ตูม!
หลังจากที่หลินชิงเสว่ตัดสินใจแล้ว ทุกคนก็ตะลึง ทุกคนชะงักไปตามๆกัน
หลี่ถาวดึงสติกลับมาเป็นคนแรก จึงร้อนรนทันใด
“ประธานหลิน ไม่ได้นะคะ ไม่ว่าจะเจอกับอุปสรรคอะไร พวกเราจะเผชิญหน้าไปด้วยกันนะคะ”
ฟางหย่าก็ตะลึงหนัก “ใจร้อนเกินไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ยังห่างจากจุดนั้นอีกไกล”
ถังเฉาเงียบสงบไม่พูดอะไร เขารู้ดีมาก ว่าสำหรับเธอแล้วลี่จิงกรุ๊ป หมายถึงอะไร
นี่คือลูกของเธอ ตอนวัยรุ่นเธอออกจากบ้านด้วยความเกลียดชัง เพื่อพิสูจน์ตัวเอง ว่าไม่มีตระกูลหลิน เธอก็ยังมีชีวิตที่ดีได้
เธอเหมือนกับฟองน้ำ หนึ่งวันยี่สิบสี่ชั่วโมง เวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการเรียน ไม่มีใครกระหายความสำหรับเท่ากับเธอแล้ว
สุดท้าย บริษัทลี่จิงกรุ๊ปก็เกิดขึ้นมา
เธอคือแม่ของบริษัทลี่จิงกรุ๊ป เป็นจิตวิญญาณของกรุ๊ปนี้
แต่เธอกลับพูดล้มละลายสามคำนี้ออกมา ดูออกว่าเรื่องครั้งนี้มีผลกับเธออย่างมาก
ซ่งหรูอี้ลงมือทำร้ายได้อย่างเจ็บแสบ
ในขณะเดียวกันนี้ ประตูของลี่จิงกรุ๊ปได้มีเสียงเดินเท้าอย่างรวดเร็วดังขึ้นมา
ทุกคนหันไปมอง เห็นผู้ชายสวมใส่ชุดสูทตระกูลซ่งเดินเข้ามา
“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกคุณตระกูลซ่งยังมาอีกทำไมกัน?”
ทันใดนั้น ฟางหย่าและหลี่ถาวเป็นแกนนำ แล้วทุกคนก็ต่างมองด้วยสายตาโมโหด้วยทั้งหมด
ชายผู้นี้ เคยเจอถังเฉามาแล้วหนึ่งครั้ง
เขาและตระกูลซุนโกรธเคืองกัน เขาจึงเป็นตัวแทนของบริษัทตระกูลซ่งสั่งสอนซุนยู่เฟิง แต่ ตอนนั้นความแค้นของถังเฉาและซ่งหรูอี้เมื่อห้าปีที่แล้วได้จัดการแล้ว ถือว่าเป็นมิตรกันเป็นที่เรียบร้อย
แต่ตอนนี้ ซ่งหรูอี้ประกาศศึก เขาจะช่วยถังเฉาต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
เขาเย็นชาแล้วกล่าว “ที่ผมมา ก็เพื่อถ่ายทอดคำพูดของคุณหนู
“ถ้าจะให้ตระกูลซ่งร่วมงานกันต่อไป ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ เชิญประธานหลินของบริษัทลี่จิงกรุ๊ป คืนนี้เวลาสามทุ่ม มาที่ตระกูลซ่งตามลำพัง จัดการปัญหา!”
ตูม!
