ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นอย่างมาก เร็วจนไวโอเล็ตแทบจะจับต้นชนปลายไม่ได้
เธอเพียงแต่เห็นว่าถังเฉาที่เดิมอยู่ข้างหลังเธอเดินขึ้นหน้ามาหนึ่งก้าวอย่างกะทันหัน หายไปจากที่เดิมราวกับปีศาจร้าย
จากนั้นก็ยกตัวของหงเหลียนขึ้นมาด้วยมือข้างเดียวราวกับพญาเหยี่ยวจับลูกเจี๊ยบ
หงเหลียนเมื่อวินาทีก่อนยังยิ้มแย้มเบิกบาน พูดจาเหน็บแนมเย้ยหยันเธอ แต่วินาทีต่อมาก็ถูกถังเฉาหิ้วขึ้นมา เท้าทั้งคู่ห้อยอยู่บนฟ้า ลำคอถูกล็อกจนรู้สึกหายใจไม่ออก ทำให้เธอเหมือนจะหมดสติไป สีหน้าขาวซีดอย่างเห็นได้ชัด
ในตอนนี้ ที่สุดแล้วสายตาที่ไวโอเล็ตมองไปยังถังเฉาก็ไม่ได้เต็มไปด้วยความลำพองใจเหมือนอย่างในตอนแรกแล้ว แต่กลับมีความรู้สึกอื่นเพิ่มขึ้นมาส่วนหนึ่ง
“กล้ามาก! ปล่อยคุณนายหงเหลียน!”
“รนหาที่ตาย!”
“…”
พอลูกน้องที่หงเหลียนพามาด้วยเห็นฉากนี้แล้วก็หวาดกลัวจนไม่อาจหวาดกลัวไปมากกว่านี้ได้
นึกไม่ถึงว่าความรวดเร็วของผู้ชายคนนี้จะรวดเร็วถึงเพียงนี้!
พวกเขาตั้งสติไม่ได้โดยสิ้นเชิง คุณนายหงเหลียนก็ถูกจับไปแล้ว ชีวิตอยู่ในการควบคุมของถังเฉา
นี่เป็นความสะเพร่าของพวกเขา หลังจากเหตุการณ์อันตรายบรรดาพวกยอดฝีมือของหว่างเหลี่ยงก็ล้วงเอาปืนที่พกมาในมือ ขึ้นนกแล้วเล็งไปที่ถังเฉา
ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะเป็นยอดฝีมือทางด้านการต่อสู้ด้วยมือเปล่า แต่ด้วยสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ใช้อาวุธดูจะเข้าท่ามากกว่า
ทว่าถังเฉายังคงมีสีหน้าเย็นชา คนมากมายขนาดนี้ใช้อาวุธปืนเล็งมาที่ศีรษะของเขา เขากลับไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
“ผมไม่ชอบให้มีคนเอาปืนมาเล็งหัวผมนะ นั่นอันตรายมาก”
เสียงอันเย็นชาของถังเฉาดังขึ้น “ถ้าหากว่าผมตกใจขึ้นมา มือสั่นขึ้นมา ไม่ทันระวังบีบคุณตายขึ้นมาจริง ๆ นั่นก็แย่เลยนะ คุณว่ายังไงล่ะ?”
เขายิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัวให้กับคุณนายหงเหลียนหนึ่งที ในเวลาเดียวกันนี้ ฝ่ามือที่กุมลำคอของคุณนายหงเหลียนอยู่ก็เพิ่งแรงขึ้นมาทีละนิด ๆ
ทันใดนั้นคุณนายหงเหลียนก็รู้สึกหายใจไม่ปลอดโปร่ง เห็นได้ด้วยตาเนื้อว่าสีหน้าของเธอแดงก่ำไปด้วยเลือด
เท้าทั้งสองข้างก็เริ่มที่จะเตะสะเปะสะปะ เหมือนกบที่โดนต้มด้วยน้ำร้อน
“วาง…ปืนลง! วางปืน…ลงให้หมด!”
เธอพยายามออกแรงสุดชีวิต เธอฝืนพูดประโยคนี้ออกมา ในสายตานอกจากจะมีความเดือดดาลแล้ว ยังมีความหวาดกลัวมากยิ่งกว่า”
ด้านหนึ่งคือเธอกลัวศักยภาพของถังเฉา ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเจ้ามังกรต้าเซี่ยที่ทำให้หว่างเหลี่ยงสูญเสียย่อยยับเมื่อสามปีก่อน อีกด้านหนึ่ง เธอยังกลัวว่าถังเฉาจะออกแรงอย่างกะทันหัน บีบเธอจนตายทั้งเป็น
มีตัวประกันอย่างคุณนายหงเหลียนแล้ว มือปืนพวกนั้นก็ไม่กล้าเหนี่ยวไกขึ้นมาทันที สองจิตสองใจอยู่นาน สุดท้ายก็วางปืนลง
“ถังเฉา อย่าวู่วาม เธอก็เป็นเหมือนกับฉัน ล้วนแต่เป็นผู้บริหารสูงสุดห้าดาวขององค์กร ฐานะสูงส่ง ถ้าหากว่าเธอตายไปแล้ว นั่นก็เท่ากับเป็นการประกาศสงครามกับองค์กรในทุก ๆ ด้าน!”
