แต่ตอนนี้ คนของตระกูลเหอจำนวนสี่ห้าสิบคนที่เต็มใจไปกับเหออิงฉวนที่ซูหาง ได้เตรียมจะนำสัมภาระขึ้นรถแล้ว
หนึ่งในนั้น มีน้องรองของเหอหงเซิ่ง นั่นก็คือครอบครัวอารองของเหออิงฉวนทั้งครอบครัว ยังมีครอบครัวของเหออิงเฟยน้องชายแท้ๆของเหออิงฉวน รวมถึงลุงของเหออิงฉวน ครอบครัวของลูกพี่ลูกน้องของเหอหงเซิ่ง
หลังจากที่เหออิงตงวิ่งกลับไป เขาไม่ได้ขัดขวางรถพวกนั้น แต่วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน แล้วพูดกับคนที่เหลือว่า“ทุกท่านครับ พ่อผมบอกแล้ว ให้ทุกคนไปรอที่ห้องโถง เขากำลังกราบไหว้บรรพบุรุษอยู่ อีกเดี๋ยวจะกลับไปประกาศเรื่องสำคัญกับทุกคนที่ห้องโถงครับ”
มีคนถามว่า“อิงตง คุณท่านมีเรื่องสำคัญอะไรจะประกาศอ่ะ？”
เหออิงตงส่ายหัวไปมา“รายละเอียดผมก็ไม่รู้ครับ ทุกคนรอกันหน่อยนะครับ！”
ตอนเช้าสิบโมง ขบวนรถของตระกูลซูล้อหมุนตรงเวลา โดยบรรทุกเหออิงฉวนรวมถึงคนอื่นๆในตระกูลเหออีกสี่สิบกว่าชีวิตเดินทางลงใต้
ระหว่างทาง คนตระกูลเหอพวกนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
เพราะซูอานสุ้นบอกกับพวกเขาว่า ซูเฉิงเฟิงคุณท่าใหญ่ตระกูลซูนั้น เต็มใจที่จะจ่ายเงินให้พวกเขาปีละหนึ่งพันล้าน
อันที่จริง ซูเฉิงเฟิงให้เงินก้อนนี้เขาก็รู้สึกปวดใจเหมือนกัน
เทพที่แท้จริงเชิญมาไม่ได้ เชิญมาได้แต่พวกลิ่วล้อ ยังต้องใช้เงินไปกว่าครึ่งของงบประมาณ ซึ่งเป็นการขาดทุนอย่างมาก
แต่ว่า ตอนนี้เขาไม่กล้าเอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่น ถึงจะเป็นคนตระกูลเหอครึ่งหนึ่ง เขาก็ต้องดึงเข้ามาให้ได้
ถึงอย่างไรซะเงินนี้อย่างมากก็ให้แค่ปีเดียว รอจัดการเรื่องกวนใจกับอันตรายเสร็จ ปีหน้าก็ไม่ต้องจ่ายแล้ว กระทั่งหาผู้ช่วยที่ดีกว่านี้ ดีไม่ดีอาจจะกวาดคนพวกนี้ออกไปก็เป็นได้
ขบวนรถเดินทางออกมาจากตระกูลเหอไม่นาน เหอหงเซิ่งที่กราบไหว้บรรพบุรุษตระกูลเหอเสร็จ ก็กลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลเหอ
เหลือญาติของตระกูลเหอประมาณเจ็ดแปดสิบคน ทุกคนรออยู่ที่ห้องโถงด้วยความร้อนใจ
ทุกคนต่างร่วมกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยซุบซิบ วิจารณ์ถึงคนพวกนั้นที่พึ่งจากไป วิจารณ์ว่าเดี๋ยวคุณท่านจะประกาศเรื่องสำคัญอะไรกันแน่
คนพวกนี้เลือกที่จะอยู่ต่อ ส่วนมากพวกเขามีความเคารพและศรัทธาในตัวเหอหงเซิ่ง ยังมีอีกส่วนอยากฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ให้ดี ไม่เห็นเงินอยู่ในสายตา
ตอนนี้ พวกเขาต่างรอคอยการมาของเหอหงเซิ่ง รอให้เหอหงเซิ่งมาคลายปริศนาให้กับพวกเขา
