เมื่อมองไปที่รูปถ่ายของบุคคลนี้ ถังเฉาก็ตกตะลึง
“คือเธอ?”
เมื่อมองดูการแสดงออกของถังเฉา เย่ไป๋ก็รีบถาม “พี่ถัง คุณรู้จักเธอไหม?”
การแสดงออกของถังเฉาเริ่มเคร่งขรึม และเขาพยักหน้าเบาๆ
“นี่มันมากกว่าคนรู้จัก ผมเข้าใจเธอดี”
เพราะนี่คือบุคคลที่เกือบจะเสร็จสิ้นการแต่งงานกับถังเฉาแล้ว ถังเฉาจะจำไม่ได้ได้อย่างไร?
วินาทีแรกที่ดูรูป ถังเฉาก็รู้ว่าคนนี้คือเย่หรูอี้
เมื่อมองไปที่เย่ไป๋ เขาถามว่า “ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับตระกูลของคุณคืออะไร? เหมือนกับที่คุณพูดจริงๆหรือ ว่าเธอเคยเป็นสมาชิกของราชวงศ์ต้าเซี่ย?”
เย่ไป๋พยักหน้าอย่างแน่วแน่และกล่าวว่า “จริงแท้ร้อยเปอร์เซ็น เธอเป็นสมาชิกของตระกูลของเรา”
“และผมสามารถบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่า เธอต้องเกลียดชังตระกูลของเราและคิดแก้แค้นตระกูลของเรามาโดยตลอด”
เย่ไป๋จำได้อย่างแม่นยำ เมื่อตอนที่เย่หรูอี้ถูกขับไล่ออกไป
ในเวลานั้น เย่หรูอี้ได้พูดไว้อย่างชัดเจนว่า เธอจะกลับมาอย่างแน่นอน และแก้แค้นทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ย ทำให้ราชวงศ์ต้าเซี่ยล่มสลายหมด
“ใช่เหรอ……”
ถังเฉาครุ่นคิดอยู่นานและถอนหายใจ “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวล ผมจะช่วยคุณสืบว่าช่วงนี้เธอได้พบใครมาบ้าง”
“แม้ว่าตอนนี้ผมจะยังไม่ได้ตรวจสอบ แต่ผมสามารถบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่า วิชาการต่อสู้ของน้องสาวของคุณต้องไม่เรียนมาจากเธอแน่นอน”
ถังเฉาจำได้อย่างชัดเจนว่า เย่หรูอี้เป็นผู้หญิงที่ไม่รู้วิชาบูโด เป็นไปได้อย่างไรที่จะสอนบูโดให้เย่โฮ่เอ๋อ?
หลังจากที่เย่ไป๋ได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด ในที่สุดก้อนหินในใจของเขาก็ถูกวางลงไป
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
“แต่พี่ถัง ผมยังคงหวังว่าคุณจะรีบไป เพราะไม่เช่นนั้น หากนายพลจะเอาเรื่อง ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี”
ถังเฉายิ้มจางๆ และมองไปที่เย่ไป๋ที่อยู่ข้างๆเขา
“คุณไม่ต้องห่วง เรื่องแบบนี้ผมจะจัดการอย่างรวดเร็ว อย่างมากก็แค่พาเธอกลับมาหาคุณ คุณอยากจะถามอะไร ก็ถามเองได้เลย”
ประโยคนี้เป็นคำที่เย่ไป๋ต้องการได้ยินมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงอย่างเด็ดขาด
“โอเค ไม่ต้องห่วง เรื่องเงินทุน ตระกูลเย่ของผมจะต้องทุ่มสุดตัว”
หลังจากพูดจบ เย่ไป๋ก็หันหลังและจากไป
และในที่สุดถังเฉาก็กลับมายังเมืองอีกครั้งหลังจากผ่านไปหลายวัน
อันที่จริง สาเหตุที่ถังเฉารีบกลับมานั้น ไม่เพียงเพราะเขาต้องการช่วยเย่ไป๋จัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ แต่ยังเป็นเพราะภรรยาของเขาหลินชิงเสว่ด้วย
ในเวลานี้ หลินชิงเสว่ไม่รู้ว่าถังเฉากำลังกลับมา และถังเฉาตั้งใจจะเซอร์ไพรส์หลินชิงเสว่ ทันใดนั้น หลินชิงเสว่มองไปที่ประตูด้วยความกลัว
“ตายละ ช่วงนี้ถังเฉาไม่อยู่ คงไม่ใช่เพราะมีคนมาแก้แค้นถึงบ้านใช่ไหม”
หลินชิงเสว่รู้ว่าถังเฉามีศัตรูมากมาย เป็นเรื่องปกติที่จะมาคนมาหาถึงบ้าน แต่หลินชิงเสว่ไม่รู้ว่าจะต่อต้านอย่างไร
“สามีคะ คุณทำอาหารเสร็จรึยัง ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”
เธอจงใจพูดอย่างนั้น
หลังจากได้ยินคำพูดของหลินชิงเสว่ ถังเฉาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ไม่ได้สงสัย
“ไม่เลว คิดไม่ถึงว่าจะระมัดระวังขนาดนี้ รู้ว่าต้องแกล้งทำเป็นว่าผมอยู่บ้าน”
จากนั้นถังเฉาก็เคาะประตู
หลินชิงเสว่ตกใจยิ่งกว่าเดิม เธอคิดไม่ถึงว่ามีผู้ชายอยู่ในบ้านคนๆนั้นก็ไม่กลัว
และตอนนี้ หลินชิงเสว่ได้เปิดเผยว่าตนเองอยู่ที่บ้าน ถ้าไม่ไปเปิดประตูตอนนี้ จะดูเหมือนปลอมเกินไป
“สวัสดี นั่นใคร? มีธุระอะไรหรือเปล่า?มาหาใครหรือ?”
