บทที่ 2719
ในตอนที่เหอหงเซิ่งอยากจะตระหนักถึงความทะเยอทะยานนี้อย่างยิ่งยวด เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า พลังการรักษาที่เพิ่มขึ้นในร่างกายของ
เขาส่วนหนึ่ง ไหลเข้าสู่อวัยวะภายในและร่างกายของเขาตามเส้นเลือดและเส้นประสาทต่างๆ
ในเวลานี้ มันเหมือนกับว่าร่างกายของเขาแห้งไป และฤทธิ์ยาในยาวิเศษนั้นก็คือบ่อน้ำสักบ่อ
เดิมที เขาอยากเอาบ่อน้ำสักบ่อนี้มาพุ่งเปิดเส้นลมปราณไต้ทั้งหมดของเขาเอง เพราะว่าร่างกายแห้งเกินไป ดังนั้นบ่อน้ำส่วนใหญ่จึงไม่
สามารถไหลไปยังเส้นลมปราณต้ได้ แต่ร่างกายดูดซึมได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น เขารู้สึกว่าการทำงานของร่างกายได้รับการฟื้นฟูและพัฒนาอย่างมาก เมื่อร่างกายของเขารู้สึกอ่อนกว่าวัยเพียงไม่กี่ปี แต่ผลของ
ยาก็ถูกร่างกายเป็นตัวถ่วง เกือบจะหมดแรง และไม่มีพลังงานเพิ่มไปเริ่มการโจมตีเส้นลมปราณไต้
เหออิงซิ่วจ้องมองพ่อของเธอต่อไป และพบว่ารูปลักษณ์ของเขาดูดีขึ้นมาก และผิวของเขาดูไม่แก่และเหี่ยวเฉาเหมือนเมื่อก่อน ก็ตกใจ
เธออยากมากรู้ว่าระดับการฝึกฝนของพ่อเธอดีขึ้นมากหรือไม่ แต่เธอไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ดังนั้นเธอทำได้เพียงระงับความประหลาดใจ และรอให้
พ่อตื่น
หลังจากนั้นไม่นาน เหอหงเซิ่งก็ลืมตาขึ้น และน้ำตาขุ่นๆก็ไหลจากหางตาของเขา
เหออิงซิ่วรีบถามว่า:”พ่อ พ่อร้องไห้ทำไม? รู้สึกอย่างไรบ้าง?”
เหอหงเซึ่งปาดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ และพูดด้วยเสียใจและซาบซึ้งว่า:”ยาวิเศษวิเศษมากจริงๆ พลังของยาช่างน่ากลัวเหลือเกิน เดิมทีพ่ออยาก
จะใช้โอกาสนี้โจมตีส้นลมปราณต้ ดูว่าจะสามรถเปิดเส้นลมปราณที่สี่ได้ไหม แต่ไม่นึกเลยว่า ร่างกายของพ่อมันแก่เกินไปจริงๆ เป็นตัวถ่วงไป
เยอะ พลังของยาถูกร่างกายดูดเข้าไปมากกว่าครึ่ง มันสิ้นเปลืองเกินไป สิ้นเปลืองมากเกินไป
เหออิงซิ้วรีบพูด:”พ่อ! มันจะสิ้นเปลืองได้ไง! ยังไงพ่อก็อายุแปดสิบกว่าปีแล้ว และการทำงานของร่างกายภายในและภายนอกของพ่อ
เสื่อมโทรมลงอย่างมาก ยาวิเศษนี้ช่วยกระจายประสิทธิภาพของยาไปยังร่างกายของพ่อ และมันจะชะลอความแก่ของพ่ออย่างแน่นอน มันสามารถ
ยืดอายุขัยของพ่อได้ มันเป็นเรื่องที่ดี! หนูว่านะ สภาพในตอนนี้พ่อสามารถมีชีวิตอยู่ได้มากกว่าหนึ่งร้อยปี!”
เหอหงซิ่งพูดอย่างเสียใจ:”ได้ยินตอนเช้า ตายตอนเย็น ถ้าพ่อสามารถเปิดเส้นลมปราณทั้งสี่ได้ แม้ว่าจะเหลือเวลาอีกเพียงสามถึงห้าปีในการ
มีชีวิตอยู่ พ่อก็เต็มใจที่จะ
เหออิงซิ่วยื่นยาอีกเม็ดให้เหอหงเซิ่งทันทีและโพล่งออกมาว่า:”พ่อคะ! งั้นพ่อกินยาวิเศษนี้อีกสิ! บางทีพ่ออาจจะสามารถเปิดเส้นลมปราณที่สี่
ในคราวเดียวได้!”
เหอหงเซิ่งรีบดันมือเธอออก โพล่งออกมาอย่างรู้สึกผิดว่า:”ไม่ได้ๆ ไม่ได้เด็ดขาด! คนแก่ๆอย่างพ่อ มันไม่คุ้มที่จะเสียยาวิเศษไปจริงๆ!”
เหอหงเซิ่งอย่างแน่วแน่:”พ่อ! ตอนนี้ในทั้งตระกูลหอของเรา มีแค่พ่อคนเดียวที่เปิดเส้นลมปราณทั้งสามได้ ตระกูลเหอของเราสามารถเป็น
หนึ่งในสี่ตระกูลศิลปะการต่อสู้ได้ ส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนจากพ่อคนเดียว หากร้อยปีต่อมา ตระกูลเหอจะต้องหลุดออกจากตระกูลหลักสี่ตระกูล
อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้น ยาเหล่านี้ใช้ในตัวพ่อมันเหมาะสมที่สุดแล้ว!”
เหอหงเซึ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า:งั้น เรียกพี่ชายของลูกมา แล้วให้เขาลองใช้ยาวิเศษที่เหลือดู”
“ไม่ได้”เหออิงซิ่วพูดอย่างเด็ดขา:”พ่อ! พี่ชายของหนูมีแนวโน้มเอียงที่จะคืนดีกับตระกูลซูมาตลอด และหนูพูดจากใจว่า ตลอดหลายปีที่ผ่าน
มานี้พี่ชาย ไม่ได้ใส่ใจในการฝึกฝนเลย กลับเห็นเงิน และการใช้ชีวิตให้สนุกมากเกินไป เขาฝึกศิลปะการต่อสู้ของตระกูลเหอคือยิ่งหนาวยิ่งดี แต่เขา
ซื้อบ้านในซานย่าตั้งนานแล้ว ในฤดูหนาวทุกปี มักจะหาข้ออ้างที่จะพาภรรยาและลูก ๆ ของเขาไปซานย่าในวันหยุด สำหรับเขา การฝึกฝนนั้น มัน
ไม่ใช่การแสวงหาตลอดชีวิตอีกต่อไป ให้ยาวิเศษกับเขามันจะสิ้นเปลืองมากที่สุดแน่นอน!”
