ตูม!
เมื่อได้ยินคำพูดของเหวินเฉี่ยวหรู เหวินเหรินวี่ก็ตกตะลึงและมองดูเธอด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ
“คุณ คุณกำลังพูดอะไรของคุณ? นี่หรือคือมรดกของตระกูลเหวิน?”
เหวินเหรินวี่ทำกล่องไม้ในมือหล่น และเดินไปหาเหวินเฉี่ยวหรูทีละก้าว
ใบหน้าที่เฉื่อยชาและเกือบจะน่าสยดสยองทำให้เหวินเฉี่ยวหรูกลัวมาก
ขณะที่เธอก้าวถอยหลัง เธอพูดไปด้วยว่า “คุณได้ยินถูกต้องแล้ว นี่คือมรดกของตระกูลเหวิน”
“กระดาษสามแผ่นนี้ บันทึกความเจริญรุ่งเรืองและความพินาศของตระกูลเหวิน พวกมันคู่ควรกับการเก็บรักษาเหมือนสมบัติอันล้ำค่าไม่ใช่หรือ?”
“แต่ นี่มันไม่มีประโยชน์นิ!”
สีหน้าของเหวินเหรินวี่ดูน่ากลัวเล็กน้อย แม้กระทั่งมีเจตนาฆ่าปะปนอยู่ด้วย “นี่ไม่ใช่มรดกของตระกูลเหวินที่ผมต้องการ!”
เหวินเฉี่ยวหรูร้องไห้ออกมาเสีงดังทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา “เหรินวี่ ตื่นได้แล้ว ตระกูลเหวินพังพอนาศแล้ว และเงินทั้งหมดได้บริจาคให้การกุศล ตระกูลเหวินไม่มีมรดกอะไรเลย!”
“มรดกตระกูลเหวินที่ว่า เป็นเพียงความมั่งคั่งสำหรับพ่อของคุณเหวินหนานเฉิง!”
“ไม่ คุณโกหกผม คุณต้องโกหกผมแน่ๆ…”
“มรดกของตระกูลเหวินต้องซ่อนไว้ที่อื่น แต่คุณแค่ไม่อยากบอกผมใช่ไหม? นางผู้หญิงต่ำทราม!”
การแสดงออกของเหวินเหรินวี่ก็ดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ทันใดนั้นเขาก็คว่ำเหวินเฉี่ยวหรูลงและบีบคอเธออย่างแรง
“บอกผมมาเร็วๆ ว่ามรดกของตระกูลเหวินแท้จริงแล้วอยู่ที่ไหน? ไม่อย่างนั้นผมจะฆ่าคุณ!”
เหวินเฉี่ยวหรูจับมือเหวินเหรินวี่ไว้แน่น ส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพ่นหนึ่งคำออกมาด้วยความยากลำบาก
“บ้าแล้ว คุณมัน… บ้าไปแล้ว!”
“ไม่ยอมบอกใช่ไหม?งั้นก็ไปตายซะ!”
มือของเหวินเหรินวี่บีบสุดแรง และการต่อสู้ของเหวินเฉี่ยวหรูก็อ่อนแรงลงทันที
เธอมองเหวินเหรินวี่ด้วยสายตาหวาดกลัว ทั้งสยองขวัญและสิ้นหวังในดวงตาของเธอ
คนที่ฆ่าเธอตายกลับเป็นลูกชายของเธอ!
ปัง！
ทันใดนั้น หินก้อนหนึ่งพุ่งเข้ามา เจาะทะลุร่างกายของเหวินเหรินวี่โดยตรง
เลือดสดบางออกมา เหวินเหรินวี่ตัวสั่นและล้มนอนลงไป
เหวินเฉี่ยวหรูก็ได้รับการช่วยเหลือเช่นกัน
“ใคร? ใครอยู่ที่นั่น!”
เหวินเหรินวี่ลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก มองไปรอบๆด้วยใบหน้าที่น่าสยดสยอง
เห็นเพียงที่ไม่ไกลจากนี่มากนัก ร่างสองร่างของชายหญิงเดินออกไป
หลังจากที่เห็นใบหน้าของเขาชัดเจน ใบหน้าของเหวินเหรินวี่ก็เปลี่ยนไปในทันใด
“ถังเฉา?!”
