“ใครสอนคุณ หลังจากทำอะไรผิดแล้วยังหยิ่งผยองเช่นนี้”
สายตาของถังเฉาเย็นชา และดวงตาของเขาเย็นเฉียบคม และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
ฉากนี้ สะเทือนใจของเริ่นจวินตงและหลัวปู้อย่างมาก
ณ ตรงนั้นเงียบกริบลง มีเพียงเสียงติ๊กต๊อกติ๊กต๊อกของเข็มนาฬิกาที่เคลื่อนไหว
พวกเขารู้สึกว่ามันเหลือเชื่อ
ถังฮันเจี๋ยไม่เพียงแต่เป็นคุณชายของตระกูลถังในเยี่ยนตู แต่ยังเป็นสมาชิกของสมาคมการค้าเก้าราชาแห่งเยี่ยนตู
แม้จะเป็นเพียงตัวละครเล็กๆที่ดูธรรมดา แต่ก็เพียงพอแล้วที่ประธานของสมาคมการค้าจะต้องปฏิบัติต่อกันด้วยความสุภาพ
คิดไม่ถึงว่า เขาจะได้รับการสั่งสอนอย่างโหดร้ายจากถังเฉา
“อ๊าก……”
คราวนี้ถังเฉาใช้กำลังไปบ้าง
หลังจากความเงียบงัน ทั้งสำนักงานก็เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องเหมือนฆ่าหมูของถังฮันเจี๋ย
ตึบ! ตึบ! ตึบ!
เขาเสียการทรงตัวและถอยหลังไปหลายก้าว
ดวงตาของเริ่นจวินตงและหลัวปู้จ้องไปที่ใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวและน่าเกลียดของถังฮันเจี๋ย
เห็นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด สันจมูกของเขาหัก และเลือดไหลออกจากรูจมูกทั้งสองของเขาอย่างต่อเนื่อง
“อ๊าก! อ๊าก!”
เขายังคงปิดหน้าและตะโกน ใบหน้าของเขาซีดเหมือนกระดาษ
ตูม!
ที่น่าเหลือเชื่อไปกว่านั้นคือ ถังฮันเจี๋ยมองดูมือที่เปื้อนเลือดของเขา และกลัวมากจนก้นของเขาล้มลงกับพื้น
ดูน่าสังเวชมาก
หลัวปู้สงสัย ก็แค่ใบหน้าของเขาถูกทุบและจนมีเลือดออกไม่ใช่หรือ เขากลัวมากไปหรือเปล่า?
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเริ่นจวินตงคิดได้อะไรบางอย่างและตะโกนว่า “เร็วเข้า เรียกคนรีบพาคุณถังไปล้างหน้า เขามีอาการกลัวเลือดหนักมาก!”
“โรคกลัวเลือด?!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลัวปู้ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ถังเฉาก็มองดูถังฮันเจี๋ยอย่างประหลาดใจ บุคคลนี้มีโรคกลัวเลือด
โรคกลัวเลือด กล่าวง่ายๆก็คือกลัวเลือดมากที่สุด
เลือดคนอื่นยังพอว่า แต่ถ้าเป็นเลือดตัวเอง จะกลัวจนเสียสติได้
ตอนที่ถังเฉาผงะ เริ่นจวินตงได้ไปช่วยพยุงถังฮันเจี๋ยแล้ว
“คุณถัง คุณเป็นไงบ้าง?”
ในเวลาเดียวกัน ได้เรียกเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ของอาคารมาพาไปทำความสะอาดบาดแผลบนใบหน้า
ความวุ่นวายในที่เกิดเหตุกลายเป็นเหมือนหม้อโจ๊ก หลัวปู้ก็ดึงสติกลับมาได้ในเวลานี้ และรีบเดินไปตรงหน้าของถังเฉาด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“คุณถัง เร็วเข้า คุณควรไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!”
“ถังฮันเจี๋ย ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลถังในเยี่ยนตู และเป็นสมาชิกของสมาคมการค้าเก้าราชาด้วย เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่นำบอดี้การ์ดมาด้วย!”
