ลี่หุยหน้าซีดเผือด เหงื่อผุดออกมาจากหน้าผากไม่หยุด ไหลย้อยไปรวมกันอยู่ที่ปลายจมูก ดูเหมือนเขาจะลืมเช็ดมันออกไปเลย! เนื่องจากหวาดกลัว ดวงตาจึงเบิกโพลงกว้างขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนลูกตาจะหลุดออกมาจากเบ้าตา เขาตัวสั่นไปทั้งตัว แม้แต่ปากก็สั่นระริกไม่หยุด
ลี่หยูนห่วนถึงแม้จะกลัวมากเหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับลี่หุยแล้ว สภาพเขาตอนนี้ดูดีกว่าลี่หุยเยอะ
ลี่หยูนห่วนเหลือบมองลี่หุยแวบหนึ่ง ในใจยิ่งรู้สึกดูถูกเขา ลูกนอกสมรสนี่ก็เป็นได้แค่ลูกนอกสมรสวันยังค่ำ ไม่เคยตกอยู่ในเหตุการณ์ใหญ่ ๆ แบบนี้ สภาพจิตใจจึงแย่มาก
ลี่จุนถิงยืนขึ้นอยู่บนเวทีด้วยท่าทางสบาย ๆ และสงบนิ่ง เหมือนกับกษัตริย์ที่คอยยืนสำรวจสีหน้าท่าทางของผู้คนที่อยู่ด้านล่าง โดยเฉพาะสีหน้าท่าทางของพวกลี่หยูนห่วนและวาเทอร์ ยิ่งทำให้ลี่จุนถิงชอบใจเป็นอย่างมาก
ที่จริง เมื่อลี่จุนถิงออกมาอยู่บนเวทีก็ได้จับจ้องไปที่สายตาของเจียงหยุนเอ๋อ ยิ้มให้เจียงหยุนเอ๋อ ในสายตามีเพียงความอ่อนโยนที่มอบให้เจียงหยุนเอ๋อเท่านั้น
นักข่าวที่อยู่ด้านล่างเห็นลี่จุนถิงยิ้ม ก็อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา เลยมองตามสายตาของลี่จุนถิงไปจนเห็นเจียงหยุนเอ๋อ เมื่อพวกเขาเห็นท้องโต ๆ ของเจียงหยุนเอ๋อ ก็เดาได้ทันทีว่าเจียงหยุนเอ๋อคือสะใภ้ที่ตระกูลลี่ไม่ยอมรับก่อนหน้านี้ จึงได้รุมถ่ายภาพของเจียงหยุนเอ๋ออย่างต่อเนื่อง
ลี่จุนถิงเห็นเจียงหยุนเอ๋อถูกถ่ายรูปจนไม่สามารถลืมตาได้ ก็อยากจะตำหนิพวกเขา แต่ถูกลี่จุนซินดึงเอาไว้ก่อน ลี่จุนซินส่ายหน้าให้ลี่จุนถิง เพื่อบอกให้เขาสงบสติอารมณ์หน่อย
จากนั้น ลี่จุนซินก็ยืนขึ้น แล้วยิ้มพลางห้ามปรามนักข่าวเหล่านั้น
“นักข่าวทุกท่านคะ ทุกท่านอย่ารังแกสมบัติอันล้ำค่าของตระกูลพวกเราอย่างนั้นสิคะ ดูสิตอนนี้เธอท้องโตขนาดนั้น ช่วยอ่อนโยนทะนุถนอมเธอหน่อยสิคะ”
เสียงหวาน ๆ ของลี่จุนซิน ทำเอาบรรดานักข่าวแทบจะละลาย มีใครบ้างที่จะไม่เชื่อฟังเธอกันล่ะ
ขณะนั้นเองเวียร์ก็ได้ช่วยพูดเกลี้ยกล่อมด้วยเช่นกัน
“ทุกท่านดูสิครับ ประธานบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปออกมาแล้ว พวกคุณกลับไม่รีบถามคำถามที่พวกคุณอยากถามเขา เอาแต่จับจ้องไปที่คนในครอบครัวของเขา พวกคุณไม่กลัวว่าประธานลี่จะโกรธแล้วไม่ตอบคำถามพวกคุณเหรอ และอาจถึงขั้นทำให้พวกคุณไม่มีงานทำกันเลยก็ได้นะ”
เวียร์ช่วยออกความเห็นและพูดขู่พวกเขา
นักข่าวที่อยู่ด้านล่างต่างก็เข้าใจดี เมื่อพูดถึงขนาดนี้แล้ว จะไม่เข้าใจความหมายได้ยังไง จึงพากันหันหน้ากลับไปสัมภาษณ์ลี่จุนถิง
“ประธานลี่คะ ก่อนหน้านี้ที่คุณหายตัวไปช่วงเวลาหนึ่ง เกิดอะไรขึ้นคะ?” มีคนทำร้ายคุณหรือเปล่า? แล้วเวลานานขนาดนั้นคุณไปอยู่ที่ไหนมาคะ?”
