จากเผ่ามาจนถึงที่นี่ พวกเขาใช้เวลาไปห้าวัน มันเป็นการพักระยะสั้น ๆ ระหว่างทาง พวกเขาพบถ้ำสองแห่งที่สามารถใช้เป็นฐานที่พัก แน่นอน แต่เดิมถ้ำนั้นเป็นของสัตว์ร้าย จัดการล้อมพวกมันไว้ พวกมันเป็นอาหารเย็นของวัน
ทุกคนสามารถอธิบายได้ว่าเป็นการต่อสู้นองเลือด ยิ่งลึกเข้าไปในป่า ความรู้สึกที่คุ้นเคยได้ถูกกระตุ้น ปลุกเร้าความเป็นอันตรายและกระหายเลือดกลับมาอีกครั้ง พวกเขาชอบสถานที่มากและมีความสุขมากกับภูเขานี้
หากเผ่าอื่นรู้ถึงความรู้สึกของเผ่าเขาเพลิงในป่าภูเขาแห่งนี้ พวกเขาจะคิดอย่างแน่นอนว่าผู้คนในเผ่าเขาเพลิงล้วนเป็นโรคประสาท ชอบอยู่ใกล้ชิดกับสัตว์ร้าย ชอบความทารุณ
อย่างไรก็ตาม ผู้คนเผ่าเขาเพลิงที่มาจากอีกฟากหนึ่งของแม่น้ำได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมเช่นนี้แต่เยาว์ เมื่อเผชิญกับสภาพแวดล้อมดังกล่าว พวกเขาง่ายที่จะปรับตัว
บางครั้งผู้นำที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองยังคงคิดว่า หากเข้าไปในป่าลึกจะมีสถานที่เหมือนดินแดนสีเขียวที่มีพืชที่มีค่าและอันตรายหรือไม่?
ในเวลาเพียงห้าวัน ทุกคนก็เหมือนนักฆ่าที่ปีนออกจากทะเลโลหิตคลั่ง เต็มไปด้วยวิญญาณร้ายและกระหายเลือด และสัตว์ดุร้ายที่รวมตัวกันนั้นดุร้ายยิ่งกว่าเดิม หากพวกมันไม่ได้อยู่ในเผ่าเขาเพลิง พวกมันจะเชื่องและเชื่อฟังมากขึ้น มิฉะนั้นเมื่อพวกเขาเห็นมัน พวกเขาจะรู้สึกเหมือนเดิม สัตว์ป่าท้องถิ่นในภูเขาไม่แตกต่างกัน
“อยู่ตรงนั้น”
ฉาวซวนชี้ไปที่สถานที่บนภูเขาและพูดออกมา
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เดินไปที่นั่น แต่ทาและกุยฮีมองทิศทางที่ชี้จากฉาวซวน สามารถเห็นสถานที่ที่ถูกปิดกั้นด้วยหินก้อนใหญ่ หลังก้อนหิน อย่างชัดเจน ฉาวซวนกล่าวว่า บรรพบุรุษพักอยู่ในถ้ำ
หายใจเข้าลึก ๆ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอดเสื้อผ้าหนังสัตว์ออกจากร่างกาย สะบัดหญ้าบนหนังสัตว์ แล้วล้างมันที่ด้านข้างของน้ำตกใสบนภูเขา ล้างแขนและขา เลือดที่แห้งกรัง
เมื่อเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษ พวกเขาจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างจริงจัง
การคัดเลือกอย่างจริงจัง เลือกผู้มีพรสวรรค์ส่วนหนึ่งไปยังภูเขา