แม้ว่าเขาจะเคยเห็นถังเฉาสามารถทำให้คุณบ้าการค้าทำตามที่เขาขอ แต่เขาไม่คิดว่าถังเฉาจะสามารถต่อสู้กับสมาคมการค้าเก้าราชาในยี่ยนจิงได้
เพราะว่า สมาคมการค้าเก้าราชามีขนาดที่ใหญ่ที่สุดและเงินทุนไหลออกมากที่สุดในบรรดาสมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดแปดแห่งในประเทศ
อย่างไรก็ตาม ถังเฉายังคงนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางเรียบสงบ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“จากไป?ทำไมผมต้องจากไป?”
“เขาลงมือกับบริษัทภรรยาผม สิ่งนี้ เขาไม่ควรทนรับหรือ?”
น้ำเสียงของถังเฉาเฉยเมย และไม่ได้เอาเรื่องนี้มาใส่ใจเลย
แม้กระทั่ง เขายังหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาและเช็ดคราบเลือดบนมืออย่างใจเย็น
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวปู้ก็รีบร้อน
เขาได้วางพนันทุกอย่างไว้ในตัวถังเฉา ถ้าทำให้สมาคมการค้าเก้าราชาไม่พอใจ เขาก็จนปัญญาที่จะรับมือแล้ว!
“คุณถัง คุณไม่รู้หรอก แม้ว่าสมาคมการค้าใหญ่ทั้งแปดของเราจะอยู่ภายใต้การดูแลของ คุณบ้าการค้า แต่ช่วงนี้คุณบ้าการค้าได้เปิดเผยข้อมูลบางอย่างให้ประธานทั้งแปดแห่งสมาคมการค้ารู้บ้างแล้วว่า ท่านไม่ใช่ผู้ที่ควบคุมสมาคมทั้งแปดแห่ง แต่เป็นคนใหญ่คนโตที่ดูแลทั้งแปดสมาคมนี้!”
“ตอนนี้สมาคมการค้าใหญ่ทั้งแปดแห่งเกือบจะได้รับการจัดการแล้ว คุณบ้าการค้าก็วางแผนที่จะลาออกด้วย เขาตั้งใจที่จะมอบสมาคมการค้าแปดแห่งให้คนอื่นมาจัดการดูแล บุคคลนี้น่าจะมาจากสมาคมการค้าเก้าราชา!”
ในขณะที่รีบร้อนใจ หลัวปู้ได้เปิดเผยความลับของสมาคมระดับสูง ซึ่งเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงหลัวปู้เห็นความสำคัญของถังเฉาแค่ไหน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังเฉาก็แสดงความประหลาดใจบนใบหน้าของเขา
“โอ้? ไอ้หนุ่มบ้าการค้าคนนั้น อยากจะละทิ้งตำแหน่งผู้ดูแลแล้วเหรอ?”
น้ำเสียงของถังเฉาไม่พอใจ
แน่นอน เขารู้ว่าบ้าการค้าจะมอบสมาคมการค้าแปดแห่งให้กับผู้บริหารของสมาคมการค้า
มันต้องนำสิ่งของที่ใช้เสร็จ คืนแก่เจ้าของเดิมในสภาพที่สมบูรณ์!
เพียงแค่ว่าเขาจะมีเวลามาดูแลเรื่องยุ่งๆเหล่านี้ของสมาคมแปดแห่งได้อย่างไร?
“ไม่ได้ อยากเป็นผู้จัดการร้านที่ทิ้งร้านไม่ดูแล ไม่มีทาง!”
ท่าทีของถังเฉาหนักแน่นมาก
หลัวปู้รู้สึกทึ่ง
บอสใหญ่ไม่ได้แค่เรียกคุณบ้าการค้าว่าไอ้หนุ่มคนนั้น แต่ยังสั่งคุณบ้าการค้าอีกด้วย?
หลังจากดึงสติกลับมาได้ หลัวปู้ดูกังวลมากขึ้นไปอีก
“คุณถัง สมาคมการค้าเก้าราชาประกอบด้วยตระกูลหลวงทั้งเก้าตระกูลในเยี่ยนจิง และทุกคนไม่ว่ายังไงก็ต้องพบเจอกันอยู่ดี หากคุณบ้าการค้าบังเอิญเลือกตระกูลถัง มันจะเป็นหายนะสำหรับพวกเราเลยนะ!”
ถังเฉาพยักหน้า “ใช่ แต่บุคคลที่บ้าการค้ากำลังจะมอบให้ ไม่ได้มาจากสมาคมการค้าเก้าราชา เขาไม่ได้กล้าหาญขนาดนั้น”
การแสดงออกของหลัวปู้ยิ่งมึนงงมากขึ้น
บอสใหญ่ คุณรู้การตัดสินใจของคุณบ้าการค้าได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม เมื่อทั้งสองกำลังพูดคุย ประตูก็เปิดออกแล้ว
“ชกต่อยผมแล้ว พวกคุณคิดว่าพวกคุณยังไปจากที่นี่ได้อีกหรือ?”