เวลา10นาฬิกา15นาที เหอหงเซิ่งก้าวเข้ามาในห้องโถง กับเหออิงซิ่ว
เมื่อเห็นเหลือคนประมาณเจ็ดแปดสิบคน ภายใต้สีหน้าทรงพลังของเหอหงเซิ่ง ยังมีความดีใจปนอยู่เล็กน้อย
เมื่อทุกคนเห็นเขา ก็ถึงกับรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
คนพวกนี้ฝึกฝนวิชาสู้เหอหงเซิ่งไม่ได้ ดังนั้นจึงดูไม่ออกว่าเขาฝึกฝนเป็นอย่างไรบ้าง แต่ทุกคนสามารถสัมผัสได้ว่า ดูเหมือนเหอหงเซิ่งในวันนี้จะหนุ่มกว่าหลายปีก่อน กำลังวางชาของเขาก็ดูแข็งแกร่งขึ้น
ตอนนี้เอง เหอหงเซิ่งมองไปยังทุกคน แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“คนพวกนั้นที่ก้าวออกไปเมื่อครู่ ผมคิดว่าทุกคนคงเห็นกันแล้ว”
ทุกคนไม่มีใครกล้าพูดอะไร ไม่รู้ว่าคุณท่านยินดีหรือโกรธ
แต่เหอหงเซิ่งกลับหัวเราะ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“ในฐานะที่ตระกูลเหอเป็นตระกูลที่มุ่งมั่นจะก้าวไปข้างหน้า ก็เหมือนกับทีมปฏิวัติ ที่ภายในทีม ที่อนุญาตให้ตกขบวนได้ อนุญาตให้ถอนตัว แต่สิ่งเดียวที่ไม่อนุญาตก็คือถ่วงความเจริญ ดังนั้นพวกคนที่ก้าวขาออกไป สำหรับคนที่เหลืออย่างพวกเราแล้ว เป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอน ไม่ใช่เรื่องดี”
พูดจบ น้ำเสียงของเขาก็เคร่งขรึมขึ้น แล้วพูดต่อไปว่า“ตอนนี้ ผมขอประกาศอย่างเป็นทางการ นับจากวันนี้เป็นต้นไป คนที่ออกจากตระกูลเหอในวันนี้ขอตัดขาดกัน ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทิ้งสิ้นกับพวกเขา ในอนาคตข้างหน้าจะไม่อนุญาตให้พวกเขากลับตระกูลเหออีกเป็นอันขาด พวกคุณจงจำไว้ ถึงผมจะตายไป คนที่สืบทอดตำแหน่งก็ต้องทำตามการตัดสินใจของผมครั้งนี้！”
สีหน้าของทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว
นี่เท่ากับตัดขาดความสัมพันธ์หรอ？
ในที่นี้ไม่เพียงแต่มีลูกชายแท้ของคุณท่าน ยังมีน้องชาย และพี่ชายของเขาด้วย
หรือคุณท่านไม่ปวดใจแม้ หรืออยากได้กลับคืนมาเลยแม้แต่น้อย？
ในขณะที่ทุกคนยังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้นั้น เหอหงเซิ่งก็กระแอมเบาๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า“ต่อไป ผมจะขอประกาศเรื่องสำคัญหนึ่งเรื่อง！”
เดิมทีทุกคนคิดว่าการตัดขาดความสัมพันธ์กับคนพวกนั้น เป็นเรื่องสำคัญที่คุณท่านต้องการจะพูด
คิดไม่ถึงว่า สิ่งที่สำคัญยังมีอีกเรื่อง
ดังนั้น ทุกคนจึงตั้งสติ รอการคลายปมปริศนา
ตอนนี้เหอหงเซิ่งพูดอย่างไม่สามารถปิดบังความตื่นเต้นได้ว่า“เช้าวันนี้ ผมได้เปิดเส้นลมปราณเส้นที่สี่สำเร็จแล้ว！”
ทันทีที่พูดออกไป ทุกคนก็ถึงกับช็อก！
