เมื่อครอบครัว เย่ ส่วนใหญ่ได้ยินเรื่องนี้พวกเขาก็ตกใจ
เนื่องจากพวกเขายังคงแบกเสี่ยวยี่อยู่ในเสื้อผ้า กระบวนการของ เย่เฉิน พิชิตว่านหลงเตี่ยน นั้นน่าตกใจเกินไป คนกลุ่มนี้ลืม เซียวyi ไปอย่างสิ้นเชิง
หลังจากที่เย่เฉินพูดอย่างนั้น เขาจำได้ว่าเขาได้ดึงระเบิดใส่ร่างกายของเขา
คนเหล่านี้ตื่นตระหนกทันที และพวกเขาไม่รู้ว่าเย่เฉินวางแผนจะทำอะไรกับพวกเขาต่อไป
ในเวลานี้ เย่เฉินเพิกเฉยต่อตระกูลเย่ แต่มองดูทหารของวังว่านหลงที่คุกเข่าต่อหน้าเขา
ในบรรดาทหาร ยังมีชายชราตัวสั่น แม้ว่าชายชราคนนี้จะคุกเข่าอยู่บนพื้น แต่เขามองไปรอบ ๆ ดูเหมือนจะมองหาโอกาสที่จะหลบหนี
บุคคลนี้คือปรมาจารย์ตระกูลซู ซูเฉิงเฟิง
ลำไส้ของ ซูเฉิงเฟิง เกือบจะเสียใจในเวลานี้และเขาก็ถอนหายใจ: ฉันรู้ว่ากองทัพวันโพ นี้ทนไม่ได้ต่อหน้า เย่เฉิน เก้าอี้รถเก๋งแปดคันเชิญฉันไปที่ เย่หลิง ภูเขา ฉันจะไม่มา .
กลายเป็นว่าดี ฉันวิ่งไปไกลด้วยความกตัญญูกตเวทีของตัวเอง แต่สุดท้ายฉันก็กระโดดลงไปในหลุมไฟ
ตอนนี้ไม่รู้จะจบยังไง ไม่รู้จะหาโอกาสแอบหนีไปเงียบๆ ได้ไหม
เมื่อหัวใจของซูเฉิงเฟิงหดหู่ เย่เฉินชี้ไปที่เขาในฝูงชน ซึ่งคุกเข่าอยู่ในฝูงชนด้วยผ้ากระสอบและความกตัญญูกตเวที และพูดอย่างเฉยเมย: ซูเฉิงเฟิง เจ้าอย่าได้เป็นหมาแก่ อย่าคิด ถอยออกไป คุกเข่าลงแทนข้า ข้าต้องชำระบัญชีกับเจ้าอย่างช้าๆ
เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกใจและขอร้องทันที: คุณเย่คุณเย่นี่ฉันไม่มีอะไรผิดปกติ ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อบูชาคู่รักว่านเหลียนเฉิง , ฉันไม่มีเจตจำนงอื่น
เย่เฉินขมวดคิ้ว: มาเถอะ อธิบายให้ฉันฟังหน่อย คุณบูชาคู่รักว่านเหลียนเฉิง มาที่หลุมศพเย่เจียซูของฉันทำไม
ฉันฉัน จู่ๆ ซูเฉิงเฟิงก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร สั่นไปทั้งตัวด้วยความตื่นตระหนก ราวกับว่าเขาจับพาร์กินสันได้ในทันที
เย่เฉินถามเขาว่า ทำไม ฉันกล้ามาที่หลุมศพของ เยเจียซูด้วยผ้าลินินและความกตัญญู และกล้ายอมรับว่าฉันกำลังดูการแสดงอยู่
ซูเฉิงเฟิงกำลังร้องไห้และพยายามปกป้อง คุณเย่ คุณเข้าใจฉันผิดจริงๆ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น
เย่เฉินเย้ยหยัน: คุณไม่คิดว่าจะวิ่งไปดูการแสดงใหญ่ แต่เวทีพังลงใช่ไหม ฉันถามคุณ ตอนนี้คุณเสียใจไหม
การแสดงออกของซูเฉิงเฟิงน่าเกลียดกว่าพ่อที่เสียชีวิตของเขา และเขาพูดอย่างลังเล: คุณเย่ฉันฉันไม่ได้มาแสดงจริงๆฉันฉัน ลูกชายของฉัน ซูโซ่วเต้า มีความสัมพันธ์ที่ดีกับ ว่านเหลียนเฉิง และภรรยาของเขา ดังนั้นฉันจึงมาบูชามันด้วยอารมณ์ความรู้สึก แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด เป็นความเข้าใจผิด .. .
เข้าใจผิด เย่เฉินถามอย่างเย็นชา: ตลอดเวลานี้ คุณยังต้องการใช้คำพูดที่รุนแรง ฉันไม่คิดว่า IQ ของปรมาจารย์ตระกูลซูของคุณจะสูง
หัวใจแห่งความตายของซูเฉิงเฟิงหายไป และเขาคร่ำครวญในใจ: นี่ไม่ใช่คำถามเกี่ยวกับระดับไอคิวของฉัน แต่ฉันไม่มีเหตุผลที่ดีจริงๆ
เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่สบายใจของเขา เย่เฉินชี้ไปที่ทหารของวัดว่านหลงข้างๆ ซูเฉิงเฟิง และพูดอย่างเย็นชา: คุณ ตบปากเขาให้ผมที
ผู้ใต้บังคับบัญชาเชื่อฟัง ชายคนนั้นพูดจบ คว้าซูเฉิงเฟิงที่ปลอกคอแล้วดึงปากใหญ่สองสามคันด้วยธนูไปทางซ้ายและขวา
ซูเฉิงเฟิงทนทุกข์ทรมานกับสิ่งนี้ได้อย่างไร ทั้งร้องไห้และตวาด: ฉันเป็นผู้เฒ่าแห่งตระกูลซู ฉันเป็นนักธุรกิจชั้นนำระดับโลก ฉันเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในประเทศแต่เป็นโลกทั้งใบ คุณทำเกินไปได้อย่างไร ฉัน
เย่เฉินเยาะเย้ยและพูดเบา ๆ ว่า ผู้เฒ่าซู ฉันขอโทษที่คุณเคยเป็น ตอนนี้คุณไม่ใช่
