หลังจากที่ฟางหย่าพูดจบ ในห้องก็เงียบไปในทันใด
เห้อหยางและหูเยว่เยว่มองไปที่ฟางหย่าด้วยความตกใจ ราวกับว่าพวกเขาตกใจกับคำพูดของฟางหย่า
ฟางหย่าในเวลานี้ หยิ่งทะนงราวกับนกยูง เงยคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจและมองดูพวกเขาด้วยสายตาที่มองจากที่สูงลงต่ำ
เมื่อเห็นฉากนี้ ถังเฉารู้สึกตลกเล็กน้อย
นี่เธอกำลังพิสูจน์ให้เห้อหยางและหูเยว่เยว่รู้ว่าเธอเก่งแค่ไหน
รวมถึงการใส่ร้ายและดูถูกที่ได้รับที่ทางเข้าของโรงแรม ต้องการใช้โอกาสนี้ระบายมันออกมาทั้งหมด
เห้อหยางและหูเยว่เยว่จ้องมองที่ฟางหย่าชั่วครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมาดังๆ
“ฮ่าๆๆๆ……”
เมื่อเห็นเห้อหยางและหูเยว่เยว่หัวเราะ ฟางหย่าก็ตกตะลึงแล้วก็โกรธมาก“มีอะไรน่าขำ?”
“เธอบอกว่าเธอเป็นรองประธานลี่จิงกรุ๊ป ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ตลกจริงๆ…”
“ทำไมไม่บอกว่าเป็นประธานลี่จิงกรุ๊ปเลยล่ะ!”
“ฟางหย่า ไม่ได้เจอกันนานหลังจากเรียนจบ คุณไม่เพียงแต่ยังย่ำอยู่ที่เดิม คุณยังต้องพัฒนาทักษะการคุยโอ้อวดของคุณด้วยนะ!”
เห้อหยางหัวเราะออกมาเสียงดัง
หูเยว่เยว่ยิ่งกว่านั้น หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมา
ฟางหย่ารู้สึกร้อนใจ “ฉันเป็นรองประธานของลี่จิงกรุ๊ปจริงๆ!”
“ใครพิสูจน์ได้ล่ะ? ใครพิสูจน์ได้?”
เห้อหยางมองไปที่ฟางหย่าราวกับว่าเขากำลังดูตัวตลก “ฟางหย่า คุณรู้ไหมว่ารองประธานลี่จิงกรุ๊ปหมายถึงอะไร?มันเปรียบสเมือนเงินและชื่อเสียง ถ้าคุณเป็นรองประธานของลี่จิงกรุ๊ปจริงๆ ทำไมพวกเรา จึงไม่เคยได้ยินชื่อของคุณ?
“ถูกต้อง ฉันเคยได้ยินชื่อรองประธานของลี่จิงกรุ๊ป ชื่อเฉิงเพ่ย รองประธานเฉิง เมื่อไม่นานมานี้เคยมาที่เมืองเจียงเฉิง ฉันได้ร่วมดื่มกับเธอ แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้ในภายหลัง” หูเยว่เยว่ก็กล่าว
ถังเฉาฟังแล้วก็ส่ายหัว
ฟางหย่าแค่เอาเงินที่เธอหามาได้ไปช่วยเหลือครอบครัว อีกอย่างเธอก็เป็นคนไม่ชอบโชว์ และไม่ชอบเข้าร่วมงานในโอกาสต่างๆ นอกจากนี้ เธอยังเป็นรองประธานสามคนที่ไม่ชอบโชว์ที่สุด
เมื่อมาถึงที่นี่ ถูกปฏิเสธมันทั้งหมดโดยตรง
“ฉันพิสูจน์ได้!”
