ทาสที่ผูกติดอยู่กับเถาวัลย์ที่ข้อมือของพวก เขาแทบจะไม่สวมใส่หนังสัตว์อะไรเลย แม้ว่าพวกเขาจะสวมใส่แต่หนังสัตว์เหล่านั้นก็ขาด แทบปกปิดอะไรไม่ได้
ด้วยการนี้ ดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงแรงกล้า พวกเขาผิวดำขำ,ริมฝีปากแตก,ผิวแห้งและเดินเท้าเปล่าบนพื้นดิน มีทาสบางคนที่ได้รับบาดเจ็บ และพวกเขาก็ไม่ได้รับการรักษาอย่างดี บาดแผลก็เน่าและมีแมลงบินอยู่รอบตัวพวกเขาที่บินไปตามกลิ่น
“ทาสเหล่านี้ส่งไปที่ไหน?” ฉาวซวนถาม เขาไม่ถาม คนอื่นจะไม่อธิบาย แน่นอนต้องใช้ความคิดริเริ่มที่จะเปิดปาก แม้ว่าคนอื่นจะเยาะเย้ย ฉาวซวนไม่สนใจ ตราบใดที่เขาสามารถรู้สิ่งที่เขาต้องการรู้
เมื่อฉาวซวนถามประโยคนี้ บางคนหัวเราะ แต่บางคนก็ตอบ ไม่ว่าพวกเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยก็ตาม ฉาวซวนต้องการเพียงคำตอบเท่านั้น
“แน่นอนว่ามันถูกส่งไปยังสถานที่ที่นายทาสอยู่”มีคนพูด
“เจ้าของทาสอาศัยอยู่ที่นั้นหรือ? นั่นคือสิ่งที่เราจะไปในครั้งนี้? “ฉาวซวนถาม
“กลัวหรือไง?”บุคคลหนึ่งจากเผ่าเทียนซานกล่าวกับเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม
ฉาวซวนไม่ได้พูดอะไร เขามองไปที่ท้องฟ้า มองสภาพแวดล้อมโดยรอบ และระลึกถึงภูมิประเทศที่มาตลอดทาง เขาพูดว่า: “เจ้าของทาส สถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ดูเหมือนจะไม่ดีมาก”ถ้าไปต่อ เราอาจมาที่ทะเลทรายเจ้าของทาสอาศัยอยู่ในทะเลทรายหรือ? นี้ทำให้ฉาวซวนอยากรู้อยากเห็นมาก
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเจ้าของทาสอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย เพื่อหลีกเลี่ยงเผ่าใหญ่ที่อยู่เขตพื้นที่ศูนย์กลาง แต่เขาไม่ได้คาดหวังให้พวกเขาวิ่งเข้าไปในพื้นที่ที่แห้งแล้ง
“ไม่ดีเหรอ?” ชายวัยกลางคนที่มีอายุมากกว่าหวางเซี๊ยะกล่าว : “พวกเขาดีใจมากที่มีชีวิตอยู่! มันเป็นเพียงแค่ทาสก็เท่านั้น “
นั่นก็เป็นความจริง นายทาส เป็นผู้ได้รับการปฎิบัติ
ในขณะที่เขาพูด ในกลุ่มทาสทอดยาวนั้น มีทาสคนหนึ่งหลุดพ้นจากเถาวัลย์แล้ววิ่งไปหาฉาวซวนแม้ว่าจะดูเหมือนผอม แต่ก็วิ่งเร็วมากจนมองไม่เห็นความอ่อนแอในตอนนี้
มีคนในกลุ่มทาสตะโกนมองดูชายที่กำลังวิ่ง และทาสผิวคล้ำทรงผมไม่เป็นระเบียบที่วิ่งมาไม่สามารถมองเห็นลักษณะได้ชัดเจน แต่วิ่งตรงไปที่ฉาวซวนที่ด้านข้าง ตะโกนด้วยเสียงที่แหบห้าวที่อาจทำให้เลือดพ่นออกมา อาจต้องการขอความช่วยเหลือที่นี่ ฉาวซวนสามารถมองเห็นแสงสว่างแห่งความหวังในสายตาของเขา
ฟุ่บ!
