ห้าโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น
ฝนตกลงปรอยๆตลอดทั้งคืน บวกกับสภาพอากาศชื้นเป็นพิเศษในเทศกาลเชงเม้ง มีหมอกบาง ๆ ปกคลุมในตอนเช้าที่เย่นจิงแล้ว
ว่านพั่วจวินที่อยู่หน้าหลุมศพพ่อแม่ทั้งคืน ขับแอลกอฮอล์ที่เหลืออยู่ในร่างกายออกแล้ว พร้อมทั้งจุดธูปสามดอกหน้าหลุมศพพ่อแม่แล้ว โขลกศีรษะสามครั้ง
ทันใดนั้น เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า : พ่อ！แม่！พั่วจวินต้องรบกวนการพักผ่อนหลังความตายของทั้งสองท่านแล้ว！หวังว่าวิญญาณของพวกท่านทั้งสองจะรับรู้ได้ สามารถให้อภัยพั่วจวินคนนี้ได้！วันนี้ ผมจะย้ายพวกท่านทั้งสองเข้าไปในภูเขาว่านหลิงซาน ที่นั่น จะเป็นสถานที่พักผ่อนหลังความตายแห่งใหม่ของพวกท่านทั้งสอง！
พูดแล้ว เบ้าตาของเขาก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตา พูดอย่างสำลักว่า : พ่อ แม่！วันนี้พั่วจวินจะต้องแก้แค้นให้พวกท่านทั้งสอง นำเถ้ากระดูกของเย่ฉางอิงมาทำลายต่อหน้าท่านทั้งสอง！หวังว่าวิญญาณของท่านทั้งสองที่อยู่บนสวรรค์จะมองลงมาเห็นนะ！
ทันใดนั้น ว่านพั่วจวินลุกขึ้นยืน พูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างกายสามสี่คนว่า : เตรียมยกโลง！
รับฟังและปฏิบัติตามคำสั่ง ประมุข！
ลูกสมุนล้อมรอบ แต่ละคนต่างก็สวมชุดไว้ทุกข์สีขาวทั้งตัว
วันนี้ พวกเขาเหมือนกับว่านพั่วจวินเลย เป็นลูกกตัญญูของตระกูลว่าน จะต้องคอยคุ้มกันโลงศพของพ่อแม่ว่านพั่วจวินไปส่งถึงภูเขาเย่หลิงซาน
เพื่อภาพฉากในวันนี้ ว่านพั่วจวินยังได้เชิญงิ้วจีนที่เล่นในงานศพโดยเฉพาะมาอีกด้วย ออกเดินทางไปพร้อมทีมตอนเจ็ดโมงตรง
06.00 โลงศพของพ่อแม่ว่านพั่วจวิน ถึงยกขึ้นมาจากในโคลนอย่างระมัดระวังแล้ว และว่านพั่วจวินก็จัดการทำความสะอาดด้วยตัวเอง
ทันใดนั้น นายพลห้าดาวจำนวน 8 นายของสำนักว่านหลงมัดโลงศพทั้งสองโลงด้วยเชือกป่าน อีกเดี๋ยว พวกเขาทั้งแปดคนจะเป็นคนแบกโลงศพทั้งสองโลงนี้ เดินขึ้นไปยังภูเขาเย่หลิงซาน
เย่เฉินที่ไม่ได้นอนทั้งคืน ในเวลานี้ไม่ได้รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าเลย
ภายในร่างกายเต็มไปด้วยปราณทิพย์ที่แข็งแกร่ง นี่ทำให้ในใจลึกๆของเขาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่นอย่างมาก
หกโมงตรง เสียงโทรศัพท์ของกู้ชิวอี๋ดังขึ้นในสมอง เธอที่นอนพิงไหล่เย่เฉินทั้งคืนแล้ว รีบตื่นขึ้นมาทันทีอย่างกับไฟฟ้าช็อต หลังจากนั้นเห็นเย่เฉินอยู่ข้างกาย ถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก เอ่ยปากพูดว่า : พี่เย่เฉินคุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่？
