ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 3148 กลั่นยาเสริมชี่ปราณ

เย่เฉินวางสายจากกู้ชิวอี๋แล้ว ขับรถออกจาก Tomson Riviera ก็เห็นฉินเอ้าเสวี่ยนที่สวมชุดออกกำลังกาย ในเวลานี้กำลังยืนอยู่หน้ารถกระบะฟอร์ดทรงสูงคันหนึ่ง

สาวน้อยคนนี้มีรูปร่างสูงกว่าคนอื่นๆ บวกกับฝึกศิลปะการต่อสู้มาตลอดปี คนทั้งคนเปล่งความองอาจผึ่งผาย ยืนอยู่หน้ารถกระบะที่บึกบึน กลับว่าแสดงให้เห็นถึงพละกำลังที่น่าเกรงขามยิ่งขึ้น

เห็นเย่เฉินขับรถออกมา เธอก็รีบพุ่งเข้าไปโบกไม้โบกมือให้เย่เฉิน พูดอย่างมีความสุขว่า ： อาจารย์เย่！ 

เย่เฉินขับรถเข้าข้างทาง ยิ้มพร้อมพูดว่า ：  เอ้าเสวี่ยน พ่อของคุณให้คุณมา？ 

 ใช่ไง！  ฉินเอ้าเสวี่ยนหัวเราะฮิฮิ ชี้ไปทางท้ายรถกระบะ พูดว่า ：  พ่อบอกว่าคุณต้องการสมุนไพรมากมาย เพราะงั้นก็เลยให้ฉันขับรถกระบะมาส่งให้นะ 

เย่เฉินพยักหน้าแล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า :  งั้นก็ลำบากคุณแล้วจริงๆ เอ้าเสวี่ยน 

 ไม่ลำบาก！  ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดกล่าวว่า ：  อาจารย์เย่ คุณไปเปิดกระโปรงรถ ฉันช่วยคุณเอาสมุนไพรใส่เข้าไปให้นะ 

เย่เฉินเปิดประตูลงจากรถมาพลาง พร้อมพูดอย่างจริงจังไปพลางว่า :  เรื่องแบบนี้จะให้ผู้หญิงมาจัดการได้อย่างไร ？ฉันขนย้ายเองดีกว่านะ 

พูดแล้ว เขามาถึงหลังรถกระบะฟอร์ด เห็นลังใหญ่ๆที่อยู่ข้างในสามสี่ลัง เอ่ยปากถามเธอว่า ：  เอ้าเสวี่ยน สิ่งเหล่านี้คือเตรียมไว้ให้ผมเหรอ？ 

 ใช่ค่ะ！  ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดว่า :  เตรียมไว้ให้คุณทั้งหมดค่ะ พ่อฉันให้ฉันมาบอกคุณสักหน่อยว่า ถ้าหากไม่พอใช้ละก็โทรหาเขาได้ทุกเมื่อค่ะ เขาจะรีบเตรียมของทันที 

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า :  ใช้พอแล้วนะ ฝากขอบคุณพ่อของคุณด้วย 

พูดแล้ว เขาก็เปิดกระโปรงหลังรถBMWของตัวเอง ใส่สมุนไพรเหล่านี้เข้าไปแล้ว

ฉินกางเตรียมสมุนไพรไว้ให้มากเกินไปแล้ว กระโปรงหลังรถBMWใส่ได้ไม่พอ ดังนั้นเย่เฉินจึงนำสมุนไพรที่เหลือไปใส่ไว้ที่เบาะนั่งด้านหลังแล้ว นี่ถึงจะถือว่าฝืนยัดจนเสร็จแล้ว

ฉินเอ้าเสวี่ยนอดไม่ได้ที่จะถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า :  อาจารย์เย่ ยาสมุนไพรมากมายขนาดนี้ต้องใช้หม้อขนาดเท่าไหร่ถึงจะต้มได้หมดเหรอ หรือว่าต้องใช้ เครื่องปฏิกรณ์ขนาดใหญ่ที่ใช้ในโรงงานผลิตยางั้นเหรอ？  

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า :  ใครบอกกับคุณว่าสมุนไพรเหล่านี้ใช้สำหรับต้ม？ 

ฉินเอ้าเสวี่ยนถามอย่างมาเข้าใจว่า :  คุณจะทำตัวยาไม่ใช่เหรอ？ไม่ใช้วิธีการต้มอย่างงั้นเหรอ？ 

เย่เฉินส่ายหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า ：  ใช้วิธีการของผมเอง 

ฉินเอ้าเสวี่ยนแลบลิ้นออกมาแล้ว หัวเราะฮิฮิพร้อมพูดว่า :  ก็ถูกนะ อาจารย์เย่คุณต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอยู่แล้ว…… 

พูดแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนค่อนข้างพูดอย่างอาลัยอาวรณ์ว่า :  อาจารย์เย่ ในเมื่อคุณต้องการทำตัวยา เอ้าเสวี่ยนก็ไม่ทำให้ธุระสำคัญของคุณล่าช้าแล้ว แต่ว่าเมื่อไหร่คุณถึงจะมีเวลาว่างเหรอ พอที่จะมาช่วยชี้แนะการฝึกฝนของฉันที่บ้านฉันอีกได้ไหม？  

เย่เฉินพูด :  สองวันนี้ผมต้องไปสถานที่ที่อยู่ห่างไกล รอผมกลับมาแล้วค่อยว่ากันนะ ถึงตอนนั้นจะปลีกตัวไปแน่นอน 

ฉินเอ้าเสวี่ยนมีความสุขขึ้นมาทันที พูดอย่างตื่นเต้นว่า ：  อาจารย์เย่ งั้นเราก็ตกลงกันตามนี้นะคะ！ 

 โอเค  เย่เฉินรับปากแล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า:  เอ้าเสวี่ยน ผมมีธุระต้องไปนอกเมือง ไม่อยู่คุยกับคุณต่อแล้วนะ 

 ค่ะ  ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดกล่าวว่า:  อาจารย์เย่คุณขับรถช้าๆนะคะ 

เย่เฉินขับรถออกจากเขตเมือง ตรงไปคฤหาสน์ช็องเซลีเซียนสปาในเขตภูเขาแถวชานเมืองเลย

จินหลิงในช่วงต้นเดือนเมษายน อากาศอบอุ่นมากตั้งนานแล้ว ดอกไม้ใบหญ้าในเขตเมืองกลับมามีชีวิตชีวาใหม่อีกครั้งแล้ว แต่ว่าเนื่องในในภูเขามีอุณหภูมิค่อนข้างต่ำ ระดับความสูงที่ค่อนข้างสูง วัฏจักรของการเจริญเติบโตของพืชช้ากว่าในเขตเมืองมาก ในเวลานี้ต้นไม้ที่อยู่บนภูเขาและรอบๆคฤหาสน์เพิ่งแตกหน่อสีเขียวหน่อยๆ ดอกไม้แต่ละชนิดก็เพิ่งจะออกดอกตูม และไม่ได้เบ่งบาน

หลังจากที่เย่เฉินขับรถมาถึงด้านในคฤหาสน์ช็องเซลีเซียนสปาที่อยู่บนเนินเขาแล้ว ก็ขนย้ายสมุนไพรทั้งหมดเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว และเริ่มเตรียมทำการกลั่นยาเสริมชี่ปราณทันที