“ไม่เป็นไรครับ น้า พวกเราไปข้างหน้ากันเถอะ”
ถังเฉาไม่ได้พูดความคิดของตัวเองออกไป แค่ยิ้มนิ่งๆ
ถังเยว่เหมยดูเหมือนว่าจะเดาอะไรบางอย่างได้ ตบลงที่หลังของถังเฉา พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเบาๆ
“วางใจได้ พ่อแม่ของนายต่างก็มีความยากลำบากของตัวเอง พวกเขาก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก แถมพลังของพวกเขาก็เกินกว่าที่นายจะจินตนาการได้ ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมพวกเขาสองคนถูกขังเอาไว้นั้น เรื่องนี้ก็ให้พวกเขามาพูดกับนายด้วยตัวเองดีกว่า”
ถังเฉาพยักหน้า เหมือนขาดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ
เดินตรงเข้าไปในถ้ำพร้อมกันกับถังเยว่เหมย ตรงบริเวณปากถ้ำ เขาสัมผัสได้ถึงความชื้นอันหนาแน่น
เห็นได้ชัดว่า ภายในถ้ำแห่งนี้จะต้องมีหนองน้ำที่กว้างมากๆอยู่แน่ๆ
แล้วในหนองน้ำแห่งนี้ มีอะไรอยู่นั้น ถังเฉาก็พอจะรู้อยู่ เพราะว่าเขาได้ยินมาก่อนแล้ว ถ้าอยากที่จะเจอกับพ่อของตัวเอง ต้องจัดการฆ่างูหลามยักษ์ตัวนี้เสียก่อน
ถังเยว่เหมยในตอนนี้หยุดฝีเท้าลง รวบรวมพลังทั้งหมดไปอยู่ที่กำปั้น ดูเหมือนพร้อมต่อสู้ตลอดเวลา
ทั้งสองคนมองตากัน หลังจากที่พยักหน้าพร้อมกันแล้วก็ทำตัวเองให้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา
ในขณะนี้เอง ถังเหยียนที่อยู่ข้างในถ้ำก็ค่อยๆเดินออกมา
ถังเยว่เหมยกำลังรอตัวเองอยู่ข้างนอก ถ้าถูกงูหลามยักษ์นั่นทำร้ายเข้าล่ะก็แย่แน่ๆ
ถังเหยียนเห็นถังเฉาตั้งแต่ที่ไกลๆแล้ว คิดไม่ออกว่าคนคนนี้เป็นใครกันแน่
ทันใดนั้น ทั้งสามคนก็สัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่ง เตรียมที่จะพุ่งขึ้นมาจากน้ำ
ถังเฉาเข้ามากันเอาไว้ตรงหน้าของถังเยว่เหมย เตรียมที่จะทำการต่อสู้
ในวินาทีเดียวกัน งูหลามยักษ์ก็พุ่งขึ้นมาจากหนองน้ำ แค่กะโหลกของมัน ก็ยาวห้าเมตรแล้ว
หลังจากที่งูหลามยักษ์อ้าปาก ก็ดูเหมือนหลุมขนาดใหญ่ ใครต่างก็ไม่กล้าจินตนาการว่าหลังจากที่ถูกปากใหญ่มหึมานั่นกัดเข้าไปจะเกิดอะไรขึ้น
การโจมตีระดับนี้ เรียกได้ว่าร้ายแรงจนไม่สามารถพลิกฟื้นกลับมาได้ นั่นมันคือการจู่โจมที่รวดเร็วและรุนแรงสุดๆ
“ถังเฉาระวัง”
ถังเยว่เหมยเป็นห่วงว่าถังเฉามาบังการโจมตีของงูหลามยักษ์ แล้วจะถูกงูหลามยักษ์ฆ่าตาย ก็เลยลากถังเฉากระโดดหลบไปข้างๆ
“น้า คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
ถังเยว่เหมยขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้น“น้องน้อยโจวยัยซื่อบื้อนั่น ทำไมถึงยังไม่พาอาวุธของฉันมาสักทีนะ”
เพราะว่าถังเยว่เหมยรีบร้อนไปหาถังเฉาเกินไป ก็เลยลืมเอาอาวุธของตัวเองออกมาด้วย ระหว่างถังเยว่เหมยก็เลยให้น้องน้อยโจวไปเอาอาวุธของตัวเองมาให้ แต่ถึงตอนนี้น้องน้อยโจวก็ยังไม่ได้ตามพวกเขามาสักที