ไวโอเล็ตตั้งสติขึ้นมาได้ก็ร้องบอกถังเฉา
ถ้าหากบอกว่าเพียงแค่สูญเสียมนุษย์โคลนหลี่เห้าไปคนเดียว หว่างเหลี่ยงยังสามารถอดทนได้ แต่ถ้าหากถังเฉาฆ่าคุณนายหงเหลียนไปแล้ว นั่นก็เท่ากับประกาศสงครามแล้ว
ถึงอย่างไรจนกระทั่งตอนนี้หว่างเหลี่ยงก็มีผู้บริหารสูงสุดห้าดาวเพียงสามคนเท่านั้น
หนึ่งคือไวโอเล็ต สองคือหงเหลียน ยังมีอีกคน เป็นผู้บริหารชาย ตอนนี้ยังไม่เปิดเผยตัว
“อย่างนั้นหรือ…”
ถังเฉาได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเบา ๆ เอ่ยถามว่า “คุณไม่รู้สึกว่าคุณพูดมากไปหน่อยเหรอ?”
ไม่ว่าจะเป็นการเยาะหยันในตอนที่เพิ่งจะพบกับถังเฉา บอกว่าเขาเป็นพวกเจ้าชู้ หรือว่าจะเป็นการโจมตีไวโอเล็ต ล้วนแต่ทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกรังเกียจอย่างล้ำลึกได้อย่างง่ายดาย
คำพูด สามารถกระตุ้นความโกรธอย่างรุนแรงของคนคนหนึ่งได้จริง ๆ
“หืม? ใช่ไหมล่ะ?”
เห็นหงเหลียนไม่พูดไม่จา ถังเฉาก็หรี่ตาลง ตบใบหน้าที่เริ่มจะหยุดหายใจของคุณนายหงเหลียนเบา ๆ
คุณนายหงเหลียนจึงฟื้นสติขึ้นมาได้ สายตาหวาดกลัวจนถึงขีดสุด พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
“ใช่ ฉันพูดมากไปหน่อย”
“พูดมา ว่าคุณเป็นพวกปากไม่สงบเสงี่ยม ผู้หญิงขี้นินทาใช่ไหม?”
“…ถังเฉา นายอย่าทำเกินไปนะ”
ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นถึงผู้บริหารสูงสุดห้าดาว จะมาพูดว่าตัวเองก็พวกผู้หญิงปากเปราะขี้นินทาได้อย่างไร?
เพี๊ยะ!
ทว่า ยังไม่ทันได้รอให้คุณนายหงเหลียนได้รักษาศักดิ์ศรีของผู้บริหารสูงสุดห้าดาวเอาไว้ ใบหน้าของเธอก็โดนตบแรง ๆ อีกครั้ง เลือดคั่งไปครึ่งใบหน้าของเธอทันที!
“ใช่ไหมครับ?” ถังเฉาถามอีก
“ใช่… เป็นผู้หญิงขี้นินทา…”
ตอนนี้หงเหลียนกลัวแล้ว เธอไม่สงสัยเลยสักนิด พอตัวเองไม่ยอมรับ เป็นไปได้ว่าถังเฉาจะหักคอเธอได้จริง ๆ!
สามปีก่อน เขากล้าสังหารบุคคลอันยอดเยี่ยมของหว่างเหลี่ยงหนึ่งหมื่นคน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฆ่าเธอที่เป็นผู้บริหารสูงสุดห้าดาวคนนี้
ผู้บริหารสูงสุดห้าดาว จะมีกำลังรบเทียบได้กับบุคคลอันยอดเยี่ยมหนึ่งหมื่นคนได้หรือ?
ไวโอเล็ตตะลึงงัน มองดูสภาพการณ์ในตอนนี้ ในใจของเธอก็มีความหวาดกลัวสุดขีดเพิ่มขึ้นมากะทันหัน นึกยินดีในใจที่ไม่ได้ล่วงเกินถังเฉาอย่างถึงที่สุดไป
ไม่ว่าจะเป็นการระเบิดในสนามกีฬาเมืองเจียงเฉิง หรือว่าแผนการยึดกองทัพปราณมังกร ไวโอเล็ตก็ล้วนแต่เว้นระยะเอาไว้ ไม่ได้ไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่ตามมาอย่างถึงที่สุด
ไม่อย่างนั้นตอนนี้เธอก็เป็นศพไปแล้ว!
