เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่776 ดูต้นสายปลายเหตุออก
นุชวราข่มความกระวนกระวายในใจของเธอ และพยายามทำให้ตัวเองดูสงบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเธอยังใหม่ต่อโลก และกลัวว่าเขาจะให้ราคามั่ว
เธอจงใจสวมชุดที่ซื้อมาในราคาเจ็ดแปดหมื่น และผลักกล่องเล็กที่เปิดอยู่ไปตรงหน้าชายคนนั้น
ภายในห้องมีความเงียบเป็นพิเศษ และดนตรีคลาสสิกก็คลอเบา ๆ จากทางเดิน
นิรุปัทว์หยิบกล่องขึ้นมาดูเครื่องประดับที่อยู่ภายใน ผ่านไปครู่หนึ่ง ถึงจะหยิบมันมาไว้ในมือของเขาและมองดูอย่างระมัดระวัง
เป็นเพชรคุณภาพสูง ไม่ได้เห็นของสะสมแบบนี้มาหลายปีแล้ว แม้ว่ามันจะถูกออกแบบมาเพื่อเป็นเครื่องประดับแต่การออกแบบก็ใช้ได้เลย
นุชวราสังเกตสีหน้าของเขา พยายามเดาความคิดในใจของเขา
ดวงตาของนิรุปัทว์ลึกล้ำ สีหน้าก็อ่อนโยน ไม่ง่ายที่จะเข้าใจความคิดในใจของเขาได้ เขาแค่ชื่นชมเครื่องประดับในมืออย่างระมัดระวัง
เขายิ่งดูนานเท่าไหร่ นุชวราก็ยิ่งรู้สึกสบายใจมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าเขาไม่ชอบ เขาจะเสียเวลามากขนาดนี้ทำไม?
หลังจากนั้นไม่นาน นิรุปัทว์ก็เก็บของกลับเข้าไปในกล่องและถามว่า “คุณวางแผนที่จะขายเท่าไหร่?”
“หกล้าน” นุชวราโพล่งออกมาด้วยสายตาแน่วแน่
นิรุปัทว์ดูสงบนิ่ง จ้องมองเธอครู่หนึ่ง แต่ผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ ผงะเล็กน้อย
นุชวรากลัวว่าข้อตกลงจะผิดพลาด เธอจึงเปลี่ยนคำพูดทันที “ห้าล้านก็ได้!”
นิรุปัทว์และผู้ช่วยของเขามองหน้ากัน และผู้ช่วยก็พูดว่า “คุณนิรุปัทว์ ซื้อเลยเถอะครับ”
“ได้”
จากนั้นผู้ช่วยเขียนเช็คห้าล้านให้นุชวรา แล้วหยิบกล่องบนโต๊ะแล้วส่งให้นิรุปัทว์
“ไปกันเถอะครับ คุณเบญญา” ผู้ช่วยยังใช้คำสุภาพ
เธอยืนขึ้น และทำความเคารพนิรุปัทว์อย่างนอบน้อม นิรุปัทว์พยักหน้าตอบรับ ผู้ช่วยมองมาที่เขา จากนั้นก็ลงไปส่งนุชวราข้างล่าง
เมื่อมองไปยังแผ่นหลังที่จากไป นิรุปัทว์ก็วางกล่องลงบนโต๊ะกาแฟเบา ๆ แล้วร่างสูงก็เอนหลังเพรียวของเขาลงบนพนักพิงเก้าอี้
หลังจากนั้นประมาณห้านาที ผู้ช่วยก็เดินเข้ามาหาเขา “คุณนิรุปัทว์ ส่งคนสะกดรอยตามเธอแล้วครับ ตอนนี้ให้ทำยังไงต่อครับ?”
นิรุปัทว์เพ่งสายตาไปที่กล่องบนโต๊ะกาแฟ “รอ”
เพียงคำเดียว ผู้ช่วยก็เข้าใจความหมาย และอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อผ้าแบรนด์หรู ความกระตือรือร้นและราคาสินค้าตอนขายนั้น กำลังบ่งบอกว่าเธอต้องการขายของที่ขโมยมาให้กับคุณ”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกล่องเครื่องประดับนี้ “มุมปากของนิรุปัทว์กระตุกเล็กน้อย “แหวนเพชรมูลค่ายี่สิบล้าน สร้อยข้อมือมูลค่าสิบล้าน บรรจุในกล่องมูลค่าไม่กี่บาท ถ้าไม่ใช่ของที่ขโมยมา จะเป็นอะไร?”
ถูกต้อง สำหรับสินค้าราคาแพงเช่นนี้ หญิงสาวคนนี้เสนอราคาที่ต่ำมาก และเธอยังริเริ่มที่จะลดราคาให้อีกด้วย
“เธอชื่ออะไรนะ?” นิรุปัทว์ถามขึ้นเบา ๆ
“เบญ”
“ชื่อนั้นสวยดี” นิรุปัทว์ยืนขึ้นและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “แต่จิตใจไม่ได้สวยงามเลย”
“แล้วทำไมคุณไม่แจ้งความล่ะครับ?” ผู้ช่วยถาม
เดิมทีนิรุปัทว์วางแผนที่จะออกไปข้างนอก แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หยุดและหันมามองผู้ช่วย
ผู้ช่วยสบตาเขาแล้วลดสายตาลง คุณนิรุปัทว์ไม่อยากยุ่งมาก เพราะเขาไม่อยากสร้างปัญหาเพิ่ม
“จับตาดูเธอให้ดี” นิรุปัทว์กล่าว
“ไม่ต้องห่วงครับ มีผมตามดูอยู่”
เมื่อจำเป็น หญิงสาวคนนี้ไม่สามารถหลบหนีได้ และนิรุปัทว์ไม่ได้ส่งคนไปขโมยของ เขาซื้อมันมาด้วยเงิน
ในตอนเย็น ที่ลานบ้านของตระกูลแตงมณี
เบญกำลังรดน้ำดอกไม้และต้นไม้ด้วยขวดน้ำ เธอกำลังคิดเกี่ยวกับคำถามนี้ตลอด——ในวันเกิดปู่ของแฟนหนุ่ม เธอควรให้ของขวัญอะไรแก่เขาดี?
เธอไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ และเธอไม่สามารถถามพ่อแม่ของเธอได้ เพราะเธอแอบไปอย่างลับ ๆ
หลังจากรดน้ำดอกไม้เสร็จ เธอก็หันหลังกลับและขึ้นไปชั้นบน หลังจากเข้าไปในห้องนอนแล้ว เธอก็เปิดคอมพิวเตอร์ ถ้ามีอะไรที่ไม่รู้ ก็แค่เข้าGoogle!
ดังนั้น เธอจึงนั่งลงที่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์และค้นหาอย่างจริงจัง
ลานชั้นล่างของบ้าน มีมายบัคสีขาวมาจอดนิ่ง ประตูเปิดออก วริศที่หล่อเหลาก็ลงจากรถ เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและพบกับพี่เหมย “สวัสดีครับ พี่เหมย เบญอยู่บ้านไหมครับ?”
“คุณวริศ คุณหนูอยู่ชั้นบนค่ะ ” พี่เหมยยิ้มและเอ็นดูคู่นี้เป็นพิเศษ
“งั้นผมจะขึ้นไปหาเธอนะครับ พี่คงจะไม่รายงานเรื่องนี้ใช่ไหม” วริศต้องการเซอร์ไพรส์เธอ
พี่เหมยเห็นเขาถือช่อดอกทานตะวันอยู่ในมือ และเห็นแผ่นหลังของเขาหายไปตรงมุมบันได
