เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 638 เจตนาของเธอ

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 638 เจตนาของเธอ

“พี่จงใจเหรอ?” นิ้วมือของนุชวราบีบเกร็ง “พี่จงใจซื้อเค้กวันเกิดมาให้ฉัน เพื่อหลอกถามฉัน? จงใจตามไปหาเรื่องที่น้ำตกลอซีรา แล้วบอกคุณนภาว่าพี่จะไม่ยอมรามือง่ายๆ?”

“นุชว์แกอย่าตื่นตูมขนาดนั้น” มุมปากของญาณียกขึ้น เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายว่า “มันไม่ได้ซับซ้อนเหมือนที่แกคิด ตอนนี้น้ำตกลอซีราก็ถือได้ว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ปีๆหนึ่งรองรับนักท่องเที่ยวได้ตั้งมากมาย ทีนภาลัยยังมาได้ แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ?”

นุชวราไร้คำโต้แย้ง แต่เธอก็เชื่อในลางสังหรณ์ของตัวเอง “………..” เธอเสียใจและเจ็บปวดมาก

ในระหว่างที่เงียบ ญาณีก็พูดขึ้นมาอีกว่า “ยังมีเรื่องอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีฉันขอตัวไปทำงานต่อ”

นุชวราวางสาย ยืนนิ่งอยู่บนดาดฟ้าเนิ่นนาน ในใจเอาแต่รู้สึกอยู่ไม่สุข

อีกฝ่ายเปลี่ยนไป…..ราวกับเป็นคนแปลกหน้า

เธอเห็นอีกฝ่ายเป็นพี่เป็นเพื่อน เพราะญาณีเคยช่วยเธอหลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องใช้ชีวิต

แต่ว่า…..เรื่องของสองบริษัท คนตัวเล็กๆอย่างนุชวราไม่กล้าเข้าไปพัวพันหรอก

นุชวราเตือนตัวเอง ว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปต้องอยู่ให้ห่างจากญาณีเข้าไว้

แล้วก็ต้องรีบคืนเงินสองแสนห้าให้ญาณีไวๆ！

เมื่อกลับมาที่ห้องทำงาน สมองของเธอยังคิดแต่เรื่องนั้น จนเธอเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเบญญา “……….”

“มีอะไรหรือเปล่า?” เบญญาเงยหน้าขึ้น สบสายตากับเธออย่างเรียบนิ่ง

นุชวราทำท่าจะพูดแต่ก็ไม่พูด “……….” ท่าทางเหมือนเพิ่งถูกอะไรโจมตีมาอย่างหนัก

“พูดมาเถอะ” เธอเอ่ยพูดอย่างตรงไปตรงมา “เธอมีอะไร?”

“ฉัน….ฉันขอยืมเงินสักห้าหมื่นได้ไหมคะ?” นุชวราไม่ได้ไตร่ตรองอะไรมาก “รอเงินเดือนออกเดี๋ยวฉันทยอยคืนให้” เธอเองก็รู้สึกกระดากอายเหมือนกัน

เบญญาชะงักไปเล็กน้อย เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนมาขอยืนเงินเธอแบบนี้

“ได้สิ” หลังจากนิ่งไปเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เอ่ยถามว่า “โอนทางวีแชทได้ไหม?”

“ได้ค่ะ”

จากนั้นทั้งสองก็แอดวีแชทกัน เบญญาโอนให้เธอห้าหมื่นอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง แถมยังถามอีกว่า “ห้าหมื่นพอเหรอ?”

