คนคนนี้เป็นผู้นำของตระกูลหวางหวังหรูเมิ่ง
หวังหรูเมิ่งและภรรยาของเขาถังไป๋ไป๋ได้ปรารถนาตำแหน่งผู้นำแห่งตระกูลถังมานานแล้ว แต่พวกเขาไม่มีโอกาสสักที ดังนั้นจนถึงขณะนี้ครอบครัวหวางยังคงมองหาโอกาสอยู่เสมอ
หลังจากที่รอคอยมานานหลายปี เห็นได้ชัดว่าคราวนี้จะเป็นโอกาสทองที่จะได้กลายเป็นผู้นำสำหรับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากจะให้หวางหวู่แพ้การแข่งขันในครั้งนี้
เพียงแต่ว่าเมื่อหวางหวู่ได้ยินว่าหวังหรูเมิ่งสงสัยความแข็งแรงของเขา เขาก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
“ วางใจเถอะครับพ่อ ผมจะชนะเขาแน่นอน คราวที่แล้วผมแค่ใช้กำลังไม่เต็มที่ คุณก็รู้ว่าผ้าพันแผลในมือผมหมายถึงอะไร ถ้าผมปลดมันออก ทุกคนที่เผชิญกับผมก็เป็นแค่หมาจรจัดเท่านั้น
ไม่รู้เพราะเหตุใด หลังจากหวังหรูเมิ่งได้ยินคำพูดของหวางหวู่แล้ว ใจเขาไม่มีร่องรอยของความโล่งอกเลย แต่กลับรู้สึกอันตรายมากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม หวังหรูเมิ่งรู้อัธยาศัยของหวางหวู่ดี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรมากเพียงแค่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
“นายจะต้องพยายามชนะการแข่งขันในครั้งนี้ให้ได้ มิฉะนั้นตระกูลหวางของเราจะไม่มีโอกาสที่จะเจริญรุ่งเรืองได้อีกต่อไป ”
หลังจากหวางหวู่ได้ยินคำพูดดังกล่าว เขาก็ทำท่าทางไม่มีปัญหาจากนั้นก็หันหลังและเดินจากไปโดยตรง
หลังจากที่เห็นหวางหวู่จากไป ถังไป๋ไป๋มองไปที่หวังหรูเมิ่งด้วยใบหน้าเศร้าโศก
“คุณคิดว่าลูกชายของเราจะสามารถชนะการแข่งขันในครั้งนี้หรือไม่? เขาคือไพใบสุดท้ายที่เราได้ปลูกฝังอย่างรอบคอบมานานกว่า 20 ปีเชียวนะ หากเขาพ่ายแพ้ทุกอย่างที่เราทำไปก็จะสูญเปล่า ”
ในเวลานี้หวังหรูเมิ่งเอายาออกมาจากมือของเขา
“ผมก็ไม่ทราบว่าสิ่งที่ไอ้ขยะนั่นให้เรามาจะใช้เป็นประโยชน์ได้หรือเปล่า หากมันใช้ได้ผลจริง ทุกอย่างก็จะเป็นไปราบรื่น ”
ถังไป๋ไป๋มองที่ขวดยาอย่างแน่วแน่ และล่องลอยแห่งความสุขก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“ฉันรู้สึกว่าสิ่งนี้ต้องได้ผลแน่นอน เพราะคุณก็เห็นแล้วว่า สิ่งที่เรียกว่าหว่างเหลี่ยงนั้นทรงพลังแค่ไหน”
“แม้ว่าเราจะสามารถครอบครองตระกูลถังได้ หากจะช่วยให้หม่าเฟยตั้งหลักในราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ เราก็ต้องรอจนถึงเวลาที่เราคว้าแชมป์ในการแข่งขัน ส่วนต่อจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถควบคุมได้?”
