“……”
ทันทีที่คำพูดของถังเฉาสี่คำนี้ออกมา ทั้งวังคริสตัลก็ตกอยู่ในความเงียบสงบ
ทุกคนเบิกตากว้างจ้องมองไปที่ถังเฉา ด้วยท่าทีราวกับเห็นผี
หลินชิงเสว่ก็มึนงงเช่นกัน
หัวเป่ย? !
เธอเคยคิดวิธีที่ถังเฉาจะใช้โต้กลับนับไม่ถ้วน แต่เธอไม่เคยคิดว่าถังเฉาจะพูดคำว่าหัวเป่ยประโยคนี้ออกมา
“หัวเป่ย… ไม่ใช่เป็นแอพซินเชื่อหรอกเหรอ”
มีคนพูดออกมาแบบตะลึง
ประโยคนี้ดูเหมือนจะเป็นวิธียอดเยี่ยม ทำให้ทุกคนได้สติกลับมา
วินาทีต่อมา ทุกคนในเหตุการณ์ต่างพากันหัวเราะลั่น
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ……”
“ชิงเสว่ สามีคุณนี่สุดยอดจริงๆ ถือว่าการจับฉลากซอยตงเฉินเป็นอะไร? เรื่องตลกเหรอ?
“หัวเป่ย? น่าตลกเชียว… ผมว่าคุณอยากให้ผมหัวเราะจนตาย แล้วจะได้สืบทอดหัวเป่ยของผม!”
ทุกคนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และแม้แต่คุณหนูคนรวยหลายคนก็หัวเราะจนไวน์แดงในปากพุ่งออกมา
ช่วยไม่ได้ น่าขำมาก
หัวเป่ยแบบนี้พวกเขาก็ยังรู้
ก็คือใช้บัตรเครดิตชำระก่อน และมีการจำกัดวงเงิน
มีแต่คนจนเท่านั้นที่ใช้วิธีนี้
คนที่รวยจริงๆ จะดูถูกวิธีนี้มากที่สุด
อาจพูดได้ว่าคำพูดเหล่านี้ของถังเฉาทำให้มาตรฐานการครองชีพของเขาต่ำลงทันที!
แม้แต่หลินชิงเสว่ก็ขายหน้าจนหมดสิ้น!
“ขออภัย ที่สมาคมการค้าเก้าราชา วิธีหัวเป่ยใช้ไม่ได้ผล”
ฉินกวนฉีระงับเสียงหัวเราะของเขาและพูดกับถังเฉา
“คุณต้องคิดหาวิธีอื่นเพื่อพิสูจน์ว่าคุณมีความสามารถที่จะซื้อซอยตงเฉินได้ มิฉะนั้น พวกคุณก็จะถูกไล่ออก”
พูดจบ ฉินกวนฉียิ้มและมองไปที่ถังเฉา ดวงตาของเขาเหมือนแมวไล่จับหนู
เมื่อก่อนอยู่เมืองเจียงเฉิงกับเมืองหมิงจู ซึ่งนั่นเป็นดินแดนของถังเฉา ฉินกวนฉีไม่คุ้นเคยสถานที่จึงเสียเปรียบไปบ้าง ไม่มีอะไรจะพูด
แต่ตอนนี้ ไอ้เด็กคนนี้ถึงกลับกล้าปรากฏตัวในเยี่ยนจิงนั่นเป็นดินแดนของเขา แน่นอนฉินกวนฉีไม่ปล่อยโอกาสที่จะสั่งสอนเขาอยู่แล้ว
สีหน้าของหลินชิงเสว่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด ตีให้ตายเธอก็คาดไม่ถึงว่าถังเฉาจะใช้วิธีหัวเป่ย
เธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป
“ถังเฉา เราไปกันเถอะ เรื่องบ้านเราค่อยหาวิธีอื่น ซอยตงเฉินเราไม่สามารถซื้อได้จริงๆ!”
หลินชิงเสว่พยายามให้น้ำเสียงตัวเองเรียบสงบ แต่หลังจากพูดจบ ดวงตาของเธอก็ยังแดงจนได้
เธออยากจะซื้อซอยตงเฉิน เพื่ออวดโชว์คนพวกนี้มากแค่ไหน!
เธอก็ต้องการให้ตัวเองได้รับการเคารพ ให้คนอื่นเคารพในตัวบุคคลของเธอ ไม่ใช่ฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลินในตระกูลหลวง
แต่ว่า นี่มันเป็นไปไม่ได้
ซอยตงเฉินเธอไม่สามารถซื้อได้ แม้ว่าเธอจะดิ้นรนต่อสู้อีกสิบปี เธอก็ไม่สามารถซื้อได้!
