หลินฉ่ายเวยยังไม่รู้แผนการของเหวินเหรินวี่และเมิ่งจื้อกาง ทุกวันก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ตระกูลเซียอยู่ไกลจากอาคารเคียวโฮ หลินฉ่ายเวยต้องตื่นเช้าหนึ่งชั่วโมงถึงจะสามารถมาถึงตรงเวลา
ฟางหย่ามอบรายชื่อบริษัทส่วนหนึ่งให้หลินฉ่ายเวย
“นี่เป็นรายชื่อใหญ่บริษัทที่มาขอร่วมลงทุนด้วยถึงที่ ตอนบ่ายนี้เธอไปพบหน้าพวกเขา ไปดูว่าบริษัทไหนเหมาะสมบ้าง บริษัทไหนไม่เหมาะสม”
“ได้ค่ะ”
หลินฉ่ายเวยนำรายชื่อใหญ่ไปที่ห้องเจรจาที่ใช้ต้อนรับ
กลับพบว่ามีชายคนหนึ่งรออยู่ในห้องแล้ว
เสื้อเชิ้ตลายดอกไม้ กระดุมสองเม็ดด้านบนปลดออก สามารถเห็นหน้าอกได้อย่างเลือนราง บนใบหน้ามาพร้อมกับรอยยิ้มอันชั่วร้ายที่เป็นอันตรายต่อผู้หญิงมาก ไม่ใช่ลู่โป๋หานแล้วจะเป็นใคร?
“ลู่โป๋หาน คุณมาทำอะไรที่นี่?”
สีหน้าของหลินฉ่ายเวยเปลี่ยนไปมากในทันที อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าว
กำลังจะตะโกนเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ลู่โป๋หานกลับยิ้มเล็กน้อย: “ดูเหมือนว่าคุณหลินจะไม่ได้ใส่ใจงานของตัวเองนะ แม้แต่ผู้ร่วมลงทุนที่จะมาร่วมลงทุนด้วยถึงที่ก็จะขับไล่”
“ผู้ร่วมลงทุนเหรอ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลินฉ่ายเวยก็เปลี่ยนไปทันที ก็มองหาในรายชื่อใหญ่ที่ถี่ยิบขึ้นมา
แน่นอนว่า หาเฉาหยาง กรุ๊ปของตระกูลลู่เจอ
หลินฉ่ายเวยโดยไม่คิด ก็ปฏิเสธด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “พวกเราลี่จิงกรุ๊ปไม่ร่วมลงทุนกับพวกคุณ คุณถูกคัดออกแล้ว”
ลู่โป๋หานก็รู้สิ่งนี้มานานแล้ว ยิ้มแล้วยื่นเอกสารให้: “ดูนี่สิ”
หลินฉ่ายเวยรับมาดู ทันใดนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนไป
“คุณหลินน่าจะยังไม่รู้ว่า ตระกูลลู่ของผม มุ่งหน้าไปพึ่งพาอาศัยคุณถังแล้ว”
“ในเมื่อเป็นคนกันเอง ร่วมลงทุนด้วยซึ่งกันและกัน ได้รับประโยชน์ของซึ่งกันและกัน ไม่มากเกินไปใช่มั้ย?”
“นี่เป็นความจริงใจตระกูลลู่ของผม”
บนเอกสารระบุได้ว่า ยินยอมที่จะให้กำไรยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมด ในฐานะกองทุนเริ่มต้นของสาขาลี่จิงกรุ๊ปเมืองเจียงเฉิง
หลินฉ่ายเวยไม่สามารถปฏิเสธได้ ทำได้เพียงเช็กถูกอยู่ข้างหลังของตระกูลลู่
บนใบหน้าของลู่โป๋หานยิ้มกว้างมากขึ้น: “คุณหลิน ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน”
หลังจากที่พูดจบ ก็ออกจากห้องเจรจา
เมื่อออกมานอกจวี้เฟิงกรุ๊ป เขาก็โทรหาลู่เจียงไห่ปู่ของตัวเอง
“คุณปู่ ร่วมลงทุนกับสาขาลี่จิงกรุ๊ปอย่างราบรื่นแล้ว”
“ดีมาก!”