เหวินเหรินวี่ไม่เข้าใจว่า ถังเฉาตามพวกเขามาได้อย่างไร
และดูเหมือนว่าพวกเขาจะติดตามพวกเขามาเป็นเวลานาน
“คุณแปลกใจมากหรือที่เห็นผมที่นี่?”
สีหน้าถังเฉาดูสงบ ยังคงเล่นหินสองสามก้อนในมือ
ซู่ๆๆๆ!
ทันทีที่เสียงลดลง ก้อนหินเหล่านี้ก็ถูกโยนออกไป
ความเร็วนั้นเร็วราวกับสายฟ้า และทะลุผ่านไหล่ซ้าย ไหล่ขวาของเหวินเหรินวี่และเข่าข้างที่ปกติของเขา
“อ๊าก…”
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
เหวินเฉี่ยวหรูเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่าในใจของเธอจะเจ็บปวด แต่เธอไม่ได้ร้องขอให้ถังเฉายกโทษให้เขา
เมื่อกี้ เขากำลังจะฆ่าแม่ของเขาเลยนะ!
รวมถึงขาที่เคยถูกเหวินเหวยเฉินตีจนหักเมื่อหลายปีก่อน แขนขาของเหวินเหรินวี่ทั้งหมดถูกทำลาย นอนอยู่บนพื้นเหมือนคนไร้ประโยชน์
“ทรมานมากมั้ย?”
ถังเฉามาที่ตรงหน้าเหวินเหรินวี่ และมองลงมาที่เขาเหมือนอยู่เหนือกว่า
“ตั้งแต่ที่คุณตัดสินใจที่จะสมรู้ร่วมคิดกับตระกูลเซว และลักพาตัวคุณน้าเหวินและหลินฉ่ายเวย จุดจบของคุณก็ได้กำหนดไว้แล้ว”
สายตาของถังเฉาราบเรียบ ราวกับว่าเขากำลังพูดอะไรที่ธรรมดามาก
แม้ว่าแขนขาของเขาจะถูกทำลาย แต่เหวินเหรินวี่ยังคงมีรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขา จ้องมองไปที่ถังเฉา “ถังเฉา ทำไมคุณถึงขวางทางผมครั้งแล้วครั้งเล่า ผมไม่สามารถแม้แต่จะแก้แค้นเมื่อคนอื่นปฏิบัติกับผมเช่นนี้เลยหรือ?”
ถังเฉาส่ายหัว”ไม่ใช่ว่าผมขัดขวางคุณ แต่เป็นคุณ ที่ไม่ยอมปล่อยตัวคุณเอง”
“สำหรับสิ่งที่เรียกว่ามรดกของตระกูลเหวิน ผมคิดว่ามันมีค่ามาก”
ถังเฉาหยิบกระดาษขึ้นมา ดูเนื้อหาในนั้น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คำทำนายนั้นถูกต้อง โดยเฉพาะข้อสุดท้าย”
“ตระกูลเหวิน มีโอกาสที่จะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าจริงๆ แต่น่าเสียดายที่มันต้องเสียไปเพราะความโง่เขลาของตนเอง”
เหวินเฉี่ยวหรูรู้ดีว่าถังเฉากำลังพูดถึงการแต่งงานของเหวินเหวยเฉินและหลินฉ่ายเวย
การแต่งงานของพวกเขา เป็นชนวนของการพินาศของตระกูลเหวิน
เดิมที ตอนที่หลินฉ่ายเวยแต่งงานเข้าไปในตระกูลเหวิน ถังเฉาวางแผนที่จะช่วยให้ตระกูลเหวินเจริญรุ่งเรืองขึ้น
แต่สุดท้าย กลับมีเรื่องที่เหวินเหวยเฉินทุบตีหลินฉ่ายเวย
ตระกูลเหวิน แค่หลอกใช้หลินฉ่ายเวย และเห็นหลินฉ่ายเวยเป็นเครื่องมือในการเปิดตลาดเมืองหมิงจูเท่านั้น
นี่คือสิ่งที่ถังเฉาทนไม่ได้
ดังนั้น ตระกูลเหวินจึงต้องพังพินาศ
ดูเหมือนทั้งหมดนี้ถังเฉาเป็นคนทำ แต่จริงๆแล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตระกูลเหวินทำตัวเองทั้งนั้น
เหวินเหรินวี่รู้เรื่องนี้ดี แต่เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็น
เขารู้สึกว่าพี่ชายนอกสมรสของเขาได้ทำสิ่งหนึ่งพลาดไป นั่นก็คือแต่งงานกับหลินฉ่ายเวย
หัวข้อการสนทนานี้พอแค่นี้
เหวินเหรินวี่พูดด้วยเสียงสั่นเครือ “ตอนนี้แขนขาของผมถูกคุณทำลายแล้ว คุณจะทำอย่างไร?ฆ่าผม? ปล่อยผมไป?”