หลินชิงเสว่กัดริมฝีปากของเธอแน่น พยายามไม่ให้อารมณ์ของเธอแสดงออกมา
ตอนนี้เธอเป็นนกกระจอกเทศฝังหัวเข้าไปอยู่ในทราย อยากจะหารูมุดเข้าไป
แต่ว่า สีหน้าของถังเฉายังคงนิ่งสงบ ราวกับว่าการเยาะเย้ยและเสียงโกลาหลที่อยู่ต่อหน้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา
เสียงนิ่งๆก็ดังขึ้น “ชิงเสว่ไม่จำเป็นต้องดูถูกตัวเอง?”
“ผมเคยบอก คืนนี้จะทำให้คุณและเสี่ยวลี้เป็นคนที่สะดุดตาที่สุดในหมู่ผู้คน ตอนนี้เริ่มอย่างเป็นทางการแล้ว”
ทันใดนั้นร่างกายของหลินชิงเสว่สั่นเทา เธออดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น และพบว่าร่างของถังเฉายังคงตั้งตรงเหมือนหอก
บนใบหน้า มีรอยยิ้มที่มั่นใจและเรียบง่าย มองไปที่ฉินกวนฉี ถังฮันเจี๋ย หลินอิ่น ถงเจินพวกนั้นอย่างสงบ และยิ้มเล็กน้อย
“พวกคุณดูถูกคนที่ใช้หัวเป่ยไม่ใช่เหรอ ต่อจากนี้ผมจะบอกคุณว่า คนคนหนึ่งยอดเงินจำกัด สามารถสูงได้ถึงขั้นไหน”
พูดจบ เขาก็เปิดหัวเป่ย แสดงวงเงินของเขา
“ฮ่าฮ่า เขายังเสแสร้งกับพวกเราอีก ได้ ขอดูหน่อยว่า วงเงินของคุณสูงแค่ไหน”
ลูกชายของประธานธนาคารกลางเดินขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม อยากเห็นวงเงินของถังเฉาสูงขนาดไหน
แต่แล้วในเวลาต่อมา เขาต้องกรีดร้องเสียงดังออกมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ และเขาก็ล้มลงกับพื้น พร้อมเหงื่อที่เย็นเยือกและเปียกโชกบนเสื้อผ้าของเขา
“ทำไมเหรอ?”
เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของหลินอิ่นและถงเจิน ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ก็ขึ้นมาดู จากนั้นพวกเขาดูจนตาค้าง
“ศูนย์หนึ่งตัว ศูนย์สองตัว ศูนย์สามตัว… ศูนย์แปดตัว ศูนย์เก้าตัว ศูนย์สิบตัว…”
“ศูนย์กี่ตัว?!”
ตอนแรกก็ยังดี แต่เมื่อได้ยินถงเจินนับศูนย์แต่ละตัว ถังฮันเจี๋ย ฉินกวนฉี ถังหลินและคนอื่น ๆ ก็สงบไม่ลง
ยังคงนับต่อเรื่อยๆ
“เมื่อกี้ฉันนับถึงไหนนะ…”
ถงเจินตกตะลึงอ้าปากตาค้าง ท่าทีเกือบจะทื่อไปเลย
ชะงักไปชั่วครู่ เธอถึงกลับลืมว่านับถึงเลขไหนแล้ว
รู้สึกแค่ว่าข้างหน้ามีเลขศูนย์ลอยไปลอยมาเต็มไปหมด ตาลายเป็นประกายระยิบระยับ
บูม!
ทันใดนั้นทั้งวังคริสตัลก็เงียบสงบ ทุกคนราวกับเห็นผี ท่าทางทื่อไปหมด
เหมือนมีมือใหญ่ บีบคอพวกเขาไว้จนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ถังเฉาดึงโทรศัพท์กลับอย่างรวดเร็ว และมองดูพวกเขาอย่างเยาะเย้ย “ตอนนี้พวกคุณยังเชื่อว่าผมไม่สามารถซื้อซอยตงเฉินได้ไหม?”
อย่าว่าแต่ซอยตงเฉินหนึ่งชุดเลย ขอให้เป็นสองชุด สามชุด เขาก็ยังสามารถซื้อได้
เจ้ามังกรต้าเซี่ย อำนาจทางการเงินที่ไม่มีขีดจำกัด!
ฉินกวนฉีมาที่ตรงหน้าถงเจินอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้เลย “น้าถง เมื่อครู่คุณเห็นชัดจริงๆใช่มั้ย มีศูนย์มากมายขนาดนี้จริงๆเหรอ”
“จริงสิ ฉันดูไม่ผิด ตราระดับหัวเป่ยที่เขาใช้ยังเป็นสีทองระดับสูงสุด!”
