บทที่ 4376 เป็นเรื่องจริงเหรอลูกเขย?
เมื่อคิดเช่นนี้ นางก็ปาดน้ำตา แล้วสะอื้นพูดว่า: ชูหรัน……ตอนนี้แม่ไม่อยากออกไปเที่ยวแล้ว……แม่แค่คิดถึงลูก……
เซียวชูหรันพูดอย่างช่วยไม่ได้: แม่คะ ตอนนี้หนูยังมีเวลาเรียนอีก 20 กว่าวัน ยังไม่สามารถกลับไปไม่ได้สักพัก……
อันที่จริง เซียวชูหรันไม่เคยคิดว่า จะให้หม่าหลันมาสหรัฐอเมริกาได้
แต่เธอรู้สึกจากจิตใต้สำนึกว่า ให้แม่มาสหรัฐอเมริกาก็คงไม่สะดวกแน่นอน
อย่างแรกคือขอวีซ่า วีซ่าสหรัฐอเมริกาจะลำบากหน่อย ต้องไปสัมภาษณ์ที่สถานทูต และมีความเสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ
นอกจากนี้ เธอยังรู้นิสัยที่ก่อความวุ่นวายของแม่ด้วย ถ้าเธอมาสหรัฐอเมริกา ชีวิตของเธอกับเย่เฉินอาจจะไม่สงบสุข
สำหรับเซียวชูหรันเองยังโอเค ยังไงซะหม่าหลันก็เป็นแม่ของเธอ ถึงแม้จะก่อความวุ่นวาย และเรื่องเยอะหน่อย เธอก็ยอมรับได้
แต่เธอกลัวว่าเย่เฉินจะรู้สึกไม่สบายใจ
ดังนั้น เธอจึงไม่กล้าขอแม่มาโดยเอง
แต่ว่า เวลานี้เย่เฉินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ยิ้มให้กับวิดีโอและพูดว่า: แม่ครับ ถ้าคุณรู้สึกอยู่บ้านเหงาเกินไป ก็ยื่นวีซ่าเพื่อมาเที่ยวที่สหรัฐอเมริกาสิ
เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเช่นนี้ ก็ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่คิดเลยจริงๆ ว่าเย่เฉินจะตกลงให้แม่ของเธอมาโดยไม่ต้องคิด
หม่าหลันไม่คิดว่าเย่เฉินจะตอบตรงไปตรงมาขนาดนี้ และตื่นเต้นสุดๆ ทันที และโห่ร้องอย่างตื่นเต้น: โอ้ลูกเขย! นายพูดจริงเหรอลูกเขย? !
แน่นอนครับ เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: เรามีห้องที่นี่มากพอแล้ว คุณมาแล้วก็จะมีที่พัก
หม่าลันโพล่งออกมาทันที: งั้นเยี่ยมมาก! ฉันมีเพื่อนที่มีช่องทางในสถานทูตพอดี บอกว่าจะได้วีซ่าเร็วๆ นี้!
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ: แม่ยังรู้จักเพื่อนที่มีช่องทางในสถานทูตด้วยเหรอ?
หม่าหลันยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ และพูดว่า: เอ่อ ก็แค่เพื่อนที่เคยเล่นไพ่นกกระจอกด้วยกัน ลูกสาวของเธอทำงานในสถานทูตและบอกว่าสามารถช่วยใช้เส้นสายได้!
เซียวชูหรันก็ไม่สงสัยอะไร และพูดว่า: ถ้าคุณได้รับวีซ่าแล้วบอกฉันนะ ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้
หม่าหลันรีบพูดว่า: ไม่ต้องหรอก ลูกเขยให้เงินค่าขนมแก่ฉันมากขนาดนี้ ฉันจะให้เธอซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่อีกได้ไง เดี๋ยวแม่ซื้อเอง พวกเธอมารอรับฉันที่สนามบินได้เลย!
เย่เฉินพูดเตือนว่า: แม่ครับ ถ้าคุณกลัวต่อเครื่องยุ่งยาก สามารถบินตรงไปนิวยอร์กเลย เราจะไปรับคุณที่นิวยอร์ก หากคุณอยากเร็วกว่านี้ ก็ย้ายไปพรอวิเดนซ์ที่นิวยอร์ก
หม่าหลันคิดในใจ: ฉันจะให้เครื่องบินส่วนตัวที่ฉันถูกรางวัล บินตรงไปยังพรอวิเดนซ์เลย ใครจะไปๆ มาๆ ที่นิวยอร์กล่ะ……
แต่ว่า เธอพูดตรงๆ ไม่ได้แน่นอน ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า: พวกเธอทั้งสองรอฉันที่พรอวิเดนซ์ เดี๋ยวฉันจะต่อเครื่องไป พวกเธอจะได้ไม่ต้องมารับฉันที่นิวยอร์ก
ครับ! เย่เฉินพูดโดยไม่ลังเล: ถ้าอย่างนั้นเราจะรอคุณที่นี่!
ในใจเซียวชูหรันก็ดีใจมาก และรีบพูดว่า: แม่ หลังจากที่แม่กำหนดการเดินทางเรียบร้อยแล้ว อย่าลืมบอกเราด้วย เราจะไปรับแม่ที่สนามบินล่วงหน้า!!
โอเค! หม่าหลันก็ภูมิใจในสติปัญญาของตนมาก และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: แม่ทำเสร็จแล้วจะบอกพวกเธอ!
หลังจากวางสายแล้ว เซียวชูหรันก็รีบถามเย่เฉินว่า: ที่รัก แม่มาสหรัฐอเมริกาจะไม่รบกวนคุณเหรอ? คนอย่างเธอ เรื่องเยอะหน่ ย ฉันเกรงว่าอารมณ์ของคุณจะได้รับผลกระทบ
