หิมะตกหนักในฤดูหนาว ซึ่งอาจเป็นข่าวร้ายสำหรับคนหลงทางบางคน แต่สำหรับคนที่มาจากอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ พวกเขาคิดว่าอากาศอุ่นขึ้นที่นี่
หิมะตกลงมา ยืนอยู่ที่ที่สูงขึ้น เจ้าจะเห็นได้ว่าทุกอย่างบนภูเขาปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน
แม้ว่าหิมะจะตกที่นี้ แต่จะไม่ท่วมสูงกว่าตัวคน มันไม่ได้หิมะตกหนักทุกวันและบางครั้งอากาศก็ดี แน่นอน ลึกลงไปในป่า สภาพอากาศแย่ลง
ฉาวซวนและนักรบของทีมล่าสัตว์กำลังแบกเหยื่อขณะที่พวกเขาเดินบนหิมะเมื่อพวกเขากลับไปยังเผ่า
ในสถานที่ที่พวกเขาได้เดินผ่านมา มีทุ่งสวนที่ถูกบุกเบิก ได้มีการกล่าวกันว่าพวกเขาสามารถหว่านเมล็ดพันธุ์พืชที่พวกเขานำกลับมาได้ แม้ในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว เพราะพืชเหล่านี้สามารถอยู่รอดได้ในช่วงอากาศหนาวเย็น ทุ่งสวนไม่ใหญ่ แต่พวกเขาอาจลองปลูกพืชบางชนิดที่นี่ รอบ ๆ บริเวณนี้ เจ้าอาจเห็นคนบางคนเดินผ่านไปมา ยุ่งกับการทำสิ่งต่างๆ
นอกจากทุ่งสวนนี้ ยังมีคอกปศุสัตว์ที่เพิ่งสร้างใหม่ ของเดิมมีขนาดเล็กเกินไป ตั้งแต่เผ่าขยายตัว พวกเขามีพื้นที่มากขึ้นในการสร้างคอกที่ใหญ่ขึ้น
เมื่อผู้หลงทางมาที่นี่ ผู้ที่รู้จักกันและกันก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียว คล้ายกับหอพัก ในเวลานั้น เนื้อที่มีจำกัด แต่ตอนนี้พื้นที่ของพวกเขาขยายตัวเกือบสองในสาม พวกเขามีพื้นที่มากขึ้น ปัจจุบัน คนหลงทางบางคนเดินออกจาก “หอพัก” และสร้างบ้านของตัวเองในพื้นที่ที่กำหนด
แม้ว่าเผ่าจะอนุญาตให้ผู้หลงทางอาศัยอยู่ที่นี่ พวกเขาไม่สามารถได้รับอาหารอย่างที่ไม่ต้องแลกกับอะไร นั่นหมายความว่าถ้าพวกเขาต้องการอาหาร พวกเขาก็ต้องทำงานด้วย ไม่เพียงแต่คนหลงทางจากเผ่าอื่น ๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นผู้คนที่มาจากเผ่าเขาเพลิงด้วยเช่นกัน หมอผีและหัวหน้าเผ่าไม่อนุญาตให้ทุกคนได้รับสิ่งต่างๆ โดยไม่ทำงาน คนที่หลงทางจะต้องมีทักษะบางอย่าง แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้รับการฝึกฝน ขอบคุณทักษะเหล่านี้ พวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนอาหารเป็นจำนวนมากจากเผ่า
คนหลงทางมาจากเผ่าอื่น ๆ อาศัยอยู่ที่ชายแดนของป่าภูเขาสัตว์ร้าย จากที่นั่นพวกเขาสามารถออกมาจากป่าได้อย่างง่ายดาย แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีใครจากไป
แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในป่าภูเขาสัตว์ร้าย หลังจากกำจัดอันตรายแล้วสถานที่แห่งนี้ก็ไม่ต่างจากป่าอื่น นอกจากนี้ ใกล้กับป่าภูเขาสัตว์ร้าย มีนักรบเฝ้าระวังทุกวันในกรณีที่สัตว์ดุร้ายบางตัวบุกเข้ามา ถึงแม้จะมีสัตว์บางชนิด แต่ก็เล็กและอ่อนแอ ดังนั้นจึงถูกจับและปรุงสุกได้อย่างรวดเร็ว
นักรบตระเวนชายแดนที่ด้านนอกและพื้นที่หลักของเผ่า ในพื้นที่หลักเป็นที่อยู่อาศัยของหมอผี,หัวหน้าเผ่า และคนสำคัญอื่น ๆ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ มีหลุมไฟ
เด็กกำพร้าได้รับการดูแลจากผู้ที่อยู่ในเผ่าเนื่องจากไม่สามารถจับปลาได้ที่นี่ และยังคงมีแหล่งอาหารเพียงพอ ตอนนี้เผ่าให้ความสำคัญกับพวกเขามากขึ้นพวกเขาได้รับการศึกษาจากคนอื่นๆ และได้รับการฝึกฝนร่วมกัน ทุกคนที่ประพฤติดีจะได้รับรางวัล ทุกคนมีแรงจูงใจ
ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
เมื่อกลับมาถึงบ้านพร้อมกับเหยื่อ ฉาวซวนกำลังเตรียมพร้อมที่จะชำแหละชายชราเค่อกล่าวทันทีว่า “ข้าจะจัดการกับเหยื่อ เจ้าไปเยี่ยมหมอผีเถอะ หมอผีส่งคนมาหาเจ้า “
เกิดอะไรขึ้น? เป็นเรื่องเกี่ยวกับพิธีกรรมหลังจากสิ้นฤดูหนาวหรือไม่?
ถ้ามันเป็นเพียงเกี่ยวกับการเต้นรำในพิธีกรรม, หมอผีควรมีคนบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันไม่จำเป็นสำหรับหมอผีที่จะขอให้เขามาที่นั่น ฉาวซวนสับสน ไม่ชักช้า เขารีบวางเหยื่อและไปหาหมอผี
สถานที่ที่หมอผีอาศัยอยู่ใกล้กับหลุมไฟมาก และบ้านของเขาก็คล้ายกับของบรรพบุรุษ ซึ่งวาดไว้ในชุดบันทึกของหมอผีที่บรรพบุรุษทิ้งไว้
เมื่อฉาวซวนไปที่นั่น มีเพียงหมอผีอยู่ในบ้านหิน เขากำลังเขียนอะไรบางอย่าง
หมอผีไม่ได้หยุดเขียน และฉาวซวนไม่ทำให้เขารำคาญ เขาเพียงพบม้านั่งเพื่อนั่งลงและหยิบกาต้มน้ำเครื่องปั้นดินเผาและถ้วยเครื่องปั้นดินเผาบนโต๊ะ เขาเทน้ำดื่มใส่ถ้วย น้ำยังอุ่นอยู่
มีคนเข้ามาเทน้ำอุ่น ๆ ลงในกาน้ำของหมอผีในช่วงเวลาต่างๆ มันก็เป็นเช่นที่พวกเขาอาศัยอยู่บนอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ
ประมาณหนึ่งในสี่ของชั่วโมงต่อมา หมอผีก็หยุดเขียนบนหนังสัตว์แล้ววางไว้ข้าง ๆ จากนั้นก็มองไปที่ฉาวซวน
“การล่าสัตว์ในฤดูหนาวเป็นอย่างไร?” หมอผีถาม
“เป็นเรื่องที่ดี บางทีอาจเป็นเพราะเราไม่ได้อยู่ในป่า พวกสัตว์ดุร้ายที่เราพบเจอก็ไม่แข็งแรง แม้ในขณะที่หิมะตก เรายังสามารถออกไปล่าสัตว์ แต่เราก็มีเหยื่อน้อยลง เราเกือบจะกำจัดสิ่งมีชีวิตที่เป็นอันตรายทั้งหมดออกจากชายแดนแล้ว “ ฉาวซวนกล่าว
ชายแดนที่เขากล่าวถึงคือจุดเชื่อมต่อระหว่างเผ่าเขาเพลิงกับป่าภูเขาสัตว์ร้ายเมื่อพันปีผ่านมา ตอนนี้หมอผีและหัวหน้าเผ่าได้เปลี่ยนเป็นพรมแดน นักรบล่าสัตว์จำเป็นต้องไปถึงที่นั่นและกำจัดสิ่งมีชีวิตที่เป็นอันตรายทั้งหมดออกไป เพียงเช่นนั้นงานของพวกเขาก็จะเสร็จสิ้น
ที่ชายแดนสามารถแกะสลักหินขนาดใหญ่ที่มีอักษรและลวดลายสัญลักษณ์ซึ่งถูกทิ้งไว้จากบรรพบุรุษ ก้อนหินแตกในบางมุมและบางส่วนถูกฝังอยู่ในดิน
“ใช่” หมอผีกล่าวอย่างสงบและพยักหน้า เขาได้รู้แล้วในสิ่งที่ฉาวซวนกล่าวอยู่ ตอนนี้เขากำลังถามเขาอย่างไม่เป็นทางการ นี่ไม่ใช่เหตุผลที่เขาสั่งให้ฉาวซวนมาที่นี่ในวันนี้
หมอผีหันกลับไปและเดินเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง เขาเอากล่องหินพร้อมกับท่าทางที่แสดงถึงความเคารพราวกับว่ามันเป็นสมบัติในมือของเขา
ฉาวซวนเห็นมันและนั่งพร้อมกับหลังตรง เขารู้ว่าหมอผีรักษาเฉพาะสิ่งที่บรรพบุรุษได้มาในลักษณะนี้ แต่ ทำไมหมอผีจึงเอามันออกมา?