ใบหน้าของถงเจินนั้นว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิง และผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นหนักเกินไป
เมื่อถังเฉาเปิดเผยวงเงินหัวเป่ยของเขา สายตาของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ดูเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ไม่มีการดูถูกเหมือนตอนแรกอีกต่อไป กระทั่งมีความโลภเพิ่มขึ้นมา
ถูกต้อง มันเป็นความโลภ
พวกเขาดูถูกหัวเป่ย เพราะในความรู้ความเข้าใจของพวกเขา วงเงินสูงสุดของหัวเป่ย สำหรับคนธรรมดา สูงสุดก็คือไม่กี่หมื่น
ไม่กี่หมื่นเท่านั้น ยังไม่พอที่พวกเขาเอาไปเดิมพันครั้งเดียว
แต่ว่าวงเงินของถังเฉามีเลขศูนย์หลายตัวที่สามารถเบิกได้ ซึ่งน่าเหลือเชื่อมาก!
นี่ก็ทำให้พวกเขาอิจฉาแล้ว กระทั่งริษยา
ก็อย่างที่มีคนพูดไว้ก่อนหน้านี้ อยากทำถังเฉาตาย แล้วสืบทอดหัวเป่ยของเขา
สีหน้าของฉินกวนฉีแดงก่ำ ราวกับถูกใครตบอย่างแรง
เขาหัวเราะเยาะถังเฉาไม่สามารถซื้อซอยตงเฉินได้ สุดท้ายถังเฉากลับแสดงวงเงินให้เขาดู
ตัวตลกกลับกลายเป็นตัวเขาเอง!
หลินชิงเสว่เงียบไม่ออกเสียงเป็นเวลานาน ด้วยแววตาที่ตกตะลึง
เธอก็มองถังเฉาราวกับเห็นผีเช่นกัน
ใครจะคิดว่าเบื้องหลังวงเงินของถังเฉาจะมีเลขศูนย์ตั้งหลายตัว!
“ถุ้ย! ต่อให้คุณเอาหัวเป่ยออกมาแล้วยังไงล่ะ หัวเป่ยก็ต้องจ่ายคืน คุณก็จะมีหนี้หลายพันล้าน!”
หลินอิ่นได้สติกลับคืนมา เยาะเย้ยเบาๆ แล้วพูดอย่างเย็นชา
เขาแทบจะมองเห็นภาพที่ถังเฉาติดหนี้เยอะจนไม่มีปัญญาจ่ายคืน ถูกบังคับให้กระโดดลงตึก
ในเรื่องนี้ถังเฉาถึงกลับอดหัวเราะไม่ได้
อันที่จริง หัวเป่ยวงเงินนี้ก่อนที่ถังเฉาจะเกษียณกลับจากกองทัพและกลับสู่เมืองบริษัทหัวเป่ยยกให้กับมือ
หัวเป่ยนี้พิเศษมาก ใช้สำหรับเบิกเงินเกินบัญชีเท่านั้น ไม่ใช้เพื่อการชำระหนี้
เพื่อที่อยากให้ถังเฉาพอใจ ถังเฉาจึงรับไว้ เดิมทีเขาลืมไปแล้ว แต่เขาคาดไม่ถึงว่าจะมีประโยชน์ได้ใช้ในตอนนี้
ขณะนี้ฉินกวนฉีก็ได้สติกลับมาอีกครั้งและมองไปที่ถังเฉาแล้วพูดว่า “คุณชายรองถังพูดถูกแล้ว แม้ว่าวงเงินของคุณจะสูงพอ แต่ว่าสมาคมการค้าเก้าราชาจะยอมรับการชำระเงินของหัวเป่ยหรือไม่ก็ยังไม่แน่ใจ ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ได้สติคืนมา มองไปยังถังเฉาด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย
ในเมื่อ สมาคมการค้าเก้าราชาไม่มีการใช้หัวเป่ยในการจ่ายเงินมาก่อน
แต่ว่า ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร สีหน้าถังเฉายังคงนิ่งสงบ นั่งอยู่กับที่ด้วยท่าสบายๆ จิบไวน์แดงที่ดีที่สุด แทบไม่มีความกังวลเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าหลินชิงเสว่จะรู้สึกสงบขึ้นบ้าง แต่เธอก็ไม่วางใจทั้งหมด เธอยังคงกังวลว่าสมาคมการค้าเก้าราชาจะยอมรับการจ่ายเงินของหัวเป่ยหรือไม่
“สมาคมการค้าเก้าราชามาแล้ว!”
ไม่รู้ว่าใครตะโกนก่อน ทุกคนก็มองไปตามเสียง ทันใดนั้นสีหน้ากลายเป็นตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก
เพราะคนของสมาคมการค้าเก้าราชามาแล้ว!
