หมอกขนาดใหญ่ที่รอคอยมานาน รอบ ๆ แท่นสูงที่หลุมไฟ ฝ่าลมและทรายบนท้องฟ้า ลอยขึ้นไป ดูเหมือนจะไม่มีอะไรสามารถมาขวางกั้น
ในเวลานี้ ผู้คนบนแท่นสูงก็เห็นแถบหมอกสีขาวที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เมื่อหมอกเหล่านี้ผ่านเข้ามาในแท่นสูง ทุกคนบนแท่นสูง รู้สึกถึงความสดชื่นและความเย็นของหัวใจและปอด ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในช่วงฤดูหนาว แต่ในฤดูหนาวไม่มีความรู้สึกสดชื่นเช่นนี้!
“นั่น….มันคืออะไรน่ะ?!”เม่ยซูมองดูหมอกที่ผ่านไปและถามขึ้น
หยานซุ่ยยังคงคุกเข่าอยู่ แต่เขาคอยดูการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้า เกือบทุกวินาที การแสดงออกทางสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป
เมื่อได้ยินคำถามของเม่ยซู เขาไม่ได้ตอบคำถาม จากความประหลาดใจเช่นเดียวกัน จนถึงตอนนี้ดูเหมือนอยากร้องไห้และหัวเราะ หากเป็นเรื่องปกติ คนอื่น ๆ ต้องคิดว่าเขาเป็นโรคระบบประสาท แต่ในเวลานี้ แทบจะไม่มีใครสามารถมีความคิดปกติมองดูการเปลี่ยนแปลงในขณะนี้
สายตาจับจ้องอยู่ที่ท้องฟ้า สีหน้าแสดงออกถึงความไม่แน่นอน และหยานซุ่ยเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถหาคำที่เฉพาะเจาะจงได้ เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร ในท้ายที่สุด มันเป็นเพียงเสียงอื้ออ้าเท่านั้น
รู้สึกถึงความคมชัดในแววตา หยานซุ่ยไม่ใส่ใจผู้อื่นจะเป็นอย่างไร และมองขึ้นไปบนฟ้า เขารู้สึกอยากคำราม เขาแค่ต้องการเป็นชายร่างใหญ่ กรีดร้องคำรามส่งอารมณ์ออกไปทั้งหมด
ฝนกำลังจะตก หยานซุ่ยไม่เคยตื่นเต้นและน้ำตาไหลเพราะการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้า
เป็นไปได้ไหม ที่บรรพบุรุษเคลื่อนย้ายไป? หรือว่าเป็นพระเจ้า?
ที่ชายแดนของเผ่าพิรุณ
เลนและถัวเข้ามาในบ้าน มีเพียงฉาวซวนที่อยู่ข้างนอก
“อาซวน อย่ากินทรายที่ด้านนอก!”มองดูฉาวซวนไม่ได้เข้ามาเป็นเวลานาน เลนเรียกเสียงดัง
อย่างไรก็ตาม รอและก็รอ แค่รอฉาวซวนพูดว่า: “พวกเจ้าออกมากันเถอะ!”
“มีอะไรดีให้มองดู”เลนพึมพำ อย่างไรก็ตาม เมื่อฉาวซวนพูด เลนและถัวยังคงต้องยอมให้กับผู้อาวุโสที่ไม่แก่มากพอ
ยังคงใช้ความคิด แต่หลังจากออกไป เลนและถัวยืนอยู่
เมื่อพวกเขาออกมา ลมและทรายก็พัดปกคลุมท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม นี่เป็นการเรียกพบของผู้อาวุโส พวกเขาดื่มน้ำยังไม่เสร็จในบ้านและแก้วน้ำมันจะเปลี่ยนไป !