เสียงดุดันส่งเข้ามา
เห็นเพียงถังฮันเจี๋ยที่ได้รับการทำความสะอาดใบหน้าแล้ว ได้เดินเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับคนของเขา ด้วยใบหน้าที่อาฆาตแค้นอยากจะฆ่าถังเฉาอย่างรวดเร็ว
ข้างหลังเขามีบอดี้การ์ดที่ทรงพลังหลายคน เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็กดคนอื่นจนแทบหายใจไม่ออก
ใบหน้าของหลัวปู้ซีด และการแสดงออกบนใบหน้าของเขาดูหวาดกลัวมาก
แม้ว่าเขาจะเป็นประธานของสมาคมการค้าหงยิง แต่เขาไม่กล้าทำอะไรกับถังฮันเจี๋ยแห่งสมาคมการค้าเก้าราชา!
“ถังเฉา เมื่อกี้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์บอกแล้ว จมูกของผมหัก ผมคนนี้มีนิสัยเคยชิงอย่างหนึ่ง คือคนอื่นปฏิบัติต่อผมอย่างไร ผมก็จะปฏิบัติต่อเขาเช่นนั้น คุณจะลงมือเองหรือจะให้ผมช่วยคุณ”
ถังฮันเจี๋ยมองไปที่ถังเฉาและพูดอย่างเย็นชา
ทันทีที่ประโยคนี้ออกมา หลัวปู้และเริ่นจวินตงก็ดูตึงเครียดมากขึ้น
เพราะพวกเขารู้ว่า ถังฮันเจี๋ยจะไม่ยอมจบง่ายๆแน่นอน
หลังจากจัดการกับถังเฉาแล้ว รายต่อไปก็คือพวกเขา!
ถังเฉากลับถือถ้วยชาร้อน เขย่าเบาๆ หรี่ตาและกล่าวว่า “ขออภัย ผมไม่มีความชอบในการทำร้ายตัวเอง”
ซ่า！
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ดวงตาของถังฮันเจี๋ยก็เย็นลงอย่างฉับพลัน
“ดูเหมือนว่า พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลังใช่ไหม ขว้างตราสัญลักษณ์ของผมทิ้ง และยังชกต่อยผม ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้แล้ว!”
ถังอันเจี๋ยกล่าวอย่างโกรธเคือง
ชิ่ว……
กลุ่มชายหนุ่มที่เหมือนเหล็กหอคอยเดินตรงไปยังถังเฉาด้วยใบหน้าที่เย็นชาทันที
พวกเขาเดินไปในทิศทางที่พอดีมาก ได้ตัดเส้นทางหลบหนีทั้งหมดของถังเฉา
มีเพียงหน้าต่างบานเดียว หากถังเฉามีความกล้า ก็สามารถกระโดดออกจากหน้าต่างและหลบหนีไปได้
แต่โดดลงจากอาคารตาแห่งโลก เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่กระดูก?
ใบหน้าของถังฮันเจี๋ยเผยความน่าเกลียด ราวกับว่าเขาได้เห็นการเสียโฉมของถังเฉา
“คุณถัง…”
หัวใจของหลัวปู้เต้นแรง และความประหม่าของเขารุนแรงมากขึ้น
ถังเฉาวางถ้วยน้ำชาลง ยืนขึ้นและวางแผนที่จะลงมือ
ปัง!
แต่ในขณะนั้น ประตูสำนักงานก็เปิดออกอีกครั้ง และกลุ่มผู้คุ้มกันก็เข้ามา
จำนวนคนเป็นสองเท่าของถังฮันเจี๋ย มองทุกคนอย่างเย็นชา
บอดี้การ์ดของถังฮันเจี๋ยหยุดทันที และเฝ้าดูฉากนี้ด้วยความระแวดระวัง
ใบหน้าถังเฉาเผยความประหลาดใจ และไม่รู้ว่าผู้คุ้มกันเหล่านี้เป็นคนของใคร
บูม!
ทันใดนั้น มีเสียงไม้ค้ำยันที่พื้นทางเดินด้านนอก
