ถังเฉาไม่ได้พูด แต่มองไปที่เธออย่างเย็นชา
คำพูดของไวโอเล็ตดูเหมือนจะเป็นการชักชวน แต่จริงๆแล้วมันเป็นการข่มขู่
เป็นการขู่ชัดๆ!
ในเวลาเดียวกัน ถังเฉาก็ประหลาดใจเช่นกัน การระเบิดของหอคอยโลกซึ่งเพียงพอที่จะทำให้เกิดความตื่นตระหนกทั่วโลกเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว กลับเป็น ‘หว่างเหลี่ยง’เป็นคนทำ
นี่เป็นการแสดงให้ถังเฉาเห็นถึงพลังของหว่างเหลี่ยง!
นี่คือองค์กรลึกลับที่ร่ำรวยมาก และอำนาจกระจายไปทั่วโลก
การเป็นศัตรูกับองค์กรระดับนานาชาติเช่นนี้ นี่ไม่ใช่การหาที่ตายคืออะไร?
ต่อให้คุณเป็นเจ้ามังกรของเต้าเซี่ย ก็ต้องยอมจำนน!
จากนั้น บอกถังเฉาถึงประโยชน์ของการเข้าร่วมหว่างเหลี่ยง บนพื้นฐานของการไม่กีดกันชีวิตดั้งเดิม และให้ผลประโยชน์
มีทั้งบุญคุณและการขู่!
ทำให้ผู้อื่นยากที่จะปฏิเสธ!
เมื่อเห็นว่าถังเฉาไม่พูด รอยยิ้มของไวโอเล็ตยิ่งแปลกประหลาดและถามว่า “เป็นไง?การเข้าร่วมกับเรา จะไม่เป็นผลเสียต่อคุณ มีแต่ข้อดีเท่านั้น คุณไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ”
สายตาของถังเฉาเย็นชา”คุณจับตัวพี่ชายของผมไป ถือว่าเป็นศัตรูของผม ยอมจำนนต่อศัตรูผมทำไม่ได้”
ดังนั้น ไวโอเล็ตหัวเราะอย่างมีความสุขมากขึ้น “ดูเหมือนว่า เจ้ามังกรก็เป็นคนทื่อๆเช่นกัน!”
“ในโลกนี้มีศัตรูนิรันดร์ที่ไหนล่ะ?มีเพียงให้ผลประโยชน์เพียงพอ ก็จะไม่มีมิตรใดที่ไม่สามารถสร้างได้!”
“คุณบอกว่าเราจับตัวพี่ชายของคุณไป ใช่ เราทำ แต่เราไม่ได้ทำร้ายเขา ตรงกันข้าม ตอนนี้เขาสบายดี”
ไวโอเล็ตมองไปที่ถังเฉา กล่าวว่า “สำหรับเขา นี่เป็นโอกาสและความโชคดี เขารู้สึกขอบคุณเรา นี่เป็นข้อเท็จจริงที่เถียงไม่ได้ ผลแบบนี้ คุณและคุณเจียงจะเกลียดเราอีกหรือ?”
ถังเฉานิ่งเงียบอยู่นานและกล่าวว่า “นี่เป็นเพียงแค่คำพูดข้างเดียวของคุณ ผมไม่เคยเห็นหน้าของหลี่เห้าเลย ผมจะเชื่อคุณได้อย่างไร?”
ไวโอเล็ตพูดจางๆ “คุณไม่เชื่อไม่ได้ ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ เฟิ่งหวง ได้กลับไปที่องค์กรหว่างเหลี่ยงแล้ว สำหรับเธอแล้ว นี่ถือเป็นการกลับมายัง ‘บ้านเกิด’ ของเธอ ซึ่งแสดงว่าเธอยังรู้สึกว่าหว่างเหลี่ยงให้กำเนิดและเลี้ยงดูเธอ และเป็นสถานที่สอนสั่งเธอมา!”
