คนที่เซียวฉางเฉียนเกลียดที่สุดไม่ใช่เฉียนหงเย่น ภรรยาที่มีชู้คนนั้นของเขา แต่ทว่าคนที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำ คือ หม่าหลันที่เหยียดหยามเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อเขาคิดถึงหมวกสีเขียวยี่สิบกว่าใบแกว่งไกวตามสายลมบนระเบียงของหม่าหลัน ในใจของเซียวฉางเฉียนก็เกลียดเธอจนอยากทุบหม่าหลันออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น
ทุกครั้งที่หมวกสีเขียวยี่สิบใบล่องลอยอยู่ในสายลม เขาจะถูกเฆี่ยนตีอย่างโหดเหี่ยม
ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าถ้าเขาจะแก้แค้น ถ้าอย่างนั้นเขาจะเริ่มลงมือที่หม่าหลัน ไม่มีใครที่จะเหมาะสมไปกว่านี้แล้ว
และที่สำคัญก็คือ การแก้แค้นหม่าหลันจะไม่กระตุ้นความเกลียดชังของเย่เฉิน
ไม่อย่างนั้นหากทุกคนเริ่มลงมือกับเซียวชูหรันก็เท่ากับสะกิดต่อมโมโหของเย่เฉิน จนมีโอกาสเรียกหายนะแห่งความตายมาสู่ตัวเอง
แม้แต่อู๋ตงไห่ก็ไม่กล้าลงมือกับเซียวชูหรัน ดังนั้นครอบครัวของเขาจึงไม่สร้างความยุ่งยากแบบนั้นได้
ข้อเสนอของเซียวฉางเฉียนนั้นได้รับการอนุมัติจากทั้งครอบครัวในทันที
ช่วงนี้หม่าหลันมักจะพยายามเหน็บแนมครอบครัวของพวกเขาเสมอ ทำให้ทุกคนโกรธมาก เขาคิดหาจุดอ่อนของเธอเพื่อคิดหาวิธีจัดการกับเธอให้ทั้งครอบครัวได้หายแค้น
ดังนั้นเซียวไห่หลงจึงรีบถาม: “พ่อ มีวิธีอะไรดี ๆ ก็บอกพวกเราเร็ว!”
เซียวฉางเฉียนกัดฟัน แล้วพูดว่า: “หาโอกาสที่จะทำลายชื่อเสียงของเธอให้ป่นปี้ ทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งประเทศ และรู้สึกเหมือนถูกผู้คนแทงข้างหลังซะบ้าง!”
เมื่อเซียวฉางเฉียนพูด แล้วก็พูดอีกว่า “ยังมีอีก! ทำให้เธอติดกามโรคจะดีที่สุด!”
เซียวไห่หลงพูดด้วยความประหลาดใจ: “พ่อ! หรือว่าคุณจะทำเองเหรอ?”
เมื่อเซียวฉางเฉียนได้ยินอย่างนั้น ก็โกรธจัด จนตบหน้าเขาและดุด่าว่า “เจ้าบ้าออกไปไกล ๆ เลยไป! งาช้างไม่งอกจากปากหมา! ฉันลงมือเองเหรอ แค่หม่าหลัน เธอคู่ควรเหรอ!”
อันที่จริงหม่าหลันกับเฉียนหงเย่น ต่างก็เป็นสาวใหญ่ที่ยังมีเสน่ห์และสง่างาม
แต่ตอนนี้ผู้หญิงทรงเสน่ห์สองคนนี้กลับอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสมเพช
เขาไม่จำเป็นต้องพูดถึงเฉียนหงเย่นที่เพิ่งแท้งและติดกามโรคที่ยังรักษาไม่หาย ตอนนี้เธอถูกสามีทุบตี จนนอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอต้องรักษาทั้งอาการบาดเจ็บ และกามโรค
ตอนนี้หม่าหลันก็น่าเศร้าพอแล้ว ขาของหล่อนหักจนต้องเข้าเฝือก ฟันหน้าสองซี่ก็หักอีก แล้วหล่อนจะมีเสน่ห์ดังเดิมได้อย่างไร? ผู้ชายคนไหนมองเห็นหล่อนแล้วก็หมดความสนใจแล้ว
เซียวไห่หลงที่ถูกตบ จึงพูดอย่างได้รับความไม่เป็นธรรมว่า “พ่อ คุณบอกว่าคุณต้องการให้เธอติดเชื้อกามโรค ฉันเลยคิดว่าคุณจะทำเอง … ”
เซียวฉางเฉียนดุว่า “คุณหาคนอื่นไม่ได้เหรอ?”
เซียวไห่หลงพูดว่า “มองหาใครล่ะ?”
“ฉันจะรู้ได้อย่างไร ลองหาดูสิ หาคนหนุ่มแข็งแรง เป็นโรคจะดีที่สุด!”
เซียวไห่หลงกล่าวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หาแบบนั้นไม่เจอจริง ๆ …”
เซียวฉางเฉียนตบริมฝีปากของเขา และพูดว่า “ฉันจะหามันเอง แม้ว่าฉันจะหาคนมีโรคไม่เจอ ฉันก็ต้องหาคนจัดการหล่อน!”
…