เสียงตื่นเต้นของลู่เจียงไห่ดังมาจากโทรศัพท์: “ขั้นตอนต่อไป ก็เปิดตลาดในเมืองหมิงจู พรุ่งนี้แกก็ไปที่เมืองหมิงจู จัดการร่วมลงทุนกับตระกูลที่ยอมศิโรราบต่อถังเฉา มูลค่าการร่วมลงทุนของพวกเขานั้น ทำผลกำไรได้มากกว่าเฉาหยาง กรุ๊ป”
“ครับ คุณปู่”
ลู่โป๋หานก็มีความทะเยอทะยานในสายตา
ถ้าหากเขาสามารถยึดบริษัทของตระกูลที่ศิโรราบให้กับถังเฉาเหล่านั้นมารวมกับของตนเอง งั้นอำนาจของตระกูลลู่ก็จะแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ในเวลานั้น ก็เป็นเวลาที่ตระกูลลู่จะแว้งกัดถังเฉา
กริ๊งๆ!
ในไม่ช้า เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากหมายเลขที่ไม่รู้จัก
“ฮัลโหล? คุณคือ?”
ลู่โป๋หานขมวดคิ้ว แล้วถาม
“คุณชายลู่ ยังจำผมได้มั้ย?”
มีเสียงหัวเราะเบิกบานของชายคนหนึ่งดังมาทางโทรศัพท์
ลู่โป๋หานขมวดคิ้วมากขึ้น รู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นเคย แต่กลับคิดไม่ออกว่าเป็นใคร
ชายคนนั้นพูดอีกว่า: “บอกใบ้ให้ ตระกูลเหวิน”
คราวนี้ลู่โป๋หานเข้าใจแล้ว: “คุณคือเหวินเหรินวี่เหรอ?”
“ถูกต้อง”
เหวินเหรินวี่ยิ้มแล้วพูดว่า: “ผมมีความร่วมมืออย่างหนึ่ง อยากจะเชิญคุณชายลู่ร่วมทำให้สำเร็จไปด้วยกัน”
“ความร่วมมืออะไร?”
ลู่โป๋หานถาม
เหวินเหรินวี่พูดแผนการในใจออกมา
หลังจากที่ฟังลู่โป๋หานฟังจบ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า: “ได้ แต่ว่าบอกไว้ก่อน เรื่องนี้ผมไม่ออกหน้า ถ้าหากสำเร็จแล้ว ผมก็จะเข้าร่วมกับพวกคุณ ว่ายังไง?”
“ตกลง”
เหวินเหรินวี่ตอบรับอย่างเบิกบาน: “ผมจะรอวันที่ตระกูลลู่กลายเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง”
ลู่โป๋หานก็ยิ้มหน้าบาน: “ถ้าหากมีวันนั้นจริงๆ ตระกูลลู่ของพวกเราไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีต่อคุณ ตระกูลเหวินยังคงอยู่!”
หลินฉ่ายเวยมอบเอกสารจากตระกูลลู่ให้ถังเฉา
เมื่อถังเฉาดู ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร เพียงแค่ยิ้มแล้วพูดว่า: “เจรจากับบริษัทต่างๆมาทั้งบ่ายแล้ว เธอไปพักผ่อนเถอะ”
หลินฉ่ายเวยออกไป รอยยิ้มจางๆก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังเฉา
ตระกูลลู่ ในที่สุดก็เริ่มลงมือแล้ว
เขาคิดว่าตัวเองไม่ได้สังเกตเลยเหรอ?
เขาโทรหาเจิงเทียนเสียงที่อยู่ไกลในเมืองหมิงจู
“ในอีกไม่กี่วัน จะมีคนมาร่วมลงทุนจากตระกูลลู่ นายบอกกับตระกูลซุนตระกูลต่งตระกูลเย่และตระกูลจ้าวพวกนั้น อย่าปฏิเสธการร่วมลงทุนกับตระกูลลู่ แต่ให้ยกระดับเงื่อนไขของการร่วมลงทุนให้สูง”
“อ๋อ จะใช้ประโยชน์ก็ใช้ที่ว่าตระกูลลู่เป็นบริษัทต่างถิ่นก็พอแล้ว”
เจิงเทียนเสียงรู้สึกประหลาดใจทันที: “คุณถัง นี่เป็นการเลือกปฏิบัติในภูมิภาคไม่ใช่เหรอ?”
ถังเฉายิ้มเล็กน้อย: “พวกเขาอยู่ในเมืองเจียงเฉิง แต่พวกเราอยู่ในเมืองหมิงจู ความเสี่ยงของความร่วมลงทุนจะสูงมาก พวกเขาไม่ลงทุนแล้วยังไง?”