“พูดอีกอย่างหนึ่ง”
ไวโอเล็ตหยุดและพูดต่อ “เมื่อสามปีที่แล้ว คุณรู้ไหมว่าทำไมเราถึงจับตัวหลี่เห้า?”
“ทำไม?”
ถังเฉายกคิ้วขึ้นและถาม
“เพราะว่า ทั้งต้าเซี่ยในกองทัพปราณมังกร มีเพียงคุณ หลี่เห้าและเจียงไป๋เสว่เท่านั้นที่พวกเราเห็นชอบ”
“ในตอนนั้นเราได้จัดอันดับให้กับคุณ และลำดับความสำคัญคือคุณ หลี่เห้า และเจียงไป๋เสว่”
“พูดอีกอย่างก็คือ เป้าหมายที่ดีที่สุดของเราในตอนแรกไม่ใช่หลี่เห้า แต่…เป็นคุณ”
สายตาของไวโอเล็ตก็ลึกขึ้นทันที จ้องไปที่ถังเฉาและพูด
“ผม?”
ถังเฉารู้สึกประหลาดใจ
“ใช่ ศักยภาพของคุณไม่มีขีดจำกัด แค่ภารกิจครั้งนั้นคุณควรเป็นคนทำ แต่หลี่เห้าอาสาและทำสำเร็จแทนคุณ เขาจึงได้กลายเป็นแพะรับบาปแทนคุณ”
หลังจากที่ไวโอเล็ตพูดคำเหล่านี้ ไม่เพียงแต่ถังเฉาเท่านั้นที่ตกตะลึง แต่เจียงไป๋เสว่ที่อยู่ด้านหลังซากปรักหักพังก็ตัวสั่นและไม่อยากจะเชื่อ
“ดังนั้น คราวนี้ที่พวกคุณกลับมา คืออยากให้ผมเข้าร่วมด้วยใช่ไหม?”
ถังเฉามองเธออย่างเฉียบขาดแล้วถาม
“ใช่”
ไวโอเล็ตไม่ได้ปฏิเสธ “ไม่ใช่แค่ฉันที่รู้สึกเสียดาย แม้แต่หัวหน้าของพวกเราก็รู้สึกเสียดายด้วย ถ้าเป็นคุณ หว่างเหลี่ยงของเราก็จะไม่มีคู่ต่อสู้อีกต่อไป”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ไวโอเล็ตเอื้อมมือไปหาถังเฉา “พูดมาเยอะขนาดนี้ และทำสิ่งต่างๆมามากขนาดนี้ เรามีจุดประสงค์เพียงอย่างเดียว นั่นคือ เพื่อทำความปรารถนาสุดท้ายที่ยังไม่เสร็จสิ้นเมื่อสามปีที่แล้ว”
“นี่คือความจริงใจของเรา ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะเลือกยังไงแล้ว”
ไวโอเล็ตมองไปที่ถังเฉาอย่างจริงใจ”เข้าร่วมกับเรา คุณยังคงเป็นเจ้ามังกรของต้าเซี่ย ภรรยาและลูกสาวของคุณคือหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ และจะไม่มีใครดูถูกภรรยาและลูกสาวของคุณอีก!”
เมื่อได้ยินดังนั้น ถังเฉาก็ส่ายหัว ท่าทางของเขาเคร่งขรึม
“ขอโทษนะ ผมปฏิเสธ”
“……”
พูดมากขนาดนี้ เปลืองน้ำลายไปมากขนาดนี้ แต่กลับได้คำตอบนี้ แววตาของไวโอเล็ตก็มืดมนในทันใด
“แน่ใจนะ?”
ในที่สุดไวโอเล็ตก็โกรธเพราะความออับอาย และน้ำเสียงของเธอมีภัยคุกคามเล็กน้อย
“แน่นอน”
ถังเฉากล่าวจางๆ “ตราบใดที่ผมเป็นเจ้ามังกรแห่งต้าเซี่ยหนึ่งวัน ผมจะเป็นผู้นำ เป็นแบบอย่างที่ดี และไม่มีวันยอมจำนนต่อศัตรูและการทรยศประเทศ!”