เมื่อพูดจบ ทุกคนของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปต่างพากันโมโห
ในแววของถังเฉา เต็มไปด้วยความอาฆาต
เมื่อพูดจบ ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ต่อ จากไปทันที
ทั้งบริษัท เงียบเป็นป่าช้า
งานนี้ ทุกคนก็เข้าใจแล้ว ว่านี่ไม่ใช่การแข่งขันทางธุรกิจเพียงอย่างเดียว แต่ ซ่งหรูอี้จะให้หลินชิงเสว่ตายอย่างอนาถ
ความจริง ถังเฉารู้ดี ถ้าทุ่มเททุกอย่าง หลินชิงเสว่ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของเธออยู่ดี
เพราะคนที่จิตใจดีตั้งแต่กำเนิด ไม่มีทางทอดทิ้งทุกอย่างได้
แต่ซ่งหรูอี้ทำได้
“ออกไปทั้งหมดก่อนก็แล้วกัน ให้เธอสงบจิตสงบใจตามลำพัง”
ถังเฉาพูดกับทุกคน
ฟางหย่าก็รู้ ว่านี่เป็นคำพูดที่พูดด้วยอารมณ์ตอนวู่วาม ไม่นานทุกคนก็สลายตัว
ไม่มีใครออกจากแผนกของตัวเอง ยิ่งเป็นช่วงวิกฤต ก็ยิ่งทิ้งไปไม่ได้
หลินฉ่ายเวยเดินลงชั้นล่าง พลางหยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดโทรออก
ไม่นาน ก็โทรติด หลินฉ่ายเวยถามอย่างเกรี้ยวกราด “คุณโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว บรรลุเป้าหมายก็ได้แล้ว ทำไมต้องบีบกันขนาดนี้?”
“โหดเหี้ยม? เหอะๆ……”
มีเสียงหัวเราอันเย็นชาของซ่งหรูอี้ดังขึ้นมาจากปลายสาย “ใครบอกว่าบรรลุเป้าหมายแล้ว เมื่อสามวันก่อน พูดไปว่าเปิดศึกอย่างเป็นทางการ แค่ทำลายบริษัทของเธอ แล้วฉันจะต้องหยุดแล้วเหรอ?”
“ฉันจะทำให้เธอขายหน้า เหมือนกับหนีทหาร หนีออกจากเมืองหมิงจู คนด้านนอกเลวร้าย ไม่ใช่ที่ๆคุณหนูอย่างเธอจะรับได้”
หลินฉ่ายเวยเงียบไปสักพัก แล้วกล่าวขึ้นมาทันใดว่า “ถ้าแค่การแข่งขันทางธุรกิจธรรมดา คุณไม่มีทางแค้นเธอฝังใจขนาดนี้ หรือเป็นเพราะถังเฉา ใช่มั้ย?”
ครั้งนี้ กลายเป็นซ่งหรูอี้เงียบลง
หลินฉ่ายเวยพูดต่อ “เมื่อห้าปีที่แล้ว เดิมทีคนที่ควรจะแต่งงานกับเขาคือคุณ แต่เขาทิ้งคุณไป แว็บเดียวก็ห้าปี กว่าจะกลับมาได้ก็ไม่ง่ายแต่พอกลับมา ก็ดัันมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเกลียด”
ซ่งหรูอี้เงียบไปสักพัก จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา
“ถือว่าคุณเดาถูกครึ่งหนึ่ง ทำให้เขาเกลียดฉัน ดีกว่าให้เขาลืมฉัน ฉันว่า หลินชิงเสว่ก็น่าจะตระหนักถึงจุดนี้นะ”
หลินฉ่ายเวยหยุดเดิน แล้วตะลึง
นึกไม่ถึงว่าเธอจะเข้าใจซ่งหรูอี้
ความจริงแล้วเธอก็เป็นเหมือนกัน แต่ เธอไม่โหดเหี้ยมเท่าซ่งหรูอี้
เธอโหดเหี้ยมกับตัวเอง แล้วยังโหดเหี้ยมกับคนอื่นมากกว่าอีก
……
ห้องทำงานบริษัทลี่จิงกรุ๊ป
ถังเฉาจับไหล่ของหลินชิงเสว่ไว้แน่น แล้วปลอบประโลม “ชิงเสว่ ความจริงแล้วคุณไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ เรื่องนี้ ผมจัดการได้……”
โครงการของสำนักงานการก่อสร้าง เขาเป็นคนตัดสินใจ เพียงแค่เธอยอม เขามีวิธีจัดการเรื่องนี้หลายหลากวิธี
แต่หลินชิงเสว่หลับส่ายหน้า “ฉันรู้ว่าคุณจัดการได้ค่ะ แต่ ครั้งต่อไปล่ะ แล้วครั้งต่อๆไปล่ะ? เป้าหมายของซ่งหรู้อี้มีแค่ฉัน”
“ยิ่งคุณช่วยฉัน เธอยิ่งไม่จบ”
ถังเฉาเปลี่ยนอารมณ์ “ดังนั้น คุณจะจัดการ?”
