I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! – ตอนที่ 41

“กำลังรอใครบางคน?” หลู่เทียนซงผงะตามด้วยเสียงหัวเราะและถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “อย่าบอกนะว่าแกโทรเรียกพวกมาด้วย”

เขาไม่รีบร้อนโต้ตอบใด ๆ

เหย่หลิงเฉินจะเรียกพวกมาอย่างนั้นหรือ?

“เพื่อนของฉันเอง เรามีนัดกันคืนนี้” เหย่หลิงเฉินตอบอย่างใจเย็น

“ฮ่า ๆๆๆๆ เพื่อน?” หลู่ห่าวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ถ้าเพื่อนของแกรู้สถานการณ์ที่แกกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ มันจะยังกล้าเข้ามาอีกหรือ”

“ใครก็ตามที่จะมาช่วยแกคืนนี้ รู้ไว้ซะว่ามันไม่มีประโยชน์!”

“โอ้ อย่างนั้นหรือ? ดูเหมือนว่าตระกูลหลู่นั้นน่าเกรงขามจริง ๆ!”

เสียงต่ำดังขึ้นตรงข้ามประตูพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ผ่อนคลาย

หัวใจของหลู่เทียนซงเต้นรัวเมื่อได้ยินเสียงนั้น

เมื่อเขาเห็นร่างที่มาถึงประตู เขาก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่างของเขา รูม่านตาของเขาแน่นขึ้นทำให้เขาดูตกใจ

เหย่หลิงเฉินมองไปข้างนอกในทำนองเดียวกัน

หลิงชางเหอเข้ามาด้วยตัวเองโดยมีคนอื่น ๆ จากตระกูลหลิงอยู่ข้างหลังเขา

นั่นรวมถึงหลิงกู่ซื่อและหลิงอ่าว

พวกเขาเดินเล่นอย่างสบาย ๆ ราวกับกำลังเดินไปรอบ ๆ สวนสาธารณะโดยไม่ต้องใส่ใจกับบอดี้การ์ดที่ถือมีดพร้า

หลู่เทียนซงผู้ซึ่งทำตัวสูงและมีพลังเมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้ยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้และเดินเข้ามาหาด้วยความตั้งใจที่จะทำให้แขกคนใหม่ของเขาพึงพอใจ

“คุณหลิง คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ? ถ้าผมรู้ว่าคุณจะมาเยี่ยม ผมจะเตรียมงานเลี้ยงที่ดีที่สุดไว้ต้อนรับคุณ โปรดยกโทษให้กับความไม่รู้ของผมด้วย”

ในขณะเดียวกันหลู่ห่าวก็โค้งตัวลงและก้มศีรษะลงด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นพิเศษอีกด้วย

เขาอาจกระทำสิ่งต่าง ๆ ที่เลวร้ายโดยไม่ต้องรับบทลงโทษ แต่เขาไม่ได้โง่ ในฐานะทายาทคนเดียวของ Lu Group เขาได้รับการศึกษาเป็นอย่างดีโดยเฉพาะเรื่องทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล

มิฉะนั้นเขาจะทำให้เงินกองทุนครอบครัวของเขาว่างเปล่าไม่ว่ามันจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม

เวลาประเมินคนเขามักจะมีสเกลในใจ

เขาสามารถเล่นกับใครได้ จะข้ามใคร ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร และไม่สามารถข้ามใครได้บ้าง ปัจจัยทั้งหมดนี้ถูกวางไว้อย่างชัดเจนในหัวของเขา

ตระกูลหลิงเป็นคนหนึ่งที่เขาต้องสูญเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมดไปมาก เขาใฝ่ฝันที่จะตามหลังหลิงกู่ซื่อและเต็มใจที่จะเป็นนักบู๊ไปตลอดชีวิต!

ทั้งหมดนั้นเกิดจากการที่ตระกูลหลิงมีการสนับสนุนที่แข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะเปรียบเทียบได้

คนทั่วไปอาจร่ำรวยหรือเป็นดาราได้ แต่ทั้งหมดนั้นจะเป็นอิทธิพลของครอบครัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีรากฐานมายาวนานหลายศตวรรษหรือแม้กระทั่งนับพันปี

อย่างไรก็ตามไม่ว่าครอบครัวจะมีอิทธิพลแค่ไหนก็ยังคงอ่อนแอต่อกองกำลังสามประเภท

ประการแรกอำนาจทางการเมือง

เรื่องเงินทุนไม่มีใครสู้ผู้มีอำนาจไม่ได้

ประการที่สองนอกเหนือจากพลังทั้งหมด และนั่นคือสีแดง!

