ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 552

บทที่552

เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”นี่ก็คือข้อแลกเปลี่ยนในการทำร้ายคน”

“อื้ม!”ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าแรงๆ แล้วพูดว่า:”คนพวกนี้หาเรื่องใส่ตัวทั้งนั้น”

ในระหว่างที่พูด ซ่งหวั่นถิงก็ขับรถเข้าคฤหาสน์ตระกูลซ่ง

ในลานกว้างคฤหาสน์ ลุงหวัง เฉินกาง ท่านหงห้า เว่ยเลี่ยงรวมทั้งหวังตงเสวี่ยนรอที่นี่ตั้งนานแล้ว เย่เฉินทางนี้เพิ่งจอดรถ พวกเขาก็ล้อมเข้ามาทันที

ซ่งหวั่นถิงรีบจอดรถ พูดกับเย่เฉินว่า:”อาจารย์เย่คุณนั่งดีๆ ฉันจะไปเปิดประตูให้คุณ”

เย่เฉินรีบพูดว่า:”ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้น ผมลงไปเองก็ได้”

ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:’ไม่ได้ๆ! อาจารย์เย่ คุณคือแขกสำคัญในวันนี้ มารยาทที่ควรมีต้องทำ ไม่งั้นปู่จะดุฉัน! ”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็รีบผลักประตูรถ เดินอ้อมไปประตูข้างคนขับ แล้วเปิดประตูรถ

เย่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ลงจากรถ

เขารู้สึกว่าซ่งหวั่นถิงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป และจริงจังเกินไป แต่ซ่งหวั่นถิงกลับคิดว่า มารยาทเหล่านี้ล้วนมีความจำเป็น ใครให้คุณปู่ของเธอให้ความสำคัญกับอาจารย์เย่มากล่ะ

ในเวลาเดียวกัน!

บนระเบียงบนชั้นสองของคฤหาสน์ อู๋ซินสามารถมองเห็นภายในลาน และการแสดงทั้งหมดของซ่งหวั่นถิงและเย่เฉิอยู่มาในสายตาของเขา

นับตั้งแต่ที่ซ่งหวั่นถิงขับรถออกไปเขาก็มารอที่นี่ โดยหวังว่าจะได้รอแขกรับเชิญที่ซ่งหวั่นถิงพูดไว้

นอกจากนี้เขายังหวังว่าแขกผู้มีเกียรติที่ซ่งหวั่นถิงนับมาเอง จะเป็นชายชรา แต่ให้ดีที่สุดต้องเป็นคนแก่ผู้หญิง เพื่อที่มีความเป็นไปได้ของคู่แข่งรักจะถูกกำจัดโดยสิ้นเชิง

แต่ไม่นึกเลยว่า ซ่งหวั่นถิงกลับไปรับ ชายหนุ่มที่อายุใกล้เคียงกับเธอจริงๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ซ่งหวั่นถิงจะลงจากรถแล้วเปิดประตูให้ชายหนุ่ม!

อู๋ซินอดสงสัยไม่ได้ ว่าซ่งหวั่นถิงต้องให้ความสำคัญกับอีกฝ่ายแค่ไหน ถึงได้ยกย่องขนาดนี้ ไปเปิดประตูรถให้ชายหนุ่มวัยเดียวกันเป็นส่วนตัวเหรอ?

หรือว่า นี่ก็คือผู้ชายที่ซ่งหวั่นถิงชอบ?

นี่ก็คือหลานเขยดีเด่นที่คุณท่านซ่งนึกถึงมากๆสินะ

ดูเหมือนว่า จะเป็นเขาจริงๆ!

คิดเช่นนี้ สีหน้าของอู๋ซินบึ้งมาก โมโหมาก

เขาจ้องเย่เฉิน มองตัวของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้

แม้ว่าเย่เฉินจะดูหล่อเหลาเล็กน้อย ดูเรียบร้อยและเก๋ไก๋ จากมุมมองของเสื้อผ้าของเขา เขาก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่สามารถธรรมดาไปกว่านี้ได้

อู๋ซินประเมินว่า เสื้อผ้าและรองเท้าของเย่เฉิน มีมูลค่ารวมกันเพียงไม่กี่พันหยวน

เงินไม่กี่พันก็เทียบกับถุงเท้าของตนแล้ว

คนแบบนี้ดูเหมือนผู้ชายธรรมดาจากข้างถนน ทำไมซ่งหวั่นถิงถึงให้ความสำคัญกับเขาขนาดนี้ !

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเห็นท่าทางที่บิดตัวและเขินอายของซ่งหวั่นถิง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า เธอต้องหลงเสน่ห์ผู้ชายธรรมดานี้แล้ว!

อู้ซินกำหมัดแน่น และใช้แรงมากเกินไป ทำให้ข้อนิ้วเป็นสีขาวเล็กน้อย!

ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าไม่มีที่ให้ระบายความโกรธในท้อง เขาจึงต่อยกำปั้นลงบนราวบันไดและคำรามลั่น:”แม่ง! คนธรรมดาจากไหนกัน กล้ามาแย่งผู้หญิงของกู หาเรื่องตายจริงๆ!”