เจิงเทียนเสียงก็หัวเราะเช่นกัน: “ฮ่าๆ สมกับที่เป็นคุณถัง”
ฟางหย่าให้รายชื่อบริษัททั้งหมดสี่สิบห้าสิบแห่งกับหลินฉ่ายเวย
หลังจากที่หลินฉ่ายเวยคัดกรองไปหนึ่งแห่งอย่างรวดเร็ว สิบกว่าแห่งที่อยู่ในขอบเขตที่ถูกต้อง ก็พบหน้าแต่ละบริษัท
“ให้บริษัทต่อไปเข้ามาได้”
หลินฉ่ายเวยพูดกับลูกน้อง
ในไม่ช้า ชายหญิงคู่หนึ่งก็เดินเข้ามา
สีหน้าของทั้งสองคนมีความตื่นเต้น
แต่ทว่า เมื่อเห็นหลินฉ่ายเวย การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
“ทำไมถึงเป็นเธอ?”
“พวกคุณนี่เอง!”
หลินฉ่ายเวยก็มองไปที่ชายหญิงคู่นี้ด้วยความประหลาดใจ
ศัตรูที่ไม่อยากเจอแต่ดันต้องมาเจอ ได้มาเจรจาร่วมลงทุนกัน ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋ที่เคยเจอก่อนหน้านี้
มุมปากของหลินฉ่ายเวยค่อยๆยกขึ้น กระตุกยิ้มเยาะเย้ยเจ้าเล่ห์ขึ้น
“พวกคุณ เป็นตัวแทนของโรงงานผลิตเซียหลงเหรอ?”
“ใช่พวกเราเอง มีอะไรหรือเปล่า?”
เมื่อมองการเยาะเย้ยบนใบหน้าของหลินฉ่ายเวย สีหน้าของเมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋ดูไม่ดีมาก
ตอนนั้นพบเจอกัน เมิ่งจื้อกางยังคิดว่าหลินฉ่ายเวยอย่างมากก็เป็นพวกพนักงานธรรมดาระดับสูงเท่านั้นเอง นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นตัวแทนของลี่จิงกรุ๊ป
มิน่าล่ะ สามารถที่จะเอาเงินออกมาได้มากมายขนาดนั้น
“ไม่มีอะไร แจ้งบริษัทต่อไป เตรียมตัวเข้ามาเถอะ”
หลินฉ่ายเวยพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
ประโยคแรกพูดกับเมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋ แต่ประโยคหลัง กลับพูดกับลูกน้อง
สีหน้าของเมิ่งจื้อกางเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน: “เดี๋ยวก่อน โครงการของพวกเรายังไม่ได้เสนอนะ ทำไมถึงได้เป็นคนต่อไปได้ล่ะ?”
หลินฉ่ายเวยจิบกาแฟ: “โครงการก็ไม่จำเป็นต้องเสนอแล้ว เพราะพวกคุณถูกคัดออกแล้ว ลี่จิงกรุ๊ปของพวกเรา ปฏิเสธที่จะร่วมลงทุนกับคนที่บุคลิกประจำตัวไม่ดี”
เมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋มองออกว่าหลินฉ่ายเวยกำลังอาศัยอำนาจการงานแก้แค้นส่วนตัว และสายตาก็เปลี่ยนเป็นไม่พอใจในทันที
“หลินฉ่ายเวย เธออย่ารังแกคนมากเกินไป อย่าคิดว่าเธอเป็นตัวแทนของลี่จิงกรุ๊ป ก็สามารถรังแกพวกเราได้”
“ฉันรังแกพวกคุณ แล้วจะทำไม?”
หลินฉ่ายเวยวางแก้วกาแฟลง และทันใดนั้นก็เทกาแฟลงบนเอกสารในมือของเมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋
ทันใดนั้น เอกสารก็เปียกไปด้วยกาแฟ และก็เปลี่ยนเป็นสีคล้ำ
“เอกสารของพวกคุณเปียกหมดแล้ว อ่านไม่ออกสักคำ เอาออกไปเถอะ”
หลินฉ่ายเวยโบกเหมือนขับไล่แมลงวัน
สีหน้าของเมิ่งจื้อกางแดงขึ้นทันที: “นังสารเลว แกรนหาที่ตาย…..”
เซวเสว่อี๋เตรียมที่จะลงมือแล้ว
อย่างไรก็ตาม หลินฉ่ายเวยได้เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาแล้ว
ตูม!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามา และขับไล่เมิ่งจื้อกางและเซวเสว่อี๋ออกไป