ลี่จุนถิงเก็บอาการ แล้วเอ่ยพูด :
“ขอโทษด้วยนะครับ ทุกท่าน นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม ไม่สะดวกที่จะแจ้งให้ทุกท่านทราบ และนี่คืองานแถลงข่าวเรื่องความร่วมมือระหว่างบริษัทของพวกผมกับบริษัทแมกซ์เวลเทคโนโลยีอิเล็กทรอนิคส์ รบกวนทุกท่านอย่าถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานแถลงข่าววันนี้เลยนะครับ ขอบคุณครับ”
……
หลังจากงานแถลงข่าวเสร็จสิ้น ลี่จุนถิงก็ได้เชิญเวียร์ไปร่วมงานเลี้ยงธุรกิจคืนนี้
“คุณเวียร์ครับ หวังว่าคุณจะสามารถให้เกียรติมาร่วมงานเลี้ยงฉลองของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปของพวกเรานะครับ”
“ถึงบอกว่าเป็นงานเลี้ยงฉลอง แต่ที่จริงเป็นงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของประธานลี่มากกว่ามั้งครับ ฮ่าฮ่าฮ่า วางใจเถอะ ผมต้องไปร่วมแน่นอนครับ ต่อให้ไปเพื่อ……ผมก็ต้องไปให้ได้”
เวียร์พูดหยอกล้อกับลี่จุนถิง จากนั้นพูดได้ครึ่งหนึ่งก็หยุดไป แล้วมองไปทางลี่จุนซินแวบหนึ่ง ลี่จุนถิงยิ้มให้เขา เพราะเข้าใจความหมายของเวียร์ดี
หลังจากที่ทั้งสองคนบอกลากัน ลี่จุนถิงก็จะพาเจียงหยุนเอ๋อและลี่จุนซินกลับไป เดินไปได้ครึ่งทางจนใกล้ถึงประตูทางออกแล้ว ก็ถูกลี่หยูนห่วนและลี่หุยขวางทางไว้
“ยินดีต้อนรับการกลับมานะ พี่ชาย ในที่สุดพี่ก็กลับมาสักที บริษัทพอไม่มีพี่ก็เหมือนขาดเสาหลักไปเลย พี่สามารถกลับมาได้ช่างเป็นเรื่องที่ดีมากเหลือเกิน”
ลี่จุนถิงเห็นท่าทางเสแสร้งของลี่หยูนห่วน ก็รู้อยู่แล้วว่าที่ทั้งสองคนพูดนั้นต่างกับสิ่งที่ทำลงไปโดยสิ้นเชิง
“ช่วงที่ฉันไม่อยู่ ต้องขอบคุณพวกนายที่คอยดูแลบริษัทนะ การเสียสละของพวกนายฉันจำมันไว้อย่างดีเลยล่ะ ไว้รอให้ฉันกลับไปที่บริษัทก่อน รับรองจะตอบแทนพวกนายอย่างสาสมแน่นอน”
ลี่หยูนห่วนและลี่หุยไม่ได้โง่ จึงเข้าใจดีว่าลี่จุนถิงหมายถึงอะไร เมื่อฟังลี่จุนถิงพูดจบ รอยยิ้มของทั้งคู่ก็ฝืนไว้ไม่อยู่แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“พี่ครับ นี่เป็นสิ่งที่พวกผมควรทำครับ พี่อย่าเกรงใจไปเลย ได้ทำอะไรเพื่อบริษัทพวกผมก็ดีใจมากแล้ว แต่ว่า ที่พวกเรามาวันนี้เพราะอยากขอโทษพี่สาวกับอาซ้อ ก่อนหน้านี้ได้ล่วงเกินไป ยกโทษให้พวกเราด้วยนะครับ”
ถึงแม้ลี่หยูนห่วนและลี่หุยไม่เต็มใจที่จะก้มหัวให้ แต่มีลี่จุนถิงอยู่ตรงนี้ พวกเขาจึงจำเป็นต้องทำ
ใครจะรู้ว่าเมื่อลี่หุยพูดจบ ก็ได้ยินลี่จุนซินด่าทอพวกเขา :
“ใครเป็นพี่สาวแก ใครเป็นอาซ้อแก พ่อฉันมีลูกชายแท้ ๆ แค่คนเดียวก็คือจุนถิง แกเป็นใคร ถึงได้มาตีสนิทด้วย ไร้ยางอายจริง ๆ”
น้ำเสียงที่เหยียดหยามของลี่จุนซินทั้งแหลมทั้งดัง จนคนที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินกันหมด ทันใดนั้นต่างก็พากันชี้ไม้ชี้มือมาทางพวกเขา