บ้านไม้อื่น ๆ บางแห่งได้ยินเสียงของฉาวซวนตอนนี้ อยากรู้อยากเห็นอ้าช่องหน้าต่าง และมองดูคนเป็นโรคประสาทอยู่ด้านนอก หลังจากพวกเขาถอดแผงหน้าต่างออก เขาคิดว่ามันจะเต็มไปด้วยทราย และหรี่สายตามอง หลังจากนั้นไม่นาน ไม่เห็นทรายปลิวไปมา ในทางตรงกันข้าม เมื่อมองออกไปข้างนอก ทรายอยู่ที่ไหน !
“อ๊ะ” มีคนกรีดร้องออกมา
คนอื่น ๆ ก็ออกมาและดูการเปลี่ยนแปลงภายนอก
ลมและทรายที่วุ่นวายเปลี่ยนไป ทรายไม่รู้ว่ามันหายไปเมื่อไหร่ พวกเขายืนอยู่ที่นี่ และสามารถเห็นสถานการณ์ของเผ่าพิรุณ แม้ว่าจะยังมีความรู้สึกผิดปกติอยู่ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่มองไม่เห็นแม้แต่สิบก้าว มันดีกว่ามาก
“ดูสิ บนท้องฟ้ามันคืออะไร?”กูซีชี้ไปที่เหนือท้องฟ้าของเผ่าพิรุณและตะโกน
เหนือเผ่าพิรุณ แถบสีขาวที่มีความยาวเช่นเดียวกับสัตว์ขนาดใหญ่โบราณ หมุนควงจากด้านล่าง มีหางอยู่บนพื้น ปลายศีรษะอยู่บนท้องฟ้า จากพื้นดินขึ้นไป แถบสีขาวยาวจะขยายกว้างขึ้นเรื่อยๆ
และท้องฟ้า หากปราศจากทรายที่วุ่นวาย ก็ถูกแทนที่ด้วยเมฆที่ค่อยๆ ก่อตัว ที่หัวของ “สัตว์ขนาดใหญ่” สีขาว ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ก่อให้เกิดเมฆมืดทะมึนจากตรงนั้น เมฆทะมึนก็กระจายไปทั่ว
เมฆที่ร่วงลงมาก็เหมือนม้าพันตัวที่มีเกราะหนา ทอดยาวขยายไปสู่สภาพแวดล้อมโดยรอบ มีความรู้สึกกดดันหนักจากการถูกกดขี่ ขยายไปไว้ในที่ที่ไกลออกไป
“พวกเขาประสบความสำเร็จในการขอฝน” ฉาวซวนมองไปที่การเปลี่ยนแปลงบนท้องฟ้า แล้วพูดออกมา
เมื่อเสียงของฉาวซวนหยุดลง ใครบางคนพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้!”
อย่างไรก็ตาม เมื่อดูการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้า ตอนนี้ฝนกำลังจะตก หากสภาพแวดล้อมยังคงเป็นวันที่มีทรายสีเหลืองฟุ้งกระจาย พวกเขาจะไม่เชื่อว่ามีฝนตก ให้ตายพวกเขาก็ไม่เชื่อว่ามีฝน แต่ สถานการณ์ตอนนี้ ต้องการลบล้าง รู้สึกว่าการโต้แย้งไร้อำนาจ
ผู้ใหญ่ที่อายุเทียบเท่าหวางเซี๊ยะ ทุกคนมีใบหน้าที่จริงจัง พวกเขาเข้าร่วมในทีมเดินทางไกลตั้งแต่อายุยังน้อย เริ่มติดต่อกับเผ่าพิรุณและยังได้สัมผัสกับพิธีกรรมการขอฝนของเผ่าพิรุณ แต่ไม่เคยเห็นเช่นแบบนี้มาก่อน ทำให้พวกเขาตกใจ
ฝนนี้ ดูเหมือนว่าจะขอได้จริงเหรอ?