ในขณะที่ถังเฉานำพาคนกลุ่มหนึ่งมาถึงที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย หม่าเฟยก็ตามถังเฉามาถึงที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยตามคำชี้แนะของหว่างเหลี่ยง
คนที่ดูเหมือนจะมีอำนาจในเมืองL หลังจากมาถึงราชวงศ์ต้าเซี่ยแล้ว ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาก็ถูกเปิดเผยออกมา
ในขณะที่ทุกคนยังไม่รู้ว่าศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลถังก็คือตระกูลหวางนั้น หม่าเฟยก็รู้ข่าวนี้ก่อนคนอื่นแล้ว แถมยังตั้งรกรากอยู่ในตระกูลหวางและหลังจากนั้นเขาก็บอกให้หว่างเหลี่ยงเอายาไปให้หวังหรูเมิ่งอย่างลับๆ
ตามคำบอกเล่าของหว่างเหลี่ยงแล้ว ยาตัวนี้สามารถทำให้หวางหวู่แข็งแกร่งมากขึ้นสิบเท่า ถึงขั้นสามารถต่อสู้กับหวังหรูเมิ่งด้วย ถ้าเขาชนะการแข่งขันชิงแชมป์ ราชวงศ์ต้าเซี่ยจะตกอยู่ในความควบคุมของตระกูลหวางทันที
และในเวลานี้ หว่างเหลี่ยงเพียงแค่เร่าความเร็วในการลงมือเล็กน้อย เขาก็สามารถควบคุมราชวงศ์ต้าเซี่ยแล้ว
“ขอให้มันจริงเถอะ ถ้ายานี้ได้ผลจริงๆ บวกกับผ้าพันแผลนั้น หวางหวู่จะต้องคว้าแชมป์อย่างแน่นอน”
“ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่รักช่วงนี้คุณช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลบนแขนของหวางหวู่ด้วยนะ ผ้าพันแผลบนแขนเขาใกล้จะรองรับกล้ามเนื้อของเขาไม่ไหวแล้ว ”
ถังไป๋ไป๋พยักหน้าและเดินจากไปโดยตรง
และเหตุผลที่ต้องเปลี่ยนผ้าพันแผลบนแขนของหวางหวู่ ก็เพราะหวางหวู่เกิดมาพร้อมกับโรคชนิดหนึ่ง นั่นก็ดาวน์ซินโดรมห้องแถวกล้ามเนื้อ
นี่คือเหตุผลที่หวางหวู่แข็งแกร่งขนาดนี้ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวต่อเขาอย่างมาก
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เพื่อที่จะควบคุมพลังในตัวเขา หวางหวู่จึงให้พ่อของเขาทำผ้าพันแผลพิเศษให้กับเขา
ผ้าพันแผลนี้จะมีประสิทธิภาพมาก และสามารถล็อคกล้ามเนื้อในร่างกายของหวางหวู่ไว้แน่น จึงบรรลุวัตถุประสงค์ในการลดความแรงของหวางหวู่ลง
แต่เดิมอาการนี้สามารถรักษาได้ แต่หวังหรูเมิ่งไม่อยากให้อาการนี้ถูกรักษาให้หายขาด
เพราะถ้าถูกรักษาจนหายแล้ว แผนของเขาจะล้มเหลว
เพื่อปลูกฝังโรคชนิดนี้โดยที่สามารถเอาชีวิตรอดจากโรคนี้ได้ สมัยหนุ่มสาวเขากับถังไป๋ไป๋ได้ทุ่มเทเวลาและเงินทองเป็นจำนวนมาก
ในตอนกลางคืน ลั่วเย่นหัวมาถึงภูเขาที่สูงชันมาก ซึ่งเป็นแดนชำระแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย
และในแดนชำระที่กว้างขวางแห่งนี้ ได้กักขังคนคนหนึ่งไว้อย่างแน่นหนา และคนคนนี้ก็คือถังเยว่หวา
หลังจากทอดข้ามสันเขา ในที่สุดลั่วเย่นหัวก็มาถึงถ้ำในแดนชำระ
นอกถ้ำมีน้ำตกหลั่งลายลงมากลายเป็นม่านน้ำ และในม่านน้ำนี้นอกจากเสียงน้ำลายแล้วยังมีเสียงเคาะบักฮื้อดังมาเป็นระยะด้วย