หลินฉ่ายเวยตะโกนทันที มองเห้อหยางและหูเยว่เยว่ด้วยสายตาที่ไม่ดี
ดวงตาของเห้อหยางและหูเยว่เยว่จ้องไปที่หลินฉ่ายเวยอีกครั้ง และพวกเขาก็หัวเราะออกมาดังๆพร้อมกัน
“เป็นอีกคนที่พูดมั่วอีกละ”
“คุณครับ คุณหาผู้หญิงไม่ควรหาแต่คนที่หน้าตาดีอย่างเดียว หน้าตาดูมีประโยชน์อะไร คุณต้องมองหาผู้ที่มีสมอง เช่นเยว่เยว่ของผม ฉลาดมาก”
เห้อหยางมองไปที่ถังเฉา หัวเราะแล้วพูด
ถังเฉายิ้มและไม่พูด แต่เพียงแค่ขยับตะเกียบและกิน
ตอนนี้ เขาสงสารสองคนนี้อย่างมาก
เขาอดไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับพวกเขาแล้ว
หากพวกเขารู้ว่าเขาและฟางหย่าเป็นรองประธานของลี่จิงกรุ๊ป ภรรยาคือประธานของลี่จิงกรุ๊ป และแม้แต่จวี้เฟิงกรุ๊ปก็เป็นของเขา พวกเขาจะตกใจจนหมดสติแน่นอน
เมื่อเห็นถังเฉาไม่พูด เห้อหยางก็มองไปที่ฟางหย่าอีกครั้ง “ฟางหย่า เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่า ผมขอแนะนำคุณนะ ด้วยรูปลักษณ์ของคุณ คุณสามารถหาแฟนที่รวยกว่านี้ได้”
“ฉันจะหาแฟนแบบไหน มันเกี่ยวกับคุณไหม?”
ฟางหย่าดูโกรธ เนื่องจากอีกฝ่ายไม่เชื่อว่าเธอเป็นรองประธานของลี่จิงกรุ๊ป เธอจึงไม่ไปเน้นย้ำอีก
ตอนนี้ เธอแค่อยากกินข้าวให้เสร็จเร็วๆแล้วจากไป
แน่นอนว่าเห้อหยางดูออกว่าเธอไม่อยากอยู่ที่นี่ เขาหมุนตาแล้วพูดว่า “คุยไม่ถูกคอ ครึ่งคำก็มากเกิน ที่รัก เรากลับกันเถอะ”
“ได้สิ”
หูเยว่เยว่ก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ
ถังเฉาก็ลุกขึ้นเช่นกัน “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็ไปกันเถอะ”
ฟางหย่ารู้สึกเสียดายอาหารบนโต๊ะที่ยังไม่ได้กิน และอาหารที่นี่ก็ค่อนข้างดี ดังนั้นเธอจึงเรียกพนักงานเสิร์ฟมา “สวัสดีค่ะ ช่วยแพ็คให้ฉันด้วย”
เป็นผู้จัดการหญิงที่เดินเข้ามา เธอมองฟางหย่าเหมือนคนที่ไม่เคยเจอโลกภายนอก “ขอโทษนะ คุณฟาง ที่นี่ของเราไม่มีบริการห่ออาหารกลับไปค่ะ”
ฟางหย่าตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ยิ้มและพูดว่า “ถ้าเอากลับไปไม่ได้ เรามากินกันอีกหน่อยเถอะ”
ฮ่าๆ!
เสียงหัวเราะของหูเยว่เยว่ดังมาจากประตู
“ไม่ไหวแล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว คนที่คุณเคยชอบกลับกลายเป็นคนที่ไม่เคยเจอโลกภายนอก!”
หูเยว่เยว่เยาะเย้ย ชี้ไปที่ฟางหย่าและพูด “ตอนนี้ใครไปกินข้าวแล้วยังห่ออาหารเหลือกลับไปเหรอ เธอยังบอกด้วยว่าเธอเป็นรองประธานของลี่จิงกรุ๊ป ไร้ยางอายจริงๆ!”
“เยว่เยว่ เรื่องแบบนี้คุณรู้เองก็พอแล้ว ไม่ต้องพูดออกมา คนอื่นเขาก็ต้องรักษาหน้าเหมือนกัน”
ทั้งสองคนนี้คำคนนั้นคำ พูดจนฟางหย่าดูไร้ค่า
ฟางหย่าตัวสั่นด้วยความโกรธ และถังเฉาก็โกรธเล็กน้อย
การฟุ่มเฟือยอาหาร เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
ฟางหย่าห่ออาหารกลับบ้าน มีอะไรผิดหรือ?
“ผมจำได้ว่า จวี้เฟิงกรุ๊ปมีกฎหนึ่งข้อ นั่นคือ ไม่ฟุ่มเฟือยอาหารใช่ไหม หรือว่าในโรงอาหารของบริษัทพวกคุณ ก็เป็นแบบนี้?”
