“นี่ไม่ใช่ข่าวดี ทางราชวงศ์ต้องการจะฆ่าพวกเราแล้ว”
ตระกูลถังมีการตรวจตราป้องกันอย่างเข้มงวด ทุกคนมีความฮึกเหิมเกินร้อย
“วันข้างหน้าพวกเราตระกูลถังต้องระมัดระวังให้ดี แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจกำจัดพวกเราตระกูลถังอย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็แอบเก็บกวาดพวกเราไปแล้ว”
ถังเยว่หวา ถังเหยียน และถังเฉา ทั้งสามคนนั่งอยู่ในห้องรับแขกเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องในอนาคต
สิ่งที่อันตรายที่สุดในตอนนี้คือการประลองฝีมือในอีกสองวันข้างหน้า พอถึงตอนที่ถังเฉาประลองฝีมือ หากทางราชวงศ์ต้องการลงมือกับถังเฉาก็จะเป็นเรื่องง่ายดาย
“ไม่เป็นไร ราชวงศ์นี้ไม่ได้แข็งแกร่งมากมาย อันที่จริงพอถึงตอนนั้นเราจะเผชิญต่อสภาพที่เลวร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ตราบใดที่พวกเขากล้ายั่วยุเรา เราจะตอบโต้กลับ พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้”
ท่าทางที่ไม่แยแสของถังเฉากลับทำให้ถังเหยียนและถังเยว่หวาเป็นกังวลจนทนไม่ไหว
เพราะถังเฉาไม่รู้ถึงอันตรายของเรื่องราว อวดดีเกินไป
“เจ้าลูกชาย แกยังเด็กเกินไป ต้องรู้จักระวังเผชิญหน้ากับราชวงศ์นี้”
เมื่อได้ยินคำเตือนของถังเยว่หวา ถังเฉาก็แสยะยิ้ม
ความจริงในใจเขาไม่ได้กังวลเรื่องความสามารถของราชวงศ์เลย
แต่เขายังคงพยักหน้าและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ แม่ เรื่องนี้ผมจะระมัดระวังให้มาก พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไป ผมรู้ความสามารถของพวกเขาดี”
ถังเฉาไม่เพียงแต่รู้ความสามารถของทางราชวงศ์ดีเท่านั้น แต่ยังรู้ด้วยว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่มีลับลมคมในระหว่างราชวงศ์กับหว่างเหลี่ยงแน่นอน
เห็นได้ชัดว่าถังเหยียนและถังเยว่หวายังคงไม่วางใจ แต่สุดท้ายหลังจากได้ยินคำพูดของถังเฉาก็ยังพยักหน้ารับอยู่ดี
“เอาล่ะ แกรู้ว่าต้องระวังตัวก็พอแล้ว จำไว้ว่าถ้าไม่จำเป็น อย่าขัดแย้งกับคนกลุ่มนี้ พวกเขาแต่ละคนมีอำนาจมาก หากเจอพวกหัวแข็งเข้าจะไม่จัดการง่ายเหมือนอย่างในวันนี้แล้ว”
ถังเหยียนรู้ดีว่า ในราชวงศ์นี้ไม่ใช่ว่าไม่มียอดฝีมือ ถึงอย่างไรในตอนที่ตนเองถูกไล่ล่าในตอนนั้น ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเอาชนะได้ ตอนที่มีคนมากมายที่ไม่รู้จักชื่อออกมาขัดขวางจนเกือบจะสังหารตน โชคดีที่สุดท้ายทั้งหมดได้เปลี่ยนเหตุร้ายให้กลายเป็นดี จึงสามารถรักษาชีวิตมาได้
พูดจบ ถังเหยียนก็พาถังเยว่หวากลับไป
เหลือเพียงถังเฉาอยู่ในห้อง นั่งเหม่ออยู่คนเดียวภายในบ้าน
“ระหว่างราชวงศ์กับหว่างเหลี่ยงมีข้อแลกเปลี่ยนกันอย่างไรแน่ ทำไมสถานที่สองแห่งนี้ถึงมาเกี่ยวข้องกันได้? ทั้งๆ ที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามาเด็ดขาด แต่กลับปล่อยให้พวกเขามีข้อแลกเปลี่ยนลับบางอย่างเป็นการส่วนตัว”
ถังเฉายังคงสับสน เหตุใดสถานที่สองแห่งที่ไม่เกี่ยวข้องกันอย่างสิ้นเชิงถึงเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน?
