ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2061

บทที่ 2061

เมื่อเห็นซูรั่วหลีรู้จักต้นกำนิดของเขาได้ เฉินก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้พูดอย่างเรียบนิ่งว่า “ใช่ จะถือว่าฉันเป็นคนตระกูลเย่ก็ได้นะ
หรือพูดอีกอย่างก็คือในอดีตฉันเคยเป็นคนของตระกูลเย่”

ซูรั่วหลีครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็พึ่มพำว่า “อดีตเคยเป็นคนของตระกูลเย็ งั้นก็แปลว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเย่แล้วน่ะสิ….”

ขณะที่พูด สีหน้าของซูรั่วหลีก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง “สมาชิกในครอบครัวของตระกูลเย์ไม่ได้มีมากมายขนาดนั้น ลูกหลานที่มีสาย
เลือดโดยตรงของตระกูลเย่ฉันก็รู้จักเป็นอย่างดี ถ้าบอกว่านายไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเย่ งั้นก็มีความเป็นไปได้ว่านายคือ….

พูดมาถึงตรงนี้ ชูรั่วหลีก็เบิกตาโพลงอย่างตกตะลึง!

เธอจดจ้องมาที่เย่เฉิน เอ่ยพูดอย่างอึ้งๆว่า “ในบรรดาคนที่มีสายเลือดโดยตรงที่ออกจากตระกูลเย มีแค่เย่ฉางอิงคนเดียว แต่ว่าเย่ฉาง
อิงเสียชีวิตไปแล้วเมื่อหลายสิบปีก่อน หรือว่า…หรือว่านายคือลูกของเขา?”

เย่เฉินมีสีหน้านิ่งค้าง เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ใช่ ฉันคือลูกของเย่ฉางอิง เย่เฉินไงล่ะ!”

ในวินาทีนี้ชูรั่วหลีเหมือนถูกฟ้าฝ่า

แม้ว่าเย่ฉางอิงจะเสียไปตั้งแต่ที่เธอยังไม่เกิด แต่เธอก็พอจะคุ้นหูกับชื่อเสียงของเย่ฉางอิงอยู่พอสมควร

ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังรู้เรื่องราวในอดีตระหว่างคนเป็นพ่ออย่างซูโส่วเต้ากับเย่ฉางอิงอีกด้วย

“คุณพระ!”

เธอรู้ว่า คู่แข่งตลอดกาลของพ่อคือเย่ฉางอิง

และเธอก็รู้ว่า การที่พ่อถูกโจมตีมากที่สุด ก็มาจากเย่ฉางอิงเหมือนกัน

ในตอนนั้น ไม่ว่าใครในเย่นจิงพูดถึงเย่ฉางอิง ต่างก็ต้องยกนิ้วให้ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเคารพ

แต่พอพูดถึงซูโส่วเต้า ทุกคนต่างก็เผยสีหน้าเสียดายออกมา

หลายคนรู้สึกเสียดายที่ซูโส่วเต้าอยู่ผิดที่ผิดเวลา สาเหตุเพราะเย่ฉางอิงเจิดจ้าเกินไป จนข่มรัศมีของซุโส่วเต้าไม่มีเหลือ
บทพูดในสามก๊กที่ว่าอุตส่าห์กิดมาก่งแต่ดันมีอีกคนเก่งกว่า สามารถอธิบายความเป็นสองคนนี้ได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ
ซูรั่วหลิยั่งรู้มาอีกว่า พ่อของเธอม่เพียงแต่เป็นรองเย่ฉางอิงมาตลอด ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ แม้แต่เมียหลวงของพ่อเธฮ ก็เคยเป็นหนี่
งในคนที่ตามจีบเย่ฉางอิง

ตอนนั้น พ่อของเธอตามจีบภรรยาคนปัจจุบันอย่างยากลำบาก แต่ภรรยาคนปัจจุบันกลับรักเย่ฉางอิงราวกับจะเป็นจะตาย

ถ้าหากใช้บทกวีบรรยายสถานการณ์ของซูโส่วต้ในตอนนั้น ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามันเข้ากันเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

บทกวีที่ว่านั้นคือ “ฝากใจใฝ่จันทรา อนิจจาใยแสงจันทราสาดส่องผ่านไป”

พูดได้เลยว่า ภรรยาของซูโส่วเต้า ยอมแต่งงานกับเขา เพราะไร้หวังในการตามจีบเย่ฉางอิง

ดังนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา ซูโส่วเต้าจึงมีชีวิตอยู่ภายใต้เงาของเย่ฉางอิง

แบบนี้แล้ว พ่อของเย่เฉิน จึงเป็นคนที่ซูโส่วเต้าโกรธเกลียดที่สุดในชีวิต

ซูรั่วหลีเข้าใจเรื่องราวในอดีตเหล่านี้เป็นอย่างดี แต่เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่า เธอจะได้มารู้จักกับลูกของเย่ฉางอิง