ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2019

บทที่ 2019

ในเวลานี้ หลังจากที่นางาฮีโกะ อิโตะกับวาตานาเบะ ชินอิจิก็พูดคุยกันไม่กี่คำ นางาฮีโกะ อิโตะก็เข้าสู่หัวข้อ

“ซินอิจิ ครั้งนี้ที่ฉันเรียกนายมามีสองเรื่อง เรื่องแรกก็คือซินปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือสักหน่อย ซิมyamazaki whisky 50 yearsดู”
วาตานาเบะ ซินอิจิยิ้มเล็กน้อย และถามด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นอีกเรื่องหนึ่งล่ะ?”

นางาฮิโกะ อิโตะพูดตัวยรอยยิ้มว่า: “นายต้องการร่วมทุนสร้างโรงงานในประเทศจีนไม่ใช่เหรอ? ฉันจะแนะนำผู้ร่วมลงทุนที่ดีมากคนหนึ่ง
ให้กับนาย คุณซ่งหวั่นถึงของซ่งซื่อกรุ๊ป”

พูดแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะก็ชี้ไปทางซ่งหวั่นถึงบนโต๊ะอาหาร

วาตานาเบะ ซินอิจิถึงได้เห็นซ่งหวั่นถึง

คนทั้งคนก็กล้วจนตกตะลึงจนตาค้าง

เขาพูดด้วยความตกตลึงอย่างสุดขีดว่า: “คุณ…คุณซ่งเหรอ?! ในที่วีรายงนอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอว่า หลังจากที่คุณซ่งเกิดอุบัติเหตุก็ยั่ง
คงไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน?! ทำ… ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?!”

ในเวลานี้นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ยปากพูดว่า: “คุณซ่งเป็นแขกผู้มีกียรติในตระกูลของฉัน ครั้งนี้เธอประสบกับเหตุฉุกเฉิน เพราะเรื่องราว
ค่อนข้างละเอียดอ่อนมาก ดังนั้นก็เลยไม่ได้ประกาศที่อยู่ของเธอให้ภายนอก ชินอิจิ นายจะต้องเก็บเป็นความลับ เข้าใจมั้ย?”

เมื่อวาตานาเมะ ซินอิจิได้ยินคำพูดนี้ รีบพยักหน้า และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “อิโตะวางใจได้เลย ผมไม่มีทางเปิดเผยต่อโลกภายนอก
แม้แต่คำเดียว!”

นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มด้วยความพึ่งพอใจ และพูดว่า: “ในเอเป็นแบบนี้ นายก็เป็นตัวแทนของบริษัทนิปปอนสตี เซ็นสัญญาตกลงการร่วม
ลงทุนกับคุณซ่งเถอะ!”

พูดแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดอย่างจริงจังมากๆว่: “ไอ้น้อง ให้เกียรติฉันด้วย เงื่อนไขของการร่วมลงทุน ต้องให้หลีกทางให้อย่างเหมาะ
สม!”

วาตานาเบะ ซินอิจิพูดโดยไม่ลังลม้แต่น้อยว่: “พี่อิโตะ ในเมื่อพี่ออกคำสั่งแล้ว ในเงื่อนไขผมจะให้สิทธิพิเศษที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน!”

ในเวลานี้ซ่งหวั่นถึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูดกับวาตานาเบะ ซินอิจิว่า: “คุณวาตานาเบะ ชื่นชมชื่อของคุณมานานแล้ว! ฉันชื่อซ่งหวั่นถึง
ยั่งหวังว่าจากนี้ฝากเนื้อฝากตัวกับคุณด้วย”

วาตานาเบะ ซินอิจิพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณซ่ง ในเมื่อคุณเป็นแขกผู้มีเกียรติของพี่อิโตะ ก็ย่อมเป็นแขกผู้มีเกียรติของผม
วาตานาเบะ ซินอิจิด้วย การร่วมลงทุนในต่างประเทศของพวกเราทุกวัน โดยทั่วไปคือการช่วงชิงการครอบครองหุ้น แต่ในเมื่อพี่อิโตะออกคำสั่ง
แล้ว งั้นก็ตรงไปตรงมาอย่างไมลังเล ให้พวกคุณถือหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ พวกเราถือหุ้นสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์ คุณคิดว่าไง?”

