ฉาวซวนติดตามซูกู และพวกของเขาเข้าไปในโคลอสเซียม
ในโคลอสเซียมขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยก้อนหิน ขอบเป็นอัฒจรรย์ และสถานที่เกือบ 10,000 ตารางเมตรจมลง คล้ายกับหลุมสัตว์ร้ายในเมืองสัตว์ร้าย อย่างไรก็ตาม ขนาดที่นี่ใหญ่กว่า
หลุมยักษ์ทำให้ฉาวซวนคิดขึ้นมาได้ถึงจุดเริ่มต้นของหลุมยุบแห่งหุบเขาค้างคาว
ผนังของหลุมล้อมรอบไปด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ มองไปที่หิน อย่างน้อยก็อยู่ในระดับปานกลางถึงระดับบน สำหรับทาสหลายคนที่ไม่สามารถใช้หินได้ การก่อสร้างที่นี่เป็นเพียงความหรูหรา
บรรดาราชาของเมืองต่างๆ พาเจ้าของทาสและทาสไปยังตำแหน่งเพื่อนั่งลง
ในสถานที่ซึ่งเป็นที่ของราชา มีการจัดการพิเศษสำหรับแขวนบังแดดเพื่อบังแดดหรือป้องกันหิมะ มีไผ่แกะสลักสักสองสามตัวที่นั่น และทาสใช้ผ้าปิดคลุมอย่างรวดเร็ว แม้ว่าวันนี้จะไม่มีดวงอาทิตย์ ก็สามารถป้องกันหิมะได้
คนที่เป็นประธานในเกมนี้ คือราชาจากสามเมืองใหญ่ ผลัดกันเป็นเจ้าภาพในแต่ละปี ในปีนี้เป็นเมืองฉื่อหยาน
ราชาของเมืองฉื่อหยานส่งผู้คนไปยังเจ้าของทาสใหญ่ของเมืองเพื่อส่งลำดับของสัตว์ร้ายให้พวกเขา ซูกูไปที่ซูหลุนและมองดูมัน เขาชูสี่นิ้วไปที่ฉาวซวนกล่าวอีกนัยหนึ่ง สัตว์ร้ายที่เมืองหินขาวจัดการไว้นั้น ปรากฏตัวลำดับที่สี่ในวันนี้
“ลำดับแรกคือการเปิดศึกของเมืองฉื่อหยานซึ่งจัดโดยเจ้าของเมืองฉื่อหยานมาด้วยตัวเอง!” ซูกูร้องอุทาน ตามลำดับของการจัดเรียงไม่ได้มีอะไรมาก มีเพียงหมายเลขเดียวเท่านั้น การต่อสู้ที่เปิดกว้าง คนที่ปรากฏตัวมีรายละเอียดมาก มันเกือบจะเหมือนเป็นการโอ้อวดจ้าวนายน้อยของเมืองฉื่อหยาน
แม้ว่าการต่อสู้ในโคลอสเซียมจะเป็นเพียงความบันเทิงของเจ้าของทาสใหญ่ ทาสจะใช้การต่อสู้เพื่อเป็นประโยชน์ แต่สำหรับเจ้าของทาส โดยเฉพาะผู้ที่สนใจแข่งขันแย่งชิงบัลลังก์ จะใช้วิธีนี้เพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกเขาต่อหน้าบิดาของพวกเขา หากว่ามันเป็นชัยชนะ บนใบหน้าของพวกเขาก็จะส่องประกาย
หลังจากการประกาศของราชาแห่งเมืองฉื่อหยาน บรรยากาศที่เงียบสงบ
ดังกึกก้อง ——
ภายในหลุม เสียงประตูหินชนวนขนาดใหญ่ยกขึ้น
ฉาวซวนฟังเสียงประตูหินหนา แล้วมองไปที่ก้อนหิน เขามั่นใจว่าหินของประตูชนวนนั้นอย่างน้อยอยู่ในคุณภาพดี ดีกว่าหินบนกำแพงหลุม หินที่ดีเช่นนี้ในเผ่าจะต้องใช้ทำอาวุธ และที่นี่ เจ้าของทาสใช้เพื่อสร้างประตู! นั่นเป็นหินตลอดทั้งก้อน ไม่ใช่การนำมาปะติดปะต่อกัน มันหายากมาก
เปรียบเทียบอาวุธของทาสระดับกลางและระดับล่างส่วนใหญ่ ดูสิ่งอำนวยความสะดวกในโคลอสเซียม หากเผ่าอยู่ที่นี่ พวกเขาจะไม่เข้าใจความคิดของเจ้าของทาสอย่างแน่นอน นี่ไม่ใช่ขยะใช่ไหม? ! เพียงฟุ่มเฟือย! !
