ในขณะนี้ ที่เมืองจินหลิง
เฮลิคอปเตอร์บินไปจนถึงฟาร์มสุนัขของหงห้า
ขณะนี้ภายในฟาร์มสุนัข ได้ชุลมุนวุ่นวายกันมาก
หงห้าพาคนสนิทของตัวเอง กำลังตั้งตารอคอย กันมาของเย่เฉิน
ขณะที่เสียงคำรามของเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ความคาดหวังของทุกคนก็เกินคำบรรยาย
ทันทีหลังจากนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆร่อนลงมา และจอดที่กลางฟาร์มสุนัข
หงห้ารีบนำคนไปต้อนรับทันที
ตอนนี้ เฉินจื๋อข่ายได้เปิดประตูเฮลิคอปเตอร์ หลังจากนั้นก็ผายมือเชื้อเชิญเย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างนอบน้อมว่า“เชิญครับอาจารย์เย่！”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วลงจากเครื่องกับรั่วหลี
หงห้ารีบกล่าวขึ้นมาว่า“อาจารย์เย่ครับ ห้องเดี่ยวที่คุณให้ผมเตรียมไว้ รวมถึงพิธีต้อนรับพ่อลูกที่แสนอบอุ่นนั่น ผมได้เตรียมการไว้หมดแล้วครับ ไม่ทราบว่าเราจะเริ่มตอนไหนดีครับ？”
“ไม่ต้องรีบ”เย่เฉินโบกมือไปมา ชี้ไปที่คนที่ถูกมัดอยู่ด้วยกัน ซูโสว่เต๋อกับSteveที่ยังคงหลับหมดสติอยู่ในเครื่อง แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“พาพวกเขาไปที่ห้องทำงานของคุณก่อน แล้วถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว หลังจากนั้นก็สาดน้ำเย็นใส่พวกเขา อ้อ อย่าลืมเปิดหน้าต่างด้วยนะ”
ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงต้นปี สภาพอากาศในจินหลิงยังคงหนาวเย็น และไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาอบอุ่น
ในสภาพอากาศแบบนี้ ถ้าถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วถูกสาดน้ำเย็นใส อีกทั้งยังอยู่ในห้องที่เปิดหน้าต่างบานใหญ่ คนส่วนมากจะกลัวจนไม่อาจทนได้
หงห้าไม่มีลังเลแม้แต่น้อย รีบพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างๆไปว่า“รีบยกสองคนนี้ไปในห้องทำงาน อีกอย่าง ไปตักน้ำเย็นมาด้วยคนหนึ่ง！”
ลูกน้องหลายคนรีบพุ่งตัวไปข้างหน้า นำซูโสว่เต๋อรวมถึงSteveที่ยังคงหมดสติลากไปที่ห้องทำงานของหงห้า
ในเวลานี้เองเย่เฉินพูดขึ้นมาว่า“หงห้า อาการWalterเป็นยังไงบ้าง？”
หงห้ารีบพูดขึ้นมาว่า“เรียนอาจารย์เย่ครับ ตอนนี้Walterเป็นโรคไตวายระยะสุดท้ายแล้วครับ คุณวางใจเถอะครับ ผมได้แสดงจิตวิญญาณแห่งมนุษยธรรมอย่างเต็มที่และปฏิบัติกับเขาอย่างดีเยี่ยม ช่วยเขารักษาอย่างทันท่วงที ตอนนี้เขาได้รับการฟอกไตวันละครั้ง เบื้องต้นสามารถรักษาชีวิตของมันได้ครับ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า“พาฉันไปดูหน่อย！”
“ได้ครับอาจารย์เย่！”
หงห้าพาเย่เฉินรวมถึงเฉินจื๋อข่าย ไปที่บริเวณคอกสุนัขในฟาร์มสุนัข เย่เฉินเดินไปด้วย มองสังเกตซ้ายขวาไปด้วย แล้วอุทานพูดขึ้นมาว่า“พื้นที่ของคุณ ได้เวลาขยายแล้วล่ะ คุณมีแผนจะเริ่มก่อสร้างรึยัง？”
หงห้ากล่าวอย่างนอบน้อมว่า“อาจารย์เย่ครับ ครั้งก่อนผู้จัดการทั่วไปเฉินได้แจ้งให้ทราบแล้วครับ ผมกำลังคิดวางแผนขยายพื้นที่เร็วๆนี้ครับ！”
พูดจบ เขาก็พูดแนะนำกับเย่เฉินอย่างจริงจัง“แผนเบื้องต้นคือ ภายในสนาม เราจะเว้นว่างออกมาห้าร้อยตารางเมตร ขุดพื้นที่นี้ออกมา หลังจากนั้นก็สร้างคอกสุนัขสามมิติในห้องใต้ดินสามชั้น เมื่อถึงตอนนั้นพื้นที่ใช้สอยทั้งหมดของโรงเลี้ยงสุนัขจะมีอย่างน้อยหนึ่งพันตารางเมตร จะสร้างคอกสุนัขสักเจ็ดแปดสิบคอก ก็ไม่มีปัญหาครับ！”
“คอกสุนัขสามมิตินี้ บริเวณโดยรอบจะใช้คอนกรีตเสริมเหล็กทั้งหมด ชั้นใต้ดินสามชั้นจะไม่สร้างทางออกใดๆทั้งสิ้น ทางเข้าออกทั้งหมดจะอยู่ในห้องขนาดใหญ่บนพื้นดิน ใครจะเข้าออกต้องผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยก่อน ในขณะเดียวกันจะมีรปภ.รักษาความปลอดภัยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพื่อเป็นการมั่นใจว่าจะไม่มีสุนัขตัวไหนสามารถหลุดหนีออกมาได้！”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ แล้วพูดติดตลกว่า“ถ้าอย่างงั้นฟาร์มสุนัขของคุณ ก็สามารถเลี้ยงสุนัขอย่างน้อยพันตัวขึ้นไปน่ะสิ”
“ใช่ครับอาจารย์เย่！”หงห้าพูด“ด้วยการขยายพื้นที่แบบนี้ น่าจะเพียงพอแล้ว แต่ขอแค่ท่านสั่งมา ทางผมสามารถขยายพื้นที่ได้ตลอดเวลา ถ้าไม่ไหวจริงๆ เราก็จะจัดการเปิดชั้นใต้ดินของฟาร์มสุนัขทั้งหมดออกมา！”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วพูดว่า“ถ้างบประมาณไม่พอ บอกกับผมได้ตลอดนะ โดยส่วนตัวแล้วผมชอบธุรกิจของคุณมาก ถึงจะต้องลงทุนเพิ่มก็ไม่มีอะไรเสียหาย！”
เฉินจื๋อข่ายฟังเนื้อหาสนทนาของทั้งสองคนอยู่ข้างๆ ไม่รู้ทำไม ภาพในสมองของเขา ถึงเป็นภาพของคนจำนวนมากถูกขังอยู่ในกรงสุนัข
เวลานี้เอง ทุกคนก็เดินมาถึงประตูใหญ่ของคอกสุนัข
