้องทำงานรองประธานที่อยู่ไม่ไกล เบญญาพิงบานประตูอยู่ มองพนักงานหญิงสองคนนั้นวิ่งหนีเหมือนได้รับการยกโทษครั้งใหญ่!
วริศกำลังจะก้าวเดิน ก็เห็นหญิงสาวยืนที่ประตูในปากมีอมยิ้มอยู่โดยไม่ถืออคติ
วินาทีต่อมา เบญญาก็เดินมาหาเขา