หลังจากที่ประตูหินหนาเปิดออก ไม่เห็นสัตว์ร้ายตัวใหญ่ แต่เห็นคนที่ยืนอยู่มีชุดสีทองที่เปล่งประกายแวววาว และมันเปล่งประกายมากขึ้นด้วยผิวพรรณที่ช่วยขับเข้น
มันเป็นจ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานที่ปรากฏในการเปิดงาน
หลังจากฉาวซวนเห็นจ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยาน ทั้งหมดที่เขารู้สึกคือตกใจ ไม่ใช่ว่าจ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานนั้นน่าตกใจมาก แต่เป็นอุปกรณ์ที่น่าทึ่ง ทำให้ฉาวซวนค่อนข้างประหลาดใจ
ใครก็ตามที่สวมเกราะโลหะในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์หิน มันจะเป็นเช่นนี้
ก่อนที่ฉาวซวนจะเห็นทองคำสมบัติของซูกู เขาสงสัยว่ามีเหมืองโลหะที่นี่หรือไม่ หลังจากทั้งหมดจากจุดเริ่มต้นถึงปัจจุบัน ฉาวซวนไม่เคยค้นพบแร่โลหะที่เหมาะสมสำหรับการถลุงในขั้นต้น แต่เดิมเขาคิดว่าหินของโลกนี้นั้นแตกต่างกัน โดยที่ไม่มีแร่ แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะแยกแยะมัน ยอมแพ้ที่จะมองหาเหมืองโลหะ ในทะเลทราย ซูกูและเจ้าของทาสคนอื่นๆ ฉาวซวนไม่เห็นพวกเขาใช้อุปกรณ์โลหะ และแม้แต่มีดก็เป็นมีดหินเดียวกันกับฉาวซวน แต่รูปแบบนั้นงดงาม
แต่ตอนนี้ ความคิดเดิมของฉาวซวนได้พังทลายลง
จ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานสวมชุดเกราะทองคำเกือบทั้งหมด การถือขวานขนาดใหญ่ในมือของเขา นั้นคล้ายกับทองคำ ขวานถูกแกะสลักด้วยลวดลายบางอย่าง และใบมีดมีรูปร่างโค้งเป็นวงกลม
ทอง?
ไม่ มันเป็นทองคำไม่ได้
มันเป็นทองสัมฤทธิ์หรือไม่? !
เมื่อคิดเช่นนี้ หัวใจของฉาวซวนก็เต้นกระหน่ำทันที ทองแดง มีเหมืองโลหะอยู่ในเมืองฉื่อหยานหรือ?
มองดูเจ้าของทาสคนอื่น ๆ นอกเหนือจากความอิจฉาและความเกลียดชังแล้ว ไม่มีอาการตกใจรวมถึงซูกู นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาทุกคนรู้ว่ามีโลหะเช่นนั้น
“ทำไม มันดูโง่เหรอ?” ซูกูเห็นสีหน้าที่แสดงออกของฉาวซวนและหัวเราะ “นั่นทำจากหิน แต่ ก้อนหินเหล่านั้น เกือบเก้าในสิบอยู่ในมือของสามเมืองใหญ่ “
แร่
แร่ที่สามารถหลอมโลหะ อยู่ในมือของสามเมืองใหญ่ แต่แร่เหล่านั้นมาจากไหน?
“ มีความรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้าใช่ไหม?” ซูกูมองไปภายในสนามที่แสงจ้าของชุดเกราะและขวานของจ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยาน และดวงตาก็เปล่งประกายความอิจฉาและริษยา เขาพึมพำ: “ทรงพลังและแข็งแกร่ง “
กำลังคิดอะไร ซูกูก็ลดเสียงของเขาลงต่อหน้าฉาวซวน : “นอกเหนือจากสามเมืองใหญ่ ก็ยังมีคนของเมืองอื่น ๆ แต่ส่วนใหญ่เป็นของขวัญจากสามเมืองใหญ่ และพวกเขาก็อยู่ในมือของราชา ดาบของพ่อข้า ก็คือผู้คนของชนเผ่า ซึ่งกำลังถูกจู่โจมทางความคิด”
เปลือกตาของฉาวซวนกระตุกขึ้น คำพูดของซูกูหมายความคือ ชนเผ่าอื่นๆ กำลังเล่นกับความคิดเกี่ยวกับเหมืองโลหะของทั้งสามเมืองใหญ่ !
ไม่น่าแปลกใจที่เขาคิดอยู่เสมอว่าชนเผ่าที่มาที่ทะเลทรายมีความลับใด ดูเหมือนว่า หนึ่งในความลับคือโลหะเหล่านี้!