เฟิ่งหวงกลับมีใบหน้าราบเรียบ เดินออกมา พูดอย่างเย็นชาว่า “นี่ก็คือรองหัวหน้า คนที่เขาต้องการจะฆ่า ใครจะมาก็ไม่มีประโยชน์ คนที่เขาต้องการจะปกป้อง ใครก็อย่าได้คิดจะแตะต้องแม้แต่ปลายก้อย”
“…”
ไวโอเล็ตฟังประโยคนี้จบสายตาก็หวาดกลัวจนไม่อาจจะมากไปกว่านี้ได้อีก
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการเตือน ยืมเอาการลงมือกับคุณนายหงเหลียนมาเตือนผู้บริหารอย่างเธอคนนี้
หลังจากที่คุณนายหงเหลียนยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงขี้นินทาแล้ว ถังเฉาจึงได้พึงพอใจ ปล่อยคอของเธอ โยนเธอไปอยู่ตรงหน้าของมือปืนเหล่านั้นเสียงดังตุ้บ
มือปืนมากมาย เข้ามาประคองเธอในทันที
“คุณนายครับ ท่านไม่เป็นอะไรนะครับ?”
คุณนายหงเหลียนกลับผลักพวกเขาออกไป มองไปยังถังเฉาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาต กรีดเสียงร้องตวาด “ถังเฉา คุณกล้ามากนะ นึกไม่ถึงว่า… เกือบจะฆ่าฉันไปแล้ว!”
“แล้วคุณจะทำอย่างไรได้?”
ถังเฉาไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังคงยิ้มด้วยใบหน้าหยอกล้อ ไม่เห็นคุณนายหงเหลียนอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
“คุณบีบบังคับฉันเองนะ!”
คุณนายหงเหลียนร้องตะโกนด้วยความโกรธจัด ชี้เขา ตวาดเสียงดังว่า “จัดหนัก ๆ ให้ฉันดูหน่อยซิ!”
ฟึ่บ ๆ ๆ!
ทันใดนั้นปืนทั้งหมดก็เล็งไปที่ศีรษะของถังเฉาอีกครั้ง
เลเซอร์อินฟราเรดสีแดงสดแต่ละลำได้เล็งไปที่ตำแหน่งเช่นศีรษะ คอหอยและหัวใจของถังเฉาอย่างแม่นยำแล้ว
ถังเฉายังคงมีใบหน้าราบเรียบต่อเหตุการณ์นี้ “คุณจะฆ่าผม?”
คุณนายหงเหลียนที่เดิมยังหวาดกลัวอยู่บ้าง พอเห็นฉากที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ในใจก็สงบสุขขึ้นไม่น้อย
ถึงอย่างไรปืนเหล่านี้ก็ไม่ใช่ปืนธรรมดา ๆ แต่เป็นปืนที่ถ่ายทอดพันธุกรรมที่องค์กรวิจัยออกมา
ขอเพียงโดนกระสุน สารพิษที่อยู่ในกระสุนยีนก็จะเข้าไปในระบบประสาท ทำให้ประสาทติดพิษ
พอถึงตอนนั้น ต่อให้เป็นคนที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ทำได้เพียงล้มลงไป
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว คุณนายหงเหลียนก็ยิ่งไม่ยี่หระมากยิ่งขึ้น
“คุณเกือบจะฆ่าฉันแล้ว ลำพังแค่ตรงนี้ก็ไม่มีทางยกโทษให้! ฉันจะฆ่าคุณ หรือว่าจะมีปัญหางั้นหรือ?”
คุณนายหงเหลียนมองถังเฉา เอ่ยถามกลับ
ทว่าถังเฉากลับหัวเราะเยาะขึ้นมาครั้งหนึ่ง ส่ายศีรษะ “เดิมทีผมคิดว่าผู้บริหารสูงสุดห้าดาวอย่างคุณนี่ยังแตกต่างไปบ้างนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่าทำให้ผมผิดหวังมากจริง ๆ”
“คุณหมายความว่าอย่างไร?”
คุณนายหงเหลียนยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟยิ่งขึ้น
ถังเฉาหลุดหัวเราะออกมา เอ่ยว่า “คุณคงจะไม่คิดจริง ๆ หรอกนะว่าแค่อาศัยเศษเหล็กพวกนี้แล้วก็จะสามารถฆ่าผมได้?”
ไวโอเล็ตเห็นสถานการณ์แล้วสีหน้ากลับเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก รีบพุ่งเข้าไปอยู่ตรงหน้าของถังเฉา ขวางอยู่ตรงหน้าเขา “หงเหลียน เธอฆ่าเขาไม่ได้นะ!”