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย : เพิ่งตื่นนะ
กู้ชิวอี๋รีบลุกขึ้นยืน ขยับร่างกายที่แข็งทื่อเล็กน้อยสักหน่อย ถามเขาว่า ： พี่เย่เฉิน วันนี้คุณจะออกเดินทางเมื่อไหร่？
เย่เฉินมองดูเวลา ยิ้มพร้อมพูดว่า : ใกล้แล้ว อีก 20นาที พ่อบ้านถังจะมารับฉัน จะต้องถึงภูเขาเย่หลิงซานก่อน07.00
โอเค！ กู้ชิวอี๋รีบพูดถามว่า : งั้นฉันจะไปล้างน้ำแปรงฟันเดี๋ยวนี้！
ในเวลานี้ กู้เย้นจงสองสามีภรรยาก็เดินออกมาแล้ว
แม้ว่าเมื่อคืนกู้เย้นจงดื่มจนเมาแล้ว แต่ว่าวันนี้ตื่นเช้ามาก และยังสดชื่นดีมากด้วย
เห็นเย่เฉินแล้ว กู้เย้นจงหัวเราะเหอะๆพร้อมพูดว่า : เฉินเอ๋อ คุณเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วยัง？
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ： พร้อมทุกเมื่อ
กู้เย้นจงพยักหน้า พูดอย่างตื่นเต้นว่า : งั้นฉันกับน้าหลินจะไปภูเขาเย่หลิงซานกับคุณด้วย！
กู้ชิวอี๋มองไปที่พ่อ โพล่งพูดออกมาว่า : พ่อ！หนูก็จะไป！
กู้เย้นจงยิ้มพร้อมพูดว่า : เรื่องนี้ลูกต้องถามเฉินเอ๋อเอง พ่อไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ！
กู้ชิวอี๋รีบไปกอดแขนของเย่เฉินไว้ พูดออดอ้อนว่า ： พี่เย่เฉิน ขอร้องละคะคุณพาฉันไปด้วยนะคะ！
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า : ไปได้ แต่ว่าต้องเชื่อฟัง จะต้องอยู่ข้างฉันนิ่งๆ จำได้ไหม？
กู้ชิวอี๋พูดอย่างตื่นเต้นว่า : จำได้ค่ะๆ！พี่เย่เฉินวางใจได้ ฉันจะอยู่ข้างคุณนิ่งๆค่ะ！
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย : พอแล้ว รีบไปล้างหน้าแปรงฟัน อีก 20นาทีรถก็มาถึงแล้ว
……
ในวินาทีนี้เวลานี้
ณ ตระกูลเย่
เมื่อคืนสมาชิกทั้งหมดของตระกูลไม่ได้นอนกันทั้งนั้น
ประโยคนั้นที่ตอบกลับมาว่า ครึ่งเดียว ของเย่เฉิน ทำให้เย่โจงจั่วพลิกไปพลิกมานอนไม่หลับทั้งคืน
แม้ว่าถังซื่อไห่ไม่เรื่องทุกข์โศกให้กังวลใจแล้ว แต่กลับว่าตื่นเต้นจะหลับตาไม่ลงทั้งคืน
เมื่อคืน เย่ฉางโคงและเย่ฉางหยุนพร้อมคนอื่นๆแอบปรึกษากันอย่างเงียบๆ พวกเขาต่างก็กลัวว่าคุณท่านเย่จะโมโหที่ภูเขาเย่หลิงซาน สู้กับว่านพั่วจวินจนตาย
เพราะงั้น พวกเขาส่งตัวเย่เห้าออกไปซื้อชุดไว้ทุกข์ไว้จำนวนหนึ่งในตอนดึกแล้ว คิดที่จะนำติดตัวขึ้นไปที่ภูเขาเย่หลิงซานด้วย