ถังเฉามองดูพวกเขาอย่างเย็นชา
ทั้งเห้อหยางและหูเยว่เยว่ต่างตกตะลึง และจำได้ว่าการสนทนาเมื่อกี้ของพวกเขา ได้เปิดเผยข้อมูลว่าพวกเขาเป็นพนักงานของจวี้เฟิงกรุ๊ป
พวกเขาดูถูกเหยียดหยาม”บริษัทของเราจะเป็นยังไง เกี่ยวอะไรกับคุณ?”
ถังเฉาหัวเราะอย่างกะทันหัน “ดูเหมือนว่าพวกคุณจะทำเรื่องแบบนี้บ่อย พวกคุณไม่กลัว วันหนึ่งประธานของคุณจะรู้ และไล่พวกเขาออกหรือ?”
เห้อหยางและหูเยว่เยว่หัวเราะอย่างมีความสุขมากขึ้น
“คุณรู้ไหมว่าใครเป็นประธานของเรา จึงมาพูดที่นี่?”
หูเยว่เยว่เงยหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง
“บอกแล้วไงว่าประธานจวี้เฟิงกรุ๊ปเป็นสมาชิกในตระกูลของฉัน ไล่ใครออก ก็ไม่ไล่พวกเราออก เข้าใจไหม?”
ถังเฉาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาหูอีซาน
“มีคนสองคนในจวี้เฟิงกรุ๊ปของคุณที่กำลังสร้างปัญหา มาที่นี่เร็ว ถ้าเรื่องนี้ไม่ได้รับการจัดการอย่างดี คุณก็กลับไปที่เมืองหมิงจูเถอะ ให้เจิงเทียนเสียงมาดำรงตำแหน่งนี้”
เห้อหยางและหูเยว่เยว่ตกใจเล็กน้อย หลังจากได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด
ต่อมา การแสดงออกของพวกเขาก็ดูถูกเหยียดหยามมากขึ้น
“ผมคิดว่า มีแต่ฟางหย่าที่คุยโอ้อวดเก่ง คิดไม่ถึงว่า ทักษะการคุยโอ้อวดของคุณเก่งกว่าเธออีก เป็นพวกเดียวกันจริงๆ ผู้หญิงแบบไหนก็เหมาะกับผู้ชายแบบนั้น”
“นั่นสิ คุณรู้จักประธานบริษัทของเราหรือไม่? แม้แต่เรายังไม่เคยเจอเขา คุณยังโทรเรียกเขามาที่นี่?”
เห้อหยางและหูเยว่เยว่ไม่เชื่อว่าถังเฉาสามารถเรียกหูอีซานมาได้
ฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยไม่รู้ว่าหูอีซานเป็นประธานจวี้เฟิงกรุ๊ป ทั้งสองก็ดูกังวลเล็กน้อย
“ถังเฉา ไม่ต้องพูดแล้ว”
หลินฉ่ายเวยดูอายๆเล็กน้อย แล้วพูดกับผู้จัดการหญิงว่า “อาหารนี้ เราไม่เอาแล้ว”
เห้อหยางและหูเยว่เยว่ประหลาดใจ เมื่อสังเกตเห็นคำเรียกของหลินฉ่ายเวยที่เรียกถังเฉา
“หืม นามสกุลของคุณคือถัง?”
กริ๊งๆๆๆ!
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเห้อหยางก็ดังขึ้น หมายเลขที่ไม่คุ้นเคย
“สวัสดีครับ คุณเป็นใครเหรอ?”
เห้อหยางรับโทรศัพท์
“เห้อหยาง คุณกล้าที่จะรุกรานคุณถัง ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษคุณถังและเพื่อนๆของเขาอีก?”
เสียงคำรามที่โกรธจัดของหูอีซานมาจากโทรศัพท์
เห้อหยางผงะแล้วตะโกนใส่เขา
“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร กล้ามาสั่งให้ผมคุกเข่าขอโทษ!”
“ผมเป็นประธานจวี้เฟิงกรุ๊ป หูอีซาน!”
เห้อหยางหัวเราะทันทีเมื่อได้ยิน
“ถ้าคุณเป็นหูอีซาน ผมคงเป็นคุณชายของตระกูลลู่ ลู่โป๋หาน!”
