แค่ไปต่างประเทศ การอาศัยทักษะทางการแพทย์ขั้นสูง สามารถช่วยชีวิตอันเฮาได้
อันเฮาบอกไม่ไป สุดท้ายก็ไปแล้ว ได้แค่ส่งข้อความนึงให้อันรัน
“พี่สาว ฉันไม่อยากให้พี่เหนื่อย”
ใต้แก้วมีเช็ค 5แสน จางหยาทิ้งไว้ให้
เมื่อมองไปที่ห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า น้ำตาของอันรันไม่สามารถหยุดไหลลงใบหน้าของเธอได้ และในที่สุดเธอก็สูญเสียญาติคนสุดท้ายของเธอไป
อันรันไม่เคยเข้ากับคนง่าย และไม่รู้ว่าฮัวเส้าคือใคร เธอจึงได้แต่ยืนอยู่ข้างประตูมู่ซีอย่างโง่ๆ อยากรอผู้ชายคนนั้น
เธอรู้ดีว่าเงินนั้นไม่เป็นอะไรสำหรับผู้ชายคนนั้น แต่เธอต้องจ่ายคืนหากเธอยืมเงิน นี่คือหลักการ
หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ผู้ชายคนนั้นไม่เคยปรากฏตัวเลย
หลังจากทำงานล่วงเวลาในวันเสาร์เสร็จ เพื่อนร่วมงานของเธอนัดไปทานอาหารเย็นด้วยกัน กินข้าวเสร็จก็ต้องไปคาราโอเกะต่อ
อันรันชอบความเงียบสงบ เพื่อร่วมงานจึงเลือกที่มู่ซี
ห้องส่วนตัวเสียงดังเกินไป มื้อเย็นอันรันก็ดื่มไวน์อีก เวียนหัว อยากออกไปพักหายใจ
สุดท้ายเหมือนถูกผีอำ เธอขึ้นไปชั้นห้า
นี่คือสถานที่ที่เธอขายตัวครั้งแรก ก็อยู่ที่นี่ ในที่สุดเธอก็เจอผู้ชายคนนั้น
อยู่ๆประตูก็เปิดออก จู่ๆมือทั้งสองก็ยื่นออกไปจับแขนอันรันแล้วดึงเข้าไป!
อันรันกลัวมากจนหลับตาและกรีดร้อง ในหัวของเธอเต็มไปด้วยชายอ้วน ดิ้นรนขัดขืน!
แต่มันก็ยังเหมือนถูกอุ้มโดยไก่ตัวเล็กๆ และเธอก็ถูกโยนลงบนเตียงใหญ่ โดยตรงกดลงอย่างแรงและลมหายใจร้อนแรงที่เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเขา
“ขอโทษ ช่วยฉันครั้งนึง ฉันให้เงินได้……”
เสียงทุ้มต่ำไพเราะและคุ้นเคย ทำให้อันรันที่ถูกกดหน้าอกจากชายคนนั้น สิ้นหวังอยู่ครู่หนึ่งก็ลืมตาขึ้น
เป็นเขาได้ยังไง!
ร่างกายของอันรันหยุดนิ่ง เธอเย็นชาและกระโปรงของเธอถูกยกขึ้น
เธอยกขาสั่นสู้กับชายคนนั้น และตะโกน : “คุณผู้ชาย อย่าทำแบบนี้เลย ฉันไม่ได้……”
แต่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกชายคนนั้นจูบที่ปาก
ฮัวเทียนหลันเหมือนถูกไฟครอบงำได้สูญเสียความเป็นตัวเองไป ในขณะนี้เขาใช้แรงแยกขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกัน ฉีกสิ่งกีดขวางสุดท้ายและกระแทกเข้าไป