“มีบุญคุณก็ตอบแทน มีความแค้นใจก็แก้แค้น ผมมีวิธีแก้แค้นของตัวเอง แต่ผมเลือกที่จะร่วมกับคุณ”
เสียงทุ้มต่ำดังก้องที่นี่ ราวกับเสียงเครื่องดนตรีคอร์เน็ตที่ตอบโต้การโจมตี ดังก้องไปทั่ว
เจียงไป๋เสว่ที่อยู่หลังซากปรักหักพัง กำลังร้องไห้อย่างหนัก
เธอกัดฟันแน่นและบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้
ถังเฉาพูดถูก ความรักและความเกลียดชังเริ่มต้นขึ้นเพราะเธอ และต้องจบลงเพราะเธอ
แม้ว่าเธอได้รู้ความจริงแล้ว เธอยังต้องมองหาผลของข้อเท็จจริงด้วย
สายตาของไวโอเล็ตมืดมนและเจตนาฆ่าก็วาบผ่านไป “ถ้าคุณปฏิเสธฉัน คุณไม่กลัวว่าฉันจะจุดชนวนระเบิดทั้งหมดของที่นี่หรือ?”
“คุณลองดู?”
ถังเฉามองดูเธออย่างประชดประชันด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งผยอง
ไวโอเล็ตไม่ได้กดปุ่มโดยตรง
ระเบิดคือไพ่ตายใบสุดท้ายของเธอ ถ้าไม่ถึงตอนที่ไม่มีทางเลือกจริงๆ เธอจะไม่กดมันแน่นอน
“ในเมื่อคุณไม่ตอบตกลง งั้นทำได้เพียงให้คนอื่นทุบตีคุณจนกว่าคุณจะตอบตกลง!”
ไวโอเล็ตพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็หัวเราะ “คุณแน่ใจหรือว่าต้องการใช้กำลังกับผม?”
ไวโอเล็ตเยาะเย้ย “คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคำจำกัดความของผู้แข็งแกร่งเลย!”
“ใช่เหรอ?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉามากขึ้น “เมื่อสามปีที่แล้ว หว่างเหลี่ยงสูญเสียนักยอดฝีมือหลายพันคน คุณรู้หรือไม่ว่านักยอดฝีมือเหล่านี้ไปที่ไหนแล้ว?”
“…”
สีหน้าของไวโอเล็ตกระตุกในทันที และเขามองไปที่ถังเฉาอย่างโหดเหี้ยม
ยังต้องถามอีกหรือ?
แม้ว่าพวกเขาจะจับหลี่เห้าได้สำเร็จเมื่อสามปีที่แล้ว แต่พวกเขาถูกปิดกั้นโดยถังเฉาเพียงลำพังเมื่อพวกเขากำลังจะออกจากที่นี่
นักยอดฝีมือสามพัน!
ทั้งหมดถูกฝังอยู่ในหุบเขาลึก!
ชื่อของถังเฉา แพร่หลายไปทั่วโลก
หว่างเหลี่ยงประสบความสูญเสียอย่างหนัก ด้วยความโกรธ พวกเขาได้เชิญยอดนักบู๊ทั้งแปดจากทั่วโลก ให้ร่วมกันข้ามต้าเซี่ยเพื่อดำเนิน ‘แผนการสังหารมังกร’
ยังคงเป็นถังเฉา
คนหนึ่งยืนอยู่บนเขาโยวเหิงเพื่อต้อนรับ
หลังจากต่อสู้กันเป็นเวลาสามวันสามคืน ในที่สุดถังเฉาก็ตัดศีรษะยอดนักบู๊ทั้งแปดคนในโลกด้วยตัวเพียงคนเดียว
ณ ตอนนั้น เจ้ามังกรได้กลายเป็นที่นิยมอย่างมาก และคนทั้งโลกรู้ว่าต้าเซี่ยมีเจ้ามังกร
ตราบใดที่มีเจ้ามังกรอยู่ในต้าเซี่ยหนึ่งวัน ก็สามารถรับประกันได้ว่าต้าเซี่ยจะได้อยู่อย่างสงบสุข
ในเวลานี้ ถังเฉาได้เล่าเรื่องเก่าๆขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งก็คือการเปิดเผยรอยแผลเป็นของหว่างเหลี่ยง
“ฆ่ามันซะ!”