ไม่มีอำนาจผู้พิทักษ์ที่ฉาวซวนพบเมื่อเขาเข้ามาในถ้ำ ดูเหมือนว่าถ้ำธรรมดา
ย้ายหินก้อนใหญ่ที่ปิดอยู่หน้าถ้ำ และปล่อยให้สัตว์ร้ายสองสามตัวยืนอยู่ข้างนอก ฉาวซวนจะนำหัวหน้ากลุ่มทั้งสองและคนอื่น ๆ เข้าไปในถ้ำ
สมุนไพรกันแมลงที่กระจัดกระจายอยู่ในถ้ำยังคงอยู่ที่นั่น แต่กลิ่นนั้นจางลงมาก
ครั้งสุดท้ายที่ฉาวซวนจากไป แม้ว่าเขาจะวางกับดัก เขาก็โรยสมุนไพรที่ป้องกันแมลงได้ แต่เนื่องจากพลังของถ้ำผู้พิทักษ์หายไป ฉาวซวนจึงกังวลว่าร่างกายของบรรพบุรุษจะเน่าเปื่อย และใส่เครื่องประดับกระดูกที่คอ นั่งอยู่บนพื้น เครื่องแต่งกายคล้ายกับหมอผีและร่างของบรรพบุรุษอีกหกร่างก็ถูกย้ายจากฉาวซวนเนื่องจากเครื่องประดับกระดูกสามารถปกป้องซากศพของบรรพบุรุษในถ้ำราชาหนอนหินยักษ์ได้ มันจึงควรเป็นไปได้ในขณะนี้
หลังจากเข้าไปในถ้ำ ฉาวซวนมองอย่างระมัดระวัง ร่างของบรรพบุรุษทั้งเจ็ดนั้นเหมือนกับเมื่อเขาเห็นครั้งที่แล้ว พวกเขาไม่เน่าอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้ฉาวซวนรู้สึกโล่งใจ
ทุกครั้งที่เห็นร่างของบรรพบุรุษ ผู้คนของเผ่าเขาเพลิงตื่นเต้นอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังความคิดของฉาวซวนในครั้งสุดท้ายที่เขาเข้าไปในถ้ำ ทาและกุยฮีและคนอื่นๆ ก็ยิ่งกระตือรือร้นที่จะนมัสการและบูชาอีกครั้ง ชื่นชมบรรพบุรุษ
ทาหยิบคบเพลิง และตามฉาวซวนอย่างระมัดระวังไปที่ด้านในของถ้ำ
“เหล่านี้คือประวัติศาสตร์”ฉาวซวนชี้ไปที่กล่องและพูดออกมา
ไม่ว่าจะเป็นบรรพบุรุษหรือกล่องที่บรรจุ “ประวัติ” ของเผ่าเขาเพลิง พวกเขาจะส่งพวกมันตรงกลับไปยังเผ่าทั้งหมด
หลังจากได้เห็นบรรพบุรุษและ “ประวัติศาสตร์” ผู้นำใหญ่สองคนพาคนออกจากถ้ำ และลงไปตัดไม้เพื่อทำเก้าอี้ไม้ในความเป็นจริง มันไม่ใช่เก้าอี้ไม้ มันดูเหมือนแคร่ ทุกครั้งที่ใช้คนสี่คนแบกมัน
ฉาวซวนและคนอื่นๆ พักผ่อนในถ้ำแห่งนี้เป็นเวลาสองวัน พวกเขายังทำเก้าอี้ไม้ให้บรรพบุรุษอีกสองวันนี้ วางร่างของบรรพบุรุษทั้งเจ็ดลงในเก้าอี้ไม้อย่างระมัดระวัง และกล่องอื่น ๆ ที่มี “ประวัติศาสตร์” วางอยู่ในเก้าอี้ไม้อีกสองตัว
มีเพียงไม่กี่สิ่งที่เหลืออยู่ในถ้ำ และหลายอย่างสูญเสียรูปลักษณ์ดั้งเดิมของพวกมัน หากพบเห็นในเผ่า พวกมันจะถูกโยนทิ้งเป็นขยะแน่นอน แต่นี่คือสิ่งที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ซึ่งมีความหมายต่างกัน สามารถนำไปด้วย หากไม่คิดว่าจำเป็นต้องนำไป เก็บมันไว้ในถ้ำต่อไป
