เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 77 แชมป์มีความคิดหนึ่ง
ภีมพลชื่นชมสีหน้าเขาที่เปลี่ยนไป จนกระทั่งพิชยะละสายตากลับมามองเขา
เห็นได้ชัดว่าตกใจกลัว “คะ……คุณภีม”
“ฉันคิดว่าฉันไม่ต้องถามแล้ว” ภีมพลพิงพนักเก้าอี้อย่างเกียจคร้านและพึงพอใจ “นายควรพูดอะไรหน่อย”
ออร่านี้เหมือนเทพเก้าสวรรค์ มันสูงส่งและไม่สามารถละเมิดได้
พิชยะไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ประกาศตัวตนว่าเป็นโปรแกรมเมอร์R-Alan กรุ๊ป แล้วสารภาพแผนการของบริษัทออกมาแต่ละอย่าง
“ประธานเราคิดเกี่ยวกับการแย่งชื่อผู้นำอุตสาหกรรมเครื่องประดับจากทีเอ็ม กรุ๊ปอยู่ตลอดเวลา……”
“แต่อยากแซงอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้แล้ว” พิชยะหวาดกลัวจนตัวสั่น “ทุกคนรู้กันหมดว่าแผนกออกแบบของทีเอ็ม กรุ๊ปที่คุณญาณีเป็นผู้นำอยู่ไม่มีใครเอาชนะได้”
“งานส่งท้ายปีของราชวงศ์ที่จัดโดยราชินีในครั้งนี้ ประธานเราตั้งหน้าตั้งตารอคอยมานาน เพื่อเรื่องนี้เขาไปอังกฤษมาสิบสามครั้ง คุยต่อหน้าราชินีห้าครั้ง แต่สุดท้ายก็โดนคุณญาณีขโมยโอกาสไป”
“เพราะงั้น……R-Alanของเราก็เลยไม่พอใจ อยากขโมยต้นฉบับพวกคุณ ให้พวกคุณทำมันพัง จากนั้นก็เอาต้นฉบับทีมเราให้ราชินีดู”
เหมือนเป๊ะกับสิ่งที่ภีมพลเดาไว้เลย ช่วงนี้แผนกออกแบบR-Alan กรุ๊ปไม่ได้หยุดหย่อน
แต่กำลังทั้งสองฝั่งมันแตกต่างกันมาก ทีเอ็ม กรุ๊ปรับภารกิจนี้มาก็กดดันกันมาก พวกเขาจะไหวเหรอ?
แชมป์น้อยที่นั่งข้างภีมพลก็ไม่ได้พูดแทรก แต่เขาฟังอย่างตั้งใจมาก และไตร่ตรองอย่างละเอียดรอบคอบด้วย……
ในเวลานี้ ณ R-Alan กรุ๊ป
“ว่าไงนะ?” มีคนตบโต๊ะ “พิชยะโดนคนของภีมพลเอาตัวไป?!”
“เขาโง่จริงๆ” มีคนเคียดแค้นชิงชัง “ไม่คิดว่าจะกล้าทำคนเดียว! เขาตั้งใจสร้างผลงานเหรอ?”
และมีคนครุ่นคิดอย่างใจเย็น “ด้วยนิสัยของพิชยะ เขาจะเปิดเผยแผนการของบริษัทเราออกไป คนทั่วไปรับมือวิธีการของภีมพลไม่ได้หรอก”
และในเวลานี้ ผู้บริหารระดับสูงบางคนก็ทำการตัดสินใจ “เพื่อไม่ให้เรื่องมันใหญ่โต เราต้องประนีประนอม ยังไงภีมพลมันก็บ้า”
“ใช่ ถ้าเขาอยากลงโทษเรา ก็ไม่ต้องใช้เวลานาน”
มีคนตาเดา “พวกคุณว่าแฮกเกอร์สุดยอดคนนั้นคือลูกชายเขาหรือเปล่า? แท็บเล็ตเป็นของลูกชายเขา”
“ฉันว่าเป็นไปได้”
“ฉันไม่เชื่อ” และมีคนเหยียดหยาม “เด็กหกขวบเนี่ยนะ จะเป็นแฮกเกอร์ได้ไง?”
“แต่ถ้าใช่ลูกชายเขาจริง เราแพ้เกมนี้อย่างอนาถ”
“ไม่ว่ายังไง ช่วงนี้ต้องคอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงเงียบๆ”
……
ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนี้เกิดขึ้น ความปลอดภัยของโรงเรียนอนุบาลเดือนดาวก็เข้มงวดขึ้น
ข้างกายแชมป์และขวัญข้าวก็เพิ่มบอดี้การ์ดทักษะโดดเด่นมาสองคน จากโรงเรียนไปถึงรถส่วนตัว ต้องไม่ให้มีรอยแยกเลย
“โอ๊ย” แชมป์ไม่ชินชีวิตแบบนี้เอามากๆ “น้อง รู้สึกเหมือนติดคุกไหม?”
“อืมๆ” ขวัญข้าวก็ไม่ชินเป็นอย่างมาก พูดบ่น “อยู่หมู่บ้านยังเป็นอิสระกว่าอีก อยากไปไหนก็ไป ไม่มีคนเฝ้าดูเหมือนนักโทษ”
“แต่พ่อก็หวังดีกว่าเรานะ”
ภีมพลจัดการเรื่องทางนี้เสร็จแล้ว ก็พาแชมป์กับขวัญข้าวกลับบริษัท
ภายในห้องรับรองขนาดใหญ่ข้างห้องทำงานประธาน แชมป์และขวัญข้าวนั่งไขว่ห้างที่โซฟาเด็ก
บนโต๊ะชามีจานผลไม้หลากหลายที่หั่นเรียบร้อยแล้ว คุณอาวริศชงกาแกให้พวกเขาด้วยสองแก้ว
แชมป์กินทีละคำ เหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด
“พี่ พี่กำลังคิดอะไรอยู่?” ขวัญข้าวรู้สึกเขาน่ากลัวมาก “พี่กินมะม่วงเยอะแบบนี้ จะแพ้เอานะ”
แชมป์มองน้องสาวใจจดใจจ่อ แล้วยิ้มร้ายกาจ “พี่มีวิธีแล้ว!”
“มีวิธีอะไร?” ขวัญข้าวไม่เข้าใจ
แค่เห็นแชมป์ลุกขึ้นกระโดดมาที่โซฟาเธอ แล้วกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูเธอ……
“ฮะ?” ขวัญข้าวตกใจ “มันเสี่ยงเกินไปหรือเปล่า?”
“ไม่สนแล้ว ยังไงก็ต้องลองดู”
ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป
หากถามว่าแผนกไหนได้รับความสนใจจากเหล่าผู้บริหารระดับสูงในช่วงนี้ ก็ต้องเป็นแผนกออกแบบอยู่แล้ว
แม้แต่สายตาภีมพลก็สนใจทางนั้น ทุกวันวริศจะรายงานแผนการทุกอย่าง ทุกคนล้วนเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด
