บทที่ 1984
และผู้หญิงพวกนั้นที่ชอบเขา ต่างก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ
ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าอย่างอิโตะนานาโกะที่สุภาพเรียบร้อยและเป็นกุลสตรี อยู่ในเมืองจินหลิงยังมีฉินเอ้าเสวี่ยนของตระกูล
ฉิน และยังมีเฉินเสี่ยวจาวที่อยู่ข้างๆหมอเทพซือด้วย ทุกคนต่างเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ?
แต่ใครก็มองไม่ออก พวกเธอสองคนหลงใหลในตัวเย่เฉินมากๆ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอมองดวงตาของเย่เฉิน และเธอก็รู้สึกคับแค้นใจเล็กน้อย ในเวลาเดียวกัน เธอก็ถอนหายใจ:”คนสารเลว ฉันไม่รู้จริงๆ
ว่าคุณมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงด้านนอกพวกนี้อยู่กี่คน มีผู้หญิงมากมายชอบคุณ หนี้ความรักเยอะขนาดนี้ ฉันจะดูสิว่าคุณจะคืนหนี้ความรั่กพวก
นี้ยังไง…”
ในขณะนี้ นางาฮิโกะอิโตะที่อยู่ข้างๆ ต้องการประจบเย่เฉิน เอ่ยปากพูดกับซ่งหวั่นถึงว่า:”คุณซ่ง ฉันกับวาตานาเบะชินอิจิที่เป็นประธาน
บริษัทนิปปอนสตีสนิทกันมาก คุณก็น่าจะรู้เรื่องนี้ หลังจากเรื่องนี้ถูกตรจสอบจนกระจ่างแล้ว และจับตัวฆาตกรมาลงโทษได้แล้ว ถ้าคุณยั่ง
ต้องการร่วมมือกับบริษัทนิปปอนสตี ฉันสามารถช่วยติดต่อให้พวกคุณ เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะช่วยคุณเจรจาเงื่อนไขความร่วมมือให้ได้มากที่สุด”
ซ่งหวั่นถึงซาบซึ้งมากๆและพูด”ต้องขอบคุณ คุณอิโตะมากๆ…”
นางาฮิโกะอิโตะพูดอย่างจริงจัง:”คุณซ่ง คุณเย่ช่วยตระกูลอิโตะของฉันไว้มาก พูดได้ว่า ตอนนั้นถ้าไม่มีคุณเย่ช่วยเหลือ ตระกูลอิโตะ
ของฉันคงโดนฆ่าล้างตระกูลไปแล้ว!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ นางาฮิโกะอิโตะถอนหายใจและพูด:”คุณเย่มีพระคุณกับพวกเรามากๆ เมื่อคุณเป็นเพื่อนของเขา ก็เหมือนคุณเป็นเพื่อน
กับตระกูลอิโตะ การช่วยเหลือเพื่อน เป็นสิ่งที่พวกเราควรทำ”
หลังจากตระกูลมัตสีฆโตะโดนฆ่าล้างตระกูลเนื่องจากลักพาตัวคุณชายและคุณหนูของตระกูลซู นางาฮิโกะอิโตะมักจะรู้สึกว่าตัวเอง
โชคดีมากๆ
ตอนนี้ ตระกูลมัตสีโมโตะตั้งใจจะฆ่าคุณชายและคุณหนูของตระกูลซ จากนั้นก็ใส่ร้ายป้ายสีให้ตัวเอง ถ้าไม่ใช่เย่เฉิน ตระกูลที่โดนฆ่า
ล้าง ต้องเป็นตระกูลอิโตะอย่างแน่นอน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เยเฉินเคยช่วยชีวิตอิโตะนานโกะไว้ ดังนั้นนางาฮิโกะอิโตะให้ความเคารพกับเขามากๆ
เมื่อเห็นว่าซ่งหวั่นถึงเป็นเพื่อนของเขา แน่นอนว่าพวกเขาก็ให้เกียรติเย่เฉินและให้ความช่วยเหลือซ่งหวั่นถึง
เรื่องนี้ เย่เฉินที่อยู่ข้างๆก็มองออก
เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดในใจ:”คิดไม่ถึงจริงๆ หลังจากที่น่างชิโกะอิโตะบาดเจ็บแล้ว นิสัยของเขาเปลี่ยนไปมาก การกระทำต่างๆของเขาดี
กว่าเมื่อก่อนเยอะ”
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ
ซ่งหวั่นถิงที่ไม่ได้พักผ่อนมาทั้งคืน เธอเดินตามอิโตะนานาโกะไปยังห้องพักของตระกูลอิโตะ
ถึงแม้เธอจะเคยทานยาที่เย่เฉินมอบให้เธอ และร่างกายของเธอก็แข็งแรง แต่ความตึงเครียดและความเมื่อยล้าทางจิตใจ ไม่ใช่สิ่งที่ยา
สามารถช่วยได้
ดังนั้น เธอจึงนอนอยู่บนทาทามิสไตล์ญี่ปุ่น ผ่านไปไม่นานก็นอนหลับสนิท
ในเวลานี้ หลังจากที่นางาฮิโกะอิโตะคุยเป็นเพื่อนเฉินสักพัก เขาก็กล่าวคำขอโทษว่า:”คุณเย่ ต้องขอโทษจริงๆ ตั้งแต่ฉันผ่านการ
ผ่าตัดมา ร่างกายของฉันค่อนข้างอ่อนแอ เนื่องจากวันนี้ตื่นเช้าด้วย ทำให้ร่างกายของฉันไม่ไหวแล้ว ฉันต้องกลับไปพักผ่อนแล้ว ถ้าคุณต้องการ
อะไร ก็บอกฉันได้ตามตรง หรือบอกนานาโกะก็ได้”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆและพูดว่า:”คุณอิโตะ กลับไปพักผ่อนได้เลย”
นางาฮิโกะอิโตะยกมือทำความเคารพอย่างอ่อนแรง และพูดกับเอมิอิโตะ” เอมิ ส่งฉันกลับไปพักผ่อนที่ห้องหน่อย”
เอมิอีโตะรีบพูดทันที:”ได้ค่ะ โอนิจัง!”
โอนิจ้ง คือคำเรียกพี่ชายในกาษาญี่ปุ่น
สังคมญี่ปุ่นมีการแบ่งฐานะที่ชัดเจน ดังนั้น เมื่ออยู่ต้องหน้าบุคคลภายนอก เอมิอิโตะจะปฏิบัติต่อนางาฮิโกะอิโตะด้วยความเคารพ เหมือน
กับลูกสาวปฏิบัติต่อพ่อ
จากนั้น เอมิอีโตะก็พูดกับเย่เฉินด้วยความรู้สึกผิด:”คุณเย่ต้องขอโทษจริงๆ ร่างกายของโอนิจังได้รับบาดเจ็บสาหัสมากๆ ร่างกายของ
เขาอ่อนแอมากๆ คุณหมอบอกว่าต้องให้เขาพักผ่อนมากๆ ต้องขอโทษจริงๆ…!
เย่เฉินพยักหน้าและพูด”คุณผู้หญิงอิโตะพาคุณอิโตะกลับไปพักผ่อนเถอะ ถ้าฉันจัดการเรื่องนี้เสร็จ ฉันจะช่วยรักษาคุณอิโตะ ตอนนี้ฉัน
อาจจะไม่สามารถทำให้ขาที่โดนตัดไปงอกอกมาใหม่ แต่อย่างน้อยฉันสามารถทำให้ร่างกายของเขากลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมได้ และอาจจะ
แข็งแรงกว่าเมื่อก่อนด้วย”