“เส้นทางจะเปิดขึ้นในอนาคต และเราจะกลับมา”กุยฮีกล่าว
ความเร็วในขากลับช้าลงมาก หลังจากต้องนำบรรพบุรุษและ “ประวัติศาสตร์” กลับ ยังมี ห้ามถูกทำลายจากสัตว์ร้ายตัวอื่น ๆ โดยธรรมชาติต้องใช้เวลามากขึ้น
ในเวลานี้ ทักษะของสัตว์ร้ายหลายตัวนั้นดีขึ้นมาก พวกมันจะดึงดูดสัตว์อื่น ๆ ที่พวกมันพบ จากนั้นหาสถานที่ที่จะแก้ปัญหา แทนที่จะต่อสู้รอบๆ เก้าอี้ไม้เหล่านั้น
แปดวันต่อมา กลุ่มกลับสู่เผ่าเมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากเผ่า พวกเขาพบคนที่ถูกส่งมาจากหมอผีและหัวหน้าเผ่า แบ่งปันความกดดันของทุกคน
ทุกคนมีอาการบาดเจ็บ และสัตว์สองสามตัวก็เช่นกัน แต่จิตใจยังดีเยี่ยมเป็นเพราะการนำบรรพบุรุษและ “ประวัติศาสตร์” กลับมา และรู้สึกว่ามันเป็นเกียรติสูงสุด ในขณะที่อย่างหลัง รู้สึกว่ามันเป็นรอบเวลาที่ดีที่จะออกไปข้างนอก แม้ว่าเกือบจะตายไปแล้วหลายครั้ง นอกจากนี้ ยังมีการบาดเจ็บจำนวนมากในร่างกาย แต่มันก็สนุกดี
บุคคลภายนอกได้จากไปแล้ว และผู้คนในเผ่าต่างก็หยุดทุกอย่างในมือของพวกเขา และติดตามหมอผีและหัวหน้าเผ่าไปที่ชายแดน
บางคนไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงต้องการอยู่ในตำแหน่งนี้ตั้งแต่ตอนแรก หลังจากที่ทุกคนบอกซึ่งกันและกัน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
“นั่นคือบรรพบุรุษ!”
“ บรรพบุรุษคืออะไร”
“มันจะต้องไม่ธรรมดา!”
“ข้าได้ยินมาว่าคนที่บูชาบรรพบุรุษจะได้รับพรจากบรรพบุรุษ!นักรบที่ข้ารู้จักเคยเคารพบูชามาก่อน และหลังจากออกล่าสัตว์หลายต่อหลายครั้งพบเจอวิกฤติ เขาก็ผ่านมันไปได้ “
“ เจ้าเคยพบบรรพบุรุษมาก่อนหรือไม่?”
“ฮือ ข้าได้ยินมาว่ามันถูกค้นพบจากผู้อาวุโสฉาวซวน”
“ถ้าอย่างนั้นเวลานี้ล่ะ?”
“ข้าได้ยินมาว่าถูกค้นพบจากผู้อาวุโสฉาวซวน”
“… เป็นผู้อาวุโส … “
……
……
สำหรับผู้คนเผ่าเขาเพลิง ร่างของบรรพบุรุษจะเน่าเสียก็ยังเหลือโครงกระดูก พร้อมกับความเคารพอย่างเทิดทูนบูชา
มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้เห็นบรรพบุรุษ แต่เห็น “กล่อง” ขนาดใหญ่สามกล่องเท่านั้น
“ ยินดีต้อนรับบรรพบุรุษที่จะกลับมา!”
