แม้ว่าพวกเขาสองคนจะเป็นพี่ชายของเจ้าหญิงอายาเสะ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ดีกับเจ้าหญิงอายาเสะ！
พอเห็นพี่ชายทั้งสองคนเกรงกลัวต่อถังเหยียนขนาดนี้ เจ้าหญิงอายาเสะก็พูดขึ้นโดยไม่คิดแม้แต่น้อย
“คุณลุงถัง ฉันไม่รู้จักทั้งสองคนนี้ จู่ๆพวกเขาก็เข้ามาหาฉัน！”
พอได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงอายาเสะ องค์ชายทั้งสองก็สีหน้าเหลือเชื่อ
“เธอพูดอะไร? เสด็จน้อง เธอจะทำแบบนี้กับพวกเราไม่ได้นะ”
แน่นอนว่าถังเหยียนไม่มีทางสนใจคำแก้ตัวขององค์ชายทั้งสองอย่างแน่นอน ไม่ว่ายังไงเขาก็รู้จักแค่เจ้าหญิงอายาเสะตรงหน้านี้เท่านั้น แต่เขาก็ไม่รู้จักองค์ชายทั้งสองคนนี้
นาทีต่อมา ถังเหยียนยื่นมือออกมา หามองค์ชายทั้งสองคนพร้อมกับพูดขึ้น
“ให้พวกนายสองคนเลือก ถ้าไม่ไสหัวออกไปซะ ก็ตายคามือของฉัน เลือกเอา”
พอได้ฟังคำพูดของถังเหยียน แล้วมองสายตาของถังเหยียน องค์ชายทั้งสองก็ตกใจไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
หลังจากที่อึ้งตะลึงไปสองสามวินาที มิยาโมโตะที่ดึงสติกลับมาก่อน ก็รีบพูดขึ้น
“ขอโทษครับๆ เป็นความผิดของพวกเราสองคนเอง พวกเราจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ขอให้คุณอย่าโกรธพวกเราเลยครับ ไว้ชีวิตพวกเราสักครั้งเถอะนะ”
พูดจบ ทั้งสองคนก็หนีออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแค่เจ้าหญิงอายาเสะคนเดียวนั่งอยู่ที่เดิม
“เจ้าหญิงอายาเสะ ต่อไปถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นบอกพวกเราตรงๆก็พอ มีผมอยู่ด้วยไม่มีใครสามารถมารังแกคุณได้แน่นอน”
“ขอบคุณมากค่ะ คุณลุงถัง”
เจ้าหญิงอายาเสะพูดขอบคุณอย่างยิ้มแย้ม“แต่ฉันเป็นห่วงว่าพวกเขาสองคนจะมาหาเรื่องถังเฉา พวกเขาเพิ่งจะบอกว่าถังเฉาเข้าใกล้ฉันมากขนาดนั้น พวกเขาเห็นถังเฉาแล้วเลยรู้สึกไม่สบอารมณ์ ก็เลยคิดที่จะจัดการกับถังเฉา”
พูดจบ ถังเหยียนก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้
“เจ้าหญิงอายาเสะ คุณอย่ามาล้อเป็นเล่นสิ พวกเขาสองคนเนี่ยนะ? จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของถังเฉา ถูกถังเฉาฉีกเป็นชิ้นๆในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีแน่นอน ผมไม่เข้าไปจัดการเก็บกวาดก็ถือว่าไว้หน้ามากแล้ว คุณยังจะเป็นกังวลว่าถังเฉาจะถูกพวกเขาสองคนทำร้ายอีกเหรอ?”
พอได้ฟังคำพูดของถังเหยียน เจ้าหญิงอายาเสะก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ไม่ว่ายังไงเสด็จพี่ทั้งสองของตัวเองก็เป็นยอดฝีมือแนวหน้าของญี่ปุ่น ต่อให้มูโตะอาจจะแย่กว่านิดหน่อย แต่มิยาโมโตะ นั่นเป็นยอดฝีมือของแท้แน่นอน
“คุณรอดูการแข่งขันที่นี่อย่างสบายใจเถอะ เขาไม่มีทางแพ้แน่นอน”
แม้ว่าจะพูดแบบนี้ แต่ถังเหยียนมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
ในเวลานี้ จู่ๆตาเฒ่าน้อยที่อยู่บนอัฒจันทร์ก็ตระหนักได้ว่ามีอะไรทะแม่งๆ
“เด็กนี่ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? ไม่คิดว่าผ่านไปนานขนาดนี้แต่ยังไม่ถูกจูกัวชิงหลงฆ่าอีก”
ตอนแรกนายพลเฉินยังนึกว่าตัวเองจะต้องขึ้นไปช่วยด้วยซ้ำ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะสุดยอดได้ขนาดนี้ ตัวเองแทบไม่ต้องลงมือเลยด้วยซ้ำ
ดังนั้น เขาจึงยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
“ดูท่าคุณคงจะประมาณการผิดไปแล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ผมก็พูดแล้วว่าไม่ควรประมาทพลังของถังเฉา ถ้าสามารถอยู่ในราชวงศ์ของพวกเราได้ ก็นับว่าเป็นโชคดีของราชวงศ์พวกเรา”