ไม้แหลมคมแทงทะลุร่างของชายที่กำลังวิ่ง และเลือดก็ไหลนองไปที่พื้น และแสงสว่างในสายตาของทาสถูกทำลายและจางลงอย่างรวดเร็ว
ทาสสวมชุดหนังสัตว์พร้อมกับแส้เดินไปยังทาสที่เผชิญกับจุดจบ บนหน้าผากของเขามีรอยสักเหมือนคำว่า “ไต้”
“มันเป็นคำว่า ‘ไต้’ ชื่อระดับของทาส” มีคนในกลุ่มกล่าว น้ำเสียงสงบนิ่ง และไม่มีความผันผวนทางอารมณ์ที่เห็นทาสถูกฆ่าตาย
ทาสนอกจากนี้ยังมีการแบ่งระดับ และทาสระดับล่างจะไม่มีชื่อใด ๆ และทาสที่ระดับสูงขึ้นมันมาจากคำว่า “ไต้” เพราะหน้าผากของพวกเขาจะถูกสลักด้วยรอยสักคล้ายกับคำว่า “ไต้” หรือที่รู้จักกันในระดับทาส “ไต้” หากพูดถึงด้านพละกำลัง พวกเขาจะเทียบเท่ากับนักรบทั่วไปในหมู่นักรบ
ใครก็ตามที่กลายเป็นทาส เป้าหมายแรกของพวกเขาคือระดับทาส “ไต้” และวิธีที่จะเป็นทาส ตราบใดที่พวกเขาสามารถได้รับพลังเทียบเท่านักรบสัญลักษณ์ก็เพียงพอแล้ว
ทาส “ไต้” เป็นทาสที่ด้อยกว่ามากในบรรดาระดับทาสที่ระดับสูงกว่า นอกจากนี้ยังมีทาสคำว่า “ปู๋” หรือก็คือทาสรับใช้ นอกจากนี้ยังมีทาส “ปู๋” บางคนในกองทัพทาสนี้ แต่พวกเขาไม่ได้ใช้แส้ ใช้มีดเท่านั้นดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดีที่จะดู มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะมองมันหรือไม่ แต่ตราบใดที่พวกเขาลงมือทำมันเปื้อนเลือด และไม่ใช่แค่ทาสคนเดียว ดังนั้นเมื่อทาสหนีไป ทาส “ปู๋” ก็จ้องมองไปที่พวกเขาโดยการสุ่มเลือก และบางคนไม่ได้เงยหน้าขึ้นและเดินต่อไป อย่างไรก็ตาม มีคำว่า “ไต้” ระดับต่ำกว่าเพื่อใช้แก้ปัญหา
ทาสก้าวไปยังทาสที่นอนลงที่พื้น และตามองไปที่ฉาวซวน แล้วมองไปที่พวกเขา ไม่มีความระมัดระวัง ไม่มีความกังวล ไม่มีอารมณ์พิเศษอื่น ๆ มึนงง หนาวเหน็บเหมือนคมมีด เมื่อมองไปที่ทาสด้านล่าง มันไม่ต่างจากการดูสิ่งที่ตายไปแล้ว
โน้มตัวออกไป คว้ามือและคว้าเท้าของทาสที่ไร้ลมหายใจบนพื้น แล้วลากกลับไปด้านข้างของกลุ่ม
พื้นดินทิ้งรอยเลือดอันเนื่องมาจากการลาก
ทาสที่ถูกสลักว่า”ไต้”นั้นลากทาสที่ตายแล้วกลับไปที่แถว และเหวี่ยงแขนของเขาเพื่อโยนร่างที่อยู่ในมือของเขาเข้าไปในกลุ่มทาสระดับต่ำกว่า และจากนั้น ฉาวซวนเห็นว่าข้อมือทั้งสองนั้นแห้งเหี่ยว พวกทาสกำลังแย่งชิงกัน
“นั่น…นั่นคือ … ” เล้ยพูดติดอ่าง
อีกด้านหนึ่งของเผ่าแปดขา เสียงไม่แยแสพูดว่า: “พวกเขากำลังรีบกิน”
มัดข้อมือทั้งสองไว้ แต่นิ้วสามารถขยับได้ แขนสามารถขยับได้ และขาและเท้าสามารถขยับได้พวกเขากำลังรีบกินแม้ว่า “อาหาร” เป็นคนเช่นเดียวกับพวกเขา ไม่กิน พวกเขามีแนวโน้มที่จะอดตายจนตาย กินเพื่อที่จะอยู่รอด
มองฉาวซวน พวกเขาเงียบ เผ่าเทียนซานบางคนพูดว่า: “มองไม่เห็นความข่นขื่นที่แท้จริงหรือ? หากเจ้าจริงๆ แล้วมองไม่เห็นมัน เจ้าสามารถช่วยทาสระดับต่ำสองคนถัดไปได้ หากเจ้าวิ่งเข้าใกล้ เจ้าจะสามารถลงมือได้ทันเวลา “
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนอื่นในทีม ฉาวซวนก็รู้ว่ามีบางสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ คนเหล่านี้ มองไปที่ดวงตาของทาส ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
นักรบสัญลักษณ์ลึกๆ แล้ว หลายคนดูถูกทาส รู้สึกว่าพวกเขาไม่มีความทรนงและทรยศต่อบรรพบุรุษของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ดีเท่าคนเหล่านี้ในทีม โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาไม่ได้อยู่ในเผ่าแปดขา ผู้ที่แม้แต่มีความเกียจชังอยู่ในแววตา