หมอผีและหัวหน้าเผ่าเป็นคนแรกที่ก้มตัวลง
ผู้คนนับพันที่ชายแดน กำลังนั่งลง แม้แต่เด็ก ๆ ที่ไม่เข้าใจอะไรเลยก็ตาม แต่คราวนี้พวกเขาติดตามพวกผู้ใหญ่ และพวกเขาไม่มีความดื้อรั้นตามปกติ พวกเขามีความรู้สึกแปลก ๆ บางคนรุนแรง บางคนตื่นเต้น
เมื่อฉาวซวนนำร่างของบรรพบุรุษกลับคืนมาในถ้ำราชาหนอนหิน เผ่าจัดพิธีเพื่อเผาศพบรรพบุรุษ คราวนี้เป็นไปตามธรรมชาติ แต่ไม่ใช่จัดการในทันที
เนื่อจากเครื่องประดับกระดูก ซากร่างของบรรพบุรุษทั้งเจ็ดจึงไม่เน่าอย่างรวดเร็ว หมอผีนำไปไว้ในห้องในบ้านหิน และจากนั้นสองสามวันก็ไม่ได้ออกจากบ้าน แต่ไม่ค่อยได้เผชิญหน้ากับบรรพบุรุษ กลับไปที่ “ประวัติศาสตร์”
ทุกวันจะได้เห็น และกุยซี ผู้ที่ได้รับเลือกจากหมอผีให้เป็นผู้สืบทอดของหมอผีในอนาคตต่อไป ติดตามหมอผีทุกวันเพื่อดู “ประวัติศาสตร์” ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
มีม้วนเนื้อหามากเกินไป พวกเขาจำเป็นต้องมีความเชี่ยวชาญ ฉาวซวนและกุยซีแบ่งส่วนกัน ส่วนการจัดการหมวดหมู่ทั่วไปเป็นของหมอผี และจากนั้นเขียนใหม่ เช่นบันทึกของดินฟ้าอากาศ, การทำฟาร์ม, การเลี้ยงสัตว์, งานฝีมือ, ฯลฯ แม้ว่ามันจะเป็นพัน ๆ ปี แต่บางส่วนก็ยังคงมีประโยชน์มาก
ไม่ว่าจะเป็นหมอผีหรือหัวหน้าเผ่า แม้ว่าเผ่าเขาเพลิงนั้นจะรุ่งเรืองมาก่อน แต่หลังจากทั้งหมดก็ไม่มีแนวความคิดที่เฉพาะเจาะจง บันทึกที่บรรพบุรุษมีจำกัด แต่ตอนนี้ผ่าน “ประวัติศาสตร์” เหล่านี้ พวกเขารู้สึกถึงความเจริญรุ่งเรืองของสมัยนั้นอย่างลึกซึ้ง.
คิดถึงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมากับใบหน้าที่ยิ้มภาคภูมิใจของผู้คนในเผ่า จากนั้นคิดถึงเผ่าเขาเพลิงที่ครั้งหนึ่งเคยหยิ่งผยอง เขารู้สึกว่ามีหนทางอีกยาวไกล เผ่าเขาเพลิงจำเป็นต้องพัฒนาและต้องการกลับไปสู่จุดสูงสุดในสมัยนั้น แต่มันก็ต้องใช้เวลา
“บรรพบุรุษที่กลับมา คือใคร?”หลังจากเวลาว่าง ฉาวซวนถามหมอผี
หมอผีเงียบไปครู่หนึ่งและพูดช้าๆ: “ในช่วงแห่งภัยพิบัติ หมอผีของเผ่าเขาเพลิงผ่านตำแหน่งของหมอผีไปยังหมอผีคนต่อไป ให้หมอผีคนใหม่และหัวหน้าเผ่าจากไปพร้อมกับเผ่า และด้วยตัวเขาเองพร้อมกับคนอีก100คนนำประวัติอันมีค่าเหล่านี้ไปยังภูเขาเพื่อซ่อนพวกมันจากความเสียหายจากภัยธรรมชาติหรือภัยพิบัติที่มนุษย์สร้างขึ้นมากกว่าหนึ่งร้อยคนและหมอผีเก็บประวัติศาสตร์จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต “
“หนึ่งร้อยคน?” ฉาวซวนสงสัยว่าเมื่อเขาพบถ้ำ มีเพียงเจ็ดคนเท่านั้นรวมถึงหมอผีชรา
“คนอื่น ๆ … ตายแล้ว … กระดูกหายไปแล้ว!” หมอผีลูบไล้ม้วนหนังสัตว์เล็ก ๆ ม้วนหนึ่งบนมือของเขา นี่เป็นบันทึกครั้งสุดท้ายของหมอผี มันรู้สึกเหมือนอักษรเปื้อนเลือด และหนักอึ้ง
ในช่วงเวลาที่เกิดภัยธรรมชาติ สัตว์ในภูเขาก็หวาดกลัวด้วยการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสวรรค์และโลก พบกับคนบ้าเหมือนสัตว์ร้าย ทุกวันผู้คนที่ออกไปล่าสัตว์เสียชีวิต และแม้กระทั่งร่างก็ไม่เหลือ ในท้ายที่สุด มีเพียงเจ็ดคนเท่านั้นที่เหลืออยู่ จนกว่าพวกเขาจะตาย และพวกเขาไม่รอผู้คนในเผ่า
“ถ้าวันหนึ่ง ในสถานการณ์เดียวกัน ข้าจะทำอย่างนั้น”หมอผีพูด
“ท่านคิดคำนวณแล้วหรือว่าเวลาใดควรเสียสละ?” ฉาวซวนถาม
หมอผีไม่ตอบ แต่ถามฉาวซวน: “เจ้าสามารถแกะสลักรอยจารึกอีกครั้งบนเสาหินได้หรือไม่?”
“ไม่มีปัญหา” ฉาวซวนกล่าว
ในช่วงเวลาที่พวกเขาออกไปเพื่อไปยังป่าภูเขาสัตว์ร้าย เขาได้ลงมือสั่งการมากกว่าหนึ่งพันคน และช่วยนำเสาหินขนาดใหญ่มากมายมา ความหมายของหมอผี ฉาวซวนเข้าใจดี เขาหวังว่าก่อนที่จะเผาศพของบรรพบุรุษ ได้ทำเสาหลักไว้ตรงหน้าบรรพบุรุษ
เนื่องจากเสาหินใหญ่เกินไป มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ฉาวซวนจะทำให้เสร็จสิ้นทั้งหมด หมอผีและหัวหน้าเผ่าเรียกผู้คนที่มีฝีมือด้านงานหินมาก่อน ขัดเสาหินก่อน ไม่เป็นหลุมเป็นเนินมุมยกสูงที่นี่ หลังจากเสาหินขัดเป็นครั้งแรก ฉาวซวนจะแกะสลักลวดลายในความทรงจำ
ในอดีต ฉาวซวนเพียงจำรูปแบบของภูเขาหิน เขาไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร อย่างไรก็ตาม หลังจากอ่านบันทึกรายละเอียดเพิ่มเติม และรายละเอียดเพิ่มเติมที่เหลือจากบรรพบุรุษ เขาค้นพบว่ารูปแบบต่างๆ บนเสาหินมีความหมายพิเศษและตำแหน่งที่แตกต่างกัน บนเสาหินรูปแบบที่ปรากฎก็แตกต่างกันเช่นกัน นอกจากจะถูกใช้เป็นนาฬิกาแดด พวกมันยังมีความหมายของการเสียสละ
ไม่น่าแปลกใจที่หมอผีหวังที่จะทำซากปรักหักพังที่ขาดหายไปรอบ ๆ ในงานเผาร่างบรรพบุรุษ ตามบันทึกที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ทีละคน นั่นเป็นพิธีกรรมดั้งเดิมที่สุดของเผ่าเขาเพลิง