หลังจากวางกล่องหินไว้บนโต๊ะสูง หมอผีก็เปิดและหยิบเครื่องประดับที่ทำมาจากกระดูก นอกจากนี้ยังมีลูกปัดสีจางๆ อยู่ตรงกลางของเครื่องประดับกระดูก
ฉาวซวนคุ้นเคยกับสิ่งนี้ เมื่อเขาได้นำบรรพบุรุษออกจากถ้ำที่มีราชาหนอนหินอาศัยอยู่ เขาได้เห็นบรรพบุรุษร่างหนึ่งสวมเครื่องประดับกระดูกชนิดนี้ ต่อมาหมอผียังบอกกับเขาว่าบรรพบุรุษที่มีเครื่องประดับกระดูกเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสในเผ่า
“เจ้าจำได้ไหม?” หมอผีถาม
“ข้าจำได้.” ฉาวซวนกล่าว เขายังคงจำได้ว่าเครื่องประดับกระดูกชิ้นนี้เป็นสมบัติ เพราะมันสามารถต้านทานการโจมตีของราชาหนอนหินได้ นั่นคือเหตุผลที่บรรพบุรุษของเราสามารถคงอยู่ได้เหมือนเดิมในถ้ำ
หมอผีถอนหายใจ ถือเครื่องประดับกระดูกไว้ในมือและส่งไปยังฉาวซวน “นี่เครื่องประดับกระดูก เจ้าเก็บไว้ เจ้าใส่มันในพิธีกรรมหลังจบฤดูหนาว “
ฉาวซวนรู้สึกประหลาดใจ “นี่ … สำหรับข้า จะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าทำมันหาย? “
ใบหน้าที่อึมครึมของหมอผีกระตุกและมองไปที่ฉาวซวนโดยไม่แสดงออกทางสีหน้า [ถ้าเจ้ายังจำได้ ใบหน้าที่นิ่งเฉยของหมอผี,คือหมอผีโกรธ]
“เอ่อ ลืมมันไปเถอะ” รับเครื่องประดับกระดูกอย่างรวดเร็ว, ฉาวซวนถามอีกครั้ง: “ทำไมท่านต้องการให้ข้าใส่มัน? ท่านไม่ได้พูดว่ามีเพียงผู้อาวุโสเท่านั้นที่สามารถใส่มันได้หรือ? “
“ใช่” หมอผีมองไปที่ฉาวซวนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย “ถ้าเจ้าสามารถทำให้มันส่องสว่างได้ เจ้าก็จะเป็นผู้อาวุโส”
“สิ่งนี้ถูกทิ้งไว้จากบรรพบุรุษ ไม่สามารถส่องสว่างได้อย่างง่ายๆ” ฉาวซวนกล่าว เขาไม่ได้เป็นเมล็ดเพลิง เขาสามารถจุดมันได้อย่างไร เขาคิดว่าเขายังเด็กเกินไปสำหรับผู้อาวุโสในเผ่า
“ข้าไม่แน่ใจ. พยายามต่อไป.” หมอผีกล่าว ตั้งแต่เขานำมันออก เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเปลี่ยนความคิดของเขา เหตุผลที่เขาทำเช่นนั้นก็คือเขาเพียงต้องการที่จะดูว่าเครื่องประดับกระดูกอาจจะส่องสว่างอีกครั้ง
ความจริง หมอผีไม่ได้หวังมากสำหรับเรื่องนี้ อย่าลืมว่า เมล็ดเพลิงไม่สมบูรณ์แต่เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเมื่อฉาวซวนตื่นขึ้น สถานการณ์ของเขาแตกต่างออกไป เป็นการตื่นขึ้นที่มาจากเมล็ดเพลิงที่สมบูรณ์ ด้วยพลังแห่งการสืบทอดของเขา หมอผีจึงตัดสินใจที่จะให้เขาลอง ต้องไม่ลืมว่า ฉาวซวนได้รับการยอมรับว่าเป็นคนที่ได้รับพรจากบรรพบุรุษ แม้ว่ามันจะไม่สามารถส่องแสงได้ แต่ก็สามารถปกป้องฉาวซวนได้