ลั่วเย่นหัวกระโดดลงมาจากด้านข้างอย่างแผ่วเบา และเข้ามาในถ้ำเสียงของบักฮื้อก็ดังขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากเดินมาถึงด้านล่างของถ้ำอย่างลำบากลำบน ลั่วเย่นหัวก็มองเห็นผู้หญิงที่ปล่อยผมยาวไว้ด้านหลัง กำลังเคาะบักฮื้อบนโต๊ะอยู่
“พี่ครับ ผมมาเยี่ยมคุณแล้ว ”
หลังจากที่ลั่วเย่นหัวพูดประโยคดังกล่าวแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็หันศีรษะเล็กน้อย
อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าความงามล่มเมือง? อะไรคือหญิงที่เป็นผู้หมายปองของชายหนุ่มทุกคนและอะไรคือโฉมแห่งเทพธิดา วินาทีนี้คำพูดเหล่านี้กลายเป็นคำหยาบคายในทันใด
ใบหน้าที่สวยงามอย่างไม่คาดคิดปรากฏขึ้นในถ้ำ
แม้แต่ลั่วเย่นหัวผู้ซึ่งเคยเห็นโฉมหน้าของถังเยว่หวามาก่อนแล้วยังมิอาจละสายตาจากเธอได้เลย
“ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ คุณถูกขังอยู่ที่นี่มาโดยตลอด คุณคงลำบากแย่เลย แต่คุณไม่ต้องกังวลผมจะหาวิธีช่วยคุณออกไปจากนี้ให้เร็วที่สุด ”
ประโยคนี้ฟังแล้วช่างอ่อนแอเหลือเกิน ดังนั้นเวลาพูดประโยคดังกล่าวลั่วเย่นหัวก็มองซ้ายมองขวาอยู่เรื่อย
“น้องสาวคนนี้รู้ตัวดี คุณไม่จำเป็นต้องปลอบโยนฉันหรอก และเรื่องการล้มเลิกหญิงนักบุญฉันกับรู้ตั้งนานแล้ว”
“คุณกลับไปบอกเยว่เหมยอย่าเสียเวลากับเรื่องนี้อีกเลย เธอไม่มีทางเปลี่ยนแปลงระบบแบบนี้ได้ง่ายๆ หรอก อีกอย่างชีวิตของฉันก็ควรจะจบลงในไม่ช้านี้แล้ว”
“ฉันเปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธแล้ว ฉันไม่สนใจสิ่งเหล่านี้อีกต่อไป ดังนั้นพวกคุณก็อย่าเศร้าไปเลย”
ถังเยว่หวากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ราวกับว่าเธอจะรู้ซึ้งทางโลกและไม่ต้องการอะไรทางโลกอีกแล้ว แต่ลั่วเย่นหัวไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ว่าถังเยว่หวาจะชักชวนลั่วเย่นหัวเปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธด้วย แต่ความมุ่งมั่นของลั่วเย่นหัวนั้นไม่เคยแน่วแน่เท่ากับถังเยว่หวาเลยสักครั้ง
ซึ่งก็เหมือนกับเมื่อก่อน ถังเยว่หวาเลือกความรักของเธอโดยไม่ลังเล
“พี่ครับ อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเธอออกไปจากที่นี่”
“ อีกอย่างตอนนี้ถังเฉาได้กลับไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเพื่อธุระของคุณแล้ว! ”
ทุกสิ่งที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ไม่ได้ทให้เสียงเคาะบักฮื้อในมือถังเยว่หวาช้าลงแม้แต่จังหวะเดียว
แต่คำว่าถังเฉาเพียงสองคำกดทับมือของถังเยว่หวาไว้แน่นราวกับค้อนหนัก ทำให้เกิดเสียงเคาะบักฮื้อหยุดโดยไม่คาดคิด
“ถังเฉากลับมาแล้วหรือ? ”
ลั่วเย่นหัวพยักหน้า การพยักหน้านี้ หยดลงหัวใจของถังเยว่หวาราวกับน้ำแร่ในภูเขา ทั้งหนักใจและหวานชื่น
“คุณบอกให้เขารีบหนีไปซะ ราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นที่ที่อันตรายเกินไปสำหรับเขา ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเขา ”
“ถ้าคุณหวังดีกับฉันจริงๆ โปรดช่วยพาเขาออกไป”