สามารถที่จะเห็นกลุ่มคนในชุดสูทรองเท้าหนัง เดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย
สีหน้าพวกเขาแต่ละคนดูจริงจัง ท่าทีเคร่งขรึม แต่ละคนก็มีออร่าที่แข็งแกร่ง ขณะนี้ เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาด้วยกันเป็นจำนวนมาก กลายเป็นกำแพงอากาศ ซึ่งทำให้คนรอบข้างถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว
“ผู้บริหารระดับสูงของสมาคมการค้าก็มาถึงที่นี่แล้ว!”
มีบางคนถอนหายใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโหยหา
ขอถามหน่อย ใครไม่อยากมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสมาคมการค้าเก้าราชาล่ะ?
ไม่เพียงแต่จะมีโครงการจำนวนมากเท่านั้น แต่ความร่วมมือยังพูดคุยกันง่ายอีกด้วย นี่คือเกียรติของสมาคมการค้าเก้าราชา
ในขณะนี้ ผู้บริหารระดับสูงจำนวนมากจากสมาคมการค้าเก้าราชายิ่งเป็นเรื่องที่หายาก
แต่นี่ ยังไม่ใช่เรื่องที่ทำให้คนน่าตื่นเต้นที่สุด ที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือผู้นำสมาคมการค้าเก้าราชาหนึ่งในต้าเซี่ยชีชือ บ้าการค้าจะมาในเหตุการณ์ด้วยตนเอง!
ทุกคนใฝ่ฝันที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณบ้าการค้า ถึงแม้จะพูดแค่คำเดียว พวกเขาก็ตื่นเต้นเป็นที่สุด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินอิ่นกับถงเจิน พวกเขานอกจากจะได้ซอยตงเฉินแล้ว จุดประสงค์ที่สำคัญของพวกเขา คือการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณบ้าการค้า
จุดประสงค์สองประการ ขอแค่บรรลุผลเพียงเรื่องเดียว ตระกูลหลินก็สามารถโบยบินออกจากตระกูลหลวงในเยี่ยนตูได้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
บนใบหน้าของหลินชิงเสว่ก็มีความปรารถนาเช่นกัน ความปรารถนานี้ไม่ใช่เพื่อทำให้บ้าการค้าพอใจ แต่เป็นเพียงเคารพนับถือและเลื่อมใส
บ้าการค้าสร้างตำนานทางการค้าไว้มากมาย ชนะโครงการที่น่าทึ่งเยอะแยะ และสร้างหอการค้าหลักแปดแห่ง ซึ่งเชื่อมโยงการค้าต้าเซี่ยที่กระจัดกระจายให้เข้าด้วยกัน
การเติบโตของเศรษฐกิจในประเทศของศตวรรษใหม่นั้น ล้วนเกี่ยวพันกับบ้าการค้าทั้งสิ้น
สำหรับคุณบ้าการค้าก็เคยถูกคนไม่เห็นด้วยครั้งแล้วครั้งเล่า บดขยี้สงสัยเขาแตกเป็นเสี่ยงๆครั้งแล้วครั้งเล่า
ประสบการณ์ในตำนานแบบนี้ ความสำเร็จที่น่าทึ่งแบบนี้ บ้าการค้าก็คือไอดอลของหลินชิงเสว่
“คุณดูเลื่อมใสบ้าการค้ามากนะ”
ถังเฉามองไปที่สีหน้าการแสดงออกของหลินชิงเสว่และถามด้วยท่าทางแปลก ๆ
สิ่งที่ทำให้ถังเฉาหมดคำพูดคือ การที่หลินชิงเสว่พยักหน้ายอมรับและพูดอย่างเด็ดขาด “ใช่ ถ้าหากต้องให้ฉันเลื่อมใสใครสักคน คนๆนั้นจะต้องเป็นบ้าการค้าแน่นอน!”
ถังเฉาเข้าใจเหตุผลที่หลินชิงเสว่เลื่อมใสบ้าการค้าก็คือเคยถูกคนไม่เห็นด้วยและถูกบดขยี้สงสัยแตกเป็นเสี่ยงๆครั้งแล้วครั้งเล่า
เขายิ้มและพูดว่า “งั้นคุณรู้ไหมว่าบ้าการค้าก็มีครูด้วย?”
หลินชิงเสว่พยักหน้า “ไม่มีใครเกิดมาก็เป็อัจฉริยะ คนที่สามารถปลูกฝังบ้าการค้าได้ ยิ่งเป็นคนยอดเยี่ยม !”
ขณะที่หลินชิงเสว่พูดจบ ถังเฉารีบยื่นนิ้วออกมาทันที และชี้ไปที่ตัวเอง
“คุณทำอะไร?”
หลินชิงเสว่สีหน้ามึนงง
“เลื่อมใสผม”
ถังเฉาพูด “สามารถส่งเสริมบ้าการค้าให้เป็นอัจฉริยะได้ขนาดนี้ นั่นก็คือผมเอง”
“…”