สีแดงในที่นี้หมายถึงกองทัพซึ่งเป็นตัวแทนของความเข้มแข็งพื้นฐานของประเทศ

แม้ว่าคนทั่วไปจะไม่เคยสัมผัสกับพลังนี้ แต่ก็ยังคงเป็นสิ่งที่ไม่ควรข้ามด้วย

ประการที่สามคือแผนกฝึกอบรม สมาคมนักรบ หรือที่เรียกว่ากองกำลังนักรบ

กองกำลังนักรบก่อตั้งขึ้นเมื่อไม่นานมานี้และแม้ว่าจะไม่ใช่องค์กรอย่างเป็นทางการ แต่ก็ยังได้รับการยอมรับจากนานาประเทศ!

หลังจากที่ผู้คนได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในเรื่องกังฟูของจีน ศิลปะการต่อสู้ก็เริ่มได้รับความนิยมนำไปสู่การก่อตั้งกองกำลังนักรบ

พูดง่าย ๆ ก็คือกองกำลังนักรบอาจถือได้ว่าเป็นสถานที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ ความแตกต่างคือสถานที่ฝึกศิลปะการต่อสู้นี้แพร่กระจายไปทั่วประเทศด้วยอิทธิพลที่รุนแรง ที่รากเหง้าของมันยังมีหน้าที่ในการปกป้องประเทศ

ผู้ที่อยู่ภายในนั้นล้วนเป็นชายและหญิงที่มีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้เป็นอย่างมาก ซึ่งได้รับรางวัลอันทรงเกียรติของ “นักศิลปะการต่อสู้” ทุกคนมีความแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

บางครั้งฝ่ายนักรบอาจได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจพิเศษบางอย่างด้วยซ้ำ ดังนั้นพวกเขาจึงมีสิทธิพิเศษเป็นอย่างมาก

ปู่หลิงจากตระกูลหลิงเป็นคนเช่นนี้ เขาผ่านภารกิจเหล่านั้น เสี่ยงชีวิตฝ่าห่ากระสุน พูดตรงไปตรงมาถ้าเขาย่ำพื้นบรรดาขุนนางในเมืองหลวงจะสั่นสะท้าน

นอกจากปู่หลิงแล้วยังมีหลิงอ่าว ซึ่งเป็นนักรบชั้นสูงในหมู่นักศิลปะการต่อสู้ที่มีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าเขา!

เป็นเพราะเขาสัมผัสกับพลังเช่นนี้ทำให้หลู่เทียนซงเข้าใจว่าพลังดังกล่าวน่ากลัวเพียงใด

ตระกูลหลู่อาจแข็งแกร่ง แต่มีต้นกำเนิดมาจากจุดเริ่มต้นที่ผิดกฎหมาย ธุรกิจสกปรกในอดีตของพวกเขานั้นเกินกว่าที่จะคิดได้โดยไม่หวังที่จะทำความสะอาดเส้นทางของพวกเขาให้ดีขึ้น

หากพวกเขาทำให้ตระกูลหลิงขุ่นเคือง ตระกูลหลู่ทั้งหมดจะถูกทำลายทันทีโดยไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ

หลู่เทียนซงจะไม่รู้สึกกลัวได้อย่างไร?

**ขโมยมาจาก ThaiNovel / My Novel **

อ่านเรื่องนี้ที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co ด้วยนะคะ ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ขอบคุณค่ะ 

FB : June6 Translate นิยายแปลไทย

เมื่อเห็นว่าตระกูลหลู่กำลังพยายามอย่างเต็มที่ในการประจบสอพลอ ทุกคนในห้องโถงก็หน้าซีดจากความตกใจกลัวที่จะหายใจเสียงดัง

ตระกูลหลิงมีสถานะและจุดยืนที่พิเศษ คนทั่วไปอาจจะไม่เข้าใจ แต่หากสังเกตจากทางอ้อมพวกเขาสามารถคาดเดาได้ว่าตระกูลหลิงนั้นมีชื่อเสียงมาก

“วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อรับปรมาจารย์เหย่” หลิงชางเหอประกาศอย่างใจเย็นโดยไม่ได้พูดกับหลู่เทียนซงโดยตรง

ความแตกต่างของพวกเขามากเกินไป หาที่เปรียบไม่ได้

“ปรมาจารย์เหย่?”

หัวใจของหลู่เทียนซงเต้นรัว เขาไม่คาดคิดว่าจะมีบุคคลสำคัญเช่นนี้อยู่ที่นี่

นอกเหนือจากปู่หลิงแล้ว คนสำคัญจากรุ่นที่สองและสามของตระกูลหลิงต่างก็มาต้อนรับบุคคลผู้นี้ เขาจะต้องมีสถานะสูงเท่าฟ้าดิน

ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกหนักใจอย่างเงียบ ๆ

บุคคลสำคัญดังกล่าวอยู่ใกล้ตัวเขาเอง และเขาไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ เลย มิฉะนั้นเขาอาจพยายามเข้าไปตีสนิทด้วย เมื่อถึงจุดนั้นแล้วตระกูลหลู่จะต้องกลัวใครอีก?

