แต่วินาทีถัดไป ซูซูก็พลันสีหน้าเปลี่ยน!
“ซูชีระวัง!”
ตอนนี้ซูชีกำลังจัดการคนที่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับซูซูเมื่อครู่ จึงไม่ได้ระวังหลังตนเองจนกระทั่งเสียงร้องของซูซูแทบจะเปลี่ยนเป็นตะคอก เขาถึงได้หันกลับไปในทันที
ฉึก…
เสียงกังวานมาก ซูชีได้ยินมันอย่างชัดเจน
แววตาที่ไม่เข้าใจสาเหตุ พลันเบิกกว้างอย่างช้าๆ และกลายเป็นความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อและรับไม่ได้!
“กูเสี่ยวซู!”
มาตรว่า เมื่อครู่ซูชีเพียงแค่เล่นสนุกกับคนกลุ่มนี้อยู่ล่ะก็ เช่นนั้นเขาในตอนนี้ ทั่วร่างอาบย้อมไปด้วยโทสะที่มากพอจะทำลายทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว!
วินาทีที่เขาหันกลับมา ก็ได้แต่ตะลึงมองกระบี่ของคนชุดดำแทงเข้าไปในร่างของซูซู!
และซูซูที่เดิมอยู่ข้างกายเขากลับไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรให้ไปยืนอยู่ด้านหลังเขา แล้วขวางกระบี่เล่มนั้นให้เขา!
หากว่าเป็นไปได้ ซูชีอยากจะด่าสตรีโง่งมที่สมควรตายผู้นี้จริงๆ!
นางคิดว่าลิ่วล้อพวกนี้จะทำให้ตนเองบาดเจ็บได้เช่นนั้นหรือ
ทำไมต้องรับกระบี่แทนตนเองด้วย
เพียงแค่กระบี่เล่มนั้นเข้าใกล้ร่างเขา เขาแค่ฟังเสียงลม ก็สามารถหลบได้ โดยไม่ต้องหันหน้ากลับไป
เขาอุ้มซูซูไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าซีดเผือดเต็มไปด้วยรังสีสังหารเงยหน้ามองคนชุดดำตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่ทั้งโมโหและจนปัญญา
“รนหาที่ตาย!”
เขาเอ่ยจบ! พัดหยกในมือก็ร่อนออกไปเป็นวงกลมด้วยความเร็วที่คนชุดดำอยากจะหลบ แต่สุดท้ายกลับไม่อาจหลบความเร็วที่น่าประหลาดนี้ได้
และได้ยินเพียงแค่…แคว่ก…
เสียงดังและกังวานกว่าเสียงเมื่อจะกี้มาก!
คนชุดดำผู้นั้นล้มลงไปบนพื้นอย่างไม่ยินยอม และตายตาไม่หลับ
กระบี่เล่มยาวของคนชุดดำเล่มนั้นแทงเข้ามาจากแผ่นหลังของซูซู ซูชีไม่กล้าคาดการณ์ว่าบาดแผลสาหัสเพียงใด แต่ในตอนที่เห็นร่างนางล้มลงไป เพราะยืนหยัดไม่ไหว ก็ตื่นตระหนกทันที!
“กูเสี่ยวซู! กูเสี่ยวซู เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” ซูชีรีบอุ้มร่างที่ล้มลงไปของนาง สีหน้าเต็มไปด้วยความตึงเครียด!
ซูซูเห็นสีหน้าท่าทางของซูชีอยู่ในสายตา ก็ยิ้มน้อยๆ
นางคิดว่า แม้ว่าจะให้นางไปตาย นางก็ยินยอมพร้อมใจ โดยไม่เสียใจในภายหลัง
อย่างไรเสีย นางก็ได้เห็นซูชีเป็นห่วงนางแล้ว
แผ่นหลังเจ็บมาก เจ็บจนซูซูมีเหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นมาทันที แต่นางกลับไม่อยากให้ซูชีเป็นห่วง จึงโค้งริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย แล้วส่ายหน้า
“ข้า…ข้าไม่เป็นไร”
ซูชีกัดฟันแน่น แรงเสียจนถึงขั้นที่สามารถมองเห็นกล้ามเนื้อตึงเครียดที่หลัง
ตอนนี้เขาเกลียดความจองหองของตนเองมาก!
หากเมื่อครู่เขาไม่ได้จัดการคนผู้นั้นด้วยความรู้สึกเล่นๆ เช่นนั้นก็คงไม่ประมาทไปครู่หนึ่งจนทำให้ซูซูได้รับบาดเจ็บ!
กล่าวตามตรง ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเขา!
อีกอย่างในใจซูชีเข้าใจดีมากว่า หากคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ตนเอง นางจะเสี่ยงชีวิตมารับกระบี่แทนตนเองได้อย่างไร
เขาเงยหน้า กวาดตามองสภาพภายในห้อง ซูชีตัดสินใจอุ้มคนจากไป
ตอนนี้อาการบาดเจ็บของซูซูหนักมาก เขาไม่สามารถคิดว่านางจะโชคดีไม่เป็นอันใด ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพาซูซูไปรักษา!
แต่น่าชังที่ตอนนี้ข้างกายเขาไม่มีใครสักคนให้เรียกใช้ อาจ้าวออกจากอำเภอเฟ่ยไปยังเมืองหลวงในตอนกลางวันแล้ว
และในตอนที่ซูชีเตรียมอุ้มซูซูจากไป ลูกค้าที่เกือบจะถูกคนชุดดำสังหารตาย แต่สุดท้ายกลับถูกซูซูช่วยเอาไว้ได้เมื่อครู่นี้ก็ส่งเสียงออกมา
“ทั้งสองท่าน! โปรดรอก่อน!”
