ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1444

กู้เย้นกางและกู้เย้นเจิ้งผู้เป็นพี่ชายมองหน้ากัน แล้วถามอย่างเร่งรีบ “เหล่าเซียว บอกผมหน่อย คุณเป็นหมันได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้น?”

เซียวอี้เชียนพูดอย่างกระดากอาย “ประธานกู้ ทำไม…ทำไม…ทำไมท่านถึงสนใจคำถามนี้มาก? บอกตามตรง ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกท่าน แต่เรื่องแบบนี้มันน่าอายเกินกว่าจะพูดไป!”

กู้เย้นกางที่นิ่งเงียบมาตลอดเอ่ยปากขึ้น “ประธานเซียว คุณไม่ต้องเครียด บอกตามตรง ที่พวกเราตามคุณมาก็เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ป่วย ทุกคนมีอะไรก็สามารถเล่าสู่กันฟังได้ เพื่อที่เราจะได้แบ่งปันเบาะแสเพิ่มเติม”

“หา?!”

เซียวอี้เชียนถึงกับอึ้งไป

แลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ป่วย?

หมายความว่าอย่างไร?

หรือว่าพี่ชายทั้งสองตอนนี้มีลูกไม่ได้แล้ว?

ล้อเล่นหรือเปล่า?!

ทั้งสองเป็นคุณชายของตระกูลกู้นะ!

อีกอย่างทั้งสองคนยังอายุน้อยกว่าเขา ทำไมถึงเกิดปัญหาขึ้นได้ตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้?

เขาอดไม่ได้ที่จะถาม “ท่านรอง เกิด…เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?”

กู้เย้นเจิ้งโบกมือแล้วพูดว่า “ประธานเซียว มาคุยกันเรื่องของคุณก่อน ผมหวังว่าคุณจะทำตามสัญญา บอกทุกอย่างให้ผมกับน้องสามฟัง ผมต้องการทราบสาเหตุและผลกระทบที่เกิดขึ้นกับคุณทั้งหมด”

เซียวอี้เชียนพยักหน้าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เฮ้อ…เรื่องนี้ถ้าจะให้เล่า มันเป็นเรื่องยาวจริงๆ”

ว่าแล้วเซียวอี้เชียนก็เล่าเรื่องราวความปรารถนาสุดท้ายของพ่อที่จะไปที่จินหลิงเพื่อพบกับคนตระกูลเซียวและถูกเย่เฉินลงโทษให้สองพี่น้องตระกูลกู้ฟังทั้งหมด

ในตอนแรกคนตระกูลกู้ฟังแล้วไม่ได้คิดว่ามันจะมีอะไร แต่เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการมีบุตรตอนที่เขากำลังสะลึมสะลือ กู้เย้นเจิ้งก็รีบถามว่า “เด็กหนุ่มที่แซ่เย่นั้นมาจากไหนกันแน่? คงไม่ได้มาจากตระกูลเย่ในเย่นจิงใช่ไหม?”

พอเซียวอี้เชียนนึกถึงเย่เฉินก็กัดฟันพูดว่า “เด็กหนุ่มแซ่เย่คนนั้น เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลเซียวแห่งจินหลิง! ให้ตายสิ! ตระกูลนั้นเล็กเท่าเส้นขน! ในเวลานั้นกลุ่มของพวกเขาขาดทุน สถานะสินทรัพย์ติดลบและเป็นหนี้ธนาคารหลายสิบล้าน แต่ถึงกระนั้น คนแซ่เย่นั่นอยู่บ้านเดียวกับพ่อตา ถูกดูหมิ่นจากคนในตระกูลนี้ เขาเป็นแค่เศษขยะในกองขยะ แล้วจะเป็นสมาชิกตระกูลเย่แห่งเย่นจิงได้อย่างไรล่ะ”

กู้เย้นเจิ้งรีบถาม “เขารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร?”

เซียวอี้เชียนกล่าวว่า “ตัวสูง หน้าตาหล่อเหล่า พูดจาดูประดิดประดอย ท่าทางกวนประสาท”

กู้เย้นเจิ้งขมวดคิ้วแล้วพูดกับกู้เย้นกางว่า “บางทีอาจจะเป็นคนเดียวกับเจ้าเด็กนั่นในบ้านพี่ใหญ่!”

กู้เย้นกางพูดขึ้น “ต้องเป็นเขาแน่! แม่งเอ๊ย! พี่รอง พี่ลืมไปแล้วเหรอว่าเขาพูดถึงชื่อเหล่าเซียวขึ้นมาเอง ต้องเป็นคนเดียวกับเย่เฉินที่ทำให้เหล่าเซียวหมดความสามารถในการมีลูกแน่นอน!”

เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินเช่นนี้ก็ถึงกับอึ้งไปทันที ก่อนจะโพล่งถามว่า “ความหมายของท่านทั้งสอง อย่าบอกนะว่าไอ้สารเลวเย่เฉินสมคบคิดกับพี่ใหญ่กู้เย้นจงของท่านทั้งสอง?”

“ใช่แล้ว!” กู้เย้นเจิ้งกัดฟันพูด “วันนี้พี่น้องทั้งสองของผม รวมถึงลูกชายทั้งสองของผม ต่างสูญเสียอย่างน่าเวทนาในกำมือของเขา ให้ตายสิ เจ้าเด็กนี้ร้ายกาจมาก เขาบอกว่าพวกเราจะมีลูกไม่ได้ แล้วเราก็เป็นจริงๆ!”

“ใช่แล้ว!” กู้เย้นกางก็พูดอย่างโกรธเกรี้ยวเช่นกัน “ไอ้เวรนี่ปากร้ายนัก พอเขาพูดมาประโยคเดียว พวกเราทั้งสี่คนก็สูญเสียสมรรถภาพเรื่องอย่างว่าทันทีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย!”

“ให้ตายสิ…” เซียวอี้เชียนอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง

เย่เฉินผู้นี้โหดร้ายเกินไปหรือเปล่า?

เขาทำลายน้องรอง น้องสามแห่งตระกูลกู้ และลูกชายของพวกเขาทั้งหมดเลยหรือ?!

อย่างไรตระกูลกู้ก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดสามอันดับแรกในเย่นจิง เจ้าหนุ่มคนนี้ตัดการสืบทอดทายาทของตระกูลกู้ ไม่กลัวหรือว่าจะถูกตระกูลกู้แก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง?!