พอได้ฟังคำพูดของนายพลเฉิน ตาเฒ่าน้อยก็ยิ้มออกมา แต่ในรอยยิ้มนั้น แฝงไปด้วยจิตสังหาร
“นายพลเฉิน คุณก็รู้จักผมมานาน ผมเป็นคนที่ไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่มั่นใจ”
“ในเมื่อจูกัวชิงหลงคนนี้ฆ่าถังเฉาไม่ได้ ก็ยังมีอีกหนึ่งคน ที่สามารถฆ่าถังเฉาได้ ขอให้นายพลเฉินอย่าใจร้อนเกินไป จับตารอดูการต่อสู้ให้ดีๆเถอะ”
“……”
พอฟังถึงตรงนี้ นายพลเฉินก็ยกคิ้วขึ้น สีหน้าเปลี่ยนเป็นหนักอึ้งขึ้นมาทันที
บนสังเวียน พลังกายของจูกัวชิงหลงค่อยๆลดลง
ส่วนถังเฉา ยังคงง่ายๆสบายๆแทบไม่ต้องออกแรงอะไรทั้งสิ้น
“คุณจูเก๋อ ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ? พลังกายดีจริงๆ！”
ถังเฉาพูดเยาะเย้ยอย่างนิ่งเฉยไม่แยแส
จูกัวชิงหลงสีหน้าอาฆาตแค้น“แกอย่าเพิ่งได้ใจไป วันนี้ ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ชีวิตของฉันก็จะหาไม่”
ชิงหลงพูดเบาๆออกมาหนึ่งประโยค จากนั้นตอนที่กำลังเตรียมจะพุ่งขึ้นไปนั้น กลับล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นทันที
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆจูกัวชิงหลงถึงล้มลงไปที่พื้น หรือว่าได้รับพิษอย่างนั้นเหรอ?”
“หรือว่าถังเฉาแอบใช้อุปกรณ์เพื่อเอาชนะอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่แน่ว่าถังเฉาคนนี้อาจจะใช้แผนการเจ้าเล่ห์อะไร ถึงได้เอาชนะจูกัวชิงหลงได้ ถึงยังไงตอนที่จูกัวชิงหลงสู้กับคนอื่น พลังนั้นมันประมาทไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แล้วทำไมตอนที่สู้กับถังเฉาพลังกลับมีไม่พอแบบนี้ล่ะ?”
แนวโน้มของการต่อสู้ต่างชี้เอนไปที่ถังเฉา
แม้ว่าจะมีผู้คนบางส่วนเชื่อว่าถังเฉาอาจจะไม่ได้ใช้แผนการโกงอะไรเลย แต่ความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่ที่มีต่อถังเฉาก็ยังคงเอนไปทางด้านลบ
“ถังเฉาทำไมแกต้องใช้แผนโกงเพื่อเอาชนะการแข่งด้วย?”
มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ออกมาจากข้างบน
ถังเฉาเงยหน้าขึ้นมองไปยังตาเฒ่าน้อยที่พูดคนนั้น ในตาแฝงไปด้วยจิตสังหาร
เพราะว่าคำพูดแบบนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังใส่ร้ายตัวเองอยู่ แต่เขาไม่ได้โกรธเลยสักนิด กลับยิ้มอย่างนิ่งๆ
“ไม่ทราบว่าตาเฒ่าน้อยคนนี้คือใคร ทำไมถึงมาใส่ร้ายผม”
ตาเฒ่าน้อยสีหน้าไม่เปลี่ยน เย้ยหยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ฉันเป็นผู้อาวุโสของราชวงศ์ ไม่มีทางใส่ร้ายใครทั้งนั้น แกบอกว่าแกไม่ได้โกง ถ้าอย่างนั้นแกก็อธิบายมาสิ ว่าทำไมจู่ๆจูกัวชิงหลงถึงล้มลงไป?”
ถังเฉานิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น“ถ้าผมบอกว่า เพราะว่าพลังกายของเขาไม่พอ ก็เลยตายกะทันหันอยู่ที่พื้นล่ะ พวกคุณจะเชื่อไหม?”
โห่！
พอคำพูดนี้ออกมา ทุกคนต่างก็พากันตกใจ
ตาเฒ่าน้อยยิ่งระเบิดโมโหออกมามากกว่าเดิม
“ล้อเป็นเล่น คนที่ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอแบบเขา กำลังสู้อยู่แล้วจู่ๆจะสลบไปได้ยังไง อีกอย่าง เขาเป็นถึงคนของตระกูลจูเก๋อแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ยเชียวนะ！เห็นได้ชัดว่าแกจงใจวางกับดักเอาไว้ จับตัวมันมาเดี๋ยวนี้！”
ตาเฒ่าน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง ออกคำสั่งให้คนไปจับตัวถังเฉาทันที
ลงมือจัดการก่อนแล้วค่อยรายงานทีหลัง จะเชือดจะฆ่า ก็อยู่ที่เขาตัดสินใจไม่ใช่หรือไง?