ไวโอเล็ตโกรธและตะโกนใส่ค้างคาว
ในเวลาเดียวกัน ไวโอเล็ตมอบรีโมทให้ค้างคาว จะจุดชนวนระเบิดเมื่อใด ขึ้นอยู่กับเขาที่จะตัดสินใจว่าจะกดระเบิดเมื่อใด
หลังจากพูดจบ ไวโอเล็ตก็ออกจากที่นี่
เมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสอง เจียงไป๋เสว่ที่อยู่เบื้องหลังซากปรักหักพังก็ไปจากที่นี่
เธอมีภารกิจที่สำคัญกว่านั้นคือการรื้อระเบิด
ถังเฉามองไปที่หลังของเจียงไป๋เสว่ สนามรบข้างนอก ก็มอบให้เธอแล้ว
ภายในและภายนอกสนามกีฬา ความจริงแล้วเป็นหนึ่งเดียวกัน
ถังเฉาต้องการป้องกันไม่ให้ค้างคาวกดระเบิด และให้เวลาเจียงไป๋เสว่มากพอที่จะรื้อระเบิด
“คุณเป็นค้างคาวหรือ?”
ถังเฉามองดูค้างคาวและถาม
บูม!
ค้างคาวไม่ได้พูดอะไร ชกออกไปโดยตรงด้วยหมัด
ถังเฉาถูกชกด้วยหมัดและบินตรงออกไป
“นี่คือความแข็งแกร่งของเจ้ามังกรเหรอ? ก็แค่นั้นเอง!”
เสียงของค้างคาวเย็นชา พูดอย่างล้อเลียน
ถังเฉาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา
เขาไม่ได้พูด แต่มองไปที่ค้างคาวอย่างเย็นชา
จากตัวค้างคาว ถังเฉารู้สึกถึงความผันผวนอันทรงพลังอย่างมาก
ซ่าๆๆๆ!
ข้างหลังเขา มีฝีเท้าทุ้มต่ำเดินมา
เห็นอาวุธสงครามเหล่านั้นล้อมรอบเข้ามา
ถังเฉามองไปที่ค้างคาวด้วยสายตาเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณรังแกคนน้อยหรือ?”
เสียงของค้างคาวแหบแห้ง หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณไม่ใช่เจ้ามังกรของต้าเซี่ย เจ้ามังกรของต้าเซี่ยหนึ่งต่อร้อย มันควรจะเป็นเรื่องธรรมดาใช่มั้ย?”
ถังเฉานิ่งเงียบ แม้ว่าจะมีการโต้กลับ แต่ก็ยังเป็นได้เพียงการโดนทุบตีเท่านั้น
ถ้าฉากนี้คนข้างนอกเห็น จะแปลกใจมาก
…
ในขณะเดียวกัน ผู้คนจำนวนมากล้อมไว้นอกสนามแล้ว
ส่วนใหญ่เป็นตระกูลจากเมืองต่างๆ พวกเขารวมตัวกันที่นอกสนามโรงยิมและไม่มีใครจากไป
เพราะพวกเขามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุมชายแดนเหนือ ก่อนที่ผลการประชุมแดนเหนือจะออกมา พวกเขาไม่ยอมไปจากที่นี่แน่นอน
นอกจากรถหุ้มเกราะในสนามรบเมืองเจียงเฉิงแล้ว ยังมีรถพยาบาลจอดอยู่ด้านนอกอีกด้วย
ผู้บาดเจ็บจำนวนมากถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
หลินฉ่ายเวยถูกนำตัวขึ้นรถพยาบาล มีหลินเจิ้นสงและเหวินเฉี่ยวหรูเคียงข้าง
หลินชิงเสว่มอบถังเสี่ยวลี้ให้กับลั่วเย่นหัว แล้ววิ่งไปที่โรงยิมโดยไม่คำนึงถึงชีวิต
ถังเฉายังอยู่ในโรงยิม ดังนั้นเธอจึงไปจากที่นี่ไม่ได้
เธอต้องอยู่กับเขา
ต่อให้ตาย ก็ต้องตายไปด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม เธอถูกดึงกลับมา
เว่ยหมิงจวินมองดูเธออย่างเย็นชา“ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของคุณบอกให้ฉันไม่ให้ปล่อยคุณเข้าไป ฉันไม่สนใจคุณหรอก!”
