เมื่อได้ยินคำสั่งของเย่เฉิน ว่านโปจุนก็พูดเสียงดังทันที: คุณเย่ ไม่ต้องห่วง ลูกน้องจะจัดการให้ทันที
เย่เฉินพยักหน้าและเยาะเย้ย: พวกเขาคิดว่าตระกูลเย่จบลงแล้วและพวกเขาต้องการแยกทางกัน ความผูกพันของพวกเขากับตระกูลเย่ จะเป็นอย่างไรหากเป็นตระกูลเย่ที่ขอให้พวกเขามาและพวกเขาจะไม่มาอย่างแน่นอน แต่ถ้าวังว่านหลงขอให้พวกเขามา ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะไม่กล้าสร้างปัญหาอย่างแน่นอน
ถัง สีไห่ถามอย่างเร่งรีบ อาจารย์ เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเขามา ตามที่คุณบอก ใช่ ให้พวกเขาคุกเข่าและขึ้นไปบนภูเขาเย่หลิงเพื่อสารภาพ
เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยพวกเขาไว้ง่ายๆ เย่เฉินโบกมือแล้วพูดว่า : วันหลังข้าจะได้รับข่าวจากภายนอกโดยคิดว่าตระกูลเย่พ่ายแพ้ , ยอมรับสภาพอันเลวร้ายของว่านหลงเตี่ยน ดังนั้นเมื่อถึงเวลา ว่านหลงเตี้ยน จะขอให้พวกเขานำทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่งโดยตรง ข้า เชื่อว่าพวกเขาไม่กล้ายอมแพ้
เย่จงฉวนเลิกคิ้วและอุทาน เฉินเอ๋อ เจ้าเจ้าอยากดื่มเลือดของพวกมันและกินเนื้อของพวกมัน
เย่เฉินกล่าวอย่างว่างเปล่า: ข้าอยากดื่ม เลือดของพวกเขาและกินเนื้อ แต่ ไม่ใช่ฉันที่ออกมาข้างหน้า แต่ ว่านหลงเตี้ยน ออกมาข้างหน้า หลังจากนั้น เย่เฉิน กล่าวอีกครั้ง: หลังจากที่ ว่านหลงเตี้ยน ได้รับทรัพย์สินแล้วเขาจะใช้ช่องทางของบริษัทนอกอาณาเขตเพื่อเทเงินออก และมอบให้เขา พอฉันไปถึงบ้านของ เย่ บังเอิญว่าฉันกำลังจะไปขนส่งทางทะเลเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันได้รับเงินจากพวกเขาและฉันสามารถซื้อเรือบรรทุกสินค้าเพิ่มได้อีกหลายสิบลำ ถ้าคนเยอะเกินไปก็ควร ไม่มีปัญหาที่จะได้เงินสองหรือสามแสนล้าน
เย่เฉินราวว่านเป่าจุนเป็นอมตะ และเขาก็นำว่านหลงเเดียนมาอยู่ในคำสั่งของเขา เพื่อให้ว่านหลงเตี้ยนทำงานสกปรกให้ตัวเอง
ต้องยอมรับว่าการป้องปรามของวัดว่านหลงยังแรงอยู่มาก
วานโปจุนขอให้หลู่ห่าวเทียนหยิบยกเงื่อนไขที่รุนแรงมากมายเมื่อวานนี้ รวมทั้งทรัพย์สินของครอบครัวครึ่งหนึ่งและภูเขาเย่หลิงทั้งหมดต้องยอมแพ้ และเขาต้องสวมป่านและความกตัญญูกตเวทีและคุกเข่าทักทายเขา
อย่างไรก็ตาม เย่ ชางกง และ เย่ ชางยวน กลุ่มหนูขี้อายและไร้ความสามารถยังคงเร่งรีบที่จะตกลงกัน
ตอนนี้ให้ ว่านหลงเตี้ยน ร้องขอเช่นเดียวกับหลักประกันอื่น ๆ ของตระกูล เย่ พวกเขาจะไม่กล้าทำตามความน่าจะเป็นสูง
เย่จงฉวน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน แต่คิดออกอย่างรวดเร็วและพูดว่า: เอาล่ะ ปล่อยมันไป สิ่งที่เนรคุณเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว เย่ เพื่อให้บรรลุขนาดของพวกเขาในวันนี้ แต่ครอบครัว เย่ อยู่ใน ปัญหา, พวกเขาวิ่งเร็วมากทีละคน, มันควรจะจ่ายให้พวกเขา
เย่ จงโจว ที่อยู่ข้างๆรู้สึกประหม่ามากและเขาพูดว่า: เย่เฉิน ลูกชายและหลานของฉันฉันบังคับให้พวกเขาไป , ฉันแก่แล้ว และฉันจะตายโดยพี่ชายและบรรพบุรุษของฉัน แต่พวกเขายังเด็กอยู่ ฉันทนไม่ได้จริงๆ ที่จะอยู่และรับความเสี่ยง ดังนั้นได้โปรดดูพวกเขาด้วยเผื่อว่าจะไม่วิ่ง
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง: มันน่าประทับใจจริงๆ ที่คุณปู่เซคันด์สามารถอยู่ได้ ฉันจะไม่ไล่ตามคุณที่บ้าน
เย่เฉินพูดด้วยท่าทางเย็นชา แต่ยกเว้นคุณปู่ที่สอง นอกบ้านไม่มีใคร อย่างอื่นสามารถยกเว้นได้
เย่ จงโจว โล่งใจอย่างสมบูรณ์และในขณะที่เช็ดเหงื่อของเขาเขาพูดว่า: เย่เฉิน ขอบคุณมาก
เย่เฉิน โบกมือและพูดกับ ว่านPo Jun กล่าวว่า: โพจัน ฉันจะไปยุโรปเหนือคืนนี้ พรุ่งนี้ฉันจะไม่กลับมาตอน 8 โมงเช้าแน่นอน จากนั้นคุณจะเล่นรายการเดี่ยวให้พวกเขาที่เชิงเขา เย่หลิง ให้พวกเขาเอาทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่ง ทีละคนอย่างเต็มใจ ให้พวกเขาไปที่วัดว่านหลง ฉันปล่อยพวกเขาไปไม่ได้หลังจากได้รับเงินแล้ว ปล่อยให้พวกเขาคุกเข่าลงจนกว่าฉันจะกลับมา
วันโปจุนกล่าวว่า ไม่ต้องกังวล คุณ. ใช่ ลูกน้องของคุณทำได้