ครั้งนี้ที่ซ่งหวั่นถึงมาประเทศญี่ปุ่น เป้าหมายที่ใหญ่ที่สุด ก็คือบรรลุการร่วมลงทุนกับบริษัทนิปปอนสตี้ได้สำเร็จ

สามารถทำให้ซ่งซื่อกรุ๊ปถือหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ เธอก็เพียงพอมากแล้ว

ก่อนหน้านี้เจรจากับฮาชิโมโตะ ชินศิจิคนนั้นมานานขนาดนั้น อยากที่จะพยายามที่จะถือหุ้นของอีกฝ่ายห้าสิบเปอร์ซ็นต์ไม่สำเร็จ ดัง
นั้นตอนนี้วาตานาเบะ ซินอิจิรับปากให้ช่งชื่อกรุ๊ปถือหุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ สิ่งนี้ทำให้เธอตื่นเต้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในทันที

ดังนั้น ซ่งหวั่นถึงจึงรีบโค้งคำนับพูดขอบคุณให้าตานาเบะ ชินอิจิว่า: “คุณวาตานาเบะ ขอบคุณมากๆ! เชื่อว่าซ่งชื่อกรุ๊ปจะไม่มีทางทำให้
คุณผิดหวังอย่างแน่นอน!”

วาตานาเบะ ซินอิจิก็ฉลาดมาก ชี้ตรงไปที่นางฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างกาย และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณซ่ง เรื่องนี้คุณต้องขอบคุณพี่ฮิโตะ
มีการออกคำสั่งของพี่อิโตะ ผมก็ยอมต้องยกมือทั้งสองขึ้นเห็นด้วยเป็นธรรมดา”

สำหรับวาตานาเบะ ชินอิจิแล้ว เขาไม่รู้จักซ่งหวั่นถึง ดังนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าซ่งหวั่นถึงติดค้างหนี้บุญคุณตัวเองหรือไม่ สิ่งที่เขาสนใจคือ
ทำให้นางาฮิโกะ อิโตะจำหนี้บุญคุณนี้ของตัวเองไว้ และหากตัวเองต้องการในอนาคต ค่อยทวงหนี้บุญคุณนี้กับนางาฮิโกะ อิโตะกลับมา
เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำพูดนี้ มองไปทางนางาชิโกะ อิโตะเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง ใจ และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำขอบคุณ: “คุณอิ
โตะ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ หวั่นถึงซาบซึ้งใจจนหาที่สุดมิได้”

นางาฮิโกะ อิโตะก็ฉลาดทันคน เขาก็ไม่อยากให้ซ่งหวั่นถิงติดงนี้บุญคุณตัวเอง เหตุผลที่เขาช่วยเหลือ ทั้งหมดคือให้เกียรติเย่เฉิน ดัง
นั้นรีบพูดว่า: “คุณซ่ง ว่ากันจนถึงแก่นแห้แล้ว ทั้งหมดยังต้องขอบคุณคุณเย!”

เย่เฉินมองสีหน้าท่าทางของนางาชิโกะ อิโตะกับวาตานาเบะ ซินอิจิอยู่ในสายตา บนใบหน้ายิ้มเล็กน้อย

เขารู้ท่าทีของทั้งสองคนเป็นอย่างมาก

ไมมีอะไรมากไปกว่าพันธนาการของหนี้บุญคุณเท่านั้นเอง

เกียรติ์ของวาตานาเบะ ซินอิจี้และนางฮิโกะ อิโตะ นงชิโกะ อิโตะให้เกียรติกับตัวเอง