หลินชิงเสว่พยักหน้าอย่างตั้งใจ “เพื่อคุณ ฉันก็จะไปเช่นกัน นี่เป็นความแค้นระหว่างฉันกับเธอ!
“ไม่ได้ ผมไม่อนุญาต!!”
ถังเฉาพูดเสียงต่ำ สีหน้าบูดบึ้งยิ่งขึ้น
หลินชิงเสว่ไปที่ตระกูลซ่งตามลำพัง ก็มีแต่จะรนหาที่ตาย!
หลินชิงเสว่ยิ้ม “ฉันรู้ว่าคุณสนใจฉัน เป็นห่วงฉัน แต่คุณกับฉัน เพราะความผิดพลาด เราจึงได้อยู่ด้วยกัน ความอิจฉาของผู้หญิงมันน่ากลัวมาก
ถังเฉายังคงส่ายหน้า “ผมไม่สนใจเธอ ผมไม่เคยรักเธอเลยแม้แต่น้อย”
“ถังเฉา!”
หลินชิงเสว่พูดเสียงดังออกมา แล้วเงยหน้า ด้วยตาแดงก่ำ “ฉันโชคดีมากที่ได้เจอกับคุณ เพื่อคุณ ทนผ่านมาได้ตั้งห้าปีแล้ว แล้วการสะสางปัญหากับเธอ จะเป็นอะไรไป?”
“เธอชนะจริงๆแล้วเหรอ? ฉันถูกเธอเหยียบจมดินอีกแล้วจริงๆเหรอ? นี่เป็นสงครามระหว่างผู้หญิง เพื่อการล้างแค้น เธอจะไม่แคร์อะไรเลยก็ได้ ฉันก็เหมือนกันละทิ้งทุกอย่างได้ เพื่อคุณ!”
เมื่อพูดจบ หลินชิงเสว่เขย่งขา แล้วจูบ
ถังเฉาตาลุกโต พูดไม่ออกเลยสักคำ
หลินชิงเสว่ยังคงร้องไห้ออกมา แต่ถังเฉากลับไม่รู้สึกว่าเธอกำลังร้องไห้
กลับกัน นึกว่าเธอกำลังยิ้ม
ขณะนี้ ถังเฉาเพิ่งจะรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนนี้
แข็งแกร่งกว่าตนเสียอีก
……
ลมพัดแรง เมฆดำปกคลุม
พยากรณ์อากาศว่า คืนนี้จะมีฝนตกหนัก
สวนของตระกูลซ่ง
ซ่งหรูอี้ยืนในสวน จ้องไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝนฟ้าคะนอง
ราวกับจิตใจที่ไม่สงบของเธอเช่นกัน
หลินชิงเสว่กดดันมาก เธอก็เครียดไม่ต่างกัน
เธอกำลังรอหลินชิงเสว่
ขณะนี้ ในบ้านของตระกูลซ่ง เต็มไปด้วยผู้คน
เหยียนเสี้ยงหม่า หลินโป๋หลาย และยังมีถังหลิน
พวกเขาล้วนหน้าตาบูดบึ้ง
การสะสางระหว่างซ่งหรูอี้กับหลินชิงเสว่ ไม่ได้อยู่ในแผนการ
ดูออกชัดเจน ว่าเป็นความคิดของซ่งหรูอี้แต่เพียงผู้เดียว
แต่ พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร
เพราะแผนการทั้งหมดซ่งหรูอี้เป็นผู้วางแผนทั้งนั้น ที่เธอทำแบบนี้ ก็ได้ใส่อารมณ์ของตัวเองเข้าไปด้วย
“หวังว่าจะไม่เกิดปัญหาอะไรขึ้นจะดีที่สุด……”
หลินโป๋หลายแอบภาวนา
พาหลินชิงเสว่กลับมาตระกูลหลินได้ ก็คราวนี้นี่แหละ
“เธอมาแล้ว!”
จู่ๆ เหยียนเสี้ยงหม่าก็พูดออกมา
สายตาของทุกคน ล้วนมองไปยังรถคันหนึ่งที่ขับเข้ามาจากไกลๆ
หลินชิงเสว่ลงจากรถ เดินมาอย่างเย็นชา
สีหน้าของซ่งหรูอี้ ก็เปลี่ยนเป็นเลือดเย็นขึ้นในทันใด