“ไปให้พ้น!”
หลินชิงเสว่ไม่มีเวลาโต้เถียงกับเธอในเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงผลักเธอออกไปและรีบวิ่งเข้าไป
ผัวะ!
เว่ยหมิงจวินตบหน้าเธออย่างดุเดือดและคำราม “คุณพอหรือยัง กว่าจะหนีออกมาได้ คุณยังจะเข้าไปตายเปล่าอีกหรือ?”
ในความเป็นจริง เธออยากให้หลินชิงเสว่เข้าไปมาก
แต่หลินรั่วหวีได้สั่งไว้ ไม่ให้หลินชิงเสว่เข้าไป
ดังนั้น แม้ว่าเธอจะเกลียดหลินชิงเสว่อย่างไร เธอก็ต้องรั้งเธอไว้
“สามีฉันอยู่ข้างใน เขาเสียสละตัวเองและช่วยทุกคนที่นี่ ทำไมไม่มีใครคิดจะช่วยเขาเลย?”
ดวงตาของหลินชิงเสว่เป็นสีแดง และเธอก็คำรามอย่างบ้าคลั่ง
เพียงพูดประโยคเดียว น้ำตาเธอไหล ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“ให้ฉันเข้าไป!”
เธอยังคงวิ่งเข้าไปเหมือนคนบ้า
ไม่ว่าคนที่เฝ้าประตูจะดึงยังไงก็ไม่มีประโยชน์
หลินจ้าวหยูนดึงเธอแน่นและร้องไห้ “พี่สาว เปล่าประโยชน์ ทั้งสนามถูกปิดผนึกแล้ว คุณเข้าไปไม่ได้!”
เว่ยหมิงจวินก้าวไปข้างหน้าในเวลานี้ “คุณต้องการทราบสถานการณ์ของสามีของคุณไม่ใช่เหรอ ฉันจะช่วยคุณถาม!”
หลังจากพูดจบ เธอก็วิ่งไปหาทหารองครักษ์แล้วถามว่า “ช่วยฉันดูสถานการณ์ในโรงยิมหน่อยได้ไหม ชายที่ชื่อถังเฉายังมีชีวิตอยู่หรือไม่?”
ทหารองครักษ์พยักหน้า “รอสักครู่”
เขาเหลือบมองเข้าไป และออกมาในไม่ช้า
เขาส่ายหัว”ช่วยไม่ได้ คนของไวโอเล็ตกำลังทุบตีเขาอย่างเมามัน ยังมีอาวุธสงครามที่อยู่ข้างๆเขา เขาจะถูกฆ่าในไม่ช้า”
“จริงหรือ?”
เว่ยหมิงจวินได้ยินเช่นนี้ เธอก็มีความสุขมาก
เธอมาที่หลินชิงเสว่และมองดูเธออย่างเหยียดหยาม “คุณไม่ต้องหวังแล้ว ถังเฉาถูกทุบตีจนตายแล้ว!”
บูม……
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หลินชิงเสว่ก็เดินโซเซและล้มลงกับพื้น ไม่สามารถทนต่อข่าวนี้ และเป็นลมไปโดยตรง