เธอรู้ว่าอีกฝ่ายถามเพราะกลัวว่ามันจะไม่พอ แต่การที่เบญญาให้เธอยืมเงินจำนวนเยอะขนาดนี้ได้อย่างสบายๆ นุชวราก็อดที่จะรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างชนชั้นขึ้นมาไม่ได้

“พอค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะ”

หลังจากเห็นเงินเข้า นุชวราก็นำเงินในบัญชีที่เหลือมาสมทบ แล้วโอนคืนให้ญาณีสองแสนห้า

ญาณีที่เห็นเงินโอนเข้าก็จ้องหน้าจออยู่เนิ่นนาน จากนั้นก็ยิ้มเยาะออกมา เก็บโทรศัพท์ลงแล้วเดินกลับไปยังที่พัก

คิดจะใช้วิธีนี้เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นเหรอ?

ไหนว่าจะไม่ลืมบุญคุณกันไง?

ตอนบ่าย

เบญญาออกไปข้างนอก เนื่องจากเธอสอบขับรถถึงแค่ระดับต้น จึงยังไม่ได้ใบขับขี่เลยต้องเรียกแท็กซี่แทน เธอตั้งใจว่าจะออกไปซื้อนมกล้วยที่ร้านเค้ก

“ขอบคุณที่ส่งข้อความมาบอกนะ!” ก่อนจะกลับเธอก็ไม่ลืมขอบคุณอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรค่ะ” พนักงานร้านยิ้มร่า “ร้านเรามีนมกล้วยเข้ามาแค่หนึ่งล็อตต่ออาทิตย์ แถมสินค้ายังค่อนข้างเป็นที่ต้องการ แต่ว่าคุณบอกพวกเราไว้หลายรอบแล้ว ครั้งนี้พอของเข้าพวกเราก็เลยส่งข้อความบอกคุณก่อน”

“ขอบคุณค่ะ！” เธอดีใจเป็นอย่างมาก

หลังจากเรียกแท็กซี่กลับมาที่ทีเอ็ม กรุ๊ป เธอก็ออกแรงขนนมกล้วยทั้งลังเข้าไปในลิฟต์

เมื่อขึ้นมาชั้นบนเธอก็ตรงมาที่ห้องท่านประธาน แล้ววางลังไว้บนโต๊ะของวริศ “ขอบคุณที่ช่วย ไม่รู้จะตอบแทนด้วยอะไร เลยซื้อของเล็กๆน้อยๆมาให้ หวังว่าคุณจะรับไว้”

วริศมองมาที่เธอ แล้วก้มมองลังนมกล้วยตรงหน้า “เอาแบบนี้เลย?”

“แล้วจะเอาแบบไหน?” หญิงสาวปัดมือ แล้วเท้าสะเอว “นี่ก็เพราะฉันสำนึกได้หรอกนะ ถึงอยากชดเชยให้คุณไง！”

“อ่อ จะบอกว่าชีวิตของคุณมีค่าเท่าของพวกนี้เหรอ?” วริศยิ้มขำ “ถึงยังไงผมก็ช่วยชีวิตคุณไว้เลยนะ”

“แล้วคุณจะเอายังไง? ได้คืบแล้วจะเอาศอกเหรอ?”

วริศเริ่มสนุก “ยังคิดไม่ออก ถ้าผมคิดได้แล้วเดี๋ยวบอกอีกทีแล้วกัน”

“แล้วแต่！” เธอหันหลังเดินออกไป ดูซีรีส์ต่อดีกว่า！

อีกด้าน ณ น้ำตกลอซีรา แสงอาทิตย์ส่องลอดผ่านรอยแยกของใบไม้ สะท้อนลงบนพื้นหินและพื้นหญ้า บริเวณบังกะโล….

มีเสียงสายธารหลั่งไหลชวนให้จิตใจสงบ

ทีมออกแบบของทีเอ็ม กรุ๊ปนั่งล้อมเป็นวงอยู่ในบ้านกันอย่างเบียดเสียด บางคนก็นั่งบนเสื่อ บางคนก็นั่งพิงกำแพง ส่วนประตูบ้านถูกปิดไว้อย่างแน่นสนิท

แสงอาทิตย์อันอบอุ่นสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง กระจายความอบอุ่นไปทั่วบ้าน

ขณะนี้ทุกคนกำลังประชุมกันอยู่