คำพูดของเย่เฉิน ทำให้สีหน้าท่าทางของว่านพั่วจวินตกตะลึงทันที!
หลังจากนั้น เขากัดฟันแข็งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: ไอ้แซ่เย่! ความกล้านี้แกเอามาจากไหน! กล้าดูหมิ่นวิญญาณพ่อแม่ของฉันในสวรรค์!
เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างเย็นชา: คิดไม่ถึงว่าประมุขของสำนักว่านหลง ก็เป็นแค่คนสองมาตรฐานเท่านั้นเอง!
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีก: แกเอาแต่ตะโกน จะทำลายเถ้ากระดูกของพ่อแม่ฉัน แกดูหมิ่นวิญญาณพ่อแม่ฉันได้ ฉันก็ต้องหนามยอกต้องเอาหนามบ่งไม่ดีกว่าเหรอ? มีสิทธิ์อะไร? หรือว่าหมัดของแกแกร่งกว่าฉัน? หรือว่าแกมีดีกว่าฉัน?
ว่านพั่วจวินรู้สึกผิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
เขารู้ เรื่องทำลายเถ้ากระดูกนี้ ตัวเองพูดขึ้นมาก่อน
แต่ในตอนนั้น เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า ตระกูลเย่จะมีสุดยอดฝีมือระดับสูงอยู่
เขาคิดว่า ตัวเองบดขยี้ตระกูลเย่ได้โดยสมบูรณ์
สถานการณ์เช่นตอนนี้ นี่พูดได้แค่ว่าเป็นการทำร้ายตัวเองชัดๆ
เย่เฉินเห็นว่าเขาไม่รู้จะตอบอะไรอยู่พักหนึ่ง ยิ้มเย็นชา จากนั้นก็เตะลู่เห้าเทียนให้คุกเข่าอยู่บนพื้น พูดเบาๆว่า: มา แกมาออกความเห็นหน่อย ถ้าฉันทำลายเถ้ากระดูกของพ่อแม่ประมุขของพวกแก เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัวใช่หรือไม่?
ลู่เห้าเทียนไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังเย่เฉินแม้แต่น้อย ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่า จุดจบของตัวเองในวันนี้ ก็เป็นเพราะว่านพั่วจวิน ครั้นแล้วเขาพูดออกมาโดยไม่ลังเล เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัว! ถ้าไม่เป็นเพราะเขาต้องการยั่วยุเรื่องเหล่านี้ ฉันก็ไม่ต้องมีจุดจบแบบนี้หรอก……
เย่เฉินมองว่านพั่วจวิน ถามเขาว่า: ได้ยินหรือยัง? แม้แต่ลูกน้องแกก็พูดว่าแกหาเรื่องใส่ตัวเลย!
ว่านพั่วจวินหน้าดำเคร่งเครยีดกัดฟันพูดว่า: เย่เฉิน! ถ้าแกเหยียดหยามพ่อแม่ฉัน วันนี้ฉันกับแกต้องต่อสู้กันจนตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย! แม้ว่าแกจะมีพลังแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่ฉันสำนักว่านหลงไม่ได้ยั่วยุกันง่ายๆฉันจะฆ่าแก!
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม: คนแซ่ว่าน จะต่อสู้กับฉันจนตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย แกไม่มีคุณสมบัติพอหรอก! อย่าโทษว่าฉันไม่ให้โอกาสแก วางโลงศพของพ่อแม่แกลงแล้วฉันจะปล่อยพวกแกไป มิฉะนั้น วันนี้พวกแกแต่ละคน ต้องตาย!
ว่านพั่วจวินสัมผัสได้ถึงเลือดที่พลุ่งพล่าน กัดฟันคำรามพูดว่า เสียชีพได้ แต่ไม่ยอมเสียศักดิ์! ถึงแม้ฉันจะตาย ก็ไม่ยอมให้แกมาเหยียดหยามพ่อแม่ฉันหรอก!!
เย่เฉินพยักหน้า พูดเบาๆว่า: งั้นฉันรอให้แกตายก่อนแล้วค่อยเหยียดละกัน ยังไงมันก็เหมือนกัน จะขอบอกอะไรแกหน่อยนะ ฉันคนนี้แค้นพยาบาทมากที่สุด คนอื่นอยากจัดการฉันยังไง ฉันก็จะคืนให้เต็มที่ เพิ่มเป็นสองเท่า! ถ้าฉันอารมณ์ไม่ดี หลังจากที่ฉันฆ่าแกแล้ว ฉันก็จะทำลายเถ้ากระดูกพ่อแม่แกด้วย!
ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา ชายผิวขาวผมสีบลอนด์ข้างๆ พูดภาษาจีนอย่างคล่องแคล่วมากว่า: ประมุข! ฉันทนมานานแล้ว! อย่างมากพวกเราก็เข้าไปพร้อมกัน ฆ่าเขาซะ! ถ้าเอาชนะเขาไม่ได้ก็สู้เขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!
ในขณะนี้ พญาราชสีห์ทองคำที่เป็นหนึ่งในราชันสงครามของสำนักว่านหลง
ทันทีที่เสียงของเขาดังขึ้น ทหารสำนักว่านหลงหลายคนที่อดกลั้น ก็พูดคล้อยตามออกมาทันที
พวกเขาหลายคนต่างก็เคยได้รับบุญคุณความช่วยเหลือจากว่านพั่วจวิน แม้แต่ลูกศิษย์ของว่านพั่วจวิน เห็นเย่เฉินทำให้ว่านพั่วจวินอัปยศอย่างตอนนี้ ก็รับไม่ได้เป็นธรรมดา
ใบหน้าของเย่เฉินไม่แยแสในเวลานี้และนิ้วเท้าของเขาเตะเบา ๆ บนพื้นตามใจ และก้อนหินถูกห่อหุ้มด้วยจิตวิญญาณอันทรงพลังและบินออกไปด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก!
ต่อมา หินนั้นกระทบกับหน้าผากของพญาราชสีห์ทองคำ เจาะเป็นรูเลือดพุ่งทะลุ!
เพียงเวลาชั่วครู่ พญาราชสีห์ทองคำหนึ่งในราชันสงครามของสำนักว่านหลง ก็ตายทันที!
ใครจะไปคิด ว่าเย่เฉินจู่ ๆ จะโจมตีเขาทันใด และตายลงในทันที