ถังเหยียนที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งเป็นไปได้ยังไงที่จะไม่เคยเจอการเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อน แต่เขานั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของถ้ำ มองทั้งสองคนที่อยู่ข้างล่าง สีหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม
“น้องสะใภ้ ความสามารถของเธอดูเหมือนจะเก่งกาจขึ้นมาไม่น้อยเลยนี่ แต่ว่ายังไม่พอ ฉันอยากจะดูสักหน่อยว่าเธอจะสามารถเอาชนะเจ้างูหลามยักษ์ตัวนี้ได้ไหม”
ถังเหยียนมองถังเยว่เหมยด้วยท่าทางขี้เล่น ดูเหมือนไม่ได้มีท่าทีที่จะลงไปช่วยแม้แต่น้อย แม้ว่าถังเยว่เหมยจะรู้ว่าถ้าเกิดตัวเองได้รับบาดเจ็บ ถังเหยียนจะต้องกระโจนลงมาช่วยแน่นอน แต่ดูจากท่าทางที่เอ้อระเหยลอยชายแบบนี้ของเขาแล้ว ก็รู้สึกโมโหไม่น้อย
“ไอ้พ่อคนนั้นของนายนี่เหมือนกับนายจริงๆ สถานการณ์แบบนี้ ยังจะมาล้อเล่นไม่ยอมลงมาช่วยอีก”
ถังเฉามองคนที่อยู่ทางด้านหนึ่งของถ้ำ หน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ทำท่าทางเหมือนกับเรื่องไม่เกี่ยวข้องอะไรตัวเองอย่างไรอย่างนั้น มองน้องสะใภ้ของตัวเองกำลังต่อสู้ ไม่ได้รู้สึกไม่ดีหรือไม่ชอบอะไร แต่กลับรู้สึกว่าคนคนนี้น่าสนใจด้วยซ้ำ
“ไอ้เด็กนั่นคือใครเหรอ? ดูท่าแล้วก็ไม่เท่าไรนี่ ดูจากสมรรถภาพทางร่างกายแล้ว ไม่ได้เหมาะกับศิลปะการต่อสู้เลย เยว่เหมย ทำไมเธอถึงพาคนคนนี้มากันนะ มาหาที่ตายชัดๆ”
ถังเยว่เหมยพอได้ฟังคำพูดที่เย้ยหยันของถังเหยียนแล้ว เธอที่กำลังหลบการโจมตีของงูหลามยักษ์อยู่ ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา พูดตะโกนใส่ถังเหยียนเสียงดัง
“พี่เขย คุณอย่าให้มันมากเกินไปนะ ถ้าคุณยังขืนอยู่ข้างบนต่อไป แล้วเดี๋ยวถ้าเด็กคนนี้ได้รับบาดเจ็บล่ะก็ คุณจะเสียใจ”
ถังเยว่เหมยพูดออกมาด้วยความโมโห แต่หลังจากที่ถังเหยียนได้ฟังคำพูดนี้แล้ว ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
“เยว่เหมยเธอกำลังล้อฉันเล่นอยู่เหรอ? เด็กนี่ได้รับบาดเจ็บแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันอย่างนั้นเหรอ? ในโลกนี้ยังมีใครที่สามารถทำให้ฉันต้องเป็นห่วงได้อีกหรือไง? ฉันช่วยแค่รับประกันว่าเธอจะไม่ถูกงูหลามยักษ์ตัวนี้ฆ่าตายเท่านั้น แต่เธอจะเอาชนะมันได้ไหมนั้น ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ”
เห็นได้ชัดว่าถังเยว่เหมยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของงูหลามยักษ์ตัวนี้เลย ส่วนถังเฉาก็ยังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริง เพราะว่าเขาอยากที่จะดูว่าคนที่อยู่บนถ้ำคนนี้จะทำยังไงกันแน่
“คุณนี่มันเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจจริงๆ พี่สาวของฉันสูงสง่าขนาดนี้ ทำไมถึงไปชอบคนแบบคุณได้นะ เล่นทำซะจนตอนนี้เธอเข้าไปอยู่ในคุกแล้วด้วย”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเหยียนก็หายไป ในตอนนี้เอง พลังที่น่าสะพรึงกลัว ก็ระเบิดปะทุออกมาจากตัวของเขา