ถังเฉาพูดอย่างเฉยเมย “ตระกูลเหวิน ผมเคยปล่อยไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่แค่พวกคุณไม่รักษามัน และคุณก็ยังหาเรื่องผมซ้ำๆ จึงทำให้มีจุดจบแบบนี้”
“คุณจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”
หลังจากฟังคำพูดของถังเฉา เหวินเฉี่ยวหรูที่อยู่ข้างๆก็หันกลับไปอย่างเงียบๆ
แม้ว่าเหวินเหรินวี่จะพยายามฆ่าแม่ของเขาอย่างบ้าคลั่ง แต่เหวินเฉี่ยวหรูก็ยังทนดูไม่ได้ที่จะเห็นลูกชายของเธอถูกฆ่า
ในเวลานี้ เหวินเหรินวี่หัวเราะด้วยสีหน้าน่ากลัว”ฆ่าผม มีประโยชน์อะไร?เพราะไม่ว่ายังไง สุดท้ายคุณก็ต้องตกนรกแล้วมาอยู่กับผมอยู่ดี!”
“ไม่ใช่แค่คุณ ภรรยาของคุณ ลูกสาวของคุณ และทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคุณ จะตกนรกและมาอยู่กับผม! ผมไปก่อนแล้วจะเป็นอะไรไป? ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ในตอนท้าย เหวินเหรินวี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ประกายแสงคมวาบในดวงตาของถังเฉา
“คุณหมายถึงอะไร?”
เสียงหัวเราะบ้าคลั่งแบบนี้ ทำให้ในใจถังเฉารู้สึกหนาวเล็กน้อย
เหวินเหรินวี่มองไปที่ถังเฉาและเยาะเย้ย “ถังเฉานะถังเฉา คุณคิดว่าสถานการณ์ปัจจุบันของคุณปลอดภัยหรือ? คุณไม่มีทางรู้ว่าใครคือศัตรูของคุณ มันน่ากลัวขนาดไหน!”
“พูดแบบนี้ คุณรู้นิดหน่อยหรือ??”
แสงเย็นวูบวาบในดวงตาของถังเฉา
เหวินเหรินวี่ไม่ใช่คนเดียวที่พูดแบบนี้ แต่พ่อบ้านของตระกูลต่งก็เคยพูดแบบเดียวกัน
พวกเขาแอบซุ่มโจมตีมานานกว่า 30 ปี แต่ก็ยังเป็นแค่ตัวหมากรุก
ยังมีแหฟ้าตาข่ายดินสำหรับล้อมรอบศัตรูอย่างแน่นหนาที่อยู่เบื้องหลัง แต่ถังเฉายังไม่พบมัน
“บอกคุณ แล้วไง?”
ใบหน้าของเหวินเหรินวี่เยาะเย้ย
เขาต้องการให้ถังเฉาเข้าใจว่า ศัตรูของเขาแข็งแกร่งเพียงใด
“ศัตรูของคุณคือ…”
เหวินเหรินวี่กำลังจะพูดออกมา
ซู่!
ทันใดนั้น ก็มีลมพัดกระหน่ำมาจากไม่ไกล
ไม่ว่าจะเป็นถังเฉาหรือเฟิ่งหวง การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
เพราะพวกเขารู้สึกถึงลมหายใจที่มีพลังมหาศาล
อย่างน้อยกับเฟิ่งหวง นานและต้องใช้แรงมาก
ดูเหมือนว่าถังเฉาจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และพูดกับเฟิ่งหวงอย่างเร่งรีบ “ปกป้องเขา!”
อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว
ตูม!
หัวของเหวินเหรินวี่ถูกเจาะทะลุด้วยหิน และเขาตายตาไม่หลับ
บูม!
วินาทีถัดมา บนตัวถังเฉาก็ปะทุขึ้นด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง
เขาหันกลับมาอย่างกะทันหัน
ผ่านร่มเงาของต้นไม้มากมาย เขาเห็นร่างที่มืดมิด กำลังมองมาที่นี่อย่างเย็นชา