หลิงอ่าวก้าวไปข้างหน้าแล้วประกาศอย่างสุภาพว่า “ปรมาจารย์เหย่ เรายินดีมาที่นี่เพื่อรับคุณครับ”

เป็นไปได้ไหม…ปรมาจารย์เหย่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่?

ใบหน้าของหลู่เทียนซงแดงฉานด้วยความตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ

เขาต้องจำไว้ว่าปรมาจารย์เหย่มีลักษณะหน้าตาเป็นอย่างไรเพื่อที่เขาจะได้เลียแข้งเลียขาเขาทันทีในครั้งต่อไปที่พบเขา

ภายในห้องโถงทุกคนก็มองไปรอบ ๆ เช่นเดียวกัน

จะมีใครไม่อยากมีโอกาสได้เห็นบุคคลสำคัญเช่นนี้?

ที่เกิดเหตุเงียบสงัด เหย่หลิงเฉินเดินไปข้างหน้าช้า ๆ ด้วยการแสดงออกที่อดทน

“หลิงเฉิน อย่าเพิ่งหัวร้อน” ใบหน้าของเสี่ยวเฟยเฟยซีดลงขณะที่เธอกอดเหย่หลิงเฉินไว้และพูดเตือนเขา

“เพื่อนของผมมารับผมแล้ว ผมควรจะไปหาเขา”

เหย่หลิงเฉินยิ้มจากนั้นก็เดินต่อไปในขณะที่เสี่ยวเฟยเฟยจ้องที่เขาด้วยความตะลึง

การเคลื่อนไหวของเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

เด็กคนนี้เขาไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่งั้นเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าเขายังคงจะพยายามพล่ามเรื่องไร้สาระในสถานการณ์เช่นนี้?

หลู่เทียนซงมึนงง เขาไม่คาดคิดว่าจะมีมนุษย์ที่หายากเช่นนี้อยู่ในโลกนี้

เขาไม่กลัวความตาย ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย!

ไม่น่าแปลกใจที่เขากล้าต่อล้อต่อเถียงกับเขา ผู้ชายคนนี้เป็นคนปัญญาอ่อน! สำหรับคนเช่นนี้ที่มีชีวิตรอดมาจนถึงอายุนี้มันเป็นปาฏิหาริย์!

เขาจินตนาการอยู่แล้วในใจว่าตระกูลหลิงจะจัดการกับเหย่หลิงเฉินอย่างไร

อย่างไรก็ตาม…

ทุกคนจากตระกูลหลิงซึ่งนำโดยหลิงชางเหอต่างเดินไปหาเหย่หลิงเฉินอย่างตื่นเต้น

ทุกคนลดศีรษะลงด้วยน้ำเสียงนอบน้อม พร้อมประกาศด้วยความเคารพ “ปรมาจารย์เหย่!”

ตู้ม!!!

ทุกคนต่างตกตะลึง สมองของพวกเขาว่างเปล่าราวกับถูกกระสุนปืนเป่าเข้าไปที่หัวอย่างรวดเร็ว

จิตใจของหลู่เทียนซงว่างเปล่าในขณะที่หูของเขามีเสียงวี้ ๆ ดังขึ้น ตัวของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

หลู่ห่าวขาอ่อนลงจนล้มลงไปที่พื้น เขาตัวสั่นด้วยความกลัว ดวงตาของเขาไม่สามารถโฟกัสได้

เขานึกถึงวิธีที่เขาแสดงออกต่อหน้าเหย่หลิงเฉินก่อนหน้านี้และรู้สึกว่าอนาคตของเขาเต็มไปด้วยความมืดมิด

“แก หลู่ห่าว! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแก! แกกำลังขุดหลุมฝังศพพวกเราทั้งหมด!” หลู่เทียนซงถอนหายใจด้วยความสิ้นหวังแทบจะอาเจียนเป็นเลือด

เขาเตือนหลู่ห่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าควรตรวจสอบภูมิหลังของบุคคลอย่างละเอียดก่อนที่จะทำอะไร เพื่อที่จะได้สามารถดำเนินการโดยไม่ต้องรับโทษได้

อย่างไรก็ตามวันนี้เป็นการลงโทษของพวกเขาอย่างชัดเจน

“พ่อ! ผมไม่รู้ว่าเขาคือปรมาจารย์เหย่! ถ้าผมรู้ผมคงไม่กล้าแม้แต่จะผายลมต่อหน้าเขา แม้ว่าพ่อจะมอบความกล้าทั้งหมดที่มีในโลกให้ผมก็ตาม!” หลู่ห่าวตกตะลึงด้วยความกลัว ดวงตาของเขาฉีกขาดและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ปรมาจารย์เหย่คนนี้ช่างแปลกประหลาด! ถึงจะเป็นคนสำคัญขนาดนี้ แต่ก็แต่งตัวแบบไม่ประณีต แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นอีกต่อไปแล้ว!

…