ทันใดนั้น ถังเฉาก็ได้ยินเสียงแตกของเศษเล็กเศษน้อยบางอย่างที่ประตู
“ใครน่ะออกมาเถอะ ไม่ต้องหลบซ่อนอยู่ ผมสังเกตเห็นคุณแล้ว”
เมื่อครู่ไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกสักนิด เพียงแค่หยิบชาบนโต๊ะอย่างใจเย็น แล้วจิบเบาๆ หนึ่งคำ
จากนั้นก็มีคนสองคนเดินเข้ามาทางประตูจริงๆ
“ไม่คิดเลยว่าคุณถังจะมีฝีมือไม่ธรรมดาขนาดนี้ พวกเราสองคนซ่อนตัวกันอย่างดี แต่คุณก็ยังสังเกตเห็นจนได้”
ถังเฉาเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน คนที่เสด็จมาคือองค์ชายทั้งสองแห่งญี่ปุ่น มิยาโมโตะและมูโตะ
ถังเหยียนหรี่ตาลง “พวกคุณมาหาผมมีธุระอะไร? เท่าที่ผมรู้ พวกคุณน่าจะเกลียดผมมาก คิดจะกำจัดผมตลอดเวลา”
มิยาโมโตะและมูโตะไฉนเลยจะไม่คิดเช่นนี้ เพียงแต่สถานการณ์ปัจจุบันทำให้องค์ชายทั้งสองอับอายมาก ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีทางจัดการกับนายท่านโจวได้ ส่วนเรื่องจัดการกับถังเฉานั้นก็เกินกำลังไปมาก
“คุณถัง เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ได้โปรดท่านอย่าได้ถือโทษคนต่ำต้อย กรุณายกโทษที่พวกเราสองคนเคยล่วงเกินไว้”
ท่าทีที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขององค์ชายทั้งสอง ทำให้ถังเฉารู้สึกคาดไม่ถึง
“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว กรุณากลับไปเถอะ ผมต้องพักผ่อน”
ถังเฉาออกคำสั่งให้ส่งแขกกลับ
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นจริงๆ และกำลังจะเดินไปที่เตียงของตัวเอง
องค์ชายทั้งสองรีบปรี่เข้าไปจับมือถังเฉา
“คุณถัง พวกเราสองคนสำนึกผิดแล้ว โจวฉังเต๋อนั่นวางยาพิษเราสองคน ถ้าวันใดที่เราสองคนไม่ฟังเขา เขาจะสามารถฆ่าเราได้ทุกเมื่อ เราสองคนไม่มีทางเลือกอื่นจึงมาขอความช่วยเหลือจากคุณ”
“รบกวนคุณช่วยรายงานพระภคินี ให้เธอได้รู้สถานการณ์ของพวกเรา พาเราไปพบแพทย์ ไม่เช่นนั้น เราสองคนจะต้องตายจริงๆ”
เมื่อเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของมิยาโมโตะ ถังเฉาก็รู้ว่าเขาไม่ได้โกหก มูโตะที่อยู่ข้างๆ ถูกทรมานจนประสาทเสียไปแล้ว
อันที่จริงตอนที่ทั้งสองเพิ่งมาถึง ถังเฉาก็สังเกตเห็นหนอนพิษในร่างกายของพวกเขา คาดคะเนได้ว่าหนอนพิษประเภทนี้น่าจะเป็นฝีมือของคนตระกูลโจว
แน่นอนว่าถังเฉามีวิธีแก้ เพียงแต่ว่าวิธีการในครั้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะบอกให้คนอื่นฟังได้ง่ายๆ
“เรื่องแบบนี้น้องสาวของคุณก็จัดการไม่ได้ คุณไม่รู้หรือ? ไม่มีใครในประเทศของคุณสามารถจัดการหนอนพิษประเภทนี้ได้”
หลังจากคำพูดของถังเฉา องค์ชายทั้งสองแทนที่จะตื่นตระหนก ตรงกันข้ามกลับมีความยินดีอย่างยิ่ง
“เทพจริงๆ คุณถัง คุณสังเกตเห็นได้ยังไงว่าของที่อยู่ในตัวเราสองคนเป็นหนอนพิษ?”
ถังเฉาหัวเราะเยาะ
“มันยากมากเหรอที่จะรู้ว่าในตัวคุณสองคนคือหนอนพิษ? วนเวียนอยู่ในยุทธภพ จะไม่ถูกพิษได้ยังไง? รวมถึงตัวผมเองก็เคยถูกพิษมานับไม่ถ้วน แต่ก็รักษาหายขาดหมดแล้ว”
ถังเฉานั่งลงบนเตียง แล้วพูดอย่างสบายๆ
ในเวลานี้องค์ชายทั้งสองกังวลมากที่สุด กลัวว่าถังเฉาไม่รู้จักวิธีแก้พิษนี้
“คุณถัง ได้โปรดบอกเราสองคนว่า คุณถอนพิษแมลงนี้ยังไง?”
ถังเฉายิ้มหยอกล้อ “องค์ชายใหญ่ คุณอยากให้ผมขำตายหรือ? ทำไมผมต้องช่วยพวกคุณด้วย? ช่วยพวกคุณแล้ว จะมาเล่นงานผมทีหลังไหม?”
เมื่อมิยาโมโตะได้ยินคำพูดของถังเฉา สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ในเวลานี้ ราชบัลลังก์ก็ไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้ว เขาเพียงต้องการปกป้องจิตใจของตัวเอง ให้ตัวเองได้มีชีวิตยืนยาวขึ้น
“คุณถัง ขอเพียงคุณสามารถช่วยเราได้ จะร้องขอสิ่งใด พวกเราจะตอบสนองความพอใจของคุณทุกอย่าง ขอเพียงพวกเราทำได้ พวกเราจะทำให้”
ทันใดนั้น มูโตะก็นึกอะไรออกบางอย่าง รีบวิ่งไปที่ด้านหน้าถังเฉา
“คุณถัง ผมมีสมบัติอยู่หนึ่งชิ้น ถ้าคุณตกลงจะไปกับเรา ผมจะมอบสมบัติชิ้นนี้ให้คุณ”