หลังจากที่ลี่จุนซินพูดจบ ก็กลอกตามองบนใส่ลี่หุยและลี่หยูนห่วน
พูดจบ ก็ลากเจียงหยุนเอ๋อและลี่จุนถิงจากไป
ลี่หยูนห่วนและลี่หุยมองตามหลังพวกเขาจากไป แล้วขบกราม รูม่านตาขยายกว้างเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เจ็บใจและริษยา
งานแถลงข่าวเพิ่งจบลง ทั่วโลกก็ได้รับรู้เรื่องการกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ของลี่จุนถิง ทั่วทั้งบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปคึกคักกันมาก พวกถูกหุ้นและผู้บริหารระดับสูงที่สนับสนุนลี่จุนถิงต่างพากันดีอกดีใจยกใหญ่ หุ้นของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปก็พุ่งสูงขึ้นหลายจุด ทำให้พวกพนักงานระดับสูง ๆ ยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีก
ลี่เจี้ยนเย่เห็นรายงานข่าวจากในทีวีก็ได้ทราบเรื่องแล้ว เขาโมโหจนปัดของบนโต๊ะหล่นกระจายลงพื้น แล้วหยิบโทรศัพท์โทรไปด่าลี่หยูนห่วนกับลี่หุยชุดหนึ่ง
“พวกแกสองคนนี่มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ทำงานก็ไม่สำเร็จ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่รับปากกับฉันไว้อย่างดีว่าจะเอาโครงการนี้มาให้ได้ไม่ใช่เหรอ? บอกว่าถ้าได้ร่วมงานครั้งนี้ต่อไปพวกเราก็สามารถคุมบริษัทไว้ได้ไม่ใช่หรือไง? แล้วผลเป็นไงล่ะ? ตอนนี้ทำพังไม่เป็นท่า พวกแกรีบกลับมาหาฉันตอนนี้เลยนะ มาอธิบายฉันให้ละเอียดว่าตกลงมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น”
ลี่เจี้ยนเย่พูดจบก็ตัดสายไปเลย หลังจากวางสายแล้วก็นั่งทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงาน โมโหจนรู้สึกปวดหัวใจขึ้นมา
หลังจากลี่หยูนห่วนและลี่หุยรับสาย แล้วถูกด่าไปหนึ่งชุด ยังไม่ทันได้โต้แย้งอะไรก็ถูกตัดสายใส่อีก สีหน้าพวกเขาจึงยิ่งถมึงทึงมากขึ้น รู้สึกดวงซวยโชคร้ายสุด ๆ ไปเลย
ต่อจากนั้น พวกเหล่าผู้ถือหุ้นที่สนับสนุนเขาและถูกเขากว้านซื้อหุ้นมาต่างก็พากันโทรศัพท์มาสอบถามพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้พวกเขาโมโหจนซัดโทรศัพท์ลงบนพื้น
คนที่อยู่รอบ ๆ เห็นท่าทางของพวกเขา ก็ชี้ไม้ชี้มือมาที่พวกเขา แล้วพากันหัวเราะเยาะไม่หยุด
ฝ่ายเจียงหยุนเอ๋อรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ระหว่างทางกลับคฤหาสน์ตระกูลลี่ พวกพันธมิตรที่ยกเลิกความร่วมมือไปก่อนหน้านี้ต่างพากันโทรศัพท์เข้ามา เพื่อแสดงเจตนาที่จะร่วมมือกันต่อ
ลี่จุนซินและเจียงหยุนเอ๋อรับมือกันแทบไม่ไหว พวกเธอดีใจกันมาก แต่ยังคงวางมาด เพื่อกลั่นแกล้งพวกเขาสักหน่อย พวกเธอมีข้อเรียกร้องมากมาย แต่ทางนั้นก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ทำให้ลี่จุนซินและเจียงหยุนเอ๋อยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีก
ลี่จุนถิงเห็นท่าทางของพวกเธอ ก็หัวเราะตามพวกเธอไปด้วย