ฉาวซวนสังเกตสัญลักษณ์เผ่าพิรุณใน “เปลือกไข่” ในใจ มันยังคงส่องกระพริบ และจุดหยดน้ำบนสัญลักษณ์ม้วนเร็วขึ้น
ความชื้นโดยรอบเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
หยดน้ำขนาดเมล็ดข้าวตกลงมาจากท้องฟ้า และปริมาณไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม หยดน้ำนี้อยู่ ท่ามกลางสายตาของผู้คน
มันแตกต่างจากเม็ดฝนธรรมดา แต่มีสีขาวเล็กน้อย ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม เช่นแสงที่ส่องสว่างของสิ่งมีชีวิตใต้น้ำในทะเลลึก
แป๊ะ !
เม็ดฝนกระทบบนพื้นดิน และทำให้อ่อนนุ่ม
แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ
เสียงปรากฏมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีความหนาแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ
มองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหนา แสงสีขาวจะตกลงมา เหมือนดาวตกที่กระจายไปทั่ว
ในตอนแรกมันเป็นเม็ดฝนบางส่วน แต่อย่างรวดเร็ว เม็ดฝนเหล่านี้เป็นเหมือนสายอักขระที่ล่วงหล่นลงมา เรียงตัวกันล้มลง
พื้นดินที่ปกคลุมด้วยฝุ่นทราย มีความเปียกและอ่อนนุ่ม ก้อนดินแข็งแห้งจะอ่อนนิ่มและเป็นโคลนในสายฝนที่ตกลงมา
ฉาวซวนยกนิ้วของเขาขึ้นแล้วจุ่มน้ำและเลียมัน แล้วหยิบกาต้มน้ำที่ว่างเปล่าออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วเทน้ำข้างในออกมาแล้วรองน้ำฝน เพราะมันเป็นปกติของปากน้ำเต้า ฉาวซวนก็ไปหาใบไม้ด้วย ปล่อยให้ฝนล้างออก แล้วหมุนวนเป็นรูปกรวยใส่ในปากน้ำเต้าเริ่มรองรับน้ำ นอกจากน้ำเต้าแล้ว ยังมีถุงน้ำที่ทำจากถุงหนังสัตว์ ฉาวซวนก็หยิบมาแทน บริเวณนี้แห้งเกินไป มันเป็นเรื่องยากที่จะพบกับฝนที่จัดเตรียมจากธรรมชาติมากขึ้น
ดูเหมือนว่าน้ำของเผ่าพิรุณจะไม่ธรรมดา และบางทีน้ำเหล่านี้อาจช่วยพวกเขาได้
เมื่อเห็นพฤติกรรมของฉาวซวน, เลนและถัวไม่ได้พูดอะไรมาก แค่ลงมือทำ
คนอื่น ๆ ในทีมรู้จักกันและกัน และมองไปที่เผ่า ผู้ใหญ่ที่นำตัวเองออกมา เมื่อเห็นว่าพวกเขาพยักหน้า พวกเขาก็หยิบของที่เต็มไปด้วยน้ำและเริ่มหยิบมันขึ้นมา
ในเผ่าพิรุณ ตอนนี้มันบ้าแล้ว
ภายใต้ฝน คนวิ่งเหมือนคนบ้า เหยียบบนพื้นดินที่เป็นโคลน กรีดร้อง ก้องกังวาล เช่นเดียวกับหยานซุ่ย เขาไม่รู้จะพูดอะไร ดูเหมือนว่าสาเหตุทั้งหมดจะหายไปจากในสมอง เขาแค่อยากกู่ร้องตะโกนก้องในตอนนี้
ฝนกำลังจะมา
จริงๆ แล้ว การขอฝนก็ประสบความสำเร็จจริงๆ!