ถังเฉาจงใจลดเสียงต่ำลง
“สาวน้อย ผมมาเพื่อหาคุณไง ช่วงนี้ คุณอยู่คนเดียวน่าจะเหงาน่าดู”
ถังเฉากล่าวอย่างจงใจ และหลินชิงเสว่ก็หวาดกลัวอย่างมาก
“ฉันขอบอกตุณนะ ฉันไม่กลัวคุณเลย เมื่อสามีของฉันกลับมา คุณจะรู้ว่าคุณคิดผิด”
หลินชิงเสว่ตระหนักว่าเธอพูดผิด การแสดงออกของเธอดูเหลือเชื่อ
ปิดปากด้วยมือ ส่วนถังเฉาที่หน้าประตูก็หัวเราะ
“คนสวย อย่าเสแสร้ง ผมรู้ว่าไม่มีผู้ชายอยู่ในบ้านของคุณ เปิดประตูให้ผมเร็วๆไม่อย่างนั้นถ้าผมโกรธผมจะบุกเข้าไปแล้วนะ”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด หลินชิงเสว่ก็ก้าวถอยหลังไปสองก้าวและมองดูลูกบิดประตูที่สั่น คุณรู้ว่าคนที่ประตูกำลังใช้กุญแจเพื่อเปิดประตูบ้านของเธอ
“อย่าเข้ามานะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่กลัวคุณเลย ฉันจะโทรหาสามีของฉันเดี๋ยวนี้”
ถังเฉาไม่ได้หยุดการกระทำของเขา แต่ยังคงเปิดประตูต่อไป ในเวลานี้ หลินชิงเสว่คว้าแจกันที่อยู่ข้างๆโดยตรงและวางแผนที่จะทุบหัวของถังเฉาโดยตรงหลังจากที่เขาเข้ามา
หลังจากเปิดประตู หลินชิงเสว่ก็รีบเดินไปพร้อมกับแจกันในมือของเธอ อย่างไรก็ตาม ถังเฉาแค่คว้ามันเบาๆด้วยมือของเขา ก็สามารถขวางกั้นแจกันได้แล้ว หลินชิงเสว่ล้มลงบนตัวของถังเฉา
เมื่อหลินชิงเสว่กำลังจะผลักถังเฉาออกไป เธอพบว่ากลิ่นของถังเฉานั้นคุ้นเคยอย่างมาก
หลังจากเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย ก็พบว่าเป็นถังเฉาจริงๆ
วินาทีที่เธอเห็นถังเฉา หลินชิงเสว่ก็กระโดดขึ้น
“สามี เป็นคุณจริงด้วย ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที คุณรู้ไหมว่าช่วงนี้ฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน”
หลินชิงเสว่กำลังจะผลักถังเฉาออก หลังจากพบว่าเป็นถังเฉา เธอก็รีบพุ่งไปกอดถังเฉาอีกครั้ง
“คุณคงเหนื่อยมามากแล้ว ผมไม่ได้อยู่บ้านมานานขนาดนี้ คาดว่าคุณคงกลัวทุกวัน”
หลินชิงเสว่ยังคงดูตื่นเต้น หลังจากได้ยินคำพูดของถังเฉา เธอก็รู้สึกน้อยใจอย่างมากและมุ่ยปากของเธอและน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาเช่นนี้
“คุณไม่รู้หรอกว่าฉันใช้ชีวิตอยู่อย่างไรเมื่อคุณไม่อยู่!”
