เห็นได้ว่าในตอนนี้เวลานี้เขาสิ้นหวังแค่ไหน
เมื่อหม่าหลันเห็นเช่นนี้ ท่าทีชัยชนะก็ยิ่งชัดเจนขึ้น เธอพูดอย่างเหยียดหยามว่า: “เซียวฉางควน ไอ้ตาเฒ่า อย่ามาเล่นมุกนี้กับฉันหน่อยเลย ยังไงล่ะ อยากได้ความเห็นอกเห็นใจต่อหน้าลูกสาวงั้นเหรอ? จะให้ฉันพูดถึงเรื่องราวความรักในตอนนั้นต่อหน้าลูกสาวไหม?”
พูดแล้ว ยังไม่รอให้เซียวฉางควนตอบ เธอก็ยิ้มเยาะเย้ยและพูดว่า: “เซียวฉางควนตอนนั้นเป็นคนดังในมหาวิทยาลัย เรื่องคุณกับหานเหม่ยฉิง ทุกคนทั้งโรงเรียนต่างก็รู้กันหมด แต่คนอย่างคุณ มีแฟนอยู่แล้ว ยังจะไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นอีก ลงมือกับฉัน พรากความบริสุทธิ์ของฉัน ตอนนี้ทำลายชีวิตของฉันไปครึ่งหนึ่ง แล้วยังจะขอหย่ากับฉัน ในโลกนี้มีคนเลวมากมาย แต่จะมีใครเทียบคุณได้อีกล่ะ?”
เซียวฉางควนรู้สึกว่าบาดแผลในใจของตัวเองราวกับว่าถูกรถไฟชนอย่างรุนแรง
ในเวลานี้เขาตระหนักได้ว่า ชีวิตนี้เขาอาจจะไม่อาจเอาชนะผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว
มีเธออยู่ ทั้งชีวิตของเขาคงหาความสุขที่แท้จริงไม่ได้อีกแล้ว
ครั้นแล้ว เขาก็เปลี่ยนจากสะอื้น เป็นร้องโอดครวญร่ำไห้
เซียวชูหรันรู้สึกหดหู่ใจกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า
เธอก็ตระหนักได้ทันที ก่อนหน้านี้ไม่อยากให้พ่อแม่หย่ากัน แต่ผลที่พวกเขาทั้งสองไม่หย่ากัน ก็ต้องเป็นเช่นวันนี้ ต้องทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น
เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาทั้งสอง ใครๆก็ต่างไม่มีความสุข
ถ้าชีวิตในอนาคตเป็นแบบนี้ แม้แต่ตัวเองก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีแสงสว่างเลย……
ในตอนนี้ จู่ ๆ เธอก็ได้รับวีแชทของต่งรั่งหลิน เนื้อหาคือ: “ชูหรัน ฉันเพิ่งไปTomson Riviera ยังไม่ทันได้เข้าประตู ก็ได้ยินคุณลุงกับคุณป้าทะเลาะกัน ทะเลาะกันค่อนข้างรุนแรง แกจะกลับมาดูหน่อยไหม?”
ชูหรันรีบพูดทันที: “ฉันกลับมาแล้วล่ะ”
ต่งรั่งหลินก็พูดว่า: “งั้นก็ดี จริงสิ สองสามวันนี้ฉันจะไปพักที่โรงแรมก่อน ไม่อย่างนั้นจะยิ่งทำตัวไม่ถูกจริงๆ”
ในใจเซียวชูหรันก็ลำบากใจเช่นกัน
เดิมทีให้เพื่อนสนิทเข้ามาอยู่ที่บ้านของตัวเอง เธอจะได้ไม่ต้องไปนอนพักที่โรงแรมคนเดียว
แต่ใครจะไปคิดล่ะ เธอเพิ่งย้ายเข้ามา พ่อก็ต้อนรับกับรักแรกที่บ้านแล้ว
เขาเพิ่งต้อนรับรักแรกเสร็จ แม่ของตัวเองก็หายไปอีกแล้ว
ตอนนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะให้แม่กลับมาได้ ทั้งสองเมื่อถึงบ้านก็เริ่มทะเลาะกัน ถ้าเป็นเธอ เกรงว่าจะหลบไปอยู่ไกลๆ……
คิดมาถึงตรงนี้ เธอถอนหายใจ และตอบวีแชทต่งรั่งหลินว่า: “ขอโทษนะรั่งหลิน รอให้เรื่องครอบครัวคลี่คลายดีแล้ว แกค่อยกลับมาก็ได้”
รั่งหลินรีบพูด: “แกไม่ต้องสนใจฉันก่อนหรอก จัดการเรื่องในครอบครัวให้ดีๆนะ”
ที่จริง ต่งรั่งหลินอิจฉาเซียวชูหรันมาตลอด ที่เธอหาผู้ชายดีๆได้อย่างเย่เฉิน
แต่ตอนนี้ จู่ ๆ เธอก็ไม่รู้สึกอิจฉาขนาดนั้นแล้ว
เพราะบ้านของเธอแปลกจริงๆ ถ้าปล่อยให้ตัวเองได้อยู่ในบรรยากาศครอบครัวแบบนี้ เกรงว่าจะพังไปนานแล้ว
ในตอนนี้ เซียวฉางควนร้องไห้กลับไปที่ห้องนอน หม่าหลันเห็นเขาหนีไป อารมณ์ไร้เหตุผลของเธอก็หายไปแล้ว และกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า: “โธ่เอ๋ย ฉันจะไปอาบน้ำให้สบายตัวในอ่างใหญ่ของฉันสักหน่อย ในที่สุดฉันก็ได้นอนที่ Tomson Riviera สักที! ฮ่า ๆ ๆ!”
เมื่อเห็นว่าพ่อกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง เซียวชูหรันพูดกับเย่เฉินด้วยความหงุดหงิดว่า: “โธ่เอ้ย เหนื่อยจริงๆ ปวดหัวจะตายแล้ว ฉันก็จะกลับไปอาบน้ำที่ห้องนะ ไม่อย่างนั้นก็คงพังทลายแล้วจริงๆ……”
เมื่อเย่เฉินคิดว่าคืนนี้เขาอยากจะเลื่อนขั้น เขาก็รีบตามไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม……
—