“ ฝนตกสีขาว ทรายสีเหลืองและโคลน”
กี่ปีที่ผ่านมา
มีกี่คนที่ล่วงลับไปแล้วต้องโศกเศร้า สิ้นสุดและพวกเขาไม่เคยเห็นฉากในเพลงจนกว่าพวกเขาจะตาย
ตอนนี้ในเผ่าพิรุณ ทุกคนที่มีชีวิตได้เห็นเหตุการณ์นี้
เจ้าจะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร? ทำไมไม่บ้าล่ะ
อย่างไรก็ตาม สำหรับฮีเฉ่า อารมณ์จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง สิ่งที่คนอื่นรู้สึกเย็น แต่เขารู้สึกถึงความหนาวเหน็บของกระดูก และเขาต้องการที่จะหดขนาดตัวเองอยู่ในกลุ่ม
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า หยานซุ่ยกลับมาแล้ว ไม่เพียงแค่พลิกโฉมเท่านั้น แต่หยานซุ่ยยังอาจอยู่ในระดับสูง ถึงระดับที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงเผ่าพิรุณในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อเขานึกถึงพฤติกรรมของเขาเอง ฮีเฉ่าก็รู้สึกว่าหนาวเย็นมากขึ้น ฝนที่ตกลงมาเป็นเหมือนค้อนหนัก ทุบลงมาที่เขา และเขาหายใจไม่ออก แต่เขาหายใจทางปาก แต่มันก็โดนฝน
ข้างบนแท่นพิธียกสูง หยานซุ่ยรู้สึกว่าฝนตกลงมา ลุกขึ้นเดินไปที่ขอบของแท่นพิธี และมองดูฝูงชนที่บ้าคลั่งใต้แท่นพิธีนี้ ในเวลานี้ ไม่มีใครกรีดร้อง “เผาให้ตาย” ไม่มีใครบ่นเกี่ยวกับความผิดของหยานซุ่ย ไม่มีใครใส่ใจว่าหยานซุ่ยได้หลอกลวงทุกคนจริง ๆ พวกเขาเชื่อในสายตาของตนเอง และเชื่อในผลลัพธ์ ฝนนี้เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด อย่างไม่ต้องสงสัย คราบสิ่งสกปรกทั้งหมด ไม่สนว่าจริงหรือเท็จ จะถูกชะล้างออกในสายฝนนี้
เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนแรกที่เห็นด้านบนสุดของแท่นพิธี และเขาไม่รู้ว่าใครจะโค้งคำนับก่อน ปฏิกิริยาลูกโซ่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในโคลน ไปทางแท่นพิธีสูงในหลุมไฟ อุทิศให้กับการเคารพบูชานี่คือฉากที่ไม่เคยเห็นมานานหลาย100ปี บางทีหัวหน้าเผ่าบางคนอาจได้รับการเทิดทูน แต่หมอผีก็ไม่ หยานซุ่ยกลายเป็นหมอผีคนแรกที่ได้รับการเทิดทูนระดับสูงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
อะไร? หัวหน้าเผ่าบอกว่าจะเปลี่ยนหมอผี?
อย่าเห็นด้วย! นอกจากถูกฆ่าและไม่เห็นด้วย! ต้องการเปลี่ยนหมอผีหรือ? มีการเหยียบผ่านร่างกายของเรา! (ไม่เห็นหัวพวกเขา)
เช่นเดียวกับที่ฮีเฉ่าคิด หยานซุ่ยในอนาคต แน่นอนว่าจะอยู่สูงถึงระดับที่บรรพบุรุษไม่สามารถเข้าถึงได้
ท่ามกลางฝูงชนที่บูชาใต้แท่นสูง รวมถึงผู้เฒ่าผู้แก่ที่มีสถานะสูงในเผ่า รวมถึงหัวหน้าเผ่าที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ พฤติกรรมของพวกเขา แสดงให้เห็นทุกอย่าง
เมื่อดูสถานการณ์ด้านล่าง ความรู้สึกตื่นเต้นของหยานซุ่ยค่อยๆ สงบลง
พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะโยนหยานซุ่ยลงในหลุมไฟ และพวกเขายังสามารถผลักหยานซุ่ยขึ้นครองบัลลังก์ด้วยความทุ่มเทสูงสุด