ฉาวซวนเรียนรู้เหตุผลจากกูซี เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา บางคนไม่ใช่เผ่าแปดขาได้เจอสิ่งที่คล้ายกัน และช่วยพวกทาสระดับต่ำสองสามคน พวกเขาจัดการทาส “ไต้” สองสามคน
“ ในความเป็นจริง สถานที่ของคนเผ่าแปดขาเป็นความลับมากเมื่อพวกเขาถูกโจมตี พวกเขาได้ทำการพรางตัว ไม่ควรถูกพบแต่พวกเขาถูกค้นพบ เด็กสาวคนหนึ่งที่อายุไม่ถึงแปดขวบจากเผ่าแปดขาส่งชิ้นเนื้อให้ทาสคนหนึ่งก่อนออกเดินทาง ทาสเห็นแมงมุมบนร่างของเธอ หลังจากนั้นทาสล้มเหลวในการหลบหนี ถูกจับและสารภาพ ไม่นานหลังจากนั้น ไม่กี่คนที่ถูกโจมตี เกือบทั้งหมดของพวกเขาถูกฆ่าตายเมื่อพวกเขาออกไปกับสหายและผู้อาวุโส “ กูซีกล่าว
มีผู้เสียชีวิตของเผ่าแปดขาหลายสิบคน รวมถึงนักรบสัญลักษณ์ระดับสูง และทาสที่โจมตีพวกเขา มีทาส”ไต้”มากกว่า 30 คนและมีทาส”ปู๋”อย่างน้อยสี่คน ถ้ามันเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว แม้ว่ามันจะเป็นทาส “ปู๋” มันเป็นเพียงระดับกลางของนักรบธรรมดา เพียงไม่นานก็เกิดผลที่น่าเศร้า แต่ทว่า ทาสเหล่านี้เป็นการต่อสู้ที่ฆ่าตัวตาย ทำให้ศัตรูบาดเจ็บ20-30 แต่สูญเสียเป็น100 พวกเขาทำอย่างไม่กระพริบตา ทำร้ายศัตรูได้เพียงเล็กน้อยแต่ศูนย์เสียมากมาย ผู้บาดเจ็บคือการทำลายตนเอง และพวกเขายังคงกระทำ
ทาส มันเป็นเพียงแค่เครื่องมือ เครื่องมือหายไป ก็สร้างอีกหนึ่งขึ้นมาใหม่ เจ้าของทาสเหล่านั้นไม่รู้สึกแย่
“หลังจากนั้น คนเผ่าแปดขาฆ่าทาส ไม่ว่าพวกเขาจะสูงหรือต่ำ ทุกคนถูกฆ่า ตราบใดที่จัดการ พวกเขาจะไม่เหลือชีวิต ไม่มีโอกาสบอกใครเลย กูซีมองไปที่ฉาวซวน “มีหลายสิ่งหลายอย่างเป็นเช่นนี้ และเกือบทุกเผ่าได้พบเจอโปรดจำไว้ว่าทาสเหล่านั้นสามารถหักหลังความเชื่อใจ และบรรพบุรุษของพวกเขา และสามารถขายใครก็ได้ “
“ รวมถึงการขายเจ้าของของพวกเขา?”ฉาวซวนถาม
“… ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขากล้าหรือไม่ เจ้าของทาสแตกต่างกัน ทาสที่อยู่ภายใต้พวกเขาจะแตกต่างกันออกไป เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าเห็นมากขึ้น “กูซีกล่าว
หลังจากกลุ่มทาสออกไป พวกเขายังคงเดินหน้าต่อ และทาสที่ถูกกินเหลือเพียงรอยเปื้อนเลือดและกระดูกบางชิ้นที่ไม่สามารถนำมารวมกันได้ แมลงที่กินของเน่าเหม็นล้อมรอบมัน และแบ่ง “มื้ออาหาร” สุดท้าย
ด้านหลังฉาวซวน พวกเขาไม่ได้พบกับทีมทาสอีก และพวกเขาใช้เส้นทางที่ต่างกัน
ยิ่งก้าวไปข้างหน้า ฉาวซวนจะรู้สึกได้ถึงความแห้งแล้งของอากาศ
พืชพันธุ์โดยรอบนั้นกระจัดกระจาย สัตว์และพืชต่างๆ ก็น่าสงสารเมื่อเทียบกับที่อื่น หญ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นดินก็น่าสงสารเช่นกัน
หลังจากใช้เวลาห้าวันติดต่อกัน บางคนในทีมเริ่มอ่อนแรง
“ไปอีกสักหน่อย จะมีเผ่าที่พวกเราสามารถพักที่นั่นสองสามวันได้”ผู้อาวุโสกล่าว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนหนุ่มสาวก็ตกใจ “มีเผ่าหรือ? มีเผ่าในสถานที่นี้หรือ? มันอะไรกัน? “
“เผ่าพิรุณ”มีคนตอบ
ฉาวซวนมองดูแสงแดดจ้า เผ่าพิรุณ
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหยางซุ่ย ครองตำแหน่งหมอผีของเผ่าได้สำเร็จหรือไม่?