แต่ตอนที่ถังเฉาหันไปมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง กลับพบว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลับมาอีกครั้ง ลมหายใจที่น่าสะพรึงกลัวนั่น ก็จางหายไป
“หมดหนทางแล้ว สู้ไม่ได้ ถ้าเกิดฉันคนเดียวสามารถเทียบเท่ากับทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ล่ะก็ ฉันจะปล่อยให้เยว่หวาได้รับบาดเจ็บได้ยังไงล่ะ”
“อีกอย่าง ตระกูลถังของฉันไม่มีผู้สืบทอด จนถึงตอนนี้ลูกชายของฉันก็ยังอยู่ข้างนอก รอวันที่เขากลับมาอีกครั้ง จะต้องสามารถช่วยฉันกับแม่ของเขาออกมาได้แน่นอน นี่เป็นความเชื่อที่ฉันยืนหยัดยึดมั่นมาตลอดหลายปี แล้วเรื่องนี้จะต้องเป็นจริงอย่างแน่นอน”
หลังจากที่ได้ฟังคำพูดนี้แล้ว ไม่รู้ว่าทำไมถังเฉาถึงรู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในใจ
“ตาแก่ ในเมื่อคุณอยากจะเห็นพลังของผมขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะแสดงให้คุณเห็นเอง”
จริงๆแล้วเมื่อตะกี้ ถังเฉายังคิดอยู่เลยว่าจะจำกันได้เร็วขนาดนั้นไหม ก็เลยดึงยื้อเจ้างูหลามยักษ์ตัวนี้มาตลอด แค่ไม่ทำให้น้าของตัวเองได้รับบาดเจ็บก็พอแล้ว พยายามยื้อเวลาเอาไว้
แต่ตอนนี้พอได้ฟังคำพูดของถังเหยียนแล้ว จู่ๆถังเฉาก็รู้สึกอยากที่จะแสดงพลังของตัวเองออกมา
ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา มองงูหลามยักษ์ที่ทำท่าจะจู่โจมอีกครั้ง ตอนที่งูหลามยักษ์อ้าปากนั้น ถังเฉาก็พุ่งขึ้นไปบนคอของมัน
ปฏิกิริยาตอบสนองของถังเยว่เหมยช้ากว่าถังเฉาอยู่หลายวินาที เธอยังนึกว่าถังเฉาไม่ได้ตอบสนองกลับมา เผลอพุ่งเข้าไปหางูหลามยักษ์อย่างไม่ทันได้ระวัง เธอจึงรีบพุ่งกระโจนเข้าไปอย่างรวดเร็ว คิดที่จะผลักถังเฉาออกไป
ส่วนถังเฉาพอเห็นน้าของตัวเองกระโจนเข้ามากะที่จะผลักร่างกายของตัวเองออก ก็กลัวว่าพลังของตัวเองจะทำให้ถังเยว่เหมยได้รับบาดเจ็บ ก็เลยผ่อนพลังภายในลง
ทั้งหมดทั้งมวลดำเนินไปตามแผนการของถังเยว่เหมย เธอผลักถังเฉาให้ออกห่างจากปากของงูหลามยักษ์ได้สำเร็จ แต่วินาทีต่อมา เธอกลับจะถูกงูหลามยักษ์กลืนเข้าไป ในตอนนี้เอง ร่างกายของถังเหยียน จู่ๆก็หายไปจากฝั่งตรงข้ามของถ้ำ
วินาทีต่อมา จู่ๆเงาของคนคนหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหนองน้ำ คว้าเขี้ยวซี่นั้นของงูหลามยักษ์เอาไว้
“แกจะออกมาขู่คนพอยอมได้ แต่ถ้าแกจะฆ่าคน ฉันไม่ยอม”
ถังเหยียนเข้ามาโอบรับถังเยว่เหมยเอาไว้ จากนั้นก็โยนไปให้ถังเฉา ส่วนเขาเองก็มายืนกลางปากของงูหลามยักษ์ คว้าเขี้ยวหน้าของงูหลามยักษ์ไว้
ตอนที่ถังเฉานึกว่าพ่อของตัวเองจะได้รับบาดเจ็บนั้น ก็เตรียมย่อลงพร้อมกระโจน แต่วินาทีต่อมาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกลับทำให้เขาอ้าปากค้างด้วยความอึ้งตะลึง