ในสนาม จ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานสวมเกราะทองคำและถือขวานไว้ในมือ เขาร้องคำรามก้องออกไป
ผู้คนในเมืองอื่น ๆ ยังไม่ตอบสนอง และคนของเมืองฉื่อหยานที่อยู่ข้างสนามก็เดินตามเขามาทันที และส่งเสียงเชียร์เจ้านายของตัวเอง เสียงกรีดร้องเป็นแรงบันดาลใจอยู่เสมอ
ดังกึกก้อง ——
ภายในสนาม ประตูหินหนักอีกบานเปิดออก
สัตว์ร้ายขนาดยักษ์ที่มีความสูงเกือบสิบเมตรเข้าสู่สนาม แขนขาที่ใหญ่และไขมันในร่างกายมีความหนาและหนัก และมีลักษณะคล้ายแรดที่ไม่มีเขาทุกครั้งที่มันก้าวเดินออกไปมันทำให้เกิดเสียงดัง และพื้นดินในสนามสั่นสะเทือนและฝุ่นฟุ้งกระจาย ผิวสีเขียวไม่รู้ว่าสาเหตุเกิดจากดินโคลนหรือด้วยเหตุผลอื่น มีบางส่วนแตกหลุดออก
“หือ?”
ฉาวซวนได้ยินที่ซูกูกระซิบ “สัตว์ร้ายไม่ทรงพลังอย่างที่คิด”
ไม่เพียงแต่ทางฝั่งของเมืองผลัดใบ แต่ยังมีคนของเมืองอื่น ๆ ที่เห็นมัน มันมองดูรูปร่างใหญ่ บนพื้นฐานของความก้าวร้าวและการคุกคาม มันไม่สามารถเทียบได้กับสัตว์ต่อสู้อื่น ๆ ที่ปรากฏในโคลอสเซียม ยิ่งกว่านั้น สัตว์ร้ายเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังเป็นมังสวิรัติ ข้าไม่รู้ว่าเมืองฉื่อหยานได้สัตว์ร้ายตัวนี้ที่ไหน มันไม่สามารถอยู่ในทะเลทรายได้
มีคนดูถูก ไม่น่าแปลกใจที่จ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานกล้าที่จะออกมาต่อสู้และกล้าเข้าหาสัตว์ร้าย มันเป็นอะไรที่มีความหมายมาก
แต่ผู้คนในเมืองฉื่อหยานจะปฏิเสธมัน “เส้นทางของเจ้า เจ้าก็ไปสิ!” ก็นับว่าสัตว์ร้ายตัวนี้มันก็แค่เรื่องจิ๊บจ๊อย แล้วยังไงหละ? อย่างน้อยจ้าวนายน้อยของพวกเราก็กล้าที่จะเล่นกับมัน! “
พวกที่พูดจาแดกดันก็เงียบเสียงแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ที่อ่อนแอ แต่ก็เป็นสัตว์ร้ายด้วยเช่นกัน มันมีความเสี่ยงสูงเมื่อเข้าสู่สนาม แต่มันก็แข็งแรงและมีท่อนขาที่ใหญ่โต เมื่อเหยียบลงมาก็เป็นก้อนเนื้อทันที มันเป็นการต่อสู้ที่แท้จริง
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
ร่างกายที่ใหญ่โตเดินเข้าไปในสนาม อาจเป็นเพราะมันไม่คุ้นชินกับบรรยากาศที่นี้ และมันได้ส่งเสียงคำราม เหมือนกับว่ามันกำลังสาธิตให้ดู
สัตว์ร้ายถูกเรียกเข้าไปในโคลอสเซียม
มันเหมือนได้ยินสัญญาณ และไม่ได้รอเสียงของสัตว์ร้ายหยุดลง เจ้าของทาสหนุ่มบนอัฒจันทร์ก็เริ่มส่งเสียงร้อง
“ร้องออกมาอย่างดัง—— “
“โอ๊ว้าว โอ๊ว้าว!ฆ่ามัน ฆ่ามัน! “
แม้ว่าคนเมืองอื่นๆ จะได้เห็นจ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานสวมชุดเกราะทองคำ และสัตว์ร้ายที่ได้เข้าสู่สนามดูแล้วมีความทรหดอดทน แต่มีความคิดบางอย่างในใจ แต่ทว่า ด้วยเสียงของผู้คน อารมณ์ก็ถูกกระตุ้นเช่นกัน ในเวลานี้ ต้องการทำอะไรมากมาย ยังคงสนุกกับความสนุกที่นี่ แม้แต่เจ้าของทาสหญิงที่ปรากฎตัวในตอนเช้าก็ส่งเสียงร้องออกมา
ชั่วระยะเวลาหนึ่ง สนามทั้งหมดก็เหมือนน้ำเดือดและบรรยากาศก็อบอุ่น
ทุกคนนำโดยเจ้าของทาสใหญ่นี้ มีประมาณหนึ่งพันคน และมีผู้คนมากมายในสามเมืองใหญ่ดังนั้นจึงมีคนเกือบ 10,000 คน
ในโคลอสเซียมรอบ ๆ คลื่นเสียงเป็นเหมือนวังวน ดูเหมือนว่าจะดูดผู้คนเข้ามาคนในอัฒจันทร์ แม้ว่าจะสงบแล้ว แต่ก็จะได้รับผลกระทบจากบรรยากาศโดยรอบ ไม่สงบเงียบอีกต่อไป