ซูชีหันไปมองเขาด้วยสีหน้าระแวดระวัง
ไม่เข้าใจว่า คนผู้นี้คิดจะทำอันใดกันแน่ ถึงได้เรียกตนเองเอาไว้! หากเขาจำไม่ผิดล่ะก็ เมื่อครู่คนผู้นี้น่าจะสลบอยู่สินะ?
ลูกค้าทั้งหมดในโรงเตี๊ยมล้วนถูกวางยาสลบ เหตุใดมีเพียงแค่เขาที่มีสติ?
“มีเรื่องอะไร” กระทั่งตัวซูชีก็อาจจะไม่ค้นพบว่าเสียงเขาเย็นเยียบมาก ทั้งยังสั่นเล็กน้อยอย่างสังเกตได้ยาก
ลูกค้าคนนี้ยังสวมเสื้อตัวในสีขาว และมองออกถึงความระแวดระวังในสายตาซูชี จึงรีบวิ่งไปค้นหาของที่เตียง ในที่สุดก็หาของที่สามารถพิสูจน์ตนเองได้ จึงเร่งฝีเท้าเดินไปข้างกายซูชี แล้วแสดงให้เขาดู
“ท่านดู ข้าไม่ใช่คนเลวนะ ข้าเป็นหมอคนหนึ่ง ข้าเห็นว่าบาดแผลของสหายท่านนี้อันตรายมาก หากท่านเชื่อใจข้า เช่นนั้นก็ให้ข้ารักษาเขาสักหน่อยเถอะ ท่านเห็นว่าเป็นเช่นไร”
ซูชีมองคนตรงหน้าด้วยสายตาค้นหาอย่างไม่เข้าใจว่า เหตุใดคนที่ไม่รู้จักกันถึงได้ใจดีเช่นนี้
ท่านหมอผู้นั้นอาจจะมองความสงสัยของซูชีออก ถึงได้รีบเอ่ยว่า “ข้าไม่ได้มีความหมายอื่นใด เพียงแต่เมื่อครู่นี้ชีวิตของข้ามีคุณชายท่านนี้เป็นผู้ช่วยเอาไว้ มิเช่นนั้นข้าคงตายภายใต้คมดาบคนชุดดำกลุ่มนี้ไปนานแล้ว ข้าเพียงแค่ตอบแทนบุญคุณเท่านั้นเอง!”
จนกระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังมองไม่ออกว่าซูซูเป็นสตรีที่ปลอมตัวเป็นบุรุษ
แต่ในใจซูชีกลับสับสน
สติบอกกับเขาว่า ไม่แน่ว่าคนผู้นี้อาจจะมีเจตนาอะไรบางอย่าง หากขณะรักษาอาการให้ซูซู ทำเรื่องอะไรที่ถึงแก่ชีวิตนางขึ้นมา แม้ว่าเขาจะมือไวแค่ไหน ก็ไม่อาจรับประกันความปลอดภัยของซูซูได้
แต่ในสมองกลับมีอีกเสียงหนึ่งที่กำลังเจรจากับซูชี
ดูสิตอนนี้ซูซูมีสภาพเช่นนี้แล้ว แผ่นหลังถูกกระบี่แทงลึกเสียขนาดนั้น ดึกดื่นค่อนคืน แม้ว่าจะไปหาหมอ ก็ไม่แน่ว่าจะหาเจอ อีกอย่างเขาก็เพิ่งมาอำเภอเฟ่ย เห็นได้ชัดว่าแยกแยะทิศทางของที่นี่ไม่ออก แล้วจะรับประกันว่าซูซูจะได้รับการช่วยเหลือได้อย่างไร
“สหายท่านนี้ได้โปรดเชื่อข้า ข้าไม่มีทางทำเรื่องที่เป็นอันตรายต่อคุณชายท่านนี้แน่นอน!”
หากว่าเป็นเมื่อก่อน ตอนที่เห็นคนป่วยแบบนี้ เขาคงไล่ออกไปนานแล้ว อย่างไรเสีย กระทั่งตนเองก็ไม่รู้จักรักและทะนุถนอมร่างกายของตนเอง เขาที่เป็นหมอคนหนึ่งจะไปทำอะไรได้
แต่คุณชายที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่เหมือนกัน เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตตนเอง เขาคงไม่อาจเห็นคนตายตรงหน้าตนเอง แล้วไม่รู้สึกรู้สาอะไรได้หรอกนะ!
“แค่กๆ…แค่กๆ…”
บาดแผลที่แผ่นหลังสาหัสเกินไป ทำให้ซูซูไอออกมาอย่างเป็นทุกข์
ตอนนี้ไม่อนุญาตให้ซูชีมากเรื่องอีกแล้ว!
“ได้!” เขามองตาคนตรงหน้า แล้วพยักหน้าจริงจัง น้ำเสียงแฝงไปด้วยการขอร้องเล็กน้อย
“ท่านต้องช่วยเขาให้ได้!”
ท่านหมอโล่งใจ กล่าวตามตรง เขากลัวจริงๆ ว่าคนตรงหน้าจะดื้อรั้นเกินไป จนทำให้ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตตนเองต้องสิ้นชีวิตไป!
“ท่านวางใจเถอะ! ข้าจะต้องพยายามรักษาเขาสุดความสามารถแน่นอน!”
หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็ไม่ได้เอ่ยอันใดอีก ท่านหมอปูเตียง ซูชีวางซูซูลงบนเตียงด้วยความระมัดระวัง ให้นางนอนคว่ำบนผ้าปูเตียง
ท่านหมอผู้นั้นหยิบกรรไกรออกมาทันที เตรียมจะตัดเสื้อผ้าด้านหลังของซูซู แต่กลับถูกซูชีหยุดเอาไว้อีกครั้